Οι αμοιβές και τα προνόμια των Ευρωβουλευτών

Η Ευρώπη έχει δημιουργήσει ένα πολυτελέστατο παλάτι στις Βρυξέλλες, το οποίο χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά – ενώ κατανοεί κανείς τις προσπάθειες όλων αυτών, οι οποίοι θέλουν να βρουν εκεί μία θέση, είτε ως ευρωβουλευτές, είτε ως υπάλληλοι.

.

Επικαιρότητα

Η συμπαιγνία όλων όσων συμμετέχουν ενεργητικά στα σύστημα, κομμάτων, βουλευτών, δημάρχων, ευρωβουλευτών, δημοσιογράφων, εκδοτικών συγκροτημάτων, τηλεοπτικών εκπομπών κοκ. είναι δεδομένη – ενώ οι αντιπαλότητες τους αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα λάφυρα της εξουσίας, με τις δημόσιες συγκρούσεις τους να είναι ένα καλοσχεδιασμένο θέατρο με σκοπό την παραπλάνηση των Πολιτών.

Στα πλαίσια αυτά, όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για το συλλογικό συμφέρον, θεωρείται πολιτικά αφελής – οπότε απομονώνεται σταδιακά και εξουδετερώνεται, για να μην αποκαλύπτει την αλήθεια και ζημιώνει το σύστημα εξουσίας.

Εναλλακτικά κατηγορείται ως οπαδός θεωριών συνωμοσίας, εάν όχι ως ακροδεξιός, εθνικιστής, φασίστας ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο – έτσι ώστε να χάνεται η αξιοπιστία του απέναντι στους Πολίτες και να μην αποτελεί κίνδυνο. Δυστυχώς δε, εάν το πνευματικό και διανοητικό επίπεδο της κοινωνίας είναι χαμηλό, οι δυνατότητες αφύπνισης της είναι μηδενικές – πόσο μάλλον όταν η πλειοψηφία του πληθυσμού φτωχοποιείται, με στόχο να ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωση της, αδιαφορώντας για κάθε τι άλλο, όπως για τη σωστή της ενημέρωση και για τη μόρφωση της.

Εκτός αυτού είναι δεδομένη η μαγεία που ασκούν οι τηλεοπτικοί αστέρες, δημοσιογράφοι ή πολιτικοί, ατομικά στους ανθρώπους – οι οποίοι νοιώθουν υπερήφανοι όταν έρχονται σε προσωπική επαφή μαζί τους, ακόμη και όταν τους βρίζουν αλλού, νοιώθοντας προφανώς πως συμμετέχουν και οι ίδιοι στη «δόξα» τους. Πρόκειται βέβαια για ένα θλιβερό γεγονός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια – την οποία όμως ελάχιστοι παραδέχονται.

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, θεωρούμε πως οι Πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν ορισμένα βασικά πράγματα, όπως τα οικονομικά προνόμια αυτών που εκλέγουν – για παράδειγμα των κομμάτων, τα οποία εισπράττουν μηνιαία μεγάλα ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ειδικότερα, ένα κόμμα που εισέρχεται στη Βουλή με το απαιτούμενο 3% εισπράττει περίπου 50.000 € μηνιαία, επιπλέον στους μισθούς των βουλευτών του – ενώ όλα όσα κόμματα υπερβούν το 1,5% λαμβάνουν κρατικές επιχορηγήσεις (ανάλυση).

Όσον αφορά δε τους ευρωβουλευτές, με στοιχεία του 2013 ο βασικός μισθός τους είναι 7.956,87 € μηνιαία, στον οποίο προστίθεται το αφορολόγητο ποσόν των 4.299 € για διάφορα έξοδα –συνολικά λοιπόν 12.255,87 €. Εκτός αυτού, οι «προστάτες» της Δημοκρατίας έχουν στη διάθεση τους 21.209 € κάθε μήνα, για τις αμοιβές συνεργατών τους στις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο ή στις χώρες τους – όπου συνήθως προσλαμβάνουν συγγενείς τους, με πολύ μικρότερα ποσά, παρακρατώντας αυτά που περισσεύουν, κρυφά φυσικά, για τον εαυτό τους.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο κάθε ευρωβουλευτής δικαιούται το ποσόν των 304 € για κάθε ημέρα, όπου καταχωρείται στον κατάλογο των συμμετεχόντων στις συνεδριάσεις των Βρυξελλών ή του Στρασβούργου. Επί πλέον, λαμβάνει επίδομα κατοικίας ύψους 15% επί του βασικού του μισθού – δηλαδή, 1.193,53 € μηνιαία, για το χώρο διαμονής του. Τέλος, 607 € μηνιαία για αποζημίωση δαπανών (ο αντιπρόεδρος 911 €, ο πρόεδρος 1.418 €), καθώς επίσης επίδομα τέκνων ύψους 300 € για κάθε παιδί.

Η ετήσια άδεια των ευρωβουλευτών είναι μεγαλύτερη των δέκα εβδομάδων – ενώ το αίτημα ενός κόμματος τον Ιούνιο του 2013, το οποίο πρότεινε τη μείωση της άδειας, απορρίφθηκε με 508 ψήφους κατά. Υπάρχει λοιπόν πράγματι ο επίγειος παράδεισος σε μία «αυτοδημιούργητη φορολογική όαση», στην οποία κανένας δεν έχει την παραμικρή ευθύνη. Όπως είπε δε ο Έλληνας πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κ Σκουρής “Η θέση αυτή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε ποτέ να μου συμβεί” (Die Welt, 18.12.12).

Συνοψίζοντας η Κομισιόν, μία από τις μεγαλύτερες «πολυεθνικές επιχειρήσεις» παγκοσμίως, πιστός υπηρέτης φυσικά του χρηματοπιστωτικού κτήνους, αμείβει τα στελέχη της, τα οποία ουσιαστικά δεν είναι εκλεγμένα, αλλά διορισμένα (από τα εθνικά πολιτικά κόμματα, μέσω των λιστών τους), με τα εξής ποσά:

Εκτός της παραπάνω αμοιβής δεν είναι λίγοι εκείνοι οι ευρωβουλευτές, οι οποίοι ευρίσκονται στο μισθολόγιο κάποιων επιχειρηματικών «λόμπι», με στόχο να προωθούν τα εκάστοτε συμφέροντα τους – όπου φυσικά λαμβάνουν αρκετά υψηλές και αφορολόγητες «αποζημιώσεις», γεγονός που έχει συμβεί πολλές φορές (περί τα 100.000 € ετησίως, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του αυστριακού Strasser). Θεωρείται δε πως περίπου 200 Ευρωβουλευτές υπηρετούν τα συμφέροντα του κ. Soros – ο οποίος φυσικά κερδίζει τεράστια ποσά.

Ειδικά όσον αφορά το ποσόν για το κόστος του προσωπικού που απασχολούν οι ευρωβουλευτές, η διενέργεια μίας εσωτερικής έρευνας σε ένα δείγμα 167 περιπτώσεων απέδειξε ότι, αρκετοί από αυτούς πλήρωναν μη υπάρχοντα άτομα (άρα τον εαυτό τους) – βοηθούς δηλαδή, οι οποίοι τους επέστρεφαν το μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής τους, συγγενείς χωρίς τις απαιτούμενες γνώσεις, παρά το ότι απαγορεύεται κοκ.

Την ίδια στιγμή η ηγεσία της Ευρωζώνης απαιτεί την ύπαρξη φορολογικής συνείδησης στους πολίτες, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (όταν τα στελέχη της έχουν ουσιαστικά «φορολογικό άσυλο»), την πληρωμή υψηλότερων φόρων, την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας κοκ.

Περαιτέρω, όπως διαπιστώνεται από τον προϋπολογισμό της Κομισιόν, το «κόστος διοίκησης» είναι της τάξης των 1,2 δις € ετησίως ή 100 εκ. € το μήνα – ένα ποσόν που ξεφεύγει ασφαλώς από τα ανώτατα όρια του αποδεκτού. Συνολικά στις Βρυξέλλες, απασχολούνται περί τα 50.000 άτομα – συχνά απόφοιτοι μεταπτυχιακών ιδιωτικών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, τα οποία προσελκύουν φοιτητές παρά τα εξαιρετικά υψηλά τους δίδακτρα, με την προοπτική της πρόσληψης τους στο Ευρωκοινοβούλιο.

Περαιτέρω, παρά την οικονομική κρίση και το «πάγωμα» ή τη μείωση των μισθών σε πολλές χώρες, χορηγήθηκε στους εργαζομένους των Βρυξελλών (2009) αύξηση ύψους 1,85%. Επειδή όμως υπήρξαν αντιδράσεις και παράπονα, η Κομισιόν απαίτησε αύξηση ύψους 3,7% για όλους τους υπαλλήλους της, συνεπικουρούμενη από το Ευρωκοινοβούλιο – υπό την απειλή απεργιών εκ μέρους τους. Ο πρόεδρος της Κομισιόν τάχθηκε υπέρ της αύξησης, λέγοντας ότι στηρίζεται σε μία ευρωπαϊκή οδηγία, οπότε πρέπει να τηρηθεί ο νόμος! Τελικά ο «στρατός» των Ευρωκρατών απευθύνθηκε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – το οποίο αποφάσισε φυσικά υπέρ της αύξησης και μάλιστα αναδρομικά.

Τα παραπάνω επαναλήφθηκαν το 2011, όπου απαιτήθηκε από τους εργαζομένους στις Βρυξέλλες μία νέα αύξηση, ύψους 1,7% – με το συνδικάτο τους να απειλεί ότι, εάν δεν εγκριθεί η αύξηση, θα καταφύγει ξανά στο ευρωπαϊκό δικαστήριο. Φυσικά η αύξηση εγκρίθηκε, χωρίς να απαιτηθεί η προσφυγή – η οποία θα ήταν προφανώς μάταια.

Συνεχίζοντας, ο πρόεδρος της Κομισιόν ζήτησε να αυξηθεί ο προϋπολογισμός κατά 6,8% για να καλύψει τις υψηλότερες δαπάνες – όταν οι βασικές αμοιβές των 37 ανώτατων στελεχών είναι ύψους 24.000 € μηνιαία, ενώ ο κάθε ένας από τους 214 υψηλόβαθμους εκπροσώπους της ένωσης αμείβεται με 220.000 € ετήσια.

Σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου 3.000 υπάλληλοι της Κομισιόν έχουν υψηλότερο μισθό από τον πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας, ενώ συνολικά 5.461 αμείβονται με ποσά που ξεπερνούν τα 10.000 € μηνιαία (φυσικά με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, όπως συμβαίνει γενικά στην Κομισιόν).

Στους υψηλά αμειβόμενους ανήκουν επίσης οι 3.500 διπλωμάτες στις πρεσβείες των κρατών-μελών της ένωσης, οι οποίοι έχουν ένα επί πλέον προνόμιο – να ψωνίζουν αφορολόγητα, χωρίς δηλαδή ΦΠΑ, αντικείμενα που ξεπερνούν την τιμή των 300 €. Τέλος, οι μισθολογικές κρατήσεις των εργαζομένων στον παράδεισο των Βρυξελλών είναι μόλις 12% – όταν οι αντίστοιχες στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες ξεπερνούν το 50%.

Οι αεροπορικές πτήσεις τώρα των ευρωβουλευτών στις χώρες τους πληρώνονται από την Κομισιόν, στην τουλάχιστον τέσσερις φορές ακριβότερη «business class», με την επίδειξη του εισιτηρίου. Ένα αίτημα ενός ανεξάρτητου βουλευτή, ο οποίος πρότεινε να καταργηθεί το προνόμιο «Business Class», για πτήσεις μικρότερες των τεσσάρων ωρών, απορρίφθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο με μεγάλη πλειοψηφία (402 κατά και 216 υπέρ).

Οι επίτροποι της Κομισιόν, όταν αποσύρονται, λαμβάνουν για τρία ολόκληρα χρόνια ένα «μεταβατικό επίδομα», ύψους 10.000 € μηνιαία – με την αιτιολογία της διευκόλυνσης της ομαλής μετάβασης τους στην αγορά εργασίας.

Μετά από 16 χρόνια υπηρεσίας στην Κομισιόν, οι εργαζόμενοι δικαιούνται σύνταξη, ίση με το 70% του τελευταίου τους μισθού – κάτι που για πολλούς φτάνει τα 10.000 € μηνιαία. Βέβαια, ο μέσος όρος των συντάξεων των υπαλλήλων των Βρυξελλών είναι χαμηλότερος, υπολογιζόμενος στα 4.300 € – μόλις με 16 χρόνια προϋπηρεσίας και με τις ελάχιστες μηνιαίες κρατήσεις που προαναφέραμε.

Ολοκληρώνοντας, είναι προφανές ότι η Ευρώπη έχει δημιουργήσει ένα πολυτελέστατο παλάτι στις Βρυξέλλες, το οποίο χρηματοδοτεί με τεράστια ποσά – ενώ κατανοεί κανείς τις προσπάθειες όλων αυτών, οι οποίοι θέλουν να βρουν εκεί μία θέση, είτε ως ευρωβουλευτές, είτε ως υπάλληλοι.

Πολλές φορές δε η θέση αυτή προσφέρεται ως «ανταμοιβή έναντι υπηρεσιών» από τα εκάστοτε εθνικά κόμματα στους υποστηρικτές τους, βουλευτές και μη – εις βάρος φυσικά των ευρωπαίων φορολογουμένων, οι οποίοι υποχρεώνονται σε συνεχείς μειώσεις των δικών τους μισθών και εισοδημάτων.

https://analyst.gr/2019/02/03/oi-amoives-kai-ta-pronomia-ton-evrovoulevton/