Ανάμεσα στους χιλιάδες των αγίων που
τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας, εξέχουσα θέση έχει το αγιωτατο ζεύγος
των μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας που γιορτάζουμε στις 3 Μαΐου και οι
οποίοι κατάγονταν από τη Θηβαΐδα της Αιγύπτου.
Ο Άγιος Τιμόθεος γεννήθηκε στο χωριό
Παναπέων της Θηβαΐδος από γονείς ευσεβείς και ενάρετους τους, πού από
μικρό παιδί τον γαλούχησαν με τα νάματα της πίστεως στον αληθινό Θεό.
Όταν ήλθε στην κατάλληλη ηλικία, πήρε για σύζυγό του την Μαύρα, κόρη
ευσεβών γονέων ωραιοτάτη στην εμφάνιση, με σωφροσύνη και καλοσύνη, αλλά
κυριως με μεγάλη πίστη και αγάπη στο Θεο.
Ο Αρχιερέας της Θηβαΐδος, βλέποντας τη
θαυμαστή ζωή του Αγίου, τον διάλεξε και τον ετίμησε με το αξίωμα των
κληρικών, τον χειροτόνησε ιερέα και του ανέθεσε την διακονία να διδάσκει
και να κατηχεί τους χριστιανούς, ώστε να γίνονται δυνατοί στην πίστη
και να μη δειλιάζουν στούς διωγμούς και στα βάσανα, διότι βρισκόμαστε
στον 3ο αιώνα, την εποχή του Διοκλητιανού, οπου μαίνονταν οι φοβερώτεροι
διωγμοί.
Με περισσό ζήλο, ο Άγιος Τιμόθεος
δίδασκε και εμψύχωνε τον λαό του Θεού, αλλά και έφερνε στην αληθινή
πίστη τους ειδωλολάτρες που εγκατέλειπαν την ασέβεια και βαπτίζοταν στο
όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.
Δεν πέρασαν 20 μέρες από την ημέρα που
τελέστηκε ο γάμος των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας και ο ηγεμόνας της
Θηβαΐδος Αρριανός συνέλαβε τους Αγίους και τους πρόσταξε να φέρουν
μπροστά του όλα τα ιερά βιβλία με σκοπό να τα κάψει. Ο Άγιος Τιμόθεος
αρνήθηκα να του τα δώσει και τότε άρχισαν τα φρικτά του βασανιστήρια.
Του τρύπησαν με πυρακτωμένα σίδερα τα αυτιά και μετά τον δέσανε στον
φριχτό τροχό, που τα καρφιά που είχε ξέσκιζαν τις σάρκες του μάρτυρα.
Αλλά ο Τιμόθεος παρέμενε καρτερικός σε όλα αυτά και δεν αρνιόταν την
πίστη του. Ώσπου, με θαυμαστή επέμβαση ο τροχός σταμάτησε, ελευθερώθηκε ο
Τιμόθεος από τα δεσμά του και μπροστά στα μάτια όλων, όλες οι πληγές
του θεραπεύτηκαν.
Μπροστά σε αυτό το θέαμα πολλοί από
αυτούς που παρακολουθούσαν τα φριχτά μαρτύριά του πίστεψαν στον Θεό και
ζητούσαν να γίνουν αμέσως χριστιανοί. Αλλά ο ηγεμόνας Αρριανός όχι μόνο
δεν μεταμελήθηκε, αλλά διέταξε να δέσουν μια μεγάλη πέτρα στο λαιμό του
μάρτυρα και να τον τριγυρίζουν σε όλη την πόλη και κατόπιν να τον
κρεμάσουν από ένα δέντρο. Βλέποντας ότι ο άγιος τα υπέμενε όλα με
καρτερία. Τον έκλεισε στη φυλακή κι έβαλε στον στόχο να μεταπείσει την
Αγία Μαύρα, κολακεύοντας την και, παροτρύνοντας την να λατρεύσει τα
είδωλα. Εκείνη όμως αρνήθηκε να υποκύψει στις απειλές του κι ομολογούσε
μόνον την αγάπη της στον Χριστό. Ο ηγεμόνας ακούγοντας την ομολογία της
άναψε από θυμό κι αμέσως διέταξε να κόψουν τα πλούσια μαλλιά της και όλα
της τα δάκτυλα.
Και η Αγία Μαύρα, αντί να κλαίει και να
σφαδάζει από τους πόνους, προσευχόταν στο Χριστό και Τον ευχαριστούσε
για τα μαρτύρια που την αξίωσε να περάσει για χάρη Του. Βλέποντας την
ανδρεία της ψυχή, ο τύρρανος πρόσταξε να γεμίσουν ένα μεγάλο καζάνι με
βραστό νερό και να ρίξουν γυμνή την Αγία σ’ αυτό για να καεί. Ο Θεός
όμως, ο οποίος διέσωσε και τους τρεις παίδες από την κάμινο την καιομένη
στη Βαβυλώνα, δρόσισε το νερό κι έτσι η Άγια παρέμεινε αβλαβής. Ο
Αρριανός, πιστεύοντας ότι οι, δήμιοι, δεν έβρασαν το νερό όπως τους είχε
πει, διέταξε την Αγία Μαύρα να του ρίξει νερό στα χέρια από το καζάνι
που βρισκόταν η ίδια, αλλά τα χέρια του ζεματίστηκαν κι εκείνος ούρλιαζε
από τους πόνους και τα εγκαύματα. Ο κόσμος που παρακολουθούσε τα φρικτά
βασανιστήρια, θαύμαζε την αόρατη εκείνη δύναμη που έδινε κουράγιο και
υπομονή στην Αγία.
Καταλαβαίνοντας ο ηγεμόνας ότι είχε
γελοιοποιηθεί αρκετά, διέταξε τους δημίους να κατασκευάσουν δύο
σταυρούς, έναν για τον Τιμόθεο κι έναν για την Μαύρα και να τους στήσουν
στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Οι δύο νέοι, όταν άκουσαν ότι θα
θανατωθούν διά του σταυρού, χάρηκαν κι ευχαριστούσαν τον Θεό διότι τους
αξίωσε να μαρτυρήσουν με τον ίδιο τρόπο που έχυσε το Τίμιο Αίμα Του ο
Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Πήραν τότε οι δήμιοι τους Αγίους και
τους οδήγησαν στον τόπο της καταδίκης. Εκεί οι, Άγιοι αγκάλιαζαν ο
καθένας τον σταυρό του, τον φιλούσε και τον εγκωμίαζε. Κατόπιν, με
λαχτάρα, ξάπλωσαν ο καθένας στον δικό του σταυρό και οι δήμιοι τους
σταύρωσαν. Έμειναν πάνω στο σταυρό εννέα μέρες. Και οι δύο εμψύχωναν ο
ένας τον άλλον, προσεύχονταν και χαίρονταν, έχοντας τον νου τους
στραμμένο στον Ουρανό.
Ακόμη και πάνω στο σταυρό, ο διάβολος
προσπαθούσε να τους ξεγελάσει με οπτασίες, αλλά ο Χριστός έστειλε άγγελο
δίπλα τους που τους ενεθάρρυνε και τους έδειξε με θαυμαστό τρόπο αυτά
που τους περίμεναν κοντά στη δόξα του Θεού. Έτσι, γεμάτοι χαρά κι
αγαλλίαση, παρέδωσαν στον Χριστό κι αγαπημένο τους Νυμφίο, οι, μακάριοι
μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα την ψυχή τους στις 3 Μαΐου.
Κάποιοι χριστιανοί έδωσαν χρήματα στους
στρατιώτες και πήραν τα σώματα των μαρτύρων, τα οποία έθαψαν με τιμές
και ευλάβεια. Τα λείψανα τους τελούν άπειρα θαύματα σε όσους τους τιμούν
και, τους επικαλούνται.
Περικαλλής ναός έχει κτιστεί στο χωριό
Μαχαιράδο της Ζακύνθου στο οποίο υπάρχουν και λείψανα των Αγίων και
προστρέχουν εκεί οι πιστοί που τιμούν το ευλαβές ζεύγος των μαρτύρων και
λαμβάνουν ο,τι με πίστη ζητούν από εκείνους. Επίσης στην Ηλιούπολη
Αθηνών υπάρχει περικαλλής ναός των Αγίων, αλλά και σε άλλα μέρη της
Ελλάδος. Το μαρτύριο τους ήταν φοβερό και βλέποντας το όχι μόνον οι
άνθρωποι, αλλά ακόμα και οι άγγελοι σίγουρα εξεπλάγησαν. Γι’ αυτό και ο
στεφοδότης Χριστός μας στον ουρανό τους στέφανωσε ενδόξως και στη γη
ενεργεί διαμέσου των λειψάνων τους άπειρα θαύματα. Σε μας μένει το
μεγάλο παράδειγμα του μαρτυρίου τους και της ομολογίας τους, μένοντας
εκστατικοί και παίρνοντας παράδειγμα ακόμα και για την καθημερινή μας
ζωή, βλέποντας τον φθαρτό πηλό να υπομένει τόσα βάσανα και μαρτύρια,
ακόμα και τη φρικτή σταύρωση, αντλώντας όλη αυτή την δύναμη από την
αγάπη και την πίστη προς το Νυμφίο Χριστό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου