Ο «αδύναμος κρίκος» λέγεται ΠΑΣΟΚ

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κάνει ό,τι μπορεί ώστε η ιστορία με τη λίστα Λαγκάρντ να περιοριστεί σε «υπόθεση Παπακωνσταντίνου». Δεν έχει άδικο, αφού διαβλέπει πως η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς για το ΠΑΣΟΚ – και το 2013 θα είναι καθοριστικό για τη μοίρα του.

Άλλωστε ήδη κανείς δεν πιστεύει ότι στις επόμενες εκλογές το κόμμα του Βενιζέλου θα διατηρήσει το 12,3% των εκλογών του Ιουνίου 2012. Το χειρότερο όμως για τον πρόεδρό του θα ήταν μια εμπλοκή – και επί της διαδικασίας, μετά το πολιτικό κόστος που έχει ήδη πληρώσει – στην υπόθεση της λίστας, της οποίας εκ των πραγμάτων ήταν ένας από τους διαχειριστές και μεταξύ των υπευθύνων για το καταχώνιασμά της επί διετία.

Ξέρει ακόμη ότι σε καμιά περίπτωση δεν αντέχει να σκάσει πάνω του μια υπόθεση η οποία... ίσως εξελιχθεί σε «εμφύλιο» και εντός του ΠΑΣΟΚ, αφού υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες για ύποπτο ρόλο και άλλων, και μάλιστα κορυφαίων, στην ιστορία αυτή.

Ο Βενιζέλος έχει αναγάγει σε κύριο αντίπαλό του τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο επειδή θεωρεί πως το κόμμα της Αριστεράς εμπλέκεται σε απόπειρα απαξίωσης και συκοφάντησής του, όσο διότι θέλει να αποφύγει περαιτέρω διαρροές προς αυτή την κατεύθυνση, αν στην προοπτική εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύξει μια σαφέστερη δυναμική πρωτιάς και εξουσίας.

Ωστόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει την προσοχή του στραμμένη μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν τον έχει επιλέξει ως βασικό του «μέτωπο». Οι 755.000 ψηφοφόροι του κόμματός του τον περασμένο Ιούνιο είναι ένα λάφυρο από το οποίο και άλλοι ακόμη θα ήθελαν να πάρουν μερίδιο. Πρώτοι και καλύτεροι οι... εταίροι του στη συγκυβέρνηση.

1. Ο Σαμαράς μπορεί να τον στηρίζει, αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τη σταθερότητα της συγκυβέρνησης, όσο αυτή μπορεί να διατηρηθεί. Ενώπιον της κάλπης όμως θα επιχειρήσει να αποσπάσει το δεξιόστροφο, «μνημονιακό», «θεσμικό» κ.λπ. τμήμα του ΠΑΣΟΚ.

2. Ο Κουβέλης είναι παγερά αδιάφορος στις προσκλήσεις Βενιζέλου για συνεργασία όχι μόνο επειδή κρίνει πως το ΠΑΣΟΚ είναι πλήρως απαξιωμένο, αλλά κυρίως διότι, αν πρόκειται να υπάρξει διαδικασία ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς από τα υπάρχοντα σχήματα και κόμματα – κάτι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο για την ώρα –, θα προτιμούσε ο κεντρικός πόλος και καταλύτης να είναι η ΔΗΜΑΡ.

Οι φόβοι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ όμως δεν σταματούν εδώ, αφού γνωρίζει πως το κόμμα του είναι ο «αδύναμος κρίκος» του συστήματος εξουσίας:

● Είναι το κόμμα που έφερε μνημόνιο και ΔΝΤ στη χώρα.

● Από τα σπλάχνα του προέρχονται και οι τέσσερις υπουργοί Οικονομικών της μνημονιακής εποχής, οι οποίοι χρεώνονται το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόστους.

● Χάρη σε ενέργειες κυρίως υπουργών - στελεχών του ΠΑΣΟΚ έχουν γκρεμιστεί η υγεία και η ασφάλιση – με τον ίδιο να κουβαλάει στην πλάτη το καταστροφικό για τα ταμεία PSI. Ακόμη και αυτός ο φοβερός Βρούτσης έχει δρόμο ακόμη για να γίνει... Λοβέρδος.

● Το κράτος, που σήμερα βρίσκεται συλλήβδην στο στόχαστρο τρόικας και συγκυβέρνησης για διαφθορά, αναποτελεσματικότητα, αναξιοκρατία και παρασιτισμό, είναι κατά κύριο λόγο δημιούργημά του.

Αν ο Βενιζέλος θέλει να συνεχίσει, έστω και με ακόμη πιο συρρικνωμένο το κόμμα του, να έχει πολιτικό ρόλο και μετά τις επόμενες εκλογές, πρέπει να περιορίσει στον μέγιστο βαθμό τις επιπτώσεις από τη λίστα Λαγκάρντ, η οποία έρχεται να σφραγίσει με τον πιο αρνητικό τρόπο τις συνέπειες των μνημονίων στην οικονομία και την κοινωνία. Δύσκολο έως ακατόρθωτο και αυτό, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Ως εκ τούτου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την επόμενη περίοδο θα τα παίξει όλα για όλα και όποιος αντέξει...

από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"