Ο εκβιασμός που επιχειρεί ο Δημήτρης Κουφοντίνας με την απεργία πείνας προκειμένου να μεταφερθεί σε φυλακή της επιλογής του, δίνει την ευκαιρία να φανούν αρκετές προεκτάσεις της υπόθεσης οι οποίες προσφέρονται για εξαγωγή συμπερασμάτων. Πρώτον, να υπενθυμίσουμε ότι ο Κουφοντίνας παραμένει αμετανόητος για τη σωρεία δολοφονιών που έχει διαπράξει, επιμένει στις πράξεις του και παρόλα αυτά ζητά επιείκεια από το κράτος για να διευκολυνθεί στην έκτιση της ποινής του.
Να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει αμετανόητος: Ότι αν είχε τη ευκαιρία θα συνέχιζε να δολοφονεί ανθρώπους επιλέγοντας τα θύματά του με τα δικά του κριτήρια τα οποία βαπτίζει ιδεολογικά ή πολιτικά. Άρα, συνοψίζοντας, ένας συνειδητός κατά συρροή δολοφόνος ο οποίος παραμένει τέτοιος και ο λόγος που δεν συνεχίζει τις δολοφονίες είναι ότι κρατείται φυλακισμένος, ζητά επιεική μεταχείριση κατ’ εξαίρεση του νόμου. Αυτόν τον δολοφόνο, βρίσκονται άνθρωποι οι οποίοι τον υποστηρίζουν διότι συμφωνούν με τη δράση του και προκειμένου να ασκήσουν πίεση οργανώνουν διαμαρτυρίες, δολιοφθορές, καταδρομικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα κλπ.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα άτομα που δίνουν αγώνα για τον καθ’ έξη δολοφόνο και τα οποία τον υποστηρίζουν στη βάση μιας ιδεολογικής υποτίθεται συναντίληψης, όχι μόνο επικροτούν τη δράση του, αλλά λογικό είναι να υποθέσει κάποιος ότι αν είχαν την ευκαιρία θα τον συνέδραμαν. Εφόσον αποκτούσε τη δυνατότητα να συνεχίσει τις δολοφονίες θα τον υποστήριζαν λόγω και έργω. Είναι δηλαδή υποστηρικτές της αφαίρεσης ζωών εκείνων με τους οποίους διαφωνούν πολιτικά, διότι θεωρούν ότι η δική τους οπτική είναι η μόνη σωστή και ανώτερη οπότε δικαιολογεί τη δολοφονία των υπολοίπων.
Δεν είναι μόνο φασίστες, είναι δολοφόνοι φασίστες που υποστηρίζουν έναν φασίστα δολοφόνο. Διότι οι φασίστες δεν καθορίζονται από το χρώμα της ιδεολογίας αλλά από τον τρόπο αντίληψης και πράξης. Και έρχεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, να ζητήσει από την κυβέρνηση να ενδώσει στον εκβιασμό τού φασίστα δολοφόνου επικαλούμενος το Κράτος Δικαίου και τη Δημοκρατία. Παρά την αλγεινή εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη η στάση του. Μια από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν να δώσει στον Κουφοντίνα άδεια εξόδου από τη φυλακή, ενώ στελέχη και βουλευτές του κόμματος τον είχαν επανειλημμένως υπερασπιστεί όπως και τη 17Ν συνολικά. Εξάλλου ως κυβέρνηση είχε φροντίσει να μεταφέρει τον Κουφοντίνα στις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου σε σπίτι με κήπο, το οποίο θα ζήλευαν αρκετές ελληνικές οικογένειες, όπου ζούσε σε ημι-ελέυθερο καθεστώς.
Ο κ.
Τσίπρας συνεχίζει να απευθύνεται στους υποστηρικτές της αριστερής
τρομοκρατίας ως τμήμα του εκλογικού ακροατηρίου του, διότι είναι δύσκολο
να πιστέψει κάποιος ότι αν έκανε απεργία πείνας π.χ. ο Νίκος
Μιχαλολιάκος θα έδειχνε τέτοια ευαισθησία για το Κράτος Δικαίου.
Πολιτική είναι η παρέμβαση του κ. Τσίπρα και όχι ανθρωπιστική ή αν
θέλετε η ανθρωπιστική ευαισθησία του έχει πολιτικό υπόβαθρο, είναι
επιλεκτική. Δεν είδαμε πουθενά να καταδικάζει τις επιθέσεις με μολότοφ
στα αστυνομικά τμήματα. Είναι επικίνδυνη ψευδαίσθηση να νομίζεται ότι
μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποβάλλει από το πολιτικό DNA του τις εκλεκτικές
συγγένειες με χώρους που υιοθετούν τη βία ως πολιτικό εργαλείο.
Αντί επιλόγου παραθέτω τμήμα μιας ανάρτησης στο διαδίκτυο την οποία μου έστειλε φίλος. Είναι από τον λογαριασμό «Demetris Koutsogiannis» (δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο αλλά θεωρώ συγκλονιστική την κατάθεση αδελφού θύματος του Κουφοντίνα που μεταφέρει και την καλύτερη απάντηση στους υποστηρικτές του αρχιδολοφόνου). Έχει τίτλο «Με μισό παπούτσι ήρθαμε και δουλέψαμε. Ελιές μάζευε η μάνα μας για να μας μεγαλώσει».
«Το πρωί της Δευτέρας 24 Δεκεμβρίου 1984 ο Χρήστος Μάτης, ετών 28 από το Θεσπρωτικό της Άρτας, φύλαγε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στα Κάτω Πετράλωνα. Στις 8:10 μπαίνει μέσα ο Δημήτρης Κουφοντίνας και κρατώντας ένα κουτί γλυκά στα χέρια, λέει στον 28χρονο Χρήστο, »Χρόνια πολλά, Χρήστο». Και έχοντας κρύψει πίσω από το κουτί το περίστροφο του, κοιτάζει στα μάτια τον 28χρονο Χρήστο, μια ημέρα πριν την ονομαστική του γιορτή, και του τινάζει τα μυαλά στον αέρα». Δηλαδή κοίταξε ένα 28χρονο παιδί στα μάτια, του είπε «χρόνια πολλά» και του τίναξε τα μυαλά στον αέρα εν ψυχρώ.
Κατάθεση αδελφού στο δικαστήριο
«Εμείς, κ. πρόεδρε είμαστε από το Θεσπρωτικό Πρεβέζης. Θέλω να ρωτήσω αυτούς που τον σκότωσαν, τι είχε κάνει ο αδελφός μου; Δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο. Με μισό παπούτσι ήρθαμε και δουλέψαμε. Ελιές μάζευε η μάνα μας για να μας μεγαλώσει. Περιμένω να μάθω ποιος σκότωσε τον αδελφό μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου