Η ωμή πολιτική βία εξαπλώνεται

Η ωμή πολιτική βία εξαπλώνεται

Τα συμβάντα

του Αλέξανδρου Ασωνίτη* από το presspublica.gr

 

    Τι συνδέει αυτά τα τρία δημόσια πρόσωπα (Μπουτάρη, Καραμπελιά και Ντενίση); Τίποτα, πλήν της βίας που δέχθηκαν.

        Ο Μπουτάρης: επί χρόνια προκάλεσε, λοιδόρησε, χλεύασε, σάρκασε, σκύλευσε νεκρούς (η χειρότερη Ύβρις που μπορεί να διαπράξει άνθρωπος) θεωρώντας ότι έχει δικαίωμα –αλλά δεν έχει- να βρίζει, να θίγει και να προκαλεί πόνο.

     Αν οι άνανδροι προπηλακιστές του έμεναν, όπως όφειλαν, στις αποδοκιμασίες, η καριέρα του θα είχε τελειώσει.

     Ωστόσο, δεν του βγήκε η ζαριά ότι ήταν υποκινούμενοι, «στρατιωτάκια». Δεν το απέδειξε, ούτε ήταν. Έχασε και την μοναδική  ευκαιρία να ανακαλέσει όσα  έχει πει κατά καιρούς και να απολογηθεί.  Ενσπείρει συνειδητά και μεθοδικά μίσος και διχόνοια. Πού αποσκοπεί;  Οι Θεσσαλονικείς ψηφοφόροι (θα) έχουν τον  λόγο.

        Συγγνώμη  να ζητήσουν κι όσοι τον παραλλήλισαν με τον Λαμπράκη. Αλλά μόνο  με τέτοιες Ύβρεις μπορεί να καρπίσει το εφιαλτικό σχέδιό τους περί δήθεν υπάρξεως φασιστικής απειλής στην Ελλάδα. Το ‘67 που υπήρξε, μας πιάσανε στον ύπνο.

      Ελάχιστοι αντέδρασαν όμως στον επόμενο προπηλακισμό, όταν κυκλοφόρησαν χιλιάδες αφίσες στην Αθήνα με την φωτογραφία της ηθοποιού Μιμής Ντενίση και ύβρεις εναντίον της, κι εναντίον κατοίκων της περιοχής, επειδή πρωτοστατεί στον αγώνα για ανάπλαση και ασφάλεια του Πεδίου του ΄Αρεως.

   Πρωθυπουργός, υπουργοί δεν αντέδρασαν στον προπηλακισμό, ο εισαγγελέας αντέδρασε κατόπιν αναφοράς. Με αφίσες και χαρακτηρισμούς έχουν στοχοποιηθεί κι άλλοι πολίτες, π..χ ο καθηγητής πανεπιστημίου κ. Συρίγος, χωρίς  αντίδραση της πολιτείας.

     Προχθές, «ανθελληνίδες πρακτόρισσες» έσπασαν με βαριοπούλες την τζαμαρία του βιβλιοπωλείου «Εναλλακτικό» στα Εξάρχεια, που διανέμει, μεταξύ άλλων, και τις Εναλλακτικές εκδόσεις του συγγραφέα και ιστορικού Γιώργου Καραμπελιά, ενεργού πολίτη από την εποχή της χούντας, με συμμετοχή στον Μάη ’68, θεωρούμενου ως ύποπτος για την 17^η Νοέμβρη κλπ. Με ανακοίνωσή τους οι «πρακτόρισσες» προπηλάκισαν και λεκτικά  τον Καραμπελιά, επικεφαλής της αυτόνομης  πολιτικής κίνησης ΄Αρδην.

    Ο λόγος της επίθεσης; Οι θέσεις του στα εθνικά θέματα δεν αρέσουν στις «ανθελληνίδες», με άξονα την θέση του Καραμπελιά για το Μακεδονικό και τον «Μεγαλέκο», όπως χαριτωμένα γράφουν.

 

    Εδώ σταματάνε τα χαριτωμένα και τα αστεία. Εδώ έχουμε αυτοδικία, και ιδεολογική πολιτική βία εναντίον του Άλλου. Που δεν έπραξε τίποτα, αλλά  έχει άλλο χρώμα, είναι Άλλος.  Εν ολίγοις,  έχουμε χρυσαυγιτισμό. Πρωθυπουργός και υπουργοί πάλι δεν αντέδρασαν εφαρμόζοντας δυο μέτρα και δυο σταθμά. Κόμματα, φορείς, ΜΜΕ, σιώπησαν.

      Η συμπαράσταση όλων (συγγραφέων, εκδοτών, αναγνωστών, πολιτών) στο Εναλλακτικό βιβλιοπωλείο και στον Καραμπελιά, είναι το λιγώτερο, ώστε να αποτρέψουμε τον οιονεί εμφύλιο στον οποίο κυλάει η κοινωνία με τέτοιες επιθέσεις, προς άφθονη τέρψη των Μιχαλο λιάκων.

     Μας προετοίμασαν γι’ αυτά, το κάψιμο των σημαίων κι οι προηγούμενες επιθέσεις εναντίον βιβλιοπωλείων, ενέργεια αδιανόητη πριν λίγα χρόνια. Τα βιβλία είναι ασπίδα και κόσκινο της κοινωνίας. Εμβόλιο. Όλα να κυκλοφορούν ελεύθερα.  Και πρώτος στόχος κάθε φασισμού.

 

                                     Τα αίτια

 Έχω ξαναγράψει ότι με αφορμή την  εμμονή της για πάση θυσία συμφωνία για το  Μακεδονικό, η κυβέρνηση πολώνει και διχάζει. Στοχοποιεί και ακρωτηριάζει  την ιστορία μας και την ταυτότητα της χώρας, στρέφεται  εναντίον του λαού.

      Η πρωτόγνωρη αυτή στοχοποίηση ξεκινάει όμως ήδη από το 1990, με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την αποκάλυψη ότι επρόκειτο για στυγνό φασισμό σαν τις σκληρότερες δικτατορίες της Νότιας Αμερικής. Ταυτόχρονα ξεσπάει, για τρίτη φορά μες στον αιώνα, το Μακεδονικό.

    Ουρανόσταλτη ευκαιρία για όσους έπρεπε να απολογηθούν, επειδή προπαγάνδιζαν και στήριζαν τον υπαρκτό φασισμό ως θεωρία ή ως εφαρμογή.

        Για να εξασφαλίσουν την πολιτική, δηλαδή την προσωπική και επαγγελματική, σωτηρία τους, οι κήρυκες αυτοί βγήκαν μπαρουτοκαπνισμένοι στην αντεπίθεση κάνοντας στροφή 180 μοιρών:

    Η Ελλάδα, από χώρα εξαρτώμενη και υποτελής σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, έγινε ξαφνικά, στο διαταραγμένο και διαφθαρμένο μυαλό και στα κείμενα αυτών των ιδιοτελών, η ιμπεριαλιστική χώρα των Βαλκανίων. Και οι συνεργασθείσες με τους Ναζί Βαλκανικές χώρες, πλήν Σερβίας, έγιναν  θύματά της –θύμα μας και η Τουρκία!

      O εθνομηδενισμός αρχίζει την καταστροφική επέλασή του κι επιτίθεται μέχρι στον Καφάβη για το: «ελληνική –δεν υπάρχει ιδιότης τιμιωτέρα» και στον Σολωμό για τις στροφές του ύμνου σχετικά με την Τριπολιτσά.

    Τριάντα χρόνια τώρα, με φανερή κάλυψη του σημητικού Πασόκ, του Συνασπισμού-Σύριζα και μεγάλων δημοσιογραφικών οργανισμών, πανεπιστημιακοί, ιστορικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί εξαπολύουν αλλεπάλληλες ύβρεις κάθε είδους εναντίον της Ελλάδος, της ιστορίας και των κατοίκων της. Αναθεωρούν, σαν τους αναθεωρητές του εβραϊκού ολοκαυτώματος,  την ελληνική ιστορία (βλέπε: Μπουτάρης), περιπαίζουν και γελούν με τις συμφορές μας, με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματά μας σε Μικρασία, Κύπρο κλπ.

   Το να αμφισβητείς το εβραϊκό ολοκαύτωμα θεωρείται –και σωστά- φασισμός, το να αμφισβητείς το μικρασιατικό είναι προοδευτικό κι εύσημο προοδευτικότητας (βλέπε: Φίλης). Το σύνθημα έχει δοθεί.

 

 

                                      Οι συνέπειες      

 Παρουσιάζοντας την Ελλάδα σαν να είναι το παράδειγμα που έμπνευσε τον Μαρξ για το Κεφάλαιο και το Μανιφέστο, σαν να ‘ναι η Γερμανία του 1932, γαλουχούν με ασύλληπτο μίσος και μένος ανήσυχους κι ευαίσθητους νέους, τους εμφυσούν βία, τους παρωθούν, εμμέσως, να αντιμετωπίσουν βίαια την ρατσιστική, εθνικιστική, φασιστική και ιμπεριαλιστική Ελλάδα και τους υποστηρικτές της που είναι όλοι τους τι άλλο; Φασίστες και κρυφοφασίστες.

       Δεν πρόκειται για παρακρούσεις, πρόκειται για προετοιμασία σύγκρουσης. Μαθαίνουν εσκεμμένα σε ανύποπτα ανυπεράσπιστα παιδιά, που έχουν όμως απόλυτη ικανότητα κρίσης και καταλογισμού, τρομακτικά ψέμματα και ανακρίβειες για την Ελλάδα. Τους δηλητηριάζουν συστηματικά, τους μολύνουν, τους εκπαιδεύουν να μισούν τον εαυτό τους, κατ’ ουσίαν, και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη  εξέλιξη απ’ αυτήν.

     Είναι ένοχοι, είναι υπόλογοι.

    Θέλουν να ντρεπόμαστε για την πατρίδα και τον εαυτό μας. Άλλοι όμως είναι οι ναζιστές, άλλοι, οι σύντροφοί τους, φτιάξανε γκουλάγκ και δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπους, άλλοι έχουν καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.

     Μας οδηγούν συνειδητά σε οιονεί εμφύλιο. Θυμηθείτε τις λοιδορίες κατά των συλλαλητηρίων, τι ξεστόμισαν ο Πολλάκης, ο Σπρίτζης, ο Κοτζιάς (τι απέγινε με τις ταχυδρομικές σφαίρες  εναντίον του; προβοκάτσια ήταν; τίνος;). Επί τη ευκαιρία, ας θυμηθούμε τι έγραφε στα νειάτα του για ενδεχόμενο εμφυλίου ο Υπεξ:  

     «Όμως το ειρηνικό πέρασμα [στον σοσιαλισμό], περιέχει όχι μόνο βία γενικά (μιας και επιβάλλει τη θέληση του λαού πάνω στους εχθρούς του), αλλά μπορεί να περιέχει και ένοπλη βία. Απλώς δεν φτάνει στον πανεθνικό εμφύλιο πόλεμο. Η χρήση των όπλων στην περίπτωση του ειρηνικού περάσματος το πολύ να είναι αποσπασματική, ευκαιριακή και γεωγραφικά περιορισμένη» http://athensreviewofbooks.com/?p=1552

      Έχει αποκηρύξει ο Υπεξ, υποθέτω.

      Μόλις προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, πολιτικώς ανύπαρκτος, χωρίς καμμία δημόσια παρουσία και υπόσταση πλην της κομματικής, χαρακτήρισε «ακραία μορφώματα» τις Μακεδονικές οργανώσεις.

      Να  παρουσιάσει τις  αποδείξεις του ακραίου και να τις  κηρύξει αμέσως παράνομες η κυβέρνηση ως ακραίες.

     Ο πρόεδρος της Βουλής, χωρίς καμμία απολύτως αίσθηση ευθύνης, προπαγανδίζει καθημερινώς την συμφωνία με την Φύρομ, που είναι υπαρξιακής  ιδεολογικής σημασίας για την «αριστεροσύνη» της κυβέρνησης. Αλλοιώς δεν έχει λόγο να παρακαλάει για  μια συμφωνία εις βάρος μας,  εμπαιζόμενη μάλιστα από τους Σκοπιανούς, ξεχνώντας την Τουρκία και τα Μνημόνια, αθωώνοντας εμμέσως δεξιά και ακροδεξιά για όσα έχουν διαπράξει.

     Η συμφωνία που ευαγγελίζεται θα είναι: ονομασία, Νέα, Άνω, Βόρεια Μακεδονία, γλώσσα και εθνικότητα Μακεδονική. Δηλαδή πλήρης οικειοποίηση του όρου Μακεδονία παντού, ο δακρύβρεκτος προσδιορισμός θα απαλειφθεί απ’ την επομένη και θα διαμαρτυρόμαστε, θυμηθείτε τους τρεις όρους Η Κυβέρνηση θα πανηγυρίσει για την μεταθανάτια δικαίωση της Γ Διεθνούς κι οι Σκοπιανοί θα κάνουν τον εξευτελισμό μας επιθεωρήση –δικαίως. Θα μας διασύρουν  κάθε μέρα με την κατοχύρωση και χρήση αποκλειστικά απ’ αυτούς του όρου Μακεδονία, νομιμοποιημένοι απ’ την συγκατάθεσή μας.

     Να σταματήσει, λοιπόν, αμέσως ύβρεις και λοιδορίες με αφορμή το Μακεδονικό η κυβέρνηση, υποθάλποντας την βία.  Να διοργανώσει δημοψήφισμα, να μιλήσει ο λαός. ΄Η ο λαός είναι λαουτζίκος φασιστάκος, όταν δεν εξυπηρετεί την υπεράνω όλων αριστερά και την αριστεροφροσύνη της που ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων πριν κι από τον Μεταξά;

      Τα κομματικά στελέχη, οι δημοσιογράφοι που ελέγχει,  τα στελέχη των κομμάτων που είναι υπέρ της συμφωνίας, να σταματήσουν  τις συκοφαντίες και την λάσπη (όπως κάνουν δεκαετίες τώρα εις βάρος όποιου στοχοποιούν).

    Το κυβερνητικό επιχείρημα: «οι προοδευτικοί-δημοκρατικοί είναι υπέρ της λύσεως, οι εναντίον είναι δεξιοί και φασίστες» (και ο Μίκης Θεοδωράκης) οδηγεί τουλάχιστον σε ψυχικό εμφύλιο. Όπως και το αντίθετο: «όσοι θέλουν συμφωνία είναι προδότες, όσοι δεν θέλουν είναι πατριώτες».

      Αλλά αιωρείται κατά της κυβέρνησης ένα πολύ επιβαρυντικό δεδομένο: δρά αυταρχικά στο Μακεδονικό χωρίς καμμία  ηθική και πολιτική νομιμοποίηση (δεν ψηφίστηκε γι’ αυτό,  δεν το ανήγγειλε προεκλογικώς) και ενάντια στην δεδηλωμένη θέληση της συντριπτικής  πλειοψηφία του λαού.

       Έχει, ωστόσο, υποχρέωση να αντιμετωπίσει erga omnes την βία ως κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, πριν θρηνήσουμε θύματα.

       Επαναλαμβάνω: οφείλει να διοργανώσει δημοψήφισμα και να τελειώσει το θέμα ο ελληνικός λαός, όπως, άλλωστε, τέλειωσε και την βασιλεία (προοδευτικός κι ο Γλύξμπουργκ, πίνει καφέ στα Εξάρχεια: είναι υπέρ της συμφωνίας).

       Και τότε δεν χρειάζονται συλλαλητήρια.

 

       Μόνο έτσι ίσως λήξει ο ιδιότυπος εμφύλιος που διεξάγεται στην Ελλάδα από το 1990. Πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία πολίτες ενός κράτους, και μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας, δεν επιδιώκουν την επιβολή της ιδεολογίας τους, δεν έχουμε δηλαδή διαμάχη δεξιάς-αριστεράς, δημοκρατικών-μοναρχικών, προλετάριων-αστών, για να το πω σχηματικά.

     Επιδιώκουν την πάση θυσία  καταστροφή, ήττα, ταπείνωση του κράτους τους, του έθνους τους, συντασσόμενοι και υποστηρίζοντας παθιασμένα  τους εχθρούς του, στρεφόμενοι εναντία στις ίδιες τις ρίζες της ύπαρξής τους.

     Αλλά όσο κι αν βυσσοδομούν, δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ τον εαυτό τους. Αυτός τους καταδιώκει νυχθημερόν. Αυτός στήνει τον καθρέφτη απέναντί τους.

* Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής σεμιναρίων «Ανοιχτή Τέχνη», info@anoixtitexni.gr