ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ: Το όνειδος των προοδευτικών διανοούμενων!

του Benoît Rayski
Επιμέλεια: Ε.Δ.Νιάνιος

[Μια Γαλλίδα κυρία, δημοσιοποιώντας τη σεξουαλική κακοποίηση που βίωνε ως ανήλικη στα χέρια ενός αδίστακτου παιδεραστή συγγραφέα – κυνηγού ανηλίκων -, «ξεγύμνωσε» κυριολεκτικά ολόκληρη την «προοδευτική» διανόηση της Γαλλίας. Ηχηρά ονόματα, – επιστήμονες, φιλόσοφοι, συγγραφείς, φεμινίστριες, πολιτικοί αλλά και εφημερίδες – τα οποία διαμόρφωσαν τα πιστεύω τουλάχιστο μιας γενιάς, εκθρονίστηκαν από το πάνθεο των ανθρωπιστών, όταν ήρθαν ξανά στη δημοσιότητα η αγωνία και ο αγώνας τους για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. «Νους απομακρυσμένος από το Θεό, λένε οι Πατέρες, θηριώδης ή δαιμονιώδης».
Το αποτέλεσμα: Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στη Γαλλία διαπράχθηκαν 8.700 βιασμοί ανηλίκων το 2017, δηλ. περισσότεροι από ένας κάθε ώρα! Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο γαλλικό. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι 19.000 ανήλικοι είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στη Βρετανία, κυρίως από πακιστανικές συμμορίες. Αλλά φαίνεται ότι η ηθική αυτή διάβρωση αφορά σε όλη την Ευρώπη… Ε.Δ.Ν.]


Ένα βιβλίο μας έφερε λίγα χρόνια πίσω, όταν οι πιο διάσημοι Γάλλοι διανοούμενοι προωθούσαν την παιδεραστία. Και αυτό σημαίνει ήττα της σκέψης.
Η Βανέσα Σπρινγκορά είναι σήμερα διευθύντρια εκδοτικού οίκου. Στο έργο της “Συναίνεση“, το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου, γράφει για τη σεξουαλική επιρροή που είχε πάνω της (14 ετών τότε) ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ [πενηντάρης τότε]. Κάποιες που έχουν βιώσει την ίδια εμπειρία, δεν διστάζουν να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη. Η Βανέσα Σπρινγκορά την έκανε βιβλίο. Καλύτερα έτσι.
Στα χρόνια αυτά ο Γκαμπριέλ Μαντζνέφ εξηγούσε στον Μπερνάρ Πιβό* στην εκπομπή “Apostrophes”  [1990] την ηδονή που βίωνε αποπλανώντας σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Στα ίδια αυτά χρόνια, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε, πάντοτε στον Πιβό [1982], την ευχάριστη εμπειρία του ως παρουσιαστής σε ένα «εναλλακτικό» νηπιαγωγείο: «όταν ένα μικρό κορίτσι σας ξεντύνει ζείτε ένα φανταστικό ερωτικο – μανιακό παιχνίδι». Παρακολουθήστε την εκπομπή με τα επιδοκιμαστικά γέλια, εκτός από της μυθιστοριογράφου του Κεμπέκ Ντενίζ Μπομπαρντριέρ, αηδιασμένης στο έπακρο.
Τα χρόνια αυτά, τρεις άνδρες καταδικάστηκαν για “προσβολή της αιδούς ανηλίκων ηλικίας κάτω των 15 ετών”. Ενα μεγάλο μέρος της γαλλικής διανόησης έκρινε  αυτή τη δίκη ως επίθεση κατά της ελευθερίας … Η αγανάκτηση τους έλαβε τη μορφή μιας έκκλησης που δημοσιεύθηκε το 1977 στην Liberation και αναδημοσιεύτηκε στη Le Monde: η έκκληση ζητούσε την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας.
Για αυτούς τους διανοούμενους, η σεξουαλικότητα των παιδιών έπρεπε να αναδειχθεί με τη βοήθεια ειδικών ενηλίκων. Υπέγραψαν περισσότεροι από 70: Σαρτρ [φιλόσοφος, ιδρυτής της Λιμπερασιόν (1973)], Αραγκόν [ποιητής, μέλος του ΚΚ Γαλλίας], Σιμόν ντε Μπωβουάρ [συγγραφέας, προεξάρχουσα του φεμινισμού], Σολέρ [συγγραφέας, μαοϊστής], Σερώ [σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής], Ντεριντά [φιλόσοφος, εισηγητής της αποδόμησης], Μπαρτ [φιλόσοφος, γλωσσολόγος, ομοφυλόφιλος], Γκαταρί [φιλόσοφος, ψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου πρωτοβουλίας για καινούριους χώρους ελευθερίας], Ντελέζ [φιλόσοφος, ακαδημαϊκός], Ρομπ-Γκριγέ [συγγραφέας, εισηγητής του Νέου μυθιστορήματος] και άλλοι με λιγότερη φήμη. Ο Κον-Μπεντίτ δεν υπέγραψε την έκκληση, προφανώς επειδή δεν ήταν διανοούμενος. Αλλά λέγεται ότι αυτός ήταν ο συντάκτης της.
Από το 1968, οι εν λόγω διανοούμενοι υιοθέτησαν δύο συνθήματα: “απαγορεύεται η απαγόρευση” και “απολαύσεις χωρίς εμπόδια”. Ο τρόπος που τα ερμήνευσαν μαρτυρεί μια παραπλανημένη σκέψη, μια σκέψη που υπόκειται στις πιο ειδεχθείς παρορμήσεις. Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι για πέταμα. Τα κορίτσια, και ευτυχώς, κατέκτησαν τη σεξουαλική τους ελευθερία χάρη σε δύο ασυναγώνιστα όπλα: το χάπι και τη μίνι φούστα. Ποιος ο λόγος λοιπόν να λεηλατούμε την αθωότητα των παιδιών;

Γκαμπριέλ Ματζνέφ: έκανε λογοτεχνία το πάθος του και ωστόσο εύρισκε βήμα προβολής στην κρατική τηλεόραση!…Εξέφρασε τη λύπη του για την έκδοση του βιβλίου του θύματός του, ενός “έργου εχθρικού, κακόβουλου, δυσφημιστικού, με σκοπό να τον καταστρέψει». Ηδη όμως επελήφθη η Δικαιοσύνη…


Ο καιρός πέρασε. Ο Κον-Μπεντίτ γέρασε. Ήταν κόκκινος, μετά πράσινος. Τώρα είναι με τον  Μακρόν, δηλαδή ουσιαστικά άχρωμος. Μετρώντας τα χρόνια που τον χωρίζουν από τον Εμμανουήλ Μακρόν, νοιώθουμε τον πειρασμό να βλέπουμε τη σχέση τους  ως μια μορφή παιδεραστίας.



Mπερνάρ Πιβό: Το μόνο που βρήκε να ρωτήσει τον καλεσμένο του, δηλωμένο παιδεραστή Γκαμπριέλ Ματζνέφ, ήταν γιατί του άρεσαν οι μαθητριούλες και οι μικρούλες!



ΥΓ: Το βιβλίο της Βανέσα Σπρινγκορά προκάλεσε την αντίδραση του Υπουργού Πολιτισμού, Φρανκ Ριεστέρ. Σχεδιάζει να καταργήσει το επίδομα Εθνικού Κέντρου του Βιβλίου από τον Mατζνέφ λόγω της μεγάλης ηλικίας του. Τα σεξουαλικά “επιτεύγματα” του συγγραφέα ήταν γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Ο υπουργός θα απαγορεύσει τα βιβλία του Ματζνέφ;
*Από τις 10 Ιανουαρίου 1975 μέχρι το 1990 – 724 εκπομπές – διευθύνει την 75 λεπτών και βραβευμένη εκπομπή με τίτλο Apostrofes, η οποία συγκεντρώνει μέχρι και δύο εκατομμύρια τηλεθεατές και γίνεται το καλύτερο μέσο αύξησης των πωλήσεων των βιβλίων. H δήλωσή του όμως για το σκάνδαλο της παιδεραστίας δείχνει την ελαστική του συνείδηση, χαρακτηριστικό των προοδευτικών: «Τις δεκαετίες 1970 και 1980, η λογοτεχνία μετρούσε περισσότερο από την ηθική· σήμερα η ηθική προηγείται της λογοτεχνίας. Ηθικά έχουμε προοδεύσει. Είμαστε λίγο πολύ τα πνευματικά και ηθικά προϊόντα μιας χώρας και, κυρίως, μιας εποχής». 

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
https://www.atlantico.fr/decryptage/3585427/quand-les-plus-celebres-des-intellectuels-francais-petitionnaient-en-faveur-de-la-pedophilie–benoit-rayski


www.anixneuseis.gr