Έχουμε ήδη τον υπερδραστήριο κ. Γιάνη που με θράσος χιλίων πιθήκων προβάλλει και πάλι ως σωτήρας, όπως έκανε άλλοτε από την πλατεία Συντάγματος και κυρίως από την πλατεία Χατζηνικολάου και Παπαδάκη, μαζί με τους Κατρούγκαλους. Ένας «διπολικός» νάρκισσος –πότε δραχμικός και πότε «ευρω»-παϊκός», πότε με τον ΓΑΠ και πότε με την ανερχόμενη μηδαμινότητα–, «γοήτευσε» τους αλαλιασμένους Έλληνες, σπρωγμένος καταλλήλως από εκπομπές, ολιγάρχες και υπερατλαντικές ΜΚΟ. Θα έπρεπε προφανώς να έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης, διότι, από κοινού με τον άσχετο που συνεχίζει να «μαθαίνει» στις πλάτες μας, κατέστρεψε ολοσχερώς την ελληνική οικονομία.
Και όμως κινείται, από εκπομπή σε εκπομπή και από συνέντευξη σε συνέντευξη, χωρίς μάλιστα να ξεσηκώνει την ανάλογη αγανάκτηση και «ζαρζαβατικά». Για έναν και μόνο βασικό λόγο, γιατί έφυγε από την κυβέρνηση και κυρίως γιατί είναι «δικό μας παιδί», του άθλιου κυκλώματος που χαντακώνει την Ελλάδα.
Τώρα ήρθε να προστεθεί και δεύτερη βεντέτα με ανάλογου μεγέθους ναρκισσιστικό σύνδρομο. Ο κύριος Νίκος, που αφού ολοκλήρωσε την εθνική μειοδοσία των Πρεσπών, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος, αφού γελοιοποιήθηκε με τους Αλβανούς και τον Ράμα, που είναι επίσης αγαπημένα παιδιά των Αμερικανών και της Μέρκελ, φρόντισε, ακόμα και την ημέρα της εξόδου του από το υπουργείο, να πραγματοποιήσει ένα πρωτοφανές ατόπημα: Τορπίλισε το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων, παρότι προφανώς γνώριζε πως τέτοιες ενέργειες δεν προαναγγέλλονται, διότι λειτουργούν ως σαμποτάζ ενός μείζονος εθνικού ζητήματος. Αλλά τον κύριο Νίκο τον ενδιέφερε να πουλήσει ολίγο ανέξοδο πατριωτιλίκι, μετά το αίσχος των Πρεσπών και στα παλαιά του τα υποδήματα οι συνέπειες για τη χώρα.
Τώρα προσπαθεί και αυτός να πλασαριστεί στην πολιτική αγορά, γυρνώντας από χωρίου εις χωρίον, διεκδικώντας και αυτόνομο πολιτικό ρόλο!
Ο κ. Κοτζιάς έναν και μόνο ρόλο μπορούσε να έχει στη σημερινή πολιτική σκηνή, εκείνον μιας πατριωτικότερης εκδοχής της Αριστεράς από τους εθνομηδενιστές του Σύριζα. Αποχώρησε λοιπόν από σύμβουλος του Γιωργάκη επειδή δεν τον έκανε υπουργό, το 2010, μετά τη δεκαπενταετή συμπόρευσή τους –υπήρξε και υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν. Έκτοτε προσπάθησε να ξεπλυθεί και να κτίσει το προφίλ του «αριστερού πατριώτη» και εν μέρει μάς εξαπάτησε όλους, ακόμα περισσότερο τους Κυπρίους. Στην Κύπρο όμως –κατ’ ευτυχή συγκυρία– παρενέβησαν άλλοι παράγοντες, όπως το Ισραήλ και τα αμερικανογαλλικά πετρελαϊκά συμφέροντα, που δεν επιθυμούσαν την παραχώρηση της Κύπρου στην Τουρκία.
Ενώ δυστυχώς, όπως απέδειξε η συνέχεια των Πρεσπών και της Αλβανίας, ο κ. Κοτζιάς παρέμεινε αθεράπευτα εθνομηδενιστής και yesman. Αφού λοιπόν ο «πατριώτης» κ. Κοτζιάς φιλοτέχνησε και υπέγραψε τη σκανδαλώδη συμφωνία των Πρεσπών, κάηκε αμετάκλητα απέναντι στους Έλληνες πατριώτες. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας, αφού τον άφησε πρώτα να πρωτοστατήσει στη συμφωνία των Πρεσπών, στη συνέχεια τον απέπεμψε ως στημένη λεμονόκουπα.
Πού λοιπόν να τον βρει τον «αυτόνομο» ρόλο ο κ. Κοτζιάς; Οι μεν εθνομηδενιστές δεν έχουν ανάγκη να αντικαταστήσουν τον Τσίπρα από τον κ. Νίκο και τις πιρουέτες του, οι δε πατριώτες τον απεχθάνονται όπως ο διάολος το λιβάνι. Κατά συνέπεια στον Σύριζα θα γυρίσει, αν τον πάρουν, εκτός και αν επιστρέψει στον… ΓΑΠ. Αυτόνομο μέλλον δεν διαθέτει. Και η πολλή κινητικότητα αποτελεί απλώς καταπραϋντικό της θλίψεως και ίσως-ίσως υπενθύμιση της παρουσίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου