Σταματήστε τουλάχιστον αυτή την αναμέτρηση των «κρουσμάτων», με αναφορά στον χάρτη της χώρας με κόκκινα σημαδάκια, Δεν μπορώ να αναπνεύσω.Του Τηλέμαχου Μαράτου
Τα τελευταία χρόνια καθώς πλησιάζω την δεκάτη –και τελευταία ευτυχώς- δεκαετία της ζωής μου, έχω μείνει σε νοσοκομείο –για διαφόρους λόγους, όπως είναι φυσικό. Κατά καιρούς μού έβαζαν στα ρουθούνια κάτι πλαστικά σωληνάκια που εξέπεμπαν οξυγόνο. Αυτό ήταν πολύ ευχάριστο και μου έφτιαχνε την διάθεση. Τώρα επισκέπτομαι τακτικά μία νεφρολογική μονάδα –κάτι που δεν είναι ευχάριστο, αλλά προσπαθώ να το υπομείνω, «με βαρειά καρδιά» που λένε. Εκεί όμως συμβαίνει το εξής περίεργον: Αντί να μου προσθέτουν οξυγόνο μου το … αποκλείουν με την υποχρέωση της «μάσκας».
Την ίδια μάσκα φορούν όλοι, από τους οδηγούς του ασθενοφόρου, μέχρι τον διευθυντή και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό. Χωρίς προσωπική επιστημονική γνώση –πέραν της ΄πλοηγήσεως΄ στα μέσα- έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι αυτή η σαδιστική άσκησις εξουσίας είναι λάθος. Είναι λάθος και αποτέλεσμα του δέους που προκαλεί στους αμόρφωτους λαϊκούς η λέξη «επιστήμονας». Δεν φταίει βέβαια ούτε ο Διευθυντής ούτε το προσωπικό, έχουν διαταγές από την διοίκηση του στρατοπέδου συγκεντρώσεως όπως έχει μεταβληθεί η χώρα.
Ανάλογη επίδραση βλέπουμε πιο κάτω σε όλους τους οικονομικούς δείκτες.
Συγχρόνως οι ΄κρατούντες΄ Έλληνες επιστήμονες αυτό-συγχαίρονται για τα ΄συγκριτικώς΄ καλύτερα αποτελέσματα των «μέτρων». Τώρα χρειάζεται λίγη σκέψις. Είναι η «επιδείνωση» της «οικονομικής κατάστασης» αποτέλεσμα της «επίδρασης της Covid-19 στα νοικοκυριά –όπως γράφει ο τίτλος του πίνακος; Η μήπως είναι τα «μέτρα» τα οποία προξένησαν αυτή την κακομοιριά; Η μανία – μου φαίνεται μάλλον δεισιδαιμονία σε συνδυασμό με οργασμό απολαύσεως εξουσίας,
Η μανία με την οποία επέπεσαν εις το beach-bar της Μυκόνου μου μυρίζει λίγο Νταχάου – Μπίρκενάου. Εκατοντάδες νεαροί, συνωστισμένοι συγχρωτίζοντο «ξεσαλώνοντας» ή εκτονώνοντας στην πρώτη ευκαιρία. Ο επιχειρηματίας εξοντώνεται, οι δεκάδες εργαζόμενοι βρίσκονται άνεργοι στον δρόμο. Ο καιρός περνάει γρήγορα. Περιμένω να δώ στις επόμενες μέρες πόσα θύματα μεταξύ των ευωχούμενων πρόκειται να προκαλέσει ο θανατηφόρος Covid 19. Και εάν δεν προκαλέσει, θα βρούν το ηθικό σθένος οι βλοσυροί φύλακες –ή παιδονόμοι του παρελθόντος- να βγούν σε ένα κανάλι και να πουν «μας συγχωρείτε, φαίνεται ότι το παρακάναμε λιγάκι… για το καλό σας βέβαια…»
Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα μέτρο, κάποιο όργανο, που να μετράει την δυστυχία που προκαλούν διαφορετικά δυστυχήματα ή ατυχήματα. Ένα «δυστυχόμετρο». Δηλαδή πόση επιπρόσθετη δυστυχία θα προκαλούσαν, ας πούμε, 4800 θάνατοι (όπως στην Σουηδία χωρίς «μέτρα»)- σε μία χώρα (την Ελλάδα δηλαδή) που έχει σταθερά πολλαπλάσια θύματα μόνο από τα τροχαία; Τι πα΄ναπεί «η ανθρώπινη ζωή είναι η υπέρτατη αξία.» Τόσο υπέρτατη ώστε ο φόβος να δικαιολογεί την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού στην ανεργία, το συσσίτιο και την πείνα. Την συνεχή τρομοκράτηση με την απειλή της φυλακίσεως στο ίδιο του το σπίτι. Την απαγόρευση κάθε μορφής διασκέδασης, κάθε εκδηλώσεως πολιτισμού; – Η αναστολή της ζωής λόγω του φόβου του θανάτου. Έχουμε φτάσει στο σημείο να αποφεύγουμε την χειραψία σαν να συναντούμε λεπρούς…
Σταματήστε τουλάχιστον αυτή την αναμέτρηση των «κρουσμάτων», με αναφορά στον χάρτη της χώρας με κόκκινα σημαδάκια. Τόσοι εδώ, τόσοι εκεί, τόσοι ξένοι, τόσοι άνδρες, τόσες γυναίκες, όταν, σχεδόν όλοι, περνάνε με τα συμπτώματα της συνηθισμένης ετήσιας γρίππης. Όσο για τα θύματα, τους νεκρούς. Είναι 183. Μας το είπατε. Το εμπεδώσαμε. Φτάνει.
***
Μπορείτε να βρείτε τα εξαιρετικά σχόλια του Τηλέμαχου Μαράτου στην προσωπική του σελίδα στο facebook.https://www.eleytheriagora.gr/16961-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου