Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Φανατισμός και ηλιθιότητα: Ποιοι ανέθρεψαν τα τέρατα;


Φανατισμός και ηλιθιότητα: Ποιοι ανέθρεψαν τα τέρατα;

Φανατισμός και ηλιθιότητα: Ποιοι ανέθρεψαν τα τέρατα;

Του Κώστα Βενιζέλου, http://www.philenews.com
Ο αποκεφαλισμός του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, δεν προκαλεί μόνο ανατριχίλα, αποτροπιασμό αλλά και φόβο. Στο βίντεο ο δήμιος χωρίς να ταράζεται, επιστρατεύοντας ένα διακηρυκτικό λόγο, με σαφή τα χαρακτηριστικά της εκδίκησης και του φανατισμού, χωρίς να κομπάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο, «ανέγνωσε» την καταδίκη ..
ενός αθώου. Έτσι γίνεται πάντα, για να σταλούν τα «μηνύματα». Βάφονται στο αίμα, όχι των ισχυρών, αλλά του πρώτου αδύναμου κρίκου που θα πέσει στα χέρια τους.
Φανατισμός χωρίς όρια και εκτός λογικής. Ανεξήγητα επιστρατεύουν μια γνωστή συνταγή φασιστικών χαρακτηριστικών «όσοι δεν συμφωνούν μαζί μας, δεν υποστηρίζουν αυτό που εμείς στηρίζουμε είναι θανάσιμοι εχθροί». Εδώ ακριβώς ο  φανατισμός μετράται με την ηλιθιότητα. Όμως το φαινόμενο τούτο συντηρείται και δυστυχώς μεγαλώνει όταν υπάρχει αποδεδειγμένα πλέον ανικανότητα να αντιμετωπισθεί. Ο υστερικός φανατισμός εμφανίζεται παντού και είναι γύρω μας, δίπλα μας. Αποτελεί πλέον απειλή για την ανθρωπότητα. Γιατί δεν πρόκειται για να πόλεμο, μια πολιτική αναμέτρηση. Είναι η αναμέτρηση με την υστερία και τον φανατισμό.
Το θέμα της τρομοκρατίας, που δεν έχει σχέση με εθνικοαπελευθερωτικά και επαναστατικά κινήματα, δεν συνιστά απλά μια βίαιη έκφραση μιας ομάδας ανθρώπων που καταφεύγει σε ακραίες εκδηλώσεις για να εκφράσει τις θέσεις και τα αιτήματά της. Στους τρομοκράτες δεν υπάρχει πολιτική ατζέντα, δεν υπάρχουν δίκαια αιτήματα, δεν υπάρχουν διεκδικήσεις που έχουν αρχή και τέλος. Αξιώνουν την ισοπέδωση των εχθρών, το θάνατο όσων δεν είναι όμοιοι τους. Υπάρχει μια τάση, μια προσπάθεια να επιβληθούν εξωπραγματικές επιδιώξεις. Μόνο εργαλείο, το οποίο στερείται στην ουσία ιδεολογικής βάσης, είναι ο άκρατος φανατισμός. Ένας φανατισμός που εσχάτως έχει φορέσει θρησκευτικό κοστούμι. Είναι πλέον ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο ταλανίζει την ανθρωπότητα δημιουργώντας ένα κλίμα ανασφάλειας και πρωτίστως φόβου. Είναι βασικά ένα πισωγύρισμα για τον πολιτικό πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ λαών, θρησκειών και κουλτούρας.
Στο βάθος, εάν αναζητηθούν τα αίτια, χωρίς καμία τάση δικαιολόγησης, η διαδρομή οδηγεί σε συγκεκριμένους βηματισμούς. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, η επικυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι έχει δυστυχώς διαμορφώσει συνθήκες ανάπτυξης της τρομοκρατίας. Οι εξτρεμιστικές ομάδες που παλαιότερα περιόριζαν τη δράση τους εντός των εθνικών τους συνόρων, σήμερα εξάγουν την ανεγκέφαλη πρακτική τους. Επιλέγουν κράτη-«εχθρούς» και αντί ουσιαστικά να πολεμούν πολιτικά τις κυβερνήσεις που εφαρμόζουν πολιτικές, οι οποίες κατά τη γνώμη τους πλήττουν τα συμφέροντά τους, στρέφονται κατά πολιτών. Κάποιες από τις ομάδες αυτές στο παρελθόν είχαν ενθαρρυνθεί από μυστικές υπηρεσίες και είχαν αξιολογηθεί λάθος από γραφειοκράτες, που πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Αυτής της μορφής οι ομάδες, μοιραία, κάποτε ξεφεύγουν από τον έλεγχο.
Δεν υπάρχει δικαιολογία, ούτε και πρόκειται να αναζητηθούν εκπτώσεις για τη δράση τους. Άλλωστε, πέραν από τις αναλύσεις, πολιτικές και άλλες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, βρισκόμαστε ενώπιον ενός βίντεο με μια δολοφονία. Είτε πολιτική είτε κοινωνιολογική προσέγγιση αναζητήσει κανείς για να εξηγήσει το έγκλημα, καταλήγει εκ των πραγμάτων ότι λογική εξήγηση δεν υπάρχει. Κινείται προφανώς στη σφαίρα της επιστήμης της ψυχιατρικής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου