Η Δημοκρατία είναι Ουτοπία;

του Γιώργου Χαραλαμπίδη
Ένα τσιτάτο που κυκλοφορεί τελευταία είναι το «Η Δημοκρατία είναι Ουτοπία!» και πολλοί, που τους αρέσει να παπαγαλίζουν, το επαναλαμβάνουν σαν ηχώ!
Βασικό επιχείρημα τους: «Δημοκρατία δεν υπήρξε πουθενά και ποτέ!»
Είναι όμως έτσι;
Από την αρχή του ιστορικού χρόνου, δύο μέσα αντιπαλεύουν να αποκτήσουν την κυριότητα, στην προσπάθεια του ανθρώπου να οργανωθεί σε ομάδες, όσο και στην προσπάθεια του για παραγωγή γνώσης και καινοτομίας. Αυτά είναι ο Λόγος και η Εξουσία.
Η Εξουσία, χρησιμοποιώντας βία και απάτη, διαιρεί τους ανθρώπους σε αντιμαχόμενες υποομάδες, τους αδυνατίζει με πολέμους, καθιστά απαραίτητη την «ειρηνευτική» παρουσία της για επιδιαιτησία και κατόπιν εγκαθιστά ένα πυραμιδοειδές σύστημα διακυβέρνησης. Στον χρόνο που ακολουθεί, απομυζά
τους πολλούς με φορολογίες, ώστε να δυναμώσει την «δική της» ομάδα και ταυτόχρονα προετοιμάζεται για τον επόμενο πόλεμο. Η εξουσία αδιαφορεί για την μόρφωση των πολλών, για την υγεία τους σωματική και πνευματική αφού είναι αναλώσιμοι, αλλά της είναι απαραίτητο να καλλιεργεί σε κάποια έκταση στο ανθρωποσύνολο, την επιστήμη και την τέχνη, αφού αυτές της παρέχουν τα μέσα, ώστε να χειραγωγεί ευκολότερα και αποτελεσματικότερα τους πολλούς.
Έτσι προσπαθεί να ελέγχει τους παραγωγικούς πόρους, (1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου), οπότε οι πολλοί μοιράζονται την φτώχεια, την αμάθεια και την αναγκαστική μετανάστευση.
Έτσι το σχολείο που η εξουσία παρέχει στους πολλούς, είναι προσανατολισμένο στην εύρεση μιας «δουλειάς» και εξασφάλιση ενός «μισθού» με όρους που αυτή θέτει, ώστε τα πιο τολμηρά όνειρα των πολλών, είναι, τα παιδιά τους να γίνουν λακέδες της εξουσίας. Αν γεννηθείς τυφλός, πώς να περιγράψεις τα χρώματα; Αν γεννηθείς σκλάβος, σκλάβων γονέων, σε περιβάλλον αφεντών – σκλάβων, πώς να συνειδητοποιήσεις τι σημαίνει «Ελευθερία»;
Έτσι το σύγχρονο σχολείο, γίνεται φίλτρο διήθησης εξαιρετικών ταλέντων του πνεύματος, ώστε οι μη εξαιρετικοί να αποτελούν τους κομματικούς στρατούς και την πολυπληθή ομάδα των αδιάφορων, ενώ από τους εξαιρετικούς όσοι αποδέχονται τους όρους της, γίνονται παραγωγοί καινοτομίας προς όφελος της, μακριά από την ομάδα που τους γέννησε (700000 Έλληνες επιστήμονες μετανάστευσαν σε άλλες χώρες από το 2010 και μετά). Όσοι αντιδρούν, διώκονται! Από τον Σωκράτη, τον Χριστό και τον Γαλιλαίο, ως τους σύγχρονους Τζούλιαν Ασάνζ και Έντουαρντ Σνόουντεν.
Έτσι με βασικό εργαλείο τη διαφθορά, που σκορπίζει απλόχερα στους πολλούς, την ναρκοεξάρτηση, τον αλκοολισμό, την σεξουαλική διαφθορά, τον τζόγο, την ανεργία, την φτώχεια, την αποπληροφόρηση, την παραπλάνηση, το μίσος μεταξύ αλλήλων, καταφέρνει και ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωποομάδας.
Στον κατάλληλο χρόνο, ο προσεκτικά προετοιμασμένος επόμενος πόλεμος θα την απαλλάξει από «περιττά βαρίδια».
Το σύστημα διακυβέρνησης που επιβάλλει η εξουσία, ήταν, είναι και εφ’ όσον η εξουσία δίνει το πρόσταγμα θα είναι, Ολιγαρχία. Με διάφορες μάσκες και παρδαλά ενδύματα, όπως αυτό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Η εξουσία δεν έχει πρόβλημα να κοροϊδεύει τους πάντες. Ίσα ίσα που το απολαμβάνει!
Ο Λόγος, είναι το μέσον που αγωνίζεται να εξανθρωπίσει τον άνθρωπο. Να τον προικίσει με νόηση, δηλαδή με καλλιέργεια των νοητικών του ικανοτήτων που είναι τα: συναίσθημα, λογική και συνείδηση. Ο λόγος, ο αληθινός λόγος που είναι φορέας νόησης, δεν χρησιμοποιεί, βία και υποκρισία. Δεν αδιαφορεί για τον άνθρωπο, αλλά και δεν θα του επιβληθεί όπως η εξουσία. Ο λόγος προσπαθεί να ομαδοποιήσει και να οργανώσει τους ανθρώπους απευθυνόμενος στη συνείδηση τους. Ο λόγος παράγει επιστήμη, τέχνη, καινοτομία, για να κάνει τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη, πιο όμορφη, πιο πνευματική. Ο λόγος παράγει πολιτισμό.
Ο πολιτισμός για να διαδοθεί χρειάζεται ελεύθερο χρόνο, για δημιουργικές και ψυχαγωγικές ενασχολήσεις.
Ο λόγος για να διαδοθεί χρειάζεται ελεύθερη παιδεία. Μια παιδεία που δεν φέρνει σε ανταγωνισμό τους νέους, σε μια πολιτεία που δεν είναι διαφορετικός ο λόγος των γονέων, από αυτόν του σχολείου, από αυτόν των μέσων διάχυσης πληροφορίας, από αυτόν την κυβέρνησης.
Η γνωριμία με τον λόγο χρειάζεται ανθρωποομάδες που σέβονται τον χρόνο των μελών τους, που αγαπούν τα παιδιά τους και τα παρακινούν μέσω της παιδείας, να λάβουν αληθινή μόρφωση.
Το σύστημα διακυβέρνησης που προτείνει ο λόγος είναι η Δημοκρατία. Έτσι, παρακινεί τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να ανεβάσουν το επίπεδο γνώσης και μόρφωσης τους όσο περισσότερο είναι δυνατόν, να γνωρίσουν τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο που τους περιβάλλει, να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και κυρίως να μη φοβούνται την εξουσία.
Η Φύση είναι Δημοκρατική! Αφήνει τους ανθρώπους να έχουν το πολίτευμα που η πλειοψηφία τους «ψηφίζει», με τα λόγια τους και τα έργα τους.

Τι είναι Ουτοπία;

Πριν πολλά χρόνια ουτοπία ήταν, να πεις ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Μάλιστα ο Γαλιλαίος απειλήθηκε από την Ιερά Εξέταση με φυσική εξόντωση όταν το πρωτοδιατύπωσε.
Ουτοπία ήταν η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού, ξεκίνησε για τις ανατολικές Ινδίες.
Ουτοπία θα ήταν, να διατυπώσεις στο μεσαίωνα την άποψη ότι ο άνθρωπος μια μέρα θα μπορεί να πετά από το ένα μέρος της Γης στο άλλο, πολύ περισσότερο, ότι μπορεί να πάει στο φεγγάρι!
Ουτοπία ήταν, ότι η λέπρα θεραπεύεται, ουτοπία ο σιδηρόδρομος, ουτοπία το αυτοκίνητο, ουτοπία το υποβρύχιο, το ίντερνετ, η ατομική ενέργεια και πόσα άλλα!
Μήπως ουτοπία είναι, να πιστεύει κανείς ότι όλα τα παραπάνω τα έφτιαξαν οι βασιλιάδες με τα σκήπτρα τους; Ή οι πάπες με τις τιάρες τους; Ή οι στρατηγοί με τα παράσημα τους; Ή οι τραπεζίτες με τις πονηριές και τα πανωτόκια τους; Το ρεαλιστικό είναι, επτά δισεκατομμύρια γονατιστοί, μπροστά σε μισό δισεκατομμύριο το πολύ, από τους παραπάνω άχρηστους μαζί με τους κάθε φύσεως υπηρέτες και υποτακτικούς τους;
Μήπως ουτοπία είναι να πιστεύεις, ότι το νομικό σύστημα (Δικαιοσύνη;), το σύστημα παραγωγής και διανομής πλούτου (Οικονομία;), το σύστημα διαπαιδαγώγησης (Παιδεία;), το σύστημα περίθαλψης και αρωγής των πολιτών (Υγεία και Πρόνοια;), το σύστημα διάχυσης και διάδοσης της πληροφορίας (αναρωτηθείτε, πόσο ψέμα διαχέουν τα σύγχρονα ΜΜΕ!) και τόσα άλλα «συστήματα», λειτουργούν το ίδιο, σε κάθε πολίτευμα, είτε αυτό είναι Ολιγαρχία είτε αυτό είναι Δημοκρατία;
Μήπως είναι ουτοπία να πιστεύεις στο θεό χρήμα; Να αγωνίζεσαι καθημερινά και σ’ όλη σου τη ζωή να το αποκτήσεις, γιατί αυτό πιστεύεις ότι θα σου φέρει ευτυχία, παραμελώντας το μονάκριβο δώρο της φύσης σου, τη νόηση, αλλά και αδιαφορώντας για τη δυστυχία του 90% των συνανθρώπων σου;
Μήπως είναι ουτοπία να πιστεύεις ότι αυτοί που παράγουν το νόμισμα από το τίποτε, κοροϊδεύοντας την μεγάλη ανθρωποομάδα χιλιάδες χρόνια τώρα, θα θελήσουν κάποια στιγμή, να απεμπολήσουν τα προνόμια τους, χάριν του κοινού καλού; Δεν είναι ευδιάκριτα ορατό, ότι η μεγάλη ανθρωπομάζα, κάτω από το πέλμα της επικυριαρχίας της Ολιγαρχίας του ιδιωτικού νομίσματος, μετατρέπονται κυριολεκτικά σε ζόμπι;
Ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι η Δημοκρατία είναι κάτι που χαρίζεται ή πωλείται ή αγοράζεται. Για να έχεις Δημοκρατία, οφείλεις, οφείλουμε όλοι μας κι ο καθένας χωριστά, να αναγνωρίσουμε το Κοινωνικό μας Χρέος.*
Και κατόπιν, όλοι μαζί ενωμένοι αποφασιστικά στο Δημοκρατικό ιδεώδες, να ελευθερώσουμε την επιστήμη, την τέχνη, τα παιδιά μας και τα παιδιά όλων των επόμενων γενεών από τα παράλογα χρέη της Ολιγαρχίας που μας κυβερνά, και που σαν άλλος Προκρούστης σ’ άλλους κόβει τα «πόδια» και σ’ άλλους το «κεφάλι».
Ουτοπία είναι, να εμπιστεύεσαι το μέλλον της πατρίδας σου σε ξένους κι άγνωστους τραπεζίτες κι όχι στα παιδιά σου!
Ουτοπία είναι, στο κέλευσμα «Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (ψάξε να βρεις ποιος το είπε), απλόχερα να χαρίζεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου στον Καίσαρα!!..
Για να σταθείς πλάι στους αδύναμους κι απέναντι στην ισχύ της εξουσίας, πρέπει κι αυτοί να σε θέλουν πλάι τους.
Αλλά για να σε θελήσουν, πρέπει να δεχτούν να σε γνωρίσουν.
Κι αυτό, απ’ ότι φαίνεται, ισχύει και για το Θεό!

* Το Κοινωνικό Χρέος: ( https://www.hereticalideas.gr/2019/05/to-koinoniko-chreos.html )