Πως θα αποτραπεί η μετεξέλιξη της μαζικής κατάθλιψης σε πανικό και εθνική υποταγή
του Μάκη Ανδρονόπουλου
Τα δύο αλλεπάλληλα και απρόσμενα χαστούκια που έφαγε η Ελλάδα αυτές τις μέρες έρχονται να θέσουν και πάλι το ζήτημα της πειστικότητας και της αποτελεσματικότητας της ελληνικής διπλωματίας. Από τη μια το State Department «κούρεψε» κατά 4 μίλα των εναέριο χώρο μας, από την άλλη η Commission μας ζητά γραπτές εξηγήσεις για τα εξοπλιστικά μας προγράμματα για να μη μας στείλει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Κι εδώ παραλείπουμε το τρίτο χαστούκι που ήταν η συνθηκολόγηση της Αρμενίας… Είναι γι’ αυτό σκόπιμο να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτές τις κινήσεις και τι επιπτώσεις έχουν αυτές μαζί με κάποιες άλλες εξελίξεις στο εθνικό κοινωνικό φρόνημα.
Στην έκθεσή του «Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act» (18.3.2020) που έστειλε πριν οκτώ μήνες στο Κογκρέσο, το αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών (Πομπέο) περιορίζει τον ελληνικό εναέριο χώρο κατά 4 μίλια. Το ελληνικό ΥΠΕΞ απάντησε διεξοδικά, όπως ήταν φυσικό. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι κυρίως:
Πρώτον, γνώριζε ο Έλληνας πρωθυπουργός την έκθεση αυτή όταν δεξιωνόταν σπίτι του στα Χανιά τον Μάικλ Πομπέο; Κι αν όχι, ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό. Δεύτερον, γιατί έκαναν οι Αμερικανοί αυτή την απρέπεια και την διέρρευσαν τώρα;Εκτός από την εύκολη απάντηση «για να καλοπιάσουν οι ΗΠΑ την Τουρκία», η προβοκάτσια αυτή αποτελεί ωμή πίεση για να προβεί η Ελλάδα στην αγορά μαμούθ 5 δισ. ευρώ αμερικάνικων κορβετών, αντί των γαλλικών με 3,5 δισ. ευρώ. Αποτελεί επίσης ναρκοθέτηση της όποιας πολιτικής Μπάιντεν. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η διαρροή της έκθεσης έγινε ενώ γέμισε το διαδίκτυο με σοβαρές αναλύσεις των επιχειρησιακών μειονεκτημάτων των αμερικανικών σκαφών, αφού δεν εξασφαλίζουν αντιαεροπορική άμυνα, περιοχή (δεν έχουν ούτε σόναρ!) ούτε την δήθεν λύση «πακέτο» με τα δύο ελληνικά ναυπηγεία. Σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για σκάνδαλο ολκής, αν όχι για στρατηγική γκάφα με δραματικές επιπτώσεις στην εθνική άμυνα.
Ακριβώς, αυτός είναι ο λόγος που με ένα πρωτοφανή τρόπο η Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αποκάλυψε ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Τάρκας, ζητά λεπτομερή στοιχεία για τα προγράμματα αντισταθμιστικών οφελών της αναβάθμισης των μαχητικών F-16 και των βιομηχανικών συνεργασιών των φρεγατών Belharra, αλλά και για τη μεταβίβαση της κυριότητας των Ναυπηγείων Ελευσίνας, για τα οποία η κυβέρνηση δεν επιθυμεί προκήρυξη δημόσιου διαγωνισμού, καθώς και για το ενδεχόμενο απευθείας ανάθεσης για την προμήθεια τεσσάρων νέων αμερικανικών φρεγατών. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πίσω από αυτή τη μεθόδευση κρύβεται ο δάκτυλος του Βερολίνου…
Στη Μεγάλη Πολυδιάστατη Σκακιέρα
Μπορεί αυτά τα θέματα να είναι κομμένα από τα δελτία ειδήσεων και από τις πολιτικές συζητήσεις των συστημικών καναλιών, αλλά στο διαδίκτυο υπάρχει μεγάλη ένταση γύρω από όλα αυτά. Τώρα μάλιστα που το δεύτερο lockdown δίνει χρόνο στο διαδίκτυο, οι πολίτες θέλουν δεν θέλουν θα πέφτουν πάνω σε αυτά τα καυτά θέματα, διότι διαχέονται παντού. Κι ο κόσμος όσο καλόπιστος κι αν είναι, με τον κορονοϊό έχει αρχίσει και πάλι να σκέφτεται και να αναθεωρεί.
Διαβάζει λοιπόν πως η μονοκόμματη στροφή προς τις ΗΠΑ και μάλιστα την ώρα που η Γαλλία προσφέρει αμέριστη στήριξη και υπερσύγχρονο οπλισμό που δεν απελευθερώνουν οι άλλοι. Διαβάζει για τις αλλεπάλληλες τουρκικές ΝAFTEX, για την υφαρπαγή του μισού Αιγαίου για διασώσεις, για την τουρκική απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης τεσσάρων νησιών, για τις μη κυρώσεις της ΕΕ, για την καθυστέρηση της παράδοσης σύγχρονων τορπιλών από το Βερολίνο, για το ελικοπτεροφόρο Αναντολού, για τα τουρκικά drones, για το τουρκικό μη επανδρωμένο σκάφος ULAQ που αναπτύσσει ταχύτητα 65 μιλίων την ώρα και φέρει αντιπυραυλικό σύστημα που ελέγχεται μέσω τεχνητής νοημοσύνης…
Διαβάζει πως ο Αλ Σάρατζ δεν παραιτείται με κρυφή στήριξη του Βερολίνου, διαβάζει για την ήττα της Αρμενίας που δεν στήριξε κανείς, διαβάζει για το πώς δεθήκαμε μόνοι μας χειροπόδαρα.
Τι επιπτώσεις έχουν όλα αυτά στο εθνικό φρόνημα, σε μια χώρα που η αντιπολίτευση δεν είναι πειστική και η κυβέρνηση μοιάζει να άγεται και να φέρεται; Το δεύτερο lockdown θα μας διαλύσει ψυχικά, θα μας κλείσει έντρομους στον εαυτό μας και όλα όσα δρομολογούνται θα γίνουν τετελεσμένα; Θα μας πιάσουν πάλι στον ύπνο, όπως κάποτε στην Κύπρο;
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Ελλάδα, «τρίφατσο οικόπεδο και ενίοτε διαμπερές» αποτελεί ένα πιόνι στη μεγάλη και πολυδιάστατη σκακιέρα των νέων ανταγωνισμών που πυροδοτεί η ανακατανομή και η αναδιάταξη ισχύος η οποία προκαλείται από την 4η Βιομηχανική Επανάσταση και την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και οι κλασσικοί γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. Δεν είναι τυχαίο που οι Αμερικανοί αγοράζουν τη μία πίσω από την άλλη τις ελληνικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, ούτε που η Microsoft εγκαθιστά στην χώρα μας Big Data Center.
Έτσι, η Ελλάδα –αφοπλισμένη από τη χρεοκοπία και το μιζαδόρικο πολιτικό προσωπικό της- έχει να αντιμετωπίσει πάνω στην πολυδιάστατη σκακιέρα πέρα από τον νέο-ιμπεριαλισμό της υπερεξοπλισμένης ισλαμιστικής Τουρκίας, τη σύμμαχό της Γερμανία που λειτουργεί ως ευγενικό αφεντικό στην «αποικία χρέους» της, τον γαλλογερμανικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο της ΕΕ, τα συμφέροντα της Ιταλίας και της Ισπανίας στην Τουρκία και τη Μεσόγειο.
Έχει να αντιμετωπίσει τον αμερικάνικο διχασμό και την αμφιλεγόμενη μετάβαση των ΗΠΑ, την κινέζικη «επιχειρηματική απόβαση», τις ύπουλες διεργασίες Ουάσιγκτον και Βερολίνου στα Βαλκάνια, την απαιτητική ρωσική διπλωματία… Έχει να αντιμετωπίσει το χρέος της και τα εγγενή της προβλήματα με τα εκατοντάδες αφορολόγητα δισεκατομμύρια που έχουν εξαχθεί στις offshore και φυσικά τον κορονοϊό.
Η «εγκεφαλική ομίχλη» της πανδημίας
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που μπορεί να διαπιστώσει κανείς τα συμπτώματα μαζικής κατάθλιψης σερφάροντας στα κοινωνικά δίκτυα, ιδιαίτερα στο facebook όπου «η Ελλάδα αναστενάζει», καθώς διαβάζει τις αντιδράσεις και τα σχόλια των πολιτών στις ειδήσεις και τις αναλύσεις για την πανδημία, για τα οικονομικά, τα εθνικά που δεν περιλαμβάνονται στα δελτία ειδήσεων. Δεν είναι εύκολο να σταθμίσει κανείς πως θα είναι οι πολίτες μετά τον δεύτερο εγκλεισμό για τον Covid-19, αλλά για όσους δεν θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους, το πιθανότερο είναι να βγουν αισθητά αλλαγμένοι στην αντίληψή τους για την «ανθρώπινη κατάσταση», την πολιτική, την οικονομία και τα εθνικά ζητήματα.
Η ραγδαία εξάπλωση του κορονοϊού, η κρίση των ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη που πυροδότησε συζητήσεις για επιλογή ασθενών, αναμφίβολα προβληματίζουν τους πολίτες. Δεύτερες σκέψεις για το τι έγινε και δεν έγινε μεταξύ πρώτου και δεύτερου lockdown σε ότι αφορά το εθνικό σύστημα υγείας, τις ΜΕΘ και τις προσλήψεις έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται ακόμη και από τους πιο καλόπιστους. Όταν μάλιστα βγαίνει ο πολύς Άδωνης Γεωργιάδης και ομολογεί πως «πέσαμε τελείως έξω κι εμείς ως προς την σφοδρότητα του δεύτερου κύματος», αντιλαμβάνεται κανείς πως τα υβριδικά και μη lockdown μπορεί να κρατήσουν, όπως πολλοί αρμόδιοι ψιθυρίζουν, μέχρι τον Μάρτιο, οπότε θα έρθει και το εμβόλιο.
Βέβαια, ο κόσμος εύλογα τρομοκρατημένος από την σφοδρότητα του ιού και τις επιπτώσεις του ιού ακόμη και μετά την ίαση (κατάλοιπα στους πνεύμονες, «εγκεφαλική ομίχλη», γήρανση του μυαλού κ.ο.κ.), διαβάζει για τα εμβόλια, τις αναγκαίες ψυκτικές υποδομές που απαιτούνται και αναρωτιέται πότε θα μπορέσει να το κάνει. Διότι υπάρχει και το ζήτημα του εμβολίου της γρίπης που είναι σε έλλειψη, τουλάχιστον στην περιφέρεια στα μέσα Νοεμβρίου.
Την υγειονομική ανασφάλεια επιδεινώνει εκθετικά η οικονομική, δεδομένης και της δεκαετίας της χρεοκοπίας, των λουκέτων και της ανεργίας. Η κυβερνητική στρατηγική στην αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας δεν δείχνει σημάδια επάρκειας, καθώς τα κριτήρια στήριξης είχαν πολλά κενά μέχρι τώρα. Αν και η κυβέρνηση προχωρά με προσεκτικά δημοσιονομικά βήματα και διευρύνει τα κριτήρια στήριξης, τα lockdown βρήκαν τις εταιρείες υπερχρεωμένες. Οι αναβολές δόσεων και ο νέος δανεισμός θα φανεί αν αποτελούν λύση. Όταν ο «Βενέτης» κλείνει πέντε μαγαζιά, αυτό δεν είναι καλό σημάδι…
Η Κομισιόν ανέβασε την πρόβλεψή της για ύφεση 9,75%, και μείωσε στο 6% από 7,9% την εκτίμηση για ανάκαμψη το 2021. Τα επιπλέον 3,3 δισ. ευρώ στήριξης της οικονομίας ανεβάζουν το λογαριασμό του lockdown στα 27 δισ. που σημαίνει πως το χρέος θα ξεπεράσει το 205%. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό των αρνητικών νέων, η «συνωμοτική» εξήγηση της απρόσμενης αναβάθμιση του αξιόχρεου της Ελλάδας κατά μία βαθμίδα από τη Moody’s ως αποτέλεσμα της ψήφισης του «πτωχευτικού νόμου» δικαιολογεί πανικό στους πολίτες.
Για μια αντικαταθλιπτική διπλωματία
Ο κίνδυνος της μετάλλαξης της μαζικής κατάθλιψης σε πανικό και εθνική υποταγή με σημαντικές εδαφικές και άλλες απώλειες δεν είναι ανύπαρκτος. Η επίκληση του διεθνούς δικαίου, που άλλωστε είναι ζήτημα ερμηνείας από τους ισχυρούς όπως η Γερμανία φερ’ ειπείν, για να έχει βάρος προϋποθέτει αποτρεπτική και επιθετική ισχύ και σωστή τοποθέτηση στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς. Αυτό που λένε οι καθωσπρεπιστές να είναι στη «σωστή πλευρά της ιστορίας».
Βέβαια, η ιστορία είναι ανοιχτό σύστημα με πολλές μεταβλητές και ισχυρούς παράγοντες τυχαιότητας. Πρόσφατα ο Τζορτζ Φρίντμαν του Stratfor σε μια διάλεξή του επεσήμανε πως η πρόβλεψη μελλοντικών εξελίξεων με βάση την ισχύ οδηγεί σε λανθασμένες εκτιμήσεις και πως οι προβλέψεις με βάση την στάθμιση των αδυναμιών είναι πιο ασφαλείς.
Συνεπώς, για την πρόβλεψη του ελληνικού μέλλοντος είναι καλό να επικεντρωθούμε στον περιορισμό και την εξάλειψη των αδυναμιών. Το βασικό πρόβλημα της χώρας ήταν πάντα πολιτικό, το ξέρουμε από το 1823, από τον εθνικό Διχασμό, τον εμφύλιο, τη χούντα, το Κυπριακό κ.ά. Είναι σαφές πως η κυβέρνηση με τις ιδεολογικές και άλλες παρωπίδες της, αν και κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν έχει προσδώσει το απαιτούμενο γεωπολιτικό βάρος στον διπλωματικό λόγο ως προς τις απειλές που προκαλεί η ανάδυση της Τουρκίας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης και ιδίως της Ευρώπης, της Ρωσίας, του αραβικού κόσμου, ακόμη και της Κίνας. Τώρα ο Δένδιας μόλις αρχίζει να ψιθυρίζει κάτι…
Η διπλωματία των deals για τα εξοπλιστικά δεν μπορεί να αναπτυχθεί εις βάρος της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας. Θα ήταν τραγικό στρατηγικό σφάλμα να πάνε και τα τρία ναυπηγεία της χώρας στα χέρια των Αμερικάνων. Το καλύτερο πρέπει να μείνει στο ελληνικό κράτος, όπως η Λάρκο, η ΠΥΡΚΑΛ και άλλες στρατηγικής σημασίας βιομηχανίες.
Η χώρα, υπό την κατάλληλη πολιτική προετοιμασία και εθνική συνεννόηση και ομοψυχία, είναι καιρός να βάλει πάνω στο τραπέζι της διπλωματίας μερικά ισχυρά «μπαζούκας», όπως η υπογραφή συνθήκης ειρήνης με την ενιαία Γερμανία, η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου με τους τόκους του, η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων, η επανόρθωση των δραματικών λαθών του ΔΝΤ και της ΕΕ στην κρίση του ευρώ με «κούρεμα με την ψιλή» του χρέους τώρα κι όχι το 2032 και πολλά άλλα που διαθέτει στη φαρέτρα της. Και φυσικά, η Ελλάδα πρέπει να προβάλει απαιτήσεις και εγγυήσεις για τον ρόλο της στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, την ενεργειακή ανάπτυξη της περιοχής και βεβαίως, να διεκδικήσει το ρόλο που της αξίζει μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους ως εμπροσθοφυλακή της Δύσης. Τέτοιες κινήσεις μπορούν να αποτρέψουν τη μετάλλαξη της κοινωνικής κατάθλιψης σε εθνική ηττοπάθεια.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου