Η σπουδαία τραγουδίστρια σε μια πηγαία εξομολόγηση για τη ζωή και την πορεία της.
Εσύ πού πιστεύεις;
Στον Χριστό. Το να πεις ότι είσαι βουδιστής θεωρείται και πάντα θεωρούνταν in. Πάει και στα βόρεια προάστια, πάει και στο Κολωνάκι, πάει παντού και δεν είναι κακό. Τα ίδια πράγµατα λέει και ο Βούδας, εγώ όµως νιώθω πιο κοντά µου τον Χριστό.
Πίστευες πάντα;
Ναι, από µικρή κι ενώ οι γονείς µου δεν ήταν ιδιαιτέρως πιστοί. Θα έλεγα µάλλον ότι ήταν πιστοί Ελληνες, όχι Ελληνάρες. Πήγαιναν στην εκκλησία το Πάσχα, βάφανε αυγά, µέχρι εκεί. Εγώ όµως πιστεύω πιο πολύ και µου ’λεγε η µάνα µου «παιδάκι µου, καλόγρια θα πας;». ∆εν µε έστελνε στο κατηχητικό. Και µια φορά πήγα και µου άρεσε τόσο που µου είπε ότι θα µε κόψει για να µη γίνω θεούσα.
Τι άλλο θυµάσαι από τη µητέρα σου;
Θυµάµαι που µου έλεγε «κοριτσάκι µου, µην το ξεχνάς, εµείς είµαστε φτωχοί». Και το έλεγε µε καµάρι. ∆εν πουλιούνται όλα, δεν αγοράζονται όλα, αυτό εννοούσε. «Οταν σου δίνουν» µου έλεγε ο πατέρας µου «θα ρωτάς “γιατί µου δίνεις, κύριε;”». Τους χρωστάω πάρα πολλά. Ο πατέρας µου κάθε µέρα έφερνε και κάποιον στο σπίτι. Του έλεγε η µάνα µου «τι µου τον έφερες τον βροµιάρη;». Κι εκείνος της απαντούσε: «Αµα δεν ήτανε βροµιάρης, εσένα θα ’χε ανάγκη;». Αυτά γράψανε µέσα µου. Εχουµε βάλει πολλά πράγµατα στη ζωή µας.
Καµιά φορά σκέφτοµαι και λέω: «Εσύ, Ελένη, που λες ότι είσαι ελεύθερη, πόσα πράγµατα έχεις πάνω στο κοµοδίνο σου;». Οσο είµαστε νέοι φεύγουµε από το σπίτι και δεν παίρνουµε µαζί µας τίποτε. Μεγαλώνοντας σκεφτόµαστε «µην ξεχάσω να πάρω αυτό κι εκείνο». ∆εν µαστιγώνω τον εαυτό µου, τον δικαιολογώ, αλλά πραγµατικά ζούµε µε περισσότερα απ’ όσα χρειαζόµαστε.
Στο σπίτι σου, λοιπόν, υπήρχε πάντα ένα πιάτο για τον ξένο. Σήµερα που ο πόλεµος έχει αναγκάσει πολύ κόσµο να ζει σαν ξένος πώς νιώθεις όταν βλέπεις να ξεσπούν πάνω του τα πιο άγρια ένστικτα;
∆εν έχουµε όλοι τον ξένο στο περιθώριο. Βλέπω µεγάλη αντίσταση ακόµη και στο Facebook. Και ενώ βλέπεις κάποιους να βρίζουν αισχρά, αρκετοί άνθρωποι που παίρνουν θέση υπέρ είναι πιο σεβαστικοί. ∆εν είµαστε έτοιµοι για τίποτε άλλα παρά µόνο γι’ αυτά που συνηθίσαµε τα τελευταία δέκα χρόνια.
Γιατί;
Γιατί µαθαίνουµε γράµµατα από την τηλεόραση.
Θυµώνεις εύκολα;
Οχι τόσο πια. Είµαι λίγο της φωτιάς, αρπάζω. Αλλά προσπαθώ. Γελάω όταν ακούω από κάποιους «είµαι καλός αλλά µη µε πειράξουν». Μα το θέµα είναι πώς αντιδράς άµα σε πειράξουν. Αν κάποιος επιχειρήσει να σε προσβάλει, εσύ θα προσβληθείς; Μα άµα του έκοβε, θα το έλεγε;
Η δηµοτική µουσική προβάλλεται αρκετά σήµερα;
Ανοίγεις µεγάλο κεφάλαιο και θα προσπαθήσω να είµαι λακωνική. Ισως πρέπει να µείνει σαν το κοµµουνιστικό κόµµα κι αυτή, να είναι πάντα αντιπολίτευση.
Για ποιον λόγο;
Οπως το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει ποτέ κυβέρνηση γιατί όλα αυτά που λέει είναι εξαιρετικά αλλά µη εφικτά, έτσι και το δηµοτικό τραγούδι είναι τόσο σοβαρά αυτά που λέει ώστε για να γίνουν πράξη πρέπει να ανακατευτούν οι ακαδηµαϊκοί –οι καλοί ακαδηµαϊκοί, που δεν διώχνουν τον Μυταρά από την Ακαδηµία Αθηνών– µε τους µύστες του δηµοτικού τραγουδιού. Εχει ευτελιστεί πολύ το είδος και δυστυχώς έχει γίνει ένα σκυλοτσιφτετελογυφτοπόπ που δεν είναι τίποτε.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων δεκαετιών;
Και όταν πήγαινα µικρή στα πανηγύρια πάλι το ίδιο ήταν, δεν γίνεται µόνο τώρα αυτό.
Το λαϊκό έχει ευτελιστεί;
Να σου κάνω µια ερώτηση, αλλά δεν είναι ρητορική. Τι είναι λαϊκό; Μπορούµε να βρούµε µαζί τον ορισµό που είχε δώσει ο Τσιτσάνης αν θες. Θυµάµαι ότι µεταξύ άλλων είχε πει να έχει σχέση µε τη µουσική παράδοση. Για µένα λαϊκό τραγούδι είναι ο Τσιτσάνης, ο Νικολόπουλος, ο Ακης Πάνου. Νοµίζω ότι ο Ακης Πάνου ήταν ο θυµόσοφος Νικόλας Ασιµος.
Και ειδική κατηγορία από µόνος του.
Μεγάλος υπαρξιστής. ∆ύο ανθρώπους αγάπησα πολύ σε αυτό το κοµµάτι της ύπαρξης, τον Ακη Πάνου και τον Καβάφη.
Μπορεί να υπάρξει λαϊκό τραγούδι σε έναν χώρο που χρεώνει 250 ευρώ το µπουκάλι;
Αµα το πάρουµε κυριολεκτικά, λαϊκό σηµαίνει να µπορεί να έχει πρόσβαση ο κόσµος, ο λαός. ∆εν θέλω να λέω τέτοια γιατί βγαίνω γκρινιάρα. Ο άλλος προκειµένου να βγει να πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα χαλάει το βδοµαδιάτικο. Βέβαια από την άλλη είναι κατανοητή η ανάγκη να έχουµε είδωλα.
INFΟ
Η Ελένη Βιτάλη θα εμφανίζεται με τον Δημήτρη Μπάση στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο από το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου και κάθε Σάββατο. Μαζί τους οι ΤΖΟΥΜ και η Νάνα Μπινοπούλου.
Ολόκληρη η συνέντευξη διαβάστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου