του Π. Αντωνόπουλου
Στις 27 Μαΐου, το πολιτικό κίνημα Italia Libera υπέβαλε συνταγματικό νομοσχέδιο στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ζητώντας δημοψήφισμα για την Ιταλία προκειμένου να αποχωρήσει από την ΕΕ. Μετά από χρόνια συζητήσεων, ο θεμέλιος λίθος τέθηκε για τους Ιταλούς να συζητήσουν εάν θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ ή να ακολουθήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο έξω από το μπλοκ. Το νομοσχέδιο που παρουσίασε η Italia Libera στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο φέρει τον τίτλο «Πρόσκληση για δημοψήφισμα για την απόσυρση του κράτους από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Αποτελεσματικά με αυτόν τον τρόπο, η Italia Libera απέδειξε ότι είναι δυνατόν να ακολουθήσουμε ένα θεσμικό μονοπάτι για να επιτρέψουμε στους πολίτες να αποφασίσουν εάν θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ ή όχι – και για όσους θέλουν να φύγουν, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή λαμβάνοντας υπόψη τη μαζική μείωση της δημοφιλίας για το μπλοκ μετά την εγκατάλειψή τους από την Ιταλία, όταν βρισκόταν στο αποκορύφωμα της πανδημίας του κοροναϊού.
Ο Gian Luca Proietti Toppi, δικηγόρος που εμπλέκεται στο νομοσχέδιο, δήλωσε ότι είναι απαραίτητο να προσεγγίσουμε τους απλούς Ιταλούς και να «ανοίξουν τα μάτια τους για τις επιβλαβείς συνέπειες της συμμετοχής σε μια Ένωση χωρίς ψυχή και βασισμένη μόνο στη χρηματοδότηση. Είναι σαφές ότι με την κατάθεση των 50.000 υπογραφών που απαιτούνται για την έναρξη της κοινοβουλευτικής διαδικασίας της πρότασης, θα ανοίξει μια ευρεία συζήτηση σχετικά με την ευκαιρία εξόδου από το κλουβί της ΕΕ και του ευρώ.»
Συνέχισε να εξηγεί ότι «οι επιπτώσεις της απελευθέρωσης της παλιάς ηπείρου από αυτήν τη γραφειοκρατική και καταπιεστική υπερδομή θα είναι σίγουρα πολύπλοκες στη διαχείρισή τους. Ωστόσο, η Italia Libera, που είναι ο πρώτος υποστηρικτής της Επιτροπής που συγκέντρωσε τις απαραίτητες υπογραφές, έχει ήδη βάλει εμπειρογνώμονες και ακαδημαϊκούς να εργαστούν για να καταρτίσουν ένα σχέδιο που θα εξασφαλίσει την απαλλαγή των Ιταλών και από το χρέος.»
Αν και δεν ανέφερε την εγκατάλειψη της Ιταλίας από την ΕΕ κατά τη διάρκεια της κορυφής της πανδημίας του κοροναϊού, τόνισε πώς το μπλοκ εκμεταλλεύεται οικονομικά την Ιταλία, όπως και όλη τη Μεσογειακή Ευρώπη, με εξαίρεση τη Γαλλία.
Υπάρχουν πολλές θετικές πτυχές στην ΕΕ, ιδίως η ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων και μια συντονισμένη προσπάθεια καταπολέμησης του εγκλήματος μέσω της Ευρωπόλ, αλλά αυτές οι πολυμερείς συμφωνίες μπορούν να υπάρξουν χωρίς Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και κυρίαρχα θεσμικά όργανα με έδρα τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Όπως εξήγησε ο Τόπι, η Ιταλία φαντάστηκε την ΕΕ να είναι «μια κοινότητα λαών και όχι τραπεζιτών». Αυτός είναι ο λόγος την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκε το νομοσχέδιο, ανακοινώθηκε επίσημα από την κομισιόν ένα πρωτοφανές Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το ταμείο δημιουργήθηκε μόνο λόγω της αντίδρασης που υπήρξε εξ αιτίας της αρχικής αδιαφορίας του μπλοκ να βοηθήσει τις ήδη προβληματικές οικονομίες της ΕΕ που καταστράφηκαν περαιτέρω από την πανδημία.
Με τη διαδεδομένη δυσαρέσκεια της Νότιας Ευρώπης για το πώς η ΕΕ εγκατέλειψε τα υποτιθέμενα φιλελεύθερα ιδεώδη της, ιδίως η Γερμανία, υπέρ της εξυπηρέτησης εσωτερικών συμφερόντων, οι ηγέτες του μπλοκ παίζουν τώρα. Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο άνθρωπος στα δεξιά της Άνγκελα Μέρκελ σε προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις, η Ουρσούλα Βον Ντερ Λέιν και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ, που ήταν επίσης πρώην μέλος της Τρόικας των τραπεζιτών, ανακοίνωσαν τα πρωτοφανή μέτρα για να βοηθηθεί η Ευρώπη μέσω των οικονομικών της δεινών. Αυτή τη φορά υποσχέθηκαν πραγματική βοήθεια που δεν θα υποκαθιστούσε εντελώς τις κρατικές δομές και ολόκληρες τις οικονομίες τους, όπως αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και, σε μικρότερο βαθμό στην Ιταλία, για το σύνολο της δεκαετίας του 2010. Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας αναμένει πτώση του ΑΕΠ κατά 13% το 2020,
Ωστόσο, οι Ιταλοί θυμούνται ότι η Λαγκάρντ ανακοίνωσε στις 13 Μαρτίου, όταν ακριβώς ο κοροναϊός άρχισε να κατακλύζει τα νοσοκομεία, ότι η πανδημία ήταν μόνο ιταλικό πρόβλημα. Αυτός ήταν ο καταλύτης που είδε τους απλούς Ιταλούς να αρχίζουν να αφαιρούν τις σημαίες της ΕΕ από το κοινό και να τις αντικαθιστούν με ρωσικές και κινέζικες σημαίες ευχαριστώντας τη σημαντική βοήθεια που έδωσαν αυτές οι δύο χώρες στην Ιταλία όταν εγκαταλείφθηκε από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Ένα «Italexit» θα αποτελούσε μεγαλύτερο πλήγμα στο κύρος της ΕΕ και στη συνέχεια του Brexit. Η Ιταλία, ως χώρα της G20, χρησιμοποιεί το Euro σε αντίθεση με τη Βρετανία που διατήρησε την κυριαρχία του νομίσματος και συνέχισε να χρησιμοποιεί τη λίρα. Επομένως, για να αποφευχθεί η ισχυρή πιθανότητα η Ιταλία τα επόμενα χρόνια να αποχωρήσει από την ΕΕ, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο πρέπει να λάβουν υπόψη τις πολιτικές τους αποτυχίες και να εργαστούν για να σχεδιάσουν μια νέα κοινότητα που θα σέβεται την εθνική κυριαρχία και ταυτότητα με βάση την αμοιβαιότητα. Δεν είναι αποδεκτό το γεγονός ότι η Γερμανία παραμένει η κυρίαρχη χώρα της ΕΕ και ουσιαστικά κυβερνά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τις Ευρωπαϊκές Κεντρικές Τράπεζες, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μια Ευρώπη απαλλαγμένη από αδίστακτους τραπεζίτες, αυτοαναφορικούς γραφειοκράτες και ανεπαρκείς πολιτικούς βρίσκεται στην πρώτη γραμμή εκείνων που πιέζουν τις αντίστοιχες χώρες τους να εγκαταλείψουν την ΕΕ ή να ζητήσουν τη μεταρρύθμισή της. Ωστόσο, για να επιτευχθεί αυτό, ένα μεγάλο κράτος πρέπει να ηγηθεί της ευθύνης, και φαίνεται ότι η Ιταλία θα αναλάβει αυτόν τον ρόλο και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το πρώτο κράτος του ευρώ που θα εγκαταλείψει την ΕΕ εάν δεν γίνουν δραστικές μεταρρυθμίσεις. Και η ιταλική έξοδος θα προκαλέσει σίγουρα ένα φαινόμενο ντόμινο σε όλη την Ευρώπη.
από το «http://infobrics.org/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου