Ο απολογισμός και οι προοπτικές του Ντόναλντ Τραμπ

Κατά τη διάρκεια της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας, ο Ντονάλντ Ττραμπ δεσμεύτηκε να σεβαστεί τους κανόνες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Τότε, κανείς δεν πίστευε στην ικανότητά του να πετύχει. Ωστόσο, προήγαγε μια εκστρατεία βασισμένη στα ιστορικά βασικά στοιχεία του κόμματος, που είχαν ξεχαστεί για πολύ καιρό από τους πολιτικούς του και τους εξάλειψε όλους. Μέχρι τη διακήρυξη της νίκης του, οι δημοσκοπήσεις διαβεβαίωναν ότι θα χάσει όπως ισχυρίζονται σήμερα ότι δεν μπορεί να επανεκλεγεί.

Είναι σοβαρό λάθος να κρίνουμε τον πρόεδρο Τραμπ σύμφωνα με τα κριτήρια της άρχουσας τάξης της Ουάσιγκτον, αγνοώντας την ιστορία και τον πολιτισμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι άλλο λάθος να ερμηνεύσουμε τις ενέργειές του σε σχέση με την ευρωπαϊκή σκέψη. Έτσι, η υπεράσπισή του για τη χρήση όπλων ή των ρατσιστικών διαδηλωτών της Charlottesville δεν έχει καμία σχέση με την υποστήριξη των εξτρεμιστών, αλλά μόνο με την προώθηση του Bill of Rights (Νόμος των Δικαιωμάτων). Ο Τιερί Μεϊσάν εξηγεί το ρεύμα σκέψης το οποίο εκπροσωπεί και αποτιμά τα πολύ σημαντικά οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά του επιτεύγματα. Θέτει επίσης το ζήτημα των ορίων της αμερικανικής πολιτικής σκέψης και των κινδύνων που συνεπάγεται η διάλυση της « Αμερικανικής Αυτοκρατορίας ».

Δίκτυο Βολταίρος | Μπουένος Άιρες (Αργεντινή) | 5 Δεκεμβρίου 2017 

عربي DEUTSCH  ESPAÑOL  ROMÂNĂ  ENGLISH  РУССКИЙ  FRANÇAIS 

Πέρασε σχεδόν ένα χρόνο από τότε που ο πρόεδρος Τραμπ ανέλαβε τα καθήκοντα του στο Λευκό Οίκο. Γίνεται δυνατό να διακρίνουμε τις πολιτικές φιλοδοξίες του, παρά την καταστροφική αντιπαράθεση που διεξάγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ των υποστηρικτών του και των αντιπάλων του εις βάρος όλων.

Τα γεγονότα είναι όσο και πιο δύσκολα να αποδειχθούν, καθώς ο ίδιος ο Ντονάλντ Τραμπ σκιάζει τα κύρια επιτεύγματά του πίσω από μια πλημμύρα αντιφατικών δηλώσεων και tweets και η αντιπολίτευση του τον παρουσιάζει, μέσω των ιδίων των μέσων ενημέρωσης της, σαν τρελό.

Πρώτα απ 'όλα, η διαίρεση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ τόσο έντονη μετά από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Και οι δύο πλευρές κάνουν χρήση μεγάλης βίας και μερικοί από τους πρωταγωνιστές, με απόλυτη κακή πίστη. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, πρέπει πρώτα να αφηρηθούμε από τις ισχυρές ανταλλαγές μεταξύ τους και να εντοπίσουμε τι αντιπροσωπεύει ο καθένας από αυτούς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργήθηκαν τόσο από τους «Πατέρες Προσκυνητές», ήτοι τους Πουριτάνους του Mayflower του οποίου γιορτάζεται η άφιξη την «Ημέρα των Ευχαριστιών» (« Thanksgiving »), και από ένα πλήθος μεταναστών από τη Βόρεια Ευρώπη.

Οι πρώτοι ήταν μόνο μια μικρή ομάδα, αλλά είχαν ένα θρησκευτικό και πολιτικό σχέδιο. Επρόκειτο  για εκείνους να δημιουργήσουν μια «Νέα Ιερουσαλήμ», οργανωμένη σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή, και να τείνουν στην καθαρότητα. Ταυτόχρονα, σκόπευαν να συνεχίσουν τη σύγκρουση μεταξύ των αγγλικών και ισπανικών αυτοκρατοριών στην Αμερική. Οι δεύτεροι, εν τω μεταξύ, προσπαθούσαν να κάνουν περιουσία σε μια χώρα που φαντάζονταν άδεια, χωρίς κάτοικους, χωρίς περιορισμούς ούτε κυβέρνηση εκτός από τοπική. Το σύνολο αυτών των δύο ομάδων ορίζονται από τους κοινωνιολόγους ως White Anglo-Saxon and Protestant (WASP, Λευκοί Αγγλοσάξονες και Προτεστάντες).

Κατά τη σύνταξη του Συντάγματος, οι «Πατέρες Ιδρυτές» αντιπροσώπευαν πλειοψηφικά τους Πουριτάνους. Κάτω από την καθοδήγηση του Αλεξάντερ Χάμιλτον φαντάστηκαν ένα αντιδημοκρατικό κείμενο που αναπαράγει τη λειτουργία της βρετανικής μοναρχίας αλλά μεταφέρει τη δύναμη της gentry στις τοπικές ελίτ, τους κυβερνήτες. Το κείμενο αυτό προκάλεσε την οργή των Βορειοευρωπαίων μεταναστών που είχαν δώσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου για την ανεξαρτησία. Αντί να ξαναγραφεί το Σύνταγμα και να αναγνωριστεί η λαϊκή κυριαρχία, μια δωδεκάδα τροπολογιών προστέθηκαν από τον James Madison, που συνιστά το Bill of Rights. Αυτή η προσθήκη τους εγγυάται ότι μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ενάντια στην «Raison d’État» ενώπιον των δικαστηρίων. 

Το σύνολο των δύο κείμενων παρέμεινε σε ισχύ για δύο αιώνες, ικανοποιώντας και τις δύο ομάδες.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2001, το Κογκρέσο ενέκρινε βιαστικά έναν πολύ μεγάλο Κώδικα κατά της τρομοκρατίας , το USA Patriot Act.Αυτό το έγγραφο, το οποίο είχε προετοιμαστεί κρυφά κατά τα έτη πριν από τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, αναστέλλει το Bill of Rights σε όλες τις περιπτώσεις που σχετίζονται με την τρομοκρατία. Από τότε, οι ΗΠΑ του Ρεπουμπλικάνου George Bush Jr. (ο ίδιος είναι άμεσος απόγονος των Πουριτανών του Mayflower ) και του Δημοκρατικού Μπαράκ Ομπάμα διέπονται αποκλειστικά από τις σύγχρονες πουριτανικές αρχές (οι οποίες περιλαμβάνουν πλέον την πολυπολιτισμικότητα, διαφορετικά δικαιώματα για κάθε κοινότητα και μια σιωπηρή ιεραρχία μεταξύ αυτών των κοινοτήτων).

Ο Ντονάλντ Τραμπ παρουσίασε τον εαυτό του ως υποψήφιο των Βορειοευρωπαίων, δηλαδή των μη πουριτανών WASP. Βάσισε την προεκλογική του εκστρατεία στην υπόσχεση αποκατάστασης της χώρας τους που κατασχέθηκε από τους Πουριτανούς και στην οποία εισέβαλαν ισπανόφωνοι που αρνούνται να ενταχθούν στην κουλτούρα τους. Το σλόγκαν του, America First!, πρέπει να γίνει κατανοητό ως η αποκατάσταση του «αμερικανικού ονείρου», εκείνου της δημιουργίας μιας περιουσίας, τόσο ενάντια στο πουριτανικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο όσο και ενάντια στην ψευδαίσθηση της πολυπολιτισμικότητας.

Η υπεράσπιση του Bill of Rights περιλαμβάνει το δικαίωμα διαδήλωσης  συμπεριλαμβανομένων των εξτρεμιστικών ομάδων (1η Τροποποίηση) και το δικαίωμα των πολιτών να φέρουν όπλα για να αντισταθούν σε πιθανές υπερβολές του Ομοσπονδιακού Κράτους (2η Τροποποίηση). Επομένως, είναι απολύτως θεμιτό ο πρόεδρος Τραμπ να υποστηρίζει το δικαίωμα να διαδηλώσουν ρατσιστικές ομάδες στο Charlottesville και να δείξει την υποστήριξή του προς την National Rifle Association (NRA). Αυτή η πολιτική φιλοσοφία μπορεί να φαίνεται παράλογη για τους μη-Αμερικανούς, αλλά αντιστοιχεί απόλυτα στην Ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της χώρας.

Οι δύο κύριες εξουσίες ενός προέδρου των ΗΠΑ είναι: 

• ·       ο διορισμός χιλιάδων ανώτερων υπαλλήλων,
• ·       ο καθορισμός των στρατιωτικών στόχων.

Ωστόσο, έτυχε ο Ντονάλντ Τραμπ να διαθέτει μόνο μερικές δεκάδες πιστούς για να γεμίσει χιλιάδες θέσεις και το Πεντάγωνο να έχει ήδη το στρατηγικό του δόγμα. Πρέπει λοιπόν να διακρίνει τις αποφάσεις που μπορούν να αναστρέψουν το σύστημα και να επιφυλάσσεται για αυτές.

Από την άφιξή του στο Λευκό Οίκο, δρα πράγματι για

• ·       την  ανάπτυξη της οικονομίας και την αναστολή των χρηματοοικονομικών,
• ·       τη διάλυση «την Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» και να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία (Republic) , δηλαδή το γενικό συμφέρον, 
• ·       να υπερασπιστεί την ταυτότητα WASP και να αποβάλει τους ισπανόφωνους που αρνούνται να ενσωματωθούν στον αμερικανικό πολιτισμό.

Έτσι, ο Ντόναλντ Τραμπ μόλις διόρισε τον Τζερόμ Πάουελ, επικεφαλής της Federal Reserve Bank (Ομοσπονδιακής Τράπεζας). Για πρώτη φορά, ο πρόεδρος αυτού του θεσμού δεν θα είναι οικονομολόγος, αλλά ένας νομικός. Η λειτουργία του θα είναι να τεθεί τέλος στη νομισματική πολιτική και στους κανόνες που ισχύουν μετά την ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και το τέλος της μετατρεψιμότητας του δολαρίου σε χρυσό. Θα πρέπει να σχεδιάσει νέους κανονισμούς που θα επαναφέρουν το κεφάλαιο στην υπηρεσία της παραγωγής και όχι πλέον της κερδοσκοπίας.

Η φορολογική μεταρρύθμιση του Ντονάλντ Τραμπ αναμένεται να εξαλείψει κάθε είδους απαλλαγές και να πέσουν οι φόροι των εταιρειών από το 35% στο 22% ή ακόμη και στο 20%. Οι εμπειρογνώμονες χωρίζονται για να προβλέψουν ποιες κοινωνικές τάξεις θα επωφεληθούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, σε συνδυασμό με την τελωνειακή μεταρρύθμιση, θα καταστήσει πολλές θέσεις εργασίας εκτός της επικράτειας να χάσουν την κερδοφορία τους και θα οδηγήσει στον επαναπατρισμό διαφόρων βιομηχανιών.

Στο διεθνές επίπεδο, έβαλε τέλος στη πρόσληψη νέων τζιχαντιστών και στην υποστήριξη τους από ορισμένα Κράτη, με εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο, το Κατάρ και τη Μαλαισία, που εξακολουθούν αυτή την πολιτική. Ωστόσο, δεν εμπόδισε τη συμμετοχή πολυεθνικών επιχειρήσεων και διεθνών ανώτερων στελεχών στην οργάνωση και χρηματοδότηση του τζιχαντισμού.
Αντί να διαλυθεί το ΝΑΤΟ, όπως το είχε αρχικά σχεδιάσει, το μεταμόρφωσε υποχρεώνοντας το να εγκαταλείψει την χρήση της τρομοκρατίας ως μέθοδος πολέμου και το ανάγκασε να γίνει το ίδιο μια αντιτρομοκρατική συμμαχία.

Ο Ντόναλντ Τάμπμ απέσυρε επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες από την προτεινόμενη Συνθήκη για το Ειρηνικό που είχε σχεδιαστεί κατά της Κίνας. Σε αναγνώριση, το Πεκίνο μείωσε σημαντικά τα τελωνιακά τέλη του, υποδεικνύοντας ότι είναι δυνατό να υποκατασταθεί η συνεργασία μεταξύ των Κρατών σε αντίθεση με την προηγούμενη αντιπαράθεση.

Στο εσωτερικό μέτωπο, ο πρόεδρος Τραμπ διόρισε τον δικαστή Neil Gorsuch στο Ανώτατο Δικαστήριο, στο θεσμό ο οποίος είναι επιφορτισμένος να εξελιχτεί η ερμηνεία του Συντάγματος, συμπεριλαμβανομένου του Bill of Rights (νόμος των δικαιωμάτων). Είναι δικαστής διάσημος για τις μελέτες του σχετικά με την αρχική σημασία αυτών των κειμένων και, ως εκ τούτου, ικανός να αποκαταστήσει το συμβιβασμό της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το 1998, ο Igor Panarin, τότε ένας από τους διευθυντές των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, προέβλεπε έναν εμφύλιο πόλεμο και τη κατάτμηση των Ηνωμένων Πολιτειών σε έξι ξεχωριστά Κράτη περίπου το 2010. Ωστόσο, το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μετατόπισε την προθεσμία. Το 2012, ο δημοσιογράφος Colin Woodard εκσυγχρόνισε τα δεδομένα του Panarin. Παρατήρησε ότι η κινητικότητα των Αμερικανών τους είχε οδηγήσει να συγκεντρωθούν σε έντεκα χωριστές και συνυπάρχουσες πολιτιστικές κοινότητες. Οι μαύροι δεν σχηματίζουν κοινότητα, αλλά ενσωματώνονται και ταυτόχρονα υφίστανται διακρίσεις σε δύο από αυτές τις έντεκα κοινότητες.

Ωστόσο, αν αυτός ο απολογισμός είναι πολύ ικανοποιητικός για τους εκλογείς του πρόεδρου Τραμπ, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να ξέρουμε αν θα διευκολύνει την ένταξη των μη WASP ή, αντίθετα, αν θα προκαλέσει την εκδίωξή τους από την εθνική κοινότητα. Σύμφωνα με τον Μεξικανό γεωπολιτικό Alfredo Jalife-Rahme, τα δύο τρίτα των ισπανοφώνων που δεν μιλούν αγγλικά στις Ηνωμένες Πολιτείες ζουν στην Καλιφόρνια, ένα πρώην μεξικάνικο έδαφος. Ο πειρασμός θα είναι μεγάλος για τον Ντονάλντ Τραμπ να επιλύσει το πολιτιστικό και δημογραφικό πρόβλημα της χώρας του προωθώντας την απόσχιση αυτής της Πολιτείας, το «Cal-Exit». Στην περίπτωση αυτή, ο Λευκός Οίκος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την απώλεια της βιομηχανίας ψυχαγωγίας του Χόλλυγουντ, των λογισμικών της Silicon Valley και ιδιαίτερα της στρατιωτικής βάσης του Σαν Ντιέγκο. Η επιχείρηση που διεξήγαγε ο Λευκός Οίκος και οι υποστηριχτές του κατά του Χόλλυγουντ με την ευκαιρία της υπόθεσης Weinstein φαίνεται να δείξει ότι αυτή η διαδικασία είναι ήδη σε εξέλιξη.

Η απόσχιση της Καλιφόρνιας θα μπορούσε να ξεκινήσει μια εθνική διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι το σημείο να επιστρέψουν στην αρχική τους επικράτεια των 13 Πολιτειών που ενέκριναν το Σύνταγμα, συμπεριλαμβανομένου και του Bill of Rights. Αυτό είναι σε κάθε περίπτωση η μακρόχρονη πρόβλεψη του Ρώσου γεωπολιτικού Igor Panarin.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)