Η πολιτική αντιπαράθεση για τη μη πραγματοποίηση πορείας και εκδηλώσεων στην επέτειο του Πολυτεχνείου είναι επιβεβαιωτική του τρόπου σκέψης και πολιτεύεσθαι συγκεκριμένου τμήματος του πολιτικού συστήματος. Της Αριστεράς και των παραφυάδων της.
Παρά τη γενική απαγόρευση συναθροίσεων, τον περιορισμό κυκλοφορίας και το κλείσιμο της αγοράς προκειμένου να ελεγχθεί η διασπορά του ιού, Τσίπρας, Βαρουφάκης, Κουτσούμπας και λοιπές παρδαλές δυνάμεις επιμένουν ότι η πορεία και εκδηλώσεις πρέπει να γίνουν. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο. Να σεβαστούν δηλαδή τον νόμο ο οποίος ισχύει για όλους τους υπολοίπους και κυρίως να σεβαστούν όλους όσοι σηκώνουν τον δικό τους σταυρό σε αυτή τη μάστιγα.
Τους καταστηματάρχες που αναγκάζονται να κλείσουν τα
μαγαζιά τους συμμετέχοντας στην κοινή προσπάθεια με τεράστιες ζημιές ή
και καταστρεφόμενοι, τους χιλιάδες εργαζομένους που μένουν χωρίς
δουλειά, με μειωμένο μισθό ή με επίδομα, τους ασθενείς που δίνουν μάχη
για τη ζωή τους διασωληνωμένοι, τους ανθρώπους που έχασαν τη μάχη με τον
ιό και τις οικογένειές τους που μένουν πίσω, τους ιατρούς και
νοσηλευτές που βρίσκονται καταπονημένοι στην πρώτη γραμμή παίζοντας κάθε
μέρα τη δική τους ζωή κορώνα-γράμματα. Και πολλοί την χάνουν χάσει. Η
εκλογική πελατεία και η ιδεοληψία πάνω απ’ όλα. 
Ο νόμος – για την ακρίβεια και ο νόμος- είναι a la carte για τους «αριστερούς αγωνιστές» οι οποίοι περιμένουν την ημέρα του Πολυτεχνείου και κάποιες άλλες επετείους, όπως για τον Γρηγορόπουλο, για να υπενθυμίσουν ότι έχουν λόγο πολιτικής ύπαρξης.
Είναι αστείο να πούμε ότι δεν έδειξαν τέτοια ευαισθησία στη ματαίωση της παρέλασης για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, διότι αν ήταν στο χέρι τους θα τη ματαίωναν για πάντα. Το έχουν ζητήσει άλλωστε. Είναι τρομακτικό αν το σκεφθεί κάποιος ότι, ελλείψει άλλης σοβαρής πολιτικής πρότασης, προκειμένου να συντηρήσουν τον ξεπεσμένο δήθεν ακτιβισμό τους και την καπηλεία συμβόλων, (όταν δεν τα φτιάχνουν μόνοι τους ανάγοντας το περιθώριο σε πρότυπο), δεν διστάζουν να βάλουν τη δημόσια υγεία σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα. Μπροστά στην (χωρίς ουσία) πολιτική επιδίωξη δεν έχουν καμία αναστολή να διακυβεύσουν ζωές και το κοινό καλό.
Προσπερνώντας τη γελοιότητα να θέλει να κάνει πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος υπήρξε η πιο φιλοαμερικανική και πειθήνια κυβέρνηση της αντιπολίτευσης, όχι από άποψη αλλά από συναλλακτική σκοπιμότητα με στόχο να παρατείνει τη θητεία του στην εξουσία, είναι τόσο εξόφθαλμη η προσπάθεια να βρει πεδίο διαφοροποίησης στην ιδεοληπτική τυμβωρυχία που καταντά γκροτέσκο.
Η άποψή τους ότι οι νόμοι είναι για τους άλλους είναι δομικό στοιχείο της πολιτικής τους αντίληψης, για δύο λόγους. Κάποιοι μέσα στη θολούρα τους πιστεύουν ότι η εξ αποκαλύψεως πολιτική και ιδεολογική αλήθεια που νομίζουν ότι κατέχουν δικαιολογεί όχι απλά την παρέκβαση από τον νόμο αλλά και τη δια της βίας επιβολή των απόψεών τους και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν το ιδεολογικό προκάλυμμα της «Αριστεράς» έχοντας απολύτως στυγνές και στεγνές προθέσεις με στόχο τη νομή της εξουσίας. Για τους τελευταίους οι ιδεολόγοι σύντροφοί τους είναι απλά χρήσιμοι ηλίθιοι που νομιμοποιούν τη δική τους ατζέντα.
Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για φασιστικά φαινόμενα τα οποία σχετικοποιούν τους θεσμούς και θέτουν κίνδυνο αυτά που οι υπόλοιποι σέβονται και υπερασπίζονται, από την εθνική κυριαρχία και την ουσία της δημοκρατίας και από τη δημόσια υγεία, μέχρι την εθνική ενότητα την οποία εχθρεύονται, υποσκάπτουν και χλευάζουν.
Καιρός είναι να αντιμετωπιστούν ως αυτό που πραγματικά είναι και να σταματήσει η απολογητική προσέγγιση σε μορφώματα που δεν έχουν ούτε θεσμική αντίληψη ούτε εθνική συναίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου