Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΦΑΡΣΑ

 

Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν πως ζούμε σε προτεκτοράτο όπου οι κατά φαντασίαν συντηρητικοί κονταρομαχούν με τους κατ’ επιθυμίαν προοδευτικούς για τα συμβαίνοντα πέραν του Ατλαντικού ενώ η πρόεδρος της δημοκρατίας συμμετέχει ως guest star σε εκδήλωση της εν Αθήναις αμερικανικής πρεσβείας επ’ ευκαιρία της ορκωμοσίας και ο νανογιλέκος υπουργός Ανάπτυξης εκστασιάζεται προ της λαίδης Gaga, και ας θυμηθούμε είκοσι αιώνες πριν πώς η ντόπια ολιγαρχία αφοσιώνονταν στη λατρεία και τους ναούς της Ρώμης ή του Αυγούστου, οργανώνοντας το τοπικό σύστημα πελατών και πατρώνων. 

Πώς διανοούμενοι διακήρυσσαν τη φιλανθρωπία των αυτοκρατόρων, πώς ο Πολύβιος, ο Παναίτιος και ο Ποσειδώνιος δικαιολογούσαν θεωρητικά τον ρωμαϊκό ιμπεριαλισμό, πώς ο Πλούταρχος και ο Δίων Χρυσόστομος προσπαθούσαν να πείσουν τους Έλληνες πως δεν μπορούν πια να είναι ελεύθεροι, πώς ο Πλούταρχος έφτανε στο σημείο να συνιστά να αποφεύγονται στους δημόσιους πανηγυρικούς θέματα όπως ο Μαραθώνας, ο Ευρυμέδων, οι Πλαταιές διότι οδηγούν στην αλαζονεία, πώς αναμηρυκάζοντας μια κάποια προγονική δόξα το ακροατήριο συγκινούνταν από τα τεχνάσματα των σοφιστών και των ρητόρων και έτσι εκτονώνονταν, πώς στη Ρώμη Έλληνες καλλιτέχνες στην αυλή αυτοκρατόρων ή συγκλητικών τραγουδούσαν για τα συμφέροντα και κολάκευαν τη ματαιοδοξία των πατρώνων τους, εξωραΐζοντας και θεωρώντας «ευεργετική» την κατάκτηση, συναγωνιζόμενοι ποιος θα επιδείξει τα θερμότερα αισθήματα φιλίας και υπακοής στη Ρώμη. Θα καταλάβουμε έτσι πολύ καλά πώς μας κληροδοτήθηκε μια λέξη- ντροπή για την ιστορία μας: Γραικύλοι.

 

ΠΗΓΗ: Kostas Hatziantoniou