του Νίκου Ντάσιου
Είναι αναμφίβολα θετική και έχει την υποστήριξη όλων μας η κινητοποίηση της Ελληνικής διπλωματίας, των αρμόδιων Υπουργών και του Πρωθυπουργού για καταγγελία στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. των νέων τυχοδιωκτισμών της Άγκυρας, με την υπογραφή του «Μνημονίου Τουρκίας –Λιβύης». Μια συμφωνία που έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας αφού εν τοις πράγμασι καταργεί την υφαλοκρηπίδα των Ελληνικών νησιών του Ν Ανατολικού Αιγαίου και της Κρήτης ενώ καθιστά Τουρκικό νησί το Καστελόριζο!
Είναι προφανώς σημαντική η υποστήριξη των Ελληνικών θέσεων από την Γαλλία, την Ιταλία –εσχάτως και την Ολλανδία!- (όχι όμως τη «τουρκόφιλη» Γερμανία), μέρους των ΗΠΑ –εκτός Προέδρου Τράμπ-, της Ρωσίας -παρά την συνεργασία Πούτιν –Ερντογάν-, του Ισραήλ, της Αιγύπτου και βεβαίως της μερίδας εκείνης της Λιβύης υπό τον στρατηγό Χαφτάρ.
Όμως τίποτα απ όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να αποτρέψουν ένα πολεμικό επεισόδιο και την περαιτέρω εκτράχυνση της τουρκικής επιθετικότητας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει περιθώριο 40 ημερών από την κύρωση αυτής της συμφωνίας να καταγγείλει επίσημα το Μνημόνιο Τουρκίας –Λιβύης και να υποβάλλει στον ΟΗΕ νέα οριοθετημένη ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας Κύπρου και Αιγύπτου, με την απαιτούμενη διπλωματική πίεση προς την τελευταία. Αυτή η κίνηση θα έστελνε την διένεξη Ελλάδας Τουρκίας στη Χάγη και το εκεί δικαστήριο θα αποφάσιζε τελεσίδικα για την νομιμότητα των ΑΟΖ. Η κίνηση αυτή θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και να τύχει της πλήρους στήριξης της αντιπολίτευσης και του συνόλου του Πολιτικού Κόσμου. Κάθε αδράνεια η υπαναχώρηση καθιστά την Κυβέρνηση και τα Πολιτικά κόμματα υπόλογα για ότι θα συμβεί.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να τεθούν σε παράλληλη τροχιά μερικές ενέργειες στο εσωτερικό της χώρας αλλάζοντας πολλά από αυτά που θεωρούμε δεδομένα στην καθημερινή μας παρακμή. Ενέργειες όπως:
• Αποφασιστική φύλαξη των ανατολικών συνόρων που σημαίνει: μεταφορά όλου του στρατού, του ναυτικού και του λιμενικού από το λεκανοπέδιο στα νησιά του Αν. Αιγαίου και στον Έβρο, νέα οχυρωματικά έργα σε όλη την συνοριακή γραμμή και φράχτης στον Έβρο.
• Προετοιμασία ψυχολογική και πρακτική του Ελληνικού λαού για την αντιμετώπιση κάθε πιθανής πρόκλησης που σημαίνει: Παλλαϊκή άμυνα με την συμμετοχή των γυναικών, υποχρεωτική στράτευση στα 18 με αύξηση της στρατιωτικής θητείας λόγω δημογραφικής κατάρρευσης και φυγής των νέων την τελευταία δεκαετία.
• Αντιμετώπιση της soft τουρκικής διείσδυσης που σημαίνει: απαγόρευση όλων του τουρκικών σίριαλ, εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα, διακοπή των εκπομπών και των Ελλήνων δημοσιογράφων που λειτουργούν ως ανταποκριτές του Ακάρ, υψηλή φορολόγηση των γραφείων ταξιδιών με προορισμούς την Τουρκία, ματαίωση όλων των οικονομικών συμφωνιών.
• Ανασύσταση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και των υποδομών ώστε να καταστεί ο στρατός μας αξιόμαχος που σημαίνει: υποχρεωτικό ομολογιακό δάνειο για την οικονομική ελίτ, υποχρέωση των εφοπλιστών μας να χρησιμοποιούν τις δικές μας ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες για ναυπηγήσεις των πλοίων τους, κινητοποίηση της Ελληνικής ομογένειας η οποία θα πρέπει να συμβάλλει και οικονομικά στην άμυνα της χώρας
• Αποτροπή εσωτερικών εστιών σε περίπτωση θερμού επεισοδίου που σημαίνει: άμεσες απελάσεις των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών σουνιτικής προέλευσης -με την ενεργοποίηση συνταξιούχων δικαστικών-, κλειστά κέντρα κράτησης με υποδομές για την καθημερινή διαβίωση.
Αν αυτά δεν συμβούν ο πόλεμος με την Τουρκία θα γίνει αναπόφευκτος και το τίμημα για την χώρα μας θα είναι μεγάλο τόσο σε απώλεια ανθρώπινων ζωών όσο και ζωτικού χώρου που θα αναγκαστούμε να παραχωρήσουμε στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης «με το πιστόλι στον κρόταφο». Το προηγούμενο της εισβολής και κατοχής στην Κύπρου είναι άλλωστε ακόμα νωπό στη συλλογική μας μνήμη, μόνο που τώρα το τίμημα θα είναι πολύ μεγαλύτερο….
http://ardin-rixi.gr/archives/214282
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου