του Λεωνίδα Βατικιώτη
Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής.
Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από..
τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο.
Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση».
Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής. Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής:
Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο. Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση». Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…
Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής.
Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από..
τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο.
Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση».
Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής. Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής:
Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο. Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση». Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου