Υποθήκευση της ζωής μας σε 120 δόσεις

Μήπως χρειάζεται ολική διαγραφή χρεών και επανεκκίνηση;

του Νίκου Ζόμπολα

Θα προσπαθήσω να κάνω μια μακροοικονομική ανάλυση και πρόβλεψη για την χώρα μας, χωρίς να είμαι οικονομολόγος, αλλά ως ενεργό μέλος της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας.

Έχουμε χωριστεί πλέον σε δύο κατηγορίες, αυτοί που ζουν με επιδόματα και αυτοί που παράγουν τα επιδόματα.

Και οι δύο κατηγορίες με κοινή βάση τις 120 δόσεις.
Όλα με 120 δόσεις, παντού.
Σε λίγο θα αγοράζουμε και τσιγάρα με 120 δόσεις, θα κουρευόμαστε με 120 δόσεις και θα κάνουμε παιδιά με 120 δόσεις.

Από κοντά και οι πτωχευμένες τράπεζες που είναι απούσες από κάθε δραστηριότητα, αφού πρωταγωνίστησαν στην κακό διαχείριση και το 1975 που κρατικοποίησε σε μια νύχτα ο Καραμανλής τον όμιλο Ανδρεάδη και τις τράπεζες του, φαντάζει πολύ κοντινό.

Άφησα τελευταία τα επιδόματα, όλοι ζούμε με επιδόματα, κάθε είδους, θα βγει και επίδομα διατροφής φαντάζομαι.
Οι Αμερικάνοι μας στηρίζουν υποτίθεται με επενδύσεις επίσης, και οι Κινέζοι αγοράζουν ακίνητα.
Η δε ανεργία, έχει πέσει λέει, και περισσότεροι νέοι των 450 ευρώ μπορούν να επιβιώσουν.

Όλα καλά λοιπόν.

Όχι, προφανώς, δεν βγαίνει μάνα μου.
Δεν πάει, δεν τσουλάει, πως το λένε.

Καταρχάς, να συμφωνήσουμε, ότι δουλειά κι αν κάνεις τα έχουν ρυθμίσει έτσι ώστε αν είσαι καλός και μετράς, βγάζεις 1.000-2.000 ευρώ, απόφοιτος του Harvard ή του Μετσόβειου.

Είπαμε, σύγχρονα Γκουλάγκ.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες ίσως έχουμε την ευχέρεια να βγάλουμε κατιτίς παραπάνω.
Δεν γίνεται να βγάλεις περισσότερα, όχι λόγω ύφεσης, αλλά λόγω φόρων. Το λεγόμενο πλεόνασμα. Το πλεόνασμα λέει, το διανέμουν σε επιδόματα.

Με λίγα λόγια, αν βγάζεις περισσότερα από 2.000 ευρώ δεν σου μένει τίποτα, πάνε όλα στα επιδόματα.

Εν τω μεταξύ, το 60% έχει παλαιές οφειλές από 5.000-25.000 ευρώ, σε εφορία και ταμεία.
Βάλε και λίγο ΔΕΗ που χρωστάνε όλοι 500-1.000 ευρώ.

Βάλε και κανένα στεγαστικό, βάλε και κανέναν άνεργο στην οικογένεια, πάει το πρώτο χιλιάρικο σε ρυθμίσεις οφειλών, παλιών και νέων.
Όσοι είναι τυχεροί και βγάζουν παραπάνω από 1.000 ευρώ πάνε και καμιά βόλτα.
Τραγική κατάσταση, μπλοκαρισμένοι όλοι, με δεμένα τα χέρια, χωρίς μέλλον, με 120 δόσεις, με την ελπίδα ότι θα ξεχρεώσουν σε 10 χρόνια, αλλά προστίθενται και νέα ανείσπρακτα κάθε μήνα.

Σου βγαίνει ο ίδιος ο υπουργός και προτρέπει τους πολίτες να κάνουν νέες ρυθμίσεις κι ας τις χάνουν. Απίστευτα πράγματα.

Αέναες ρυθμίσεις, χωρίς προοπτική και προσδοκία. Ότι κάτσει.

Δεν μου λέει κάτι μια μικρή μείωση φόρων, θα είναι ως μη γενόμενη, ανελαστική.
Δεν βλέπω καμία προοπτική έτσι, καταδικασμένη η οικονομία.

Θεωρώ μονόδρομο την διαγραφή χρεών, κάθε είδους, να μηδενίσουμε ως έθνος και πολίτες.

Είναι σωστό; Είναι δίκαιο;

Δεν το γνωρίζω ακριβώς πόσο δίκαιο είναι, αλλά είναι επιβεβλημένο, και δεν ξέρω οικογένεια που να μην έχει σοβαρό πρόβλημα χρεών, τουλάχιστον 1 στους 3.

Άρα κάτι δεν πάει καλά, δεν φταίει ο κόσμος που χρωστάει συνέχεια, απλά δεν βγαίνουν τα νούμερα.
Σαν να ζητάς από την Σπάρτη να σου βγάλει πετρέλαιο, που δεν μπορεί.

Το πως, πόσο και που θα γίνει η διαγραφή το βρίσκουμε, με κανόνες, με δικαιοσύνη.

Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι οι τράπεζες.
Κουφάρια τελείως, καμία συνεισφορά, καμία υπηρεσία.
Η κρατικοποίηση των υπαρχόντων είναι μια επιλογή και αδειοδότηση νέων.

Επανεκκίνηση της οικονομίας, φίλοι.
Δεν γίνεται έτσι.
Restart & refresh.

από το «http://new-economy.gr/»