Με ΜΑΤ εισβάλλουν οι χρυσοθήρες στη Χαλκιδική

Γιώργος Κρεασίδης

Την προηγούμενη Κυριακή η Ιερισσός της Χαλκιδικής δέχτηκε πρωτοφανή σε έκταση και διάρκεια επίθεση από τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής που επέβαλλαν για άλλη μια φορά στην περιοχή το κράτος του τρόμου. Οι κάτοικοι της περιοχής βρέθηκαν στο στόχαστρο στην κυριολεξία, καθώς το αποκορύφωμα ήταν επίθεση με πλαστικές σφαίρες.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά, συνεχίζοντας με συνέπεια την πολιτική των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αντιμετωπίζει σαν εχθρούς τους κατοίκους της Ιερισσού και της ευρύτερης περιοχής που αντιδρούν στην παράδοση της βορειοδυτικής Χαλκιδικής στην εταιρεία που θα τη μετατρέψει σε σεληνιακό τοπίο μέσα από την εξόρυξη χρυσού.

Είδηση όμως αποτελεί και η αντιμετώπιση του γεγονότος από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και ειδικά την τηλεόραση, που με ελάχιστες εξαιρέσεις στην κυριολεξία εξαφάνισαν όσα τρομερά έγιναν στην Ιερισσό. Στην πραγματικότητα το θέμα δε θάφτηκε λόγω του διαδικτύου και των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Φαίνεται πως η συμμετοχή του Μπόμπολα στο εταιρικό σχήμα Ελληνικός Χρυσός που έχει βάλει στο μάτι τη Χαλκιδική δεν εξασφαλίζει απλά τη σιωπή του ΜΕΓΚΑ, αλλά και τη συνένοχη αλληλεγγύη των άλλων βαρόνων των ΜΜΕ, όπως συνέβαινε και με τις κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια και τον αγώνα στην Κερατέα, επειδή συγκρούονταν με τα συμφέροντα του μεγαλοεργολάβου. Στη χούντα του Μνημονίου και του ευρώ τη λογοκρισία δεν ασκούν οι συνταγματάρχες, αλλά οι μάνατζερ των μεγάλων εταιριών.

Και στη Χαλκιδική, λοιπόν, το δόγμα της κυβέρνησης είναι «νόμος είναι το συμφέρον του κεφαλαίου». Δεν ήταν τυχαία η δήλωση του προϊστάμενου των δυνάμεων καταστολής υπουργού Ν. Δένδια πως «όπως και στην Χαλυβουργία, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση θα εφαρμοστεί η νομιμότητα». Όπως δηλαδή τα κέρδη του Μάνεση ανακηρύχτηκαν νομιμότητα και για να τα εξασφαλίσουν επιστρατεύτηκαν ΜΑΤ, εισαγγελείς, υπουργοί και παρατρεχάμενοι σε στιλ Γεωργιάδη. Τα επιχειρηματικά κέρδη πάνω από όλους, εργαζόμενους και περιβάλλον. Αυτό εννοούσε εξάλλου ο Σαμαράς όταν προεκλογικά, ανάμεσα στις φλυαρίες περί επαναδιαπραγμάτευσης υπό όρους, έλεγε με σαφήνεια πως «Πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα, από την πρώτη στιγμή θα απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα! Γιατί χωρίς ανταγωνιστικό επιχειρηματία σύγχρονη Ανάπτυξη δεν υπάρχει. Τέρμα η ηγεμονία των αριστερών ιδεών που «στιγμάτιζε» την επιχείρηση και τον επιχειρηματία» (ομιλία στο Ζάππειο, 22.4.2012).

Οι κάτοικοι της περιοχής δε λυγίζουν όμως και συνεχίζουν. Για προχτές Παρασκευή ήταν προγραμματισμένες εκδήλωση ενημέρωσης και συναυλία αλληλεγγύης σαν αφετηρία για τη νέα φάση του αγώνα.

Πόλεμος ενάντια σε κατοίκους και περιβάλλον από τους κερδοσκόπους

Ο αγώνας ενάντια στην καταστροφική επένδυση που σχεδιάζει η Ελληνικός Χρυσός έχει μπει σε νέα φάση μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 23 του Ιούλη να επιτρέψει στην εταιρεία εργασίες υλοτόμησης στην περιοχή Σκουριές, ανατρέποντας έτσι την προηγούμενη απόφαση που προέβλεπε ακριβώς το αντίθετο. Το ΣτΕ εκτίμησε πως «η υλοποίηση της επένδυσης κρίνεται ιδιαίτερα συμφέρουσα για την εθνική οικονομία, λόγω της δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης… αλλά και λόγω της απόδοσης μεγάλων χρηματικών ποσών στο κράτος». Για τα δέντρα που θα κοπούν εκτιμήθηκε πως «δεν απαγορεύεται η εξορυκτική εκμετάλλευση ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές». Οι κάτοικοι αποδίδουν αυτή την απότομη μεταστροφή στη συνάντηση στις 9 Ιούλη του ΣτΕ με την Τρόικα με τη γνωστή αναισθησία για περιβάλλον, κοινωνία και τυπικές διαδικασίες.

Στις 30 Ιούλη έγινε συνέλευση των κατοίκων που αποφάσισε συγκέντρωση και πορεία στην περιοχή Σκουριές στο επίμαχο βουνό Κάκαβος την Κυριακή 5 Αυγούστου. Η κινητοποίηση πέτυχε και μια μαζική πορεία βάδιζε προς τις Σκουριές, όταν μεγάλη δύναμη των ΜΑΤ της έφραξε το δρόμο, δίχως να υπάρχει καν εντολή εισαγγελέα. Την επίδειξη αυταρχισμού ακολούθησε επίθεση της αστυνομίας στο πλήθος με δακρυγόνα, χημικά, κροτίδες κρότου-λάμψης, πλαστικές σφαίρες. Από την επίθεση τραυματίστηκαν διαδηλωτές, ενώ από τα δακρυγόνα δημιουργήθηκαν εστίες φωτιάς που έβαλαν σε κίνδυνο το δάσος, οι οποίες σβήστηκαν από την πυροσβεστική και τους κατοίκους. Παράλληλα όπως καταγγέλλει το Συντονιστικό Συλλόγων και Φορέων της περιοχής «άτομο από το μπλοκ της αστυνομίας δημιούργησε απροκάλυπτα εστία φωτιάς μπροστά στα μάτια των διαδηλωτών».

Η κυβέρνηση κήρυξε ουσιαστικά σε άβατο την περιοχή που εποφθαλμιά η Ελληνικός Χρυσός και έστειλε τα ΜΑΤ να επιβάλλουν την απόφαση. Οι προκλήσεις ενάντια στους κατοίκους δε σταμάτησαν, καθώς το βράδυ της ίδιας μέρας, κατά τη διάρκεια νέας συγκέντρωσης στην Ιερισσό αυτή τη φορά, οι κάτοικοι δέχτηκαν νέα επίθεση από τα ΜΑΤ με πλήθος χημικών και πλαστικές σφαίρες. Αφορμή για το νέο γιουρούσι ήταν οι ψευδείς καταγγελίες του διαβόητου Χρήστου Πάχτα, δήμαρχου Αριστοτέλη, του καλλικρατικού δήμου της περιοχής, ότι οι κάτοικοι έβαλαν φωτιά στο δημαρχείο που εδρεύει στην Ιερισσό. Την επόμενη μέρα ύστερα από καταγγελία εργαζομένου στην Ελ. Χρυσός, η αστυνομία πραγματοποίησε εισβολή στο σπίτι του κατοίκου της Ιερισσού που μεταφέρθηκε με χειροπέδες στον Πολύγυρο προκαλώντας νέα αναστάτωση, για να απελευθερωθεί μετά από τις αντιδράσεις.

Το χρονικό της βίας σε βάρος των κατοίκων στην περιοχή είναι μακρύ. Πέρσι, στις 11 Μάρτη 2011 υπάλληλοι της εταιρείας κάνουν ανενόχλητοι επίδειξη τραμπουκισμού. Στις 20 του φετινού Μάρτη 30 κάτοικοι της περιοχής, που στα πλαίσια της δράσης των επιτροπών αγώνα ανέβηκαν στις Σκουριές για να εμποδίσουν συνεργείο της Ελληνικός Χρυσός να πραγματοποιήσει προπαρασκευαστικές εργασίες στο δάσος, αντιμετώπισαν την οργανωμένη από την εταιρεία επίθεση των εργαζομένων της που μεταφέρθηκαν λεωφορεία. Η εντολή ήταν “να διώξουν αυτούς που είναι εκεί πάνω με κάθε τρόπο αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους”, ενώ όσοι από τα χωριά είχαν κάνει αίτηση πρόσληψης ειδοποιήθηκαν και αυτοί να ανέβουν στο βουνό “γιατί αλλιώς δεν θα προσληφθούν”. Θλίψη προκαλεί η κατάπτυστη ανακοίνωση των τριών σωματείων των εργαζομένων που αθωώνει την εταιρία αναφέροντας πως «η απόφαση μας  ν’ ανεβούμε στο βουνό πάρθηκε από μας τους ίδιους».

Στις 25 Μάρτη μετά την παρέλαση οι κάτοικοι της περιοχής πραγματοποίησαν πορεία και στο σημείο Χοντρό Δέντρο όπου λίγες μέρες πριν οι υπάλληλοι της εταιρείας ανενόχλητα βιαιοπραγούσαν. Τη σκυτάλη πήραν τα ΜΑΤ με ξύλο, χημικά, βομβίδες κρότου λάμψης, ακόμα και ενάντια σε μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες και ηλικιωμένους, αλλά και προσαγωγές.

Οι συγκρούσεις θύμισαν Κερατέα, όπως και η νίκη που ήρθε όταν την επομένη το Δασαρχείο Αρναίας διέταξε τη διακοπή κάθε εργασίας στις Σκουριές από την Ελληνικός Χρυσός και την αποχώρηση προσωπικού και μηχανημάτων.

Το Μ. Σάββατο 14 Απρίλη έξι γυναίκες που κατευθύνονταν σε χωράφι της περιοχής βρέθηκαν μπροστά σε σεκιούριτι με καλυμμένα τα πρόσωπα με κουκούλες, οι οποίοι απαιτούσαν να κάνουν εξακρίβωση στοιχείων και τις κρατούσαν ομήρους μέχρι να πάρουν από στέλεχος της εταιρείας.

Ακόμη στις 30 Ιούνη, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, υπάλληλοι της εταιρίας έδειραν στην αγορά της Μεγάλης Παναγιάς άτομα που αντιδρούσαν στα σχέδια εξόρυξης χρυσού, ανάμεσά τους και γυναίκες, αλλά παρά τις μηνύσεις η Αστυνομία δεν κατόρθωσε να συλλάβει ανθρώπους που και γνωστοί ήταν και δεν κρύφτηκαν.

Η Ελληνικός Χρυσός, με πλειοψηφικό πακέτο συμφερόντων του ομίλου Μπόμπολα, είναι σήμερα θυγατρική της καναδικής Eldorado Gold που εξαγόρασε την European Goldfields  για 1,8 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2012. Ο πόλεμος της Ελληνικός Χρυσός ενάντια σε περιβάλλον και κατοίκους στη Χαλκιδική ξεκινά το Δεκέμβριο του 2003, όταν ο σημερινός δήμαρχος Πάχτας, τότε Υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σημίτη μεταβίβασε 317.000 στρέμματα (σχεδόν το 1/8 της Χαλκιδικής) μαζί με εγκαταστάσεις στην Ελληνικός Χρυσός αντί 11 εκατ. Η αντικειμενική αξία εκτιμήθηκε στα 408 εκατ. Ακόμα και η ΕΕ θεώρησε τη συγκεκριμένη ενέργεια παράνομη κρατική ενίσχυση προς ιδιωτική επιχείρηση. Η προηγούμενη εταιρία TVX απαλλάχτηκε με τροπολογία από οποιαδήποτε περιβαλλοντική αποκατάσταση.

Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατέθεσε η Ελληνικός Χρυσός (Σεπτέμβρης 2010) δεν συζητήθηκε ποτέ στην τοπική κοινωνία, ενώ το Τμήμα Κ. Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου (ΤΚΜ/ΤΕΕ) εισηγήθηκε την απόρριψή της, εκτιμώντας πως  το έργο ανατρέπει τις γενικές αρχές χωροταξικού σχεδιασμού και ακυρώνει κάθε δυνατότητα παράλληλης αξιόλογης οικονομικής δραστηριότητας. Ανάλογη θέση πήρε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, ενώ ο καθηγητής Καραμούζης επισήμανε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στον υδροφορέα της περιοχής.

Όλα αυτά δεν εμπόδισαν τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να υπογράψει την ΜΠΕ των 4.000 σελίδων πέντε μόλις μέρες μετά την ανάληψη του υπουργείου Περιβάλλοντος.

Σύντομα η εταιρία European Goldfields ανακοίνωσε μια διαδικασία εξόρυξης εντατικότερη και σε ευρύτερη κλίμακα, αξιοποιώντας μάλιστα και σχετικά απόφαση του Πάχτα το 2004 ως  υφυπουργού, χωρίς το υπουργείο Περιβάλλοντος να πάρει θέση.

Απέραντο ορυχείο λοιπόν η Χαλκιδική με μια υπογραφή. Ακολούθησαν πρωτοβουλίες όπως η παράνομη γνωμοδότηση του Πάχτα ως δημάρχου πια και μια αμφιλεγόμενη απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, με την οποία 3.600 στρέμματα του δάσους του Κακάβου είναι “Περιοχή βιομηχανιών-βιοτεχνιών συναφών με τη μεταλλευτική δραστηριότητα στις Σκουριές”. Οι κάτοικοι αντιδρούν και με τρεις προσφυγές στο ΣτΕ για την ακύρωση της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων.

Η βόρεια Χαλκιδική βιώνει ουσιαστικά μια εγκατάλειψη από το κράτος, αντιμέτωπη με μια πολιτικής χρόνων που τη θέλει λεία για τους χρυσοθήρες. Στις συνθήκες κρίσης ήταν εύκολο να πιάσει σε πολλούς το δίλημμα «ή τη δουλειά ή τη γη». Διαλέγοντας βρόμικο ψωμί, οι εργατοπατέρες της περιοχής και του Εργατικού Κέντρου Πολυγύρου έγιναν αιχμή του δόρατος της εταιρείας.

Μιλώντας στο ΠΡΙΝ το μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΚΜ/ΤΕΕ Σάββας Τσελεπίδης, στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Χαλκιδική ξεκαθάρισε πως όσο μεσολαβεί το επιχειρηματικό κέρδος, δεν υπάρχει περιθώριο για αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου χωρίς καταστροφικές συνέπειες. «Οι μέτοχοι, οι οποίοι μπορεί να μην ξέρουν καν πού είναι οι Σκουριές στο χάρτη, νοιάζονται μόνο για το μέρισμα, το άμεσο και μέγιστο κέρδος. Μόνο η ενότητα των αγωνιζόμενων κατοίκων και των εργαζομένων μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια λύση που δε θα ταυτίζεται με την καταστροφή». Κάτι τέτοιο, τονίζει πως προϋποθέτει να φύγουν μια και έξω οι χρυσοθήρες από τη Β. Χαλκιδική, να περάσει στο δημόσιο ο ορυκτός πλούτος με κοινωνικό έλεγχο και φυσικά να καταργηθεί ο χουντικός μεταλλευτικός κώδικας και ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως μεταλλευτικής. Παραπέρα χρειάζεται η άμεση αποκατάσταση της περιοχής από τις ζημιές που έχει προκαλέσει η ανεξέλεγκτη δράση των εταιριών και το οριστικό τέλος στην επιβολή τριτοκοσμικών μοντέλων «ανάπτυξης», μέσα από την αυτοδιάθεση των τοπικών κοινωνιών. Βέβαια υπογραμμίζει ο Σ. Τσελεπίδης μια τέτοια εξέλιξη μόνο μια πορεία αντικαπιταλιστικής ρήξης μπορεί να την εγγυηθεί, μια κοινωνία σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.

Τι έγραφε το ΠΡΙΝ το 1996 όταν τα ΜΑΤ άνοιγαν κεφάλια για την TVX..

.

Ποιος είπε ότι ο χρυσός δε βάφεται ακόμη με αίμα; Την Πέμπτη το πρωί, κυβέρνηση και Καναδοί χρυσοθήρες απέδειξαν ότι για λίγες ουγγιές χρυσού είναι σε θέση να ματοκυλίσουν χιλιάδες κόσμου. Πάνοπλοι άντρες των ΜΑΤ επιχείρησαν να θέσουν τέρμα στην κατάληψη των κατοίκων του Στρυμονικού Κόλπου. Συνοδεύοντας για πολλοστή φορά ένα γεωτρύπανο της καναδικής εταιρίας TVX, δεν δίστασαν να συμπεριφερθούν σαν «στρατός κατοχής», χτυπώντας ανήλικα παιδιά και γυναίκες.

Κι όλα αυτά, μην τυχόν και χαθεί η «μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων δεκαετιών» όπως βαυκαλίζονται να διατυμπανίζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες. Τι και αν όλοι γνωρίζουν πως θα προκαλέσει μια από τις μεγαλύτερες και πιο ανεπανόρθωτες φυσικές καταστροφές στην Ελλάδα; Τι κι αν όλοι γνωρίζουν πως οι Καναδοί επενδύουν απλά και μόνο γιατί θα χρυσωθούν από κρατικά ταμεία με δεκάδες δις επιχορηγήσεων; Τι και αν όλοι αποκαλούν πλέον την υπόθεση της TVX ένα μεγάλο σκάνδαλο καθώς ακόμα και το τίμημα που θα καταβάλει είναι μικρότερο ακόμα κι από το εξορυγμένο μέταλλο που έχει ήδη στοκαριστεί και περιμένει; Τι και να η επένδυση συνοδεύεται από εκατοντάδες απολύσεις ; Τι και αν χιλιάδες κατοίκων δηλώνουν πως μόνο πάνω από τα πτώματα τους θα περάσουν οι Καναδοί;

Όλο αυτά προφανώς, είναι δευτερεύοντα πράγματα για τους κρατικούς παράγοντες που με τη δύναμη της καταστολής πλέον, αναλαμβάνουν να πείσουν τη «διεθνή επιχειρηματική κοινότητα» να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα.

Αυτά έγραφε το ΠΡΙΝ για τα γεγονότα της Πέμπτης 17/10/1996 πριν 16 χρόνια (Επίθεση των ΜΑΤ για χάρη των Καναδών, ΠΡΙΝ, 20.10.1996), όταν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να  στηρίξει τα συμφέροντα της ΤVX. Ήταν η καναδική επιχείρηση στην οποία το κράτος παραχώρησε το δικαίωμα εξόρυξης χρυσού μετά από μια διαδικασία που κράτησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η τότε εταιρεία μετατράπηκε σε μια ακόμα «προβληματική» που τα χρέη της ξόφλησαν οι εργαζόμενοι. Από τότε συνεχίζεται το ίδιο ματωμένο παραμύθι με τους επενδυτές που θα φέρουν δουλειές και το ανελέητο ξύλο στους κατοίκους που δε δέχονται το ρόλο του αφελή επαρχιώτη.

Παρών στην ιστορία ο μοιραίος άνθρωπος για τη Χαλκιδική Χρήστος Πάχτας. Παλιός κομματάρχης του ΠΑΣΟΚ και προσδεμένος στο άρμα των εκσυγχρονιστών του Σημίτη πάλεψε για τα συμφέροντα των χρυσοθηρών με μοναδική συνέπεια, τότε σαν υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας, σήμερα σαν δήμαρχος. Η μετατροπή του σε αυτοδιοικητικό παράγοντα δεν έχει να κάνει βέβαια με κανένα αίσθημα ταπεινοφροσύνης, αλλά με ένα άλλο σκάνδαλο. Το 2004 λίγο πριν τις εκλογές που τέλειωσαν το Σημίτη ξέσπασε το σκάνδαλο με την παραχώρηση δασικής έκτασης στην εταιρεία του επιχειρηματία Στέγγου που εκμεταλλευόταν το ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική. Η δασική έκταση προοριζόταν για να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες προς ενοικίαση...

Ο Πάχτας πλήρωσε και αυτός τη νύφη ως εμπνευστής της νυχτερινής τροπολογίας, με τον αποκλεισμό του μαζί με άλλους από το ψηφοδέλτιο, δίνοντας στον τότε φρέσκο αρχηγό Γ. Παπανδρέου την ευκαιρία να κάνει ένα σόου κάθαρσης σε ένα ΠΑΣΟΚ που η διαφθορά δεν κρυβόταν. Δεν επανήλθε μάλλον γιατί δεν ανήκε στην κλίκα του Παπανδρέου.

Μερικά χρόνια αργότερα στα πλαίσια της διένεξης με τον άλλο παράγοντα του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή βουλευτή Γ. Δριβελέγκα χαρακτήρισε σε μια επιστολή του τα συμφέροντα των χρυσοθηρών και των μεγαλοξενοδόχων ως «τα ιερά συμφέροντα μιας περιοχής». 

Αυτό είναι το αναπτυξιακό μοντέλο που υπερασπίζεται ο καπιταλισμός της εποχής μας. Στο δρόμο του Μητσοτάκη που χαρακτήρισε πληγές της Ελλάδας τη δασική και την αρχαιολογική υπηρεσία γιατί βάζουν όρια στις επενδύσεις με τους περιβαλλοντικούς όρους και την προστασία των αρχαιοτήτων, αλλά και σε συναντίληψη με το Σαμαρά που βλέπει την επιχειρηματικότητα να ασφυκτιά. Όλα «ίσωμα» για το κεφάλαιο και μερικές φτηνές θέσεις εργασίας για να ξεγελιέται ο λαουτζίκος.

Εξάλλου η ιστορία της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Β. Χαλκιδική είναι μεγάλη και πρόσφατη για δέχεται κανείς τα παραμύθια για θέσεις εργασίας που θα έρθουν, αν δοθούν τα πάντα στους χρυσοθήρες. Το 1977 οι εργάτες στις στοές (Μάντεμ Λάκκο και Ολυμπιάδας) έκαναν μια απεργία διαρκείας ενάντια στις απολύσεις συνδικαλιστών, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τους μικρούς μισθούς. Στους εφτά μήνες της απεργίας οι απεργοί αντιμετώπισαν την αστυνομία, τους δικαστές, τους οπλισμένους τραμπούκους της εργοδοσίας. Η απεργία έληξε τελικά με μαζικές απολύσεις και ένταση της κρατικής τρομοκρατίας. Το Δεκέμβρη του 2000 συζητήθηκε στη βουλή μια άλλη απεργία, κόντρα στην TVX πια, που ήθελε να μετατρέψει τις συμβάσεις εργασίας σε μερικής απασχόλησης. Η οποία TVX πριν κλείσει την παρουσία της στην περιοχή πρόλαβε να αφήσει στα κρύα του λουτρού τους εργαζόμενους το 2003 κηρύσσοντας πτώχευση χωρίς να πληρώσει μισθούς και αποζημιώσεις ύψους 17,8 εκατ. ευρώ

Η ιστορία δείχνει ότι οι χρυσοθήρες αν νιώσουν ασφαλείς, θα δείξουν το αληθινό αντεργατικό πρόσωπο στους εργαζόμενους που τώρα δήθεν τους νοιάζονται...

 

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ (12.8.2012)

Πηγή:aristeroblog.gr