Βασίλειος Λ. Κωνσταντινόπουλος
Καθηγητής Πανεπιστημίου
Οι συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις, που δεν πρόκειται να ατονήσουν από το πρόσφατο κτύπημα του Εγκέλαδου και την εξ αυτού απορρέουσα διπλωματία των σεισμών, όπως απέδειξε και η νέα τουρκική NAVTEX, την οποία απτόητος κήρυξε ο σουλτάνος, ενθαρρυμένες από την αναποτελεσματικότητα των συμμάχων, αν όχι από την έμπρακτη συμμετοχή τους, στην πολλαπλώς συνεχιζόμενη ενίσχυση του τουρκικού οπλοστασίου από Γερμανία, Ιταλία, Βρετανία και Ισπανία, θέτουν επιτακτικά το φλέγον ζήτημα της αναθεώρησης του ελληνικού αμυντικού προσανατολισμού. Η στροφή μάλιστα που παρατηρήθηκε προς τη γαλλική αμυντική βιομηχανία θα πρέπει να κλιμακωθεί, όχι μόνο σε οπλικά συστήματα αέρος και θαλάσσης, αλλά και ξηράς.
Η αμυντική πρόσδεση στη Γαλλία, ιδίως σε οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, όπως τα αεροσκάφη Rafale, είναι απαραίτητη διέξοδος προκειμένου να ενισχύσουμε μια από παλιά εδραιωμένη αμυντική συμμαχία με τη μόνη ευρωπαϊκή δύναμη που, υπερασπιζόμενη τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, αντιτίθεται στον νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό και στον θρησκοληπτικό φονταμενταλισμό ακραίων μουσουλμανικών ομάδων που ο σουλτάνος σκοπίμως διεγείρει στο πλαίσιο ενός πολέμου των πολιτισμών.
Οι πρόσφατοι προπηλακισμοί και ύβρεις του τούρκου σουλτάνου, που εμφανίζεται ως χαλίφης όλων των μουσουλμάνων, στον γάλλο Πρόεδρο και οι επιθέσεις ακραίων φανατικών μουσουλμάνων με αποκεφαλισμούς μάλιστα φιλήσυχων πολιτών, ενέργειες που συνιστούν βαρύτατη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν αντιμετωπίστηκαν με τη δέουσα σοβαρότητα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αφού η φραστική καταδίκη των εγκλημάτων έχει σαφώς προσχηματικό χαρακτήρα και κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Τα οικονομικά συμφέροντα που συνδέουν τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις με την Τουρκία υπαγορεύουν μια κατευναστική πολιτική απέναντί της, ανάλογη αυτής που ακολουθούσαν οι Chamberlain και Daladier απέναντι στον Hitler.
Έτσι, στο αγωνιώδες ερώτημα ποιος είναι σε θέση να περιστείλει και να αντιμετωπίσει τον νεοοθωμανικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος κάθε ημέρα παρουσιάζει απτά δείγματα των κατακτητικών του προθέσεων, η απάντηση είναι μόνον αυτός του οποίου απειλείται η κυριαρχία και η ανεξαρτησία. Στην προκείμενη περίπτωση και με δεδομένη την απάθεια ή και την αδιαφορία του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, ο κλήρος πέφτει στην ΕΛΛΑΔΑ.
Αυτή οφείλει να αναζητήσει συμμαχίες με δυνάμεις που μπορούν να την υποστηρίξουν, όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Σουηδία και βεβαίως η Ρωσία, προς τις οποίες πρέπει κατεπειγόντως να στραφεί, για να συνάψει αμυντικές συμφωνίες για συμπαραγωγή προηγμένων οπλικών συστημάτων προς αποτροπή του διαφαινομένου κινδύνου. Επειδή η εναέρια ισχύς της Τουρκίας με τα drones και τα UAVs, που ο ρόλος τους αποδείχθηκε καθοριστικός στη σύγκρουση Αρμενίων-Αζέρων, είναι αδιαφιλονίκητη αυτή τη στιγμή, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη να εξασφαλισθούν άμεσα νέα αεροσκάφη Rafale και, σε περίπτωση μη άμεσης διαθεσιμότητάς τους, ρωσικά αεροσκάφη Sukhoi-57, που είναι ήδη εξαγώγιμα και μπορούν να διασφαλίσουν υπεροπλία στον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο Ελλάδος-Κύπρου για την επόμενη εικοσαετία.
Η ενδεχόμενη διαμαρτυρία των ΗΠΑ, πρέπει να μη ληφθεί υπόψη, αφ’ ης στιγμής αυτές αρνούνται ή καθυστερούν σκοπίμως να μας χορηγήσουν προηγμένο αμυντικό υλικό (π.χ. F-15, F-35, Abrams, Bradley). Έτσι, ωσότου η ελληνική αμυντική βιομηχανία αναδυθεί στο επίπεδο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και μπορεί να παραγάγει τανκς, ΤΟΜΑ, πυραυλικά συστήματα, ναυτικές μονάδες κ.ά., η κατεπείγουσα στροφή της χώρας, σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών προς οποιαδήποτε δύναμη μπορεί να ενισχύσει αποτελεσματικά την αποτρεπτική ισχύ της, είναι conditio sine qua non για την εθνική μας επιβίωση.
Η πολυδιάστατη αμυντική πολιτική συνεπάγεται αποδέσμευση από τους παραδοσιακούς προμηθευτές αμυντικού υλικού, όπως οι ΗΠΑ, ιδίως όταν αυτοί οι παραδοσιακοί προμηθευτές αποδεικνύονται αναξιόπιστοι, κλείνοντας τα μάτια στις φανερές απειλές εναντίον μας και περιοριζόμενοι σε φραστικούς επαίνους για τον πολιτισμό μας. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστήκαμε μεγάλες θυσίες, χωρίς κέρδος, σε αντίθεση με την Τουρκία, που κέρδισε πάμπολλα, χωρίς να προσφέρει τίποτα.
Πρέπει οι κυβερνώντες κάποτε να αποδείξουν με τη στάση τους σε όσους μας εμπαίζουν ότι η εποχή που θεωρούσαν δεδομένη την Ελλάδα έχει παρέλθει. Την ίδια απάντηση πρέπει να δώσουν και προς την ΕΕ, όταν αυτή με περισσή σπουδή επικυρώνει και εφαρμόζει μέτρα κατά της Ρωσίας, ενώ κατά της Τουρκίας μένει σε επίπεδο απλών διατυπώσεων. Είναι καιρός η Ελλάδα να σταματήσει να είναι ο νεροκουβαλητής των δυνάμεων αυτών και να στραφεί σε μια πατριωτική και ανεξάρτητη αμυντική διπλωματία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου