του Όθωνα Κουμαρέλλα
Λαμβάνονται μέτρα. Σκληρά μέτρα. Καταστροφικά μέτρα για ολόκληρους κλάδους, οδηγώντας εκατομμύρια στη φτώχεια, στην απόγνωση και στην απελπισία.
Για να μην γεμίσουν οι ΜΕΘ και καταρρεύσει το σύστημα υγείας από την επιδημία «κρουσμάτων» που ενέσκηψε και -προφανώς- κανείς… δεν το περίμενε. Κλείνουν τα χειρουργεία. Όλα covid! Ας πεθαίνει ο κόσμος από οτιδήποτε άλλο, αρκεί να βγούμε… νικητές και τροπαιούχοι κι αυτή τη φορά απέναντι στον… αόρατο εχθρό!
Το γιατί να γεμίζουν οι ΜΕΘ και να καταρρεύσει το σύστημα υγείας, στην προοπτική που χρειαστούν αυξημένη φροντίδα, έως και διασωλήνωση, 100, 200, 300 ακόμη και 500 ασθενείς από covid, σε μια, υποτίθεται, ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα των 11 εκατομμυρίων, κανέναν δεν απασχολεί! Το τι έγινε εδώ και 10 μήνες που υπάρχει το πρόβλημα στον τομέα αυτόν, επίσης κανέναν δεν απασχολεί -εκτός από τους…. «ψεκασμένους». Παρεμπιπτόντως πρώτη φορά πρωθυπουργός αναφέρεται τόσο απαξιωτικά για έστω και μια μικρή μερίδα του ελληνικού λαού, που ανησυχεί για το που οδηγεί όλη αυτή η κατάσταση.
Ούτε απασχολεί κανέναν, το πως θα μπορέσει να αποφευχθεί ο συνωστισμός, όπου δεν γίνεται αλλιώς, όπως στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ο «μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» κι ας στοιβάζονται οι άνθρωποι σαν σαρδέλες, αφού πρέπει να πάνε στη δουλειά για το όποιο μεροκάματο τους έχει απομείνει. Ας ψοφήσουν! Αρκεί να ψοφήσουν φορώντας… μάσκα! Όχι, όχι, δεν εννοούσε αυτό ο Τσιόρδας, άδικα τον… παρεξηγήσαμε ότι πολιτικολογεί!
Εννοούσε ότι δεν πειράζει κι ας υπάρξουν μεγάλες παράπλευρες απώλειες. Δεν γίνεται αλλιώς! Αρκεί να μην είναι από ή με Covid-19, κι αν είναι μερικές, πάλι δεν πειράζει, αρκεί να μην χαθεί το… χειροκρότημα στους… σωτήρες μας! Αυτά ξέρει, αυτά λέει ο άνθρωπος! Και μερικά ακόμη που του είπαν να τα πει, για να μην τα πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και εκτεθεί….
Όλα καλά λοιπόν… και οι άλλοι «ψεκασμένοι»! Αρκεί να μένουν στο απυρόβλητο οι «σωτήρες» και οι καταστροφικές πολιτικές τους!
Αξίζει τον κόπο;
Άραγε αξίζει τον κόπο και τις θυσίες; Υπάρχει έξαρση του πανδημικού φαινομένου, πέραν της κρουσματολογίας των ΜΜΕ;
Ο αριθμός των διενεργούμενων τεστ στα τυφλά (και όχι έρευνες στη βάση τυχαιοποιημένων μελετών αντιπροσωπευτικού δείγματος του πληθυσμού, που πεισματικά αρνούνται να προχωρήσουν στη διενέργειά τους οι αρμόδιοι «ειδικοί»), δεν είναι ο καλύτερος δείκτης για να βγάζουμε συμπεράσματα, αναφορικά με τις διακυμάνσεις της επιδημίας. Μπορούμε μόνον να υπολογίζουμε τάσεις αθροιστικού επιπολασμού, καθώς επίσης και της θνητότητας είτε άμεσα σε μορφή φαινόμενης CFR είτε δευτερευόντως και με μεγάλη επισφάλεια στη καθαρή της πραγματική μορφή IFR.
Ποια είναι η εικόνα σήμερα;
Μετά το πέρασμα του πρώτου «κύματος» όπου τα σκληρά lockdown, αλλά και η βελτίωση των καιρικών συνθηκών και η άνοδος της θερμοκρασίας στο βόρειο ημισφαίριο βοήθησαν να υποχωρήσει το φαινόμενο και να κερδηθεί χρόνος, ανεξάρτητα εάν τον εκμεταλλευτήκαμε και πόσο.
Στη συνέχεια, αφού και με το σχετικό άνοιγμα των κοινωνιών και της οικονομίας διευκολύνθηκε ξανά η σταδιακή επανεμφάνιση και η εξάπλωση του ιού, ο οποίος ουδέποτε εξαφανίστηκε -και με την έλευση του φθινοπώρου δείχνει ξανά τα δόντια του. Όπως εξ άλλου ήταν απολύτως λογικό και αναμενόμενο (εκτός από αυτούς που έπρεπε να το περιμένουν πρώτοι), να συμβεί. Όπως απολύτως λογικό και αναμενόμενο είναι περιοχές και χώρες που ξεπέρασαν κάπως ελαφρά το πρώτο «κύμα», τώρα να είναι η σειρά τους να υποστούν αυτό που από τύχη, ή λόγω συνθηκών, κατάφεραν να αποφύγουν στην πρώτη φάση του πανδημικού φαινομένου.
Αξίζει να παρατηρήσουμε το πως «αποσύρεται» (χωρίς να εξαφανίζεται) η επιδημία στο νότιο ημισφαίριο. Πχ Αυστραλία, Ινδία κτλ, ακολουθώντας αντίστροφη πορεία από εκείνη στο βόρειο ημισφαίριο.
Με δεδομένο ότι σήμερα γίνονται πολλαπλάσια τεστ, διεθνώς και στη χώρα μας, είναι απολύτως φυσιολογικό να «ανακαλύπτουμε» πολύ περισσότερους φορείς του ιού και όχι «κρούσματα» όπως πεισματικά επιμένουν οι κονδυλοφόροι, χωρίς κανείς να τους επαναφέρει στην τάξη και να τους επιβάλλει πρόστιμο για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Συνεπώς η ευθεία σύγκριση με την αρχική φάση της επιδημίας από την αρχή του έτους μέχρι και τον Μάιο δεν είναι δυνατή.
Οι νοσηλείες, οι διασωληνώσεις και οι θάνατοι
Τα στοιχεία που θα μας έδιναν κάπως αξιόπιστες πληροφορίες είναι οι νοσηλείες, οι διασωληνώσεις και οι θάνατοι.
Θάνατοι απολύτως επιβεβαιωμένοι ότι σχετίζονται άμεσα με τη νόσο, η οποία είναι, εάν όχι η μοναδική, η βασικότερη αιτία τους. Δυστυχώς, κι εδώ τα στοιχεία είναι συγκεχυμένα, με συνέπεια μόνον εκτιμήσεις να μπορούμε να κάνουμε με μεγάλο περιθώριο σφάλματος. Ιδίως εάν συνυπολογίσουμε ότι οι αρχικά πολλοί θάνατοι οφείλονταν σε μεγάλες πλημμέλειες στα νοσοκομεία και κυρίως στα γηροκομεία, σε συνδυασμό με τον πανικό που επικράτησε, πρώτα στην ιατρική κοινότητα, εξ αιτίας του νέου και άγνωστου που προέκυψε στα ξαφνικά. Προσθέτουμε τους αμφιλεγόμενους τρόπους καταγραφής των θανάτων με μόνο μια ένδειξη θετικού PCR κτλ.
Με δεδομένο, όμως, ότι προφανώς θα υπήρξαν και πολλοί θάνατοι που δεν κατεγράφησαν, ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, ότι ο αριθμός των θανάτων οφειλομένων στον covid είναι ο επίσημα καταγραμμένος.
Για τις νοσηλείες στην Ελλάδα δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, αφού ο ΕΟΔΥ δεν τα ανακοινώνει, παρά μόνον σποραδικά. Στέλνει όμως στο ECDC εβδομαδιαίως τον αριθμό των εισαγωγών σε ΜΕΘ. Εκεί βλέπουμε (στην ιστοσελίδα του ECDC), ότι οι εισαγωγές σε ΜΕΘ από την αρχή μέχρι και την 43η εβδομάδα, δηλαδή μέχρι και την Κυριακή 25 Οκτωβρίου, είχαν γίνει συνολικά 639 εισαγωγές σε ΜΕΘ. Για ένα διάστημα ενεργού επιδημίας οκτώ μηνών, δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι είναι πολλές και να δικαιολογούν τρόμο.
Μέχρι τότε (25η Οκτωβρίου) είχαν, επίσης, με βάση τις ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ, εξέλθει από τις ΜΕΘ 272. Οι υπόλοιποι από τους 639 που εισήχθησαν τι απέγιναν; Οι 84 νοσηλεύονταν (25ηΟκτωβρίου) ακόμη και οι υπόλοιποι προφανώς απεβίωσαν. Δηλαδή, έχουμε 639-84-272 = 283 θανάτους.
Όμως μέχρι την Κυριακή 25 Οκτωβρίου είχαν καταγραφεί στη χώρα 574 θάνατοι. Αυτό σημαίνει ότι 574-283 = 291 θάνατοι συνέβησαν εκτός ΜΕΘ. Βεβαίως είναι λογικό κάποιοι θάνατοι, ακόμη και από μια τέτοια ασθένεια, να συνέβησαν εκτός ΜΕΘ. Αλλά εδώ πρόκειται για περισσότερους από τους μισούς. Μπέρδεμα!
Μολονότι το θέμα ετέθη δημόσια, σε τηλεοπτική εκπομπή στην επιτροπή των λοιμωξιολόγων, απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη, για το που πέθαναν οι άνθρωποι αυτοί, στο σπίτι τους, στο χωράφι, τους χτύπησε αυτοκίνητο στο δρόμο;
Συνεπώς και η υπόθεση εργασίας που κάναμε μάλλον πάει στο βρόντο ως προς τον ακριβή αριθμό θανάτων από covid (στην Ελλάδα τουλάχιστον).
Οφείλουμε, λοιπόν, προκειμένου να βγάλουμε κάποιο σχετικά ασφαλές συμπέρασμα να ψάχνουμε σε ένα εντελώς θολό τοπίο, τσαλαβουτώντας στα «βουρκώδη» νερά των επίσημων ανακοινώσεων και των ρεπορτάζ των επιχορηγούμενων ΜΜΕ. Εάν σε αυτό προσθέσουμε το δυναμικό χαρακτήρα του φαινομένου, τότε η οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένη και χρειάζεται περίσσια θάρρους για να την επιχειρήσει κάποιος.
Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της επιδημίας, παρατηρούμε ότι ενώ αυτή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλον τον πλανήτη, η πρώτη φάση της αφορούσε «σημειακή» εξάπλωση εστιασμένη κυρίως σε πυκνοκατοικημένες περιοχές με έντονη κινητικότητα του πληθυσμού και διεθνή διασυνδεσιμότητα. Από τη Νέα Υόρκη, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ισπανία και τη βόρειο Ιταλία, με τις υπόλοιπες περιοχές να δέχονται πολύ χαμηλότερα ιικά φορτία.
Σήμερα η διασπορά του ιικού φορτίου είναι καθολικά γενικευμένη. Για το λόγο αυτό, χώρες που δεν πιέστηκαν πολύ στην πρώτη φάση, θα πιεστούν εντονότερα σε αυτήν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτό που συνέβη την άνοιξη στις περισσότερες κεντρο-ευρωπαϊκές χώρες να μην συμβεί κι εδώ τώρα. Αφού πλέον ο ιός δεν είναι «εισαγόμενος», όπως τότε, αλλά εγκαταστάθηκε για τα καλά στο εσωτερικό της χώρας και στοχεύει σε έναν εξαιρετικά επίνοσο πληθυσμό (συγκριτικά πάντα με τις χώρες που επλήγησαν στην πρώτη φάση). Κάποιοι προειδοποιούσαν! Φωνή βοώντος….
Η ένταση αντιστρόφως ανάλογη της έκτασης και της διασποράς του φαινομένου
Το φαινόμενο, όμως, έχει έκταση και διασπορά πολύ μεγαλύτερη της πρώτης περιόδου, αλλά μειωμένη, ενδεχομένως κατά πολλούς βαθμούς, ένταση (δεν γνωρίζω αν το «ένταση» είναι δόκιμος όρος, αλλά ας το περιγράψουν οι επιδημιολόγοι με τη δική τους ορολογία -προσωπικά δεν βρίσκω καλύτερη για την απόδοση του φαινομένου). Κι αυτό παρατηρείται έντονα στις χώρες που επλήγησαν σφοδρά στο πρώτο «κύμα». Αλλά κι εδώ, προσώρας, έστω και σε μικρότερο βαθμό.
Αυτό δικαιολογεί, σε συνδυασμό και με τον αυξημένο αριθμό τεστ, τη μεγάλη αύξηση των περιστατικών που επιβεβαιώνονται. Με τους θανάτους να μην ακολουθούν αυτή την αύξηση και να καταγράφονται, αναλογικά, έως και οκτώ φορές λιγότεροι από εκείνους της πρώτης περιόδου.
Η παρατήρηση του CFR (σχέση θανάτων προς επιβεβαιωμένα περιστατικά), το οποίο, διεθνώς, από το 7,76% στο τέλος Απριλίου, «έτρεξε» τον Οκτώβρη μόλις με 1,49% (στην Ελλάδα από 5,40% έπεσε χθες 31 Οκτωβρίου μόλις στο 1,13% για ολόκληρο τον μήνα Οκτώβριο), δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλές συμπέρασμα. Εξ αιτίας της μεγάλης αύξησης των τεστ αλλά όχι μόνον. Γι’ αυτό οφείλουμε να εξετάσουμε και μια σειρά άλλων στοιχείων, από αυτά τα λίγα που έχουμε στη διάθεσή μας.
Παρατηρώντας τις διασωληνώσεις δεν είναι δυνατό να είχαμε στις 5 Απριλίου 93 διασωληνώσεις με μόλις 1.735 περιστατικά επιβεβαιωμένα μέχρι τότε και χθες με -μόνον τον Οκτώβριο- 20.776 περιστατικά, οι διασωληνώσεις να έφτασαν τις 135. Ήτοι σε υπερδεκαπλάσια περιστατικά να παρατηρείται αύξηση μόλις κατά 45%. Κάποιος θα πει ότι τότε υπήρχε σοβαρή υποεκτίμηση της εξάπλωσης της επιδημίας, με τη διενέργεια πολύ λίγων τεστ -και αυτό είναι αλήθεια. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να ερμηνευθεί το φαινόμενο.
Προφανώς υπάρχει έξαρση της επιδημίας, αφού έχουμε και αύξηση (μικρή σχετικά μέχρι σήμερα) στους θανάτους και αύξηση των διασωληνώσεων. Η αύξηση όμως αυτή, ούσα μη αναλογική, είναι σε οριζόντιο επίπεδο με πολύ μεγαλύτερη διασπορά του ιού στην κοινότητα και όχι «κάθετη» αφορούσα σε συγκεκριμένες εστίες (λίγες συγκεκριμένες περιοχές, ή και ηλικιακές ομάδες πάλι συγκεντρωμένες σε δομές πχ γηροκομεία κτλ, μολονότι τα σοβαρά περιστατικά και οι θάνατοι εξακολουθούν να αφορούν κυρίως σε αυτές τις εστίες). Χωρίς να έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία, φαίνεται, ότι η έξαρση των διασωληνώσεων και των θανάτων τις τελευταίες ημέρες, ως ένα μεγάλο βαθμό οφείλονται σε συρροές από γηροκομεία, στα οποία φαίνεται ότι υπάρχουν σοβαρές «τρύπες» ασφαλείας, ως προς την προστασία των υπερήλικων τροφίμων τους.
Υπάρχει λοιπόν έξαρση, όταν πχ στην Ελλάδα μέχρι 30 Απριλίου είχαμε κατά μέσον όρο 58 περιστατικά ανά 2.125 ημερήσια τεστ, ήτοι το 2,74%, ενώ τον Οκτώβρη μέχρι και σήμερα 31 του μήνα, είχαμε, μεσοσταθμικά πάντα, 671 ημερήσια θετικά περιστατικά ανά 17.093 τεστ (μαζί με τα rapid Ag), ή το 3,93%. Για να ήμασταν στο επίπεδο του Απριλίου θα έπρεπε κοντολογίς να έχουμε 467 κατά μέσον όρο περιστατικά έναντι των 671 που έχουμε μεσοσταθμικά τον Οκτώβριο. Αυτό αποτελεί μία καθόλου ευκαταφρόνητη αύξηση, με τον ρυθμό συνεχώς αυξανόμενο. Μόνον χθες 31 Οκτωβρίου το ποσοστό των θετικών ανήλθε στο 7,85%. Δεν είναι δραματική, αλλά θα αυξηθεί πολύ περισσότερο, αφού σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει μια σχετική χρονοκαθυστέρηση έως και δύο εβδομάδων, με τον πληθυσμό περισσότερο επίνοσο.
Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι το φαινόμενο -σήμερα μόλις- αποκτά χαρακτηριστικά πραγματικής πανδημίας επιπολαζόμενο ραγδαία σε επίνοσους πληθυσμούς, με πολύ μικρότερη όμως δυναμική ως προς την πρόκληση απωλειών, αφού συναντά ολοένα και περισσότερα αναχώματα από ήδη άνοσους -ή σχεδόν- πληθυσμούς, που απλά τους μολύνει χωρίς περαιτέρω συνέπειες, πέραν, ασφαλώς, της αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης των βαρέων περιστατικών από την κλινική ιατρική. Το γεγονός αυτό είναι πολύ πιθανό να ισχύει πολύ λιγότερο για τη χώρα μας, που στην πρώτη προσβολή της επιδημίας είχε την τύχη να πληγεί με μικρότερα ιικά φορτία με συνέπεια το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να παραμένει ακόμη επίνοσο.
Αυτό όμως μας οδηγεί και σε ένα άλλο συμπέρασμα εξ ίσου σημαντικό. Ότι οι πραγματικές μολύνσεις υπερβαίνουν κάθε εκτίμηση βάσει των μαθηματικών μοντέλων και είναι πολύ περισσότερες του ενός δισεκατομμυρίου προσεγγίζοντας ήδη το 1,5 δισεκατομμύριο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ενώ στην Ελλάδα, παρά την αργοπορημένη εκδήλωση του φαινομένου και την ηπιότητα της πρώτης φάσης, μέχρι σήμερα ίσως να ξεπερνά τις 750.000 μολύνσεις, οδεύοντας ολοταχώς να ξεπεράσει σε ελάχιστο χρόνο το ένα εκατομμύριο, δηλαδή να προσεγγίζει αθροιστικά μέχρι σήμερα περί το 7,50% του γενικού πληθυσμού ρίχνοντας τη μέση θνητότητα του covid-19 κάτω του 0,085% για ολόκληρη την περίοδο από την έναρξη της επιδημίας.
Ακόμη και στην πληθυσμιακή ομάδα άνω των 65 ετών, στην Ελλάδα, το CFR έχει πέσει από το (138/582=) 23,71% όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι τις 4 Ιουνίου, στο (199/1996=) 9,97% για την περίοδο του Οκτωβρίου. Σημαντικά λιγότερο από το μισό! Πράγμα που έρχεται να επιβεβαιώσει τη, σε έκταση, έξαρση της εξάπλωσης της επιδημίας με ταυτόχρονη αποδυνάμωση της έντασής της, με την «παραγωγή» πολύ περισσότερων «ασυμπτωματικών» φορέων, ή «ολιγοσυμπτωματικών» κρουσμάτων από την πρώτη φάση.
Δεν γνωρίζουμε τον πραγματικό αριθμό των ηλικιωμένων που ήδη έχουν μολυνθεί και ξεπέρασαν τη νόσο, ο οποίος προφανώς είναι πολλαπλάσιος των επιβεβαιωμένων. Ωστόσο, μπορούμε να υποθέσουμε, ότι επειδή αυτή η ηλικιακή ομάδα ίσως να είναι περισσότερο επιρρεπής στο να νοσήσει, ενώ αρκετοί προέρχονται από οργανωμένες δομές (γηροκομεία), συνεπώς μπορεί να ανιχνεύεται καλύτερα, αφού ο άρρωστος -κατά κανόνα- αναγκαστικά θα καταφύγει σε δομή υγείας και θα ελεγχθεί. Συνεπώς τα θετικά περιστατικά σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα ενδεχομένως να αντικατοπτρίζουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την πραγματικότητα σε σχέση με τις άλλες ηλικιακές ομάδες, που νοσούν πολύ λιγότερο, ανησυχούν επίσης λιγότερο και άρα ανιχνεύονται πολύ δυσκολότερα. Αυτό σημαίνει ότι ο επιπολασμός είναι πολύ ευρύτερος του υπολογιζομένου στις μικρότερες ηλικίες.
Η πτώση του ποσοστού θνητότητας και η επίδραση στη θνησιμότητα
Παρ’ όλα αυτά, η πτώση του ποσοστού θνητότητας, η οποία ως τάση είναι συνεχής, εάν δεν αντιστραφεί στην πορεία, είναι σημαντικότατη. Σε λίγες ημέρες η εικόνα θα είναι πιο καθαρή. Με τα σημερινά δεδομένα, οδηγεί σε ένα συμπέρασμα ότι η τελική πραγματική θνητότητα για τη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία των άνω των 65 ετών, δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 0,4 έως το πολύ 0,7% σε ετήσια βάση, επηρεάζοντας με τη σειρά της τη μέση γενική της νόσου σε επίπεδα περί το 0,07%. Αφήνοντας ταυτόχρονα εντελώς ανεπηρέαστη τη γενική θνησιμότητα. Μια γενική θνησιμότητα από κάθε αιτία που από 9.250 ανά εκατομμύριο πληθυσμού το 2010, σκαρφάλωσε το 2019 στους 11.900/εκατομμύριο, ή 1,19%, αυξημένο κατά 22,5% και με συνολική (υπερβάλλουσα) απώλεια άνω των 150.000 ψυχών στη δεκαετία, εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, χωρίς να καεί κανενός καρφάκι!. Έτσι είναι! Ας πεθαίνουν απ’ οτιδήποτε άλλο, όντας θνητοί, αρκεί να μη φέρουν το στίγμα του «διαβόλου» covid-19! Επειδή ο τελευταίος δεν είναι και τόσο καλός στις ταξικές του επιλογές. Προσβάλλει και τους προνομιούχους και τους πλούσιους, που πρέπει να προστατευθούν από την «πλέμπα».
Με τη μέση θνητότητα από covid στις κάτω των 65 ετών ηλικίες να διαμορφώνονται τελικά κάτω ακόμη και του 0,03%, τουτέστιν αμελητέα, ανεξαρτήτως του απόλυτου αριθμού των νοσησάντων (και των όποιων θανάτων) εξ αιτίας της υψηλής μεταδοτικότητας και της μεγάλης διασποράς του ιού. Ήδη διαμορφώνεται για τους κάτω των 65 (συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας θετικών σε PCR που προσώρας δεν προσδιορίζεται η ηλικία τους) ένα CFR (113/36558=) 0,31%, με το IFR να είναι τουλάχιστον υποδεκαπλάσιο! Παρακαλώ τα… hoaxes για διάψευση!
Βέβαια το φαινόμενο εξελίσσεται δυναμικά και συνεπώς απρόβλεπτα. Για το λόγο αυτό όλα αυτά μένει να δοκιμαστούν και να επιβεβαιωθούν σε κάποιο βάθος χρόνου, μολονότι -για όποιον παρακολουθεί- οι μέχρι τώρα επισημάνσεις και προβλέψεις, σε αντίθεση με αυτές των «ειδικών» των μεγάλων καναλιών, έχουν επαληθευθεί τουλάχιστον στο μεγαλύτερό τους μέρος.
Η πανδημία «σβήνει»;
Παρ’ όλα αυτά, πέραν της χαμηλής θνητότητας, ίσως είναι πρόωρο και παρακινδυνευμένο να ειπωθεί. Αλλά ο πειρασμός σε εμένα είναι μεγάλος για να μην το διατυπώσω, κινδυνεύοντας να πέφτω έξω, πέραν των κριτικών που είμαι έτοιμος να δεχθώ, αφού μάλιστα δεν έχω καν την «πατέντα» ή την σφραγίδα του ειδικού και άρα πως τολμώ! Όμως τολμώ -το λάθος και το θράσος όλο δικό μου- και ισχυρίζομαι, ότι πολύ πιθανόν, όλα αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε ένα συμπέρασμα που δεν είναι άλλο από το σταδιακό «σβήσιμο» του πανδημικού φαινομένου, διαμέσου της τεράστιας διασποράς του ιικού φορτίου.
Ίσως, η υψηλή μεταδοτικότητα του ιού να είναι η παγίδα που έστησε η ίδια η Φύση για να εξαλείψει, με το δικό της τρόπο και στον δικό της χρόνο, έναν -κατά τα φαινόμενα- «ελαττωματικό» ιό που παρεισέφρησε δίχως να μπορεί να βρει τη θέση του εντός της, με τις όποιες μεταλλάξεις του να μην είναι ικανές να τον σώσουν. Το πολύ -πολύ να καταφέρει επιβιώνοντας να μεταπέσει σε κατάσταση ακινδυνότητας, όπως οι άλλοι ιοί του κοινού κρυολογήματος.
Παρ’ όλα αυτά είμαι πολύ μακρυά από το να σκέπτομαι «συνωμοσιολογικά» περί μη φυσικής προέλευσης του ιού, που εξ άλλου δεν είναι κάτι που μπορεί, ή θα έπρεπε, να μας απασχολεί προσώρας.
Τα lockdown
Πέραν αυτών, είναι περίπου αυταπόδεικτο, ότι οι νέοι περιορισμοί και τα lockdown που αποφασίστηκαν από τις ηγεσίες (βλέπε Γερμανία) να εφαρμοστούν σε όλη την Ευρώπη, κι εδώ ανακοινώθηκαν από τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, αποφασίστηκαν επιτηδείως την κατάλληλη στιγμή της κορύφωσης του πανδημικού φαινομένου στην Ευρώπη, με τα ΜΜΕ να μας προετοιμάζουν για εβδομάδες πριν.
Όχι, όμως, για να εμποδίσουν αυτήν την κορύφωση, αφού τα lockdown, στην μερικότητά τους, έρχονται αργά, όπως και στην πρώτη φάση, συνεπώς δεν μπορούν να προσφέρουν σχεδόν τίποτε. Αλλά επιβάλλονται με την προσδοκία της αναμονής υποχώρησης, σε λίγον καιρό και πριν τα Χριστούγεννα, του φαινομένου, για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση της δήθεν αποτελεσματικότητας των μέτρων και να μην τους πάρουν στο τέλος όλοι με τις πέτρες, ακόμη και οι πιο «ψεκασμένοι» από τους οπαδούς τους! Ωστόσο το μόνο που θα καταφέρουν τελικά είναι να προετοιμάσουν την επόμενη φάση έξαρσης της πανδημίας, κυρίως «κρουσμάτων», αμέσως μετά τα Χριστούγεννα -και να συνεχίζεται έτσι ο φαύλος κύκλος.
Επειδή, ενώ δεν φείδονται να ξοδεύουν τρις ευρώ για να στηρίξουν την -εξ αιτίας τους- παραπαίουσα οικονομία, με πενιχρά αποτελέσματα, δεν διαθέτουν ούτε τα ελάχιστα για τη στήριξη των συστημάτων υγείας, πέραν της ανάπτυξης της υπερκερδοφόρας νέας «βιομηχανίας» των τεστ και οσονούπω των αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας και ασφάλειας εμβολίων.
Ας ελπίσουμε, ότι η φύση δεν θα τους κάνει το χατίρι, θα ολοκληρώσει το έργο της και η επιδημία θα «σβήσει» προτού προλάβουν να μας τα επιβάλλουν υποχρεωτικά ως αναγκαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου