του Σταύρου Χριστακόπουλου
Οι προεκλογικές περίοδοι είναι πιθανότατα οι πιο ευχάριστες για τους πολίτες κάθε κοινωνίας, οι οποίοι ακούνε μόνο αυτά που θα ήθελαν να ακούσουν – και να τους συμβούν. Πολύ περισσότερο στα καθ’ ημάς: Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, γενναίες μειώσεις φόρων, επενδύσεις με το κιλό, ανάπτυξη με τη σέσουλα είναι το τετράπτυχο των προεκλογικών υποσχέσεων που ακούγονται συστηματικά αυτές τις μέρες, πασπαλισμένες με ό,τι τραβάει η ψυχούλα του καθενός.
Ούτε παράξενο ούτε πρωτότυπο. Απλώς, ύστερα από μια τεράστια κρίση που δεν έχει ακόμη τελειώσει, μια χρεοκοπία και τρία μνημόνια, όλα τούτα ηχούν παράφωνα στα αυτιά μιας κοινωνίας που, περισσότερο από ποτέ, είναι σε θέση να κατανοήσει πολλά περισσότερα απ’ όσα ακούει. Κυρίως όμως κάθε πολίτης είναι σε θέση να αξιολογήσει το εφικτό της εφαρμογής των υποσχέσεων, αλλά και την άμεση επίπτωσή τους στη δουλειά και στο εισόδημά του.
Οι φοροαπαλλαγές στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για παράδειγμα, και ο… «οδοστρωτήρας» του Μητσοτάκη, που θα συμπαρασύρει τα κάθε είδους εμπόδια, υποτίθεται ότι θα αναζωπυρώσουν την επιχειρηματικότητα και θα δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ωραίο να το λες και να το ακούς, αλλά πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Κατ’ αρχάς οι φοροαπαλλαγές και οι μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών είναι βέβαιο ότι θα δώσουν ανάσα ρευστότητας στους μικρούς και μεγαλύτερους επιχειρηματίες, αλλά κανείς δεν εγγυάται ότι αυτή θα επενδυθεί στη δουλειά τους.
Πρώτον, επειδή οι συντριπτικά περισσότερες επιχειρήσεις είτε είναι οικογενειακές είτε απασχολούν ελάχιστους υπαλλήλους και η προσδοκία του τζίρου τους δεν δικαιολογεί την αύξηση των εργαζομένων σε αυτές. Δεύτερον, επειδή πιθανότατα τα όποια οφέλη θα κατευθυνθούν στο να ζήσουν καλύτερα οι ωφελούμενοι μικροεπιχειρηματίες ύστερα από μια δεκαετία σκληρής πίεσης.
Αν υποτεθεί ότι μια ατομική ή οικογενειακή επιχείρηση εξοικονομεί 10.000 ή 20.000 ευρώ ετησίως, είναι πρακτικά απίθανο με αυτά τα χρήματα να επεκτείνει τον κύκλο της δραστηριότητάς της. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κάνει μια επένδυση πολύ μεγαλύτερη, η οποία σε αυτή τη φάση δεν μπορεί να προκύψει διότι τα απαιτούμενα κεφάλαια δεν είναι διαθέσιμα μέσω του τραπεζικού συστήματος, που είναι πνιγμένο στα «κόκκινα» δάνεια, τα οποία δεσμεύουν μεγάλο όγκο κεφαλαίων.
Κοινώς, εάν δεν αντιμετωπιστεί το μεγάλο θέμα των «κόκκινων» δανείων, όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται ελάχιστη επίδραση θα έχουν στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Άλλωστε, όπως ζήτησε και ο νησιώτης επιχειρηματίας από τον Μητσοτάκη για τα εργασιακά, η επταήμερη εργασία και η εργοδοτική ασυδοσία τον απασχολούν. Τα υπόλοιπα τα έχει… γραμμένα!
από το «http://www.topontiki.gr/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου