O
Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για την τραγωδία
της MARFIN και την ανάγκη να αποδοθεί δικαιοσύνη δέκα χρόνια μετά.
Δέκα
χρόνια πριν, διαπράττεται ένα στυγερό έγκλημα το οποίο μέχρι σήμερα
παραμένει δίχως τιμωρία. Το έγκλημα της Marfin. Τρεις άνθρωποι, μεταξύ
των οποίων και μία έγκυος τεσσάρων μηνών, καίγονται ζωντανοί μετά από
επίθεση με μολότοφ στην τράπεζα από τους γνωστούς – άγνωστους συμμορίτες
που δηλώνουν αντιεξουσιαστές.
Το λάθος των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν με αυτόν τον φρικτό τρόπο ήταν ότι εργάζονταν, ενώ κατά τους δολοφόνους τους δεν είχαν το δικαίωμα διότι ήταν ημέρα απεργίας. Άρα, έπρεπε να πεθάνουν. Οι συμμορίτες, αφού πυρπόλησαν το κτίριο, εμπόδισαν το όχημα της πυροσβεστικής να προσεγγίσει φωνάζοντας «αφήστε τους να καούν».
Ενώ ανάγουν σε «ήρωες» περιθωριακούς ή κακοποιούς οι οποίοι συλλαμβάνονται για ποινικά αδικήματα, επιχαίρουν αν ένας κανονικός άνθρωπος ωρθεί στο στόχαστρο των ομοϊδεατών τους, όπως τα θύματα της Marfin. Ακόμα και στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τα δυο μέτρα και δύο σταθμά, η a la carte προσέγγιση της βίας, ήταν το μέτρο. Ουδείς από αυτούς καταδίκασε την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής που ακολούθησε το περιστατικό με τον Φύσσα. Η αφαίρεση δύο ακόμα ζωών θεωρήθηκε δικαιολογημένη ή και επιβεβλημένη ως αντίποινα, διότι τα θύματα ανήκαν στους «άλλους». Η ζωή είναι σχετική. Εξαρτάται από το που ανήκεις.
Στην περίπτωση της Marfin δεν υπήρχε ούτε το πρόσχημα. Τα θύματα δεν ανήκαν σε αντίπαλο ιδεολογικό στρατόπεδο. Οι δολοφόνοι τους δεν τους ήξεραν καν, δεν είχαν ιδέα που ανήκαν. Αρκεί που εργάζονταν σε ημέρα κινητοποίησης. Όπως είχε πει αργότερα ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, «δεν ξέρω αν οι μολότοφ πρέπει να είναι κακούργημα ή πλημμέλημα, δε θυμάμαι κανείς να έχει σκοτωθεί από μολότοφ ή κάτι αντίστοιχο»…
Μακάρι ο κ. Χρυσοχοΐδης να κρατήσει τον λόγο του και οι ένοχοι να λογοδοτήσουν. Βέβαια ο υπουργός κάνει ένα λάθος. Δεν ήταν Έλληνες αυτοί που έκαψαν τους αθώους. Ούτε οι ίδιοι θέλουν να λέγονται και να είναι Έλληνες. Το δηλώνουν τα άτομα του χώρου. Το μαρτυρούν και τα συνθήματά τους: «Έλληνες είστε και φαίνεστε». Μισούν την εθνική ταυτότητα, μισούν την οργανωμένη Πολιτεία και γι’ αυτό μισούν τους πολίτες της χώρας και δεν τους θεωρούν συμπολίτες τους, αλλά εχθρούς.
Πάντως, έχει δίκιο ο υπουργός. Πρέπει να βρεθούν. Το χρωστάμε όλοι στην Παρασκευή Ζούλια 35 ετών, στην Αγγελική Παπαθανασοπούλου 32 ετών, έγκυος στο πρώτο της παιδί και στον Επαμεινώνδα Τσάκαλη 36 ετών, που δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία τους περιμένουν δικαίωση.
Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της αναρχο-αριστερής τρομοκρατίας. Το χρωστάμε σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας που καθ’ όλη τη μεταπολίτευση παρακολουθούν πρακτικά ανήμποροι τις δήθεν αντιεξουσιαστικές συμμορίες να λυμαίνονται ολόκληρες περιοχές τις οποίες μετατρέπουν σε άβατα, να βιαιοπραγούν, να καταστρέφουν ανενόχλητοι περιουσίες, να βανδαλίζουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, να αφαιρούν ζωές. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας. Το χρωστάμε στους παιδιά μας, στα οποία οφείλουμε να παραδώσουμε μία Ελλάδα απαλλαγμένη από το αναρχο-αριστερό νταβατζηλίκι κάθε μορφής, ιδιαίτερα της ανοιχτά δολοφονικής μορφής του. Είναι θέμα εθνικής τιμής.
Το λάθος των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν με αυτόν τον φρικτό τρόπο ήταν ότι εργάζονταν, ενώ κατά τους δολοφόνους τους δεν είχαν το δικαίωμα διότι ήταν ημέρα απεργίας. Άρα, έπρεπε να πεθάνουν. Οι συμμορίτες, αφού πυρπόλησαν το κτίριο, εμπόδισαν το όχημα της πυροσβεστικής να προσεγγίσει φωνάζοντας «αφήστε τους να καούν».
Όπως είχε πει και ο Αλέξης Τσίπρας όταν είχε ερωτηθεί για το ποια είναι η γνώμη του για τις μολότοφ, «εξαρτάται από ποια πλευρά βρίσκεσαι»…
Οι πολιτικοί φίλοι, πάτρωνες και συνοδοιπόροι των «αντιεξουσιαστών», στον ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ αυτού, ουδέποτε καταδίκασαν ουσιαστικά το έγκλημα, διότι κατά τη γνωστή λογική τού «χώρου», η βία δεν είναι συνολικά καταδικαστέα. Η δική τους βία είναι δικαιολογημένη, διότι ο εθνομηδενισμός τους και ο μηδενισμός τους γενικώς, η μισανθρωπία και η αντικοινωνικότητα τους, τα οποία οι διαταραγμένοι εγκέφαλοί τους μασκαρεύουν με δήθεν πολιτικά σχήματα επιπέδου καθυστερημένης αμοιβάδας, είναι ανώτερα διανοήματα.Ενώ ανάγουν σε «ήρωες» περιθωριακούς ή κακοποιούς οι οποίοι συλλαμβάνονται για ποινικά αδικήματα, επιχαίρουν αν ένας κανονικός άνθρωπος ωρθεί στο στόχαστρο των ομοϊδεατών τους, όπως τα θύματα της Marfin. Ακόμα και στην περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τα δυο μέτρα και δύο σταθμά, η a la carte προσέγγιση της βίας, ήταν το μέτρο. Ουδείς από αυτούς καταδίκασε την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής που ακολούθησε το περιστατικό με τον Φύσσα. Η αφαίρεση δύο ακόμα ζωών θεωρήθηκε δικαιολογημένη ή και επιβεβλημένη ως αντίποινα, διότι τα θύματα ανήκαν στους «άλλους». Η ζωή είναι σχετική. Εξαρτάται από το που ανήκεις.
Στην περίπτωση της Marfin δεν υπήρχε ούτε το πρόσχημα. Τα θύματα δεν ανήκαν σε αντίπαλο ιδεολογικό στρατόπεδο. Οι δολοφόνοι τους δεν τους ήξεραν καν, δεν είχαν ιδέα που ανήκαν. Αρκεί που εργάζονταν σε ημέρα κινητοποίησης. Όπως είχε πει αργότερα ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, «δεν ξέρω αν οι μολότοφ πρέπει να είναι κακούργημα ή πλημμέλημα, δε θυμάμαι κανείς να έχει σκοτωθεί από μολότοφ ή κάτι αντίστοιχο»…
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε, με αφορμή τη επέτειο δέκα ετών από την τραγωδία, ότι η υπόθεση δεν έχει κλείσει και ότι οι ένοχοι θα βρεθούν.
«Πριν 10 χρόνια Έλληνες έκαψαν Έλληνες, πολίτες έκαψαν συμπολίτες. Η δολοφονία στη Μαρφίν δεν ξεχνιέται. Ήταν ένα έγκλημα μίσους που δεν παραγράφεται, αυτό το στίγμα φανατισμού δεν ξεπλένεται. Οι φυσικοί αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Είναι ζήτημα δημοκρατίας, είναι ευθύνη της Πολιτείας να τους οδηγήσει στη Δικαιοσύνη. οι ένοχοι, που δεν τολμούν να εμφανιστούν, θα αποκαλυφθούν.»Μακάρι ο κ. Χρυσοχοΐδης να κρατήσει τον λόγο του και οι ένοχοι να λογοδοτήσουν. Βέβαια ο υπουργός κάνει ένα λάθος. Δεν ήταν Έλληνες αυτοί που έκαψαν τους αθώους. Ούτε οι ίδιοι θέλουν να λέγονται και να είναι Έλληνες. Το δηλώνουν τα άτομα του χώρου. Το μαρτυρούν και τα συνθήματά τους: «Έλληνες είστε και φαίνεστε». Μισούν την εθνική ταυτότητα, μισούν την οργανωμένη Πολιτεία και γι’ αυτό μισούν τους πολίτες της χώρας και δεν τους θεωρούν συμπολίτες τους, αλλά εχθρούς.
Πάντως, έχει δίκιο ο υπουργός. Πρέπει να βρεθούν. Το χρωστάμε όλοι στην Παρασκευή Ζούλια 35 ετών, στην Αγγελική Παπαθανασοπούλου 32 ετών, έγκυος στο πρώτο της παιδί και στον Επαμεινώνδα Τσάκαλη 36 ετών, που δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία τους περιμένουν δικαίωση.
Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της αναρχο-αριστερής τρομοκρατίας. Το χρωστάμε σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας που καθ’ όλη τη μεταπολίτευση παρακολουθούν πρακτικά ανήμποροι τις δήθεν αντιεξουσιαστικές συμμορίες να λυμαίνονται ολόκληρες περιοχές τις οποίες μετατρέπουν σε άβατα, να βιαιοπραγούν, να καταστρέφουν ανενόχλητοι περιουσίες, να βανδαλίζουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, να αφαιρούν ζωές. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας. Το χρωστάμε στους παιδιά μας, στα οποία οφείλουμε να παραδώσουμε μία Ελλάδα απαλλαγμένη από το αναρχο-αριστερό νταβατζηλίκι κάθε μορφής, ιδιαίτερα της ανοιχτά δολοφονικής μορφής του. Είναι θέμα εθνικής τιμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου