Τον Μάρτιο του 2014 ο τότε ΥΕΘΑ Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο τότε Α/ΓΕΝ Βαγγέλης Αποστολάκης πήραν μια απόφαση που από τους περισσότερους είχε χαρακτηριστεί “υψηλού ρίσκου”. Να αναλάβει το ΠΝ την τύχη των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά ,την μισθοδοσία των απλήρωτων για περίπου δυο χρόνια εργαζομένων τους, με στόχο την ολοκλήρωση ναυπήγησης των υποβρυχίων 214.

Το εγχείρημα έμοιαζε ακατόρθωτο. Ευτυχώς πέτυχε… Γιατί αν δεν είχε αίσιο τέλος, σήμερα δεν θα είχαμε τα τέσσερα υποβρύχια 214 στο Αιγαίο να αναμένουν τα έξι ίδια τουρκικά που οι Γερμανοί πρόθυμα έσπευσαν να ναυπηγήσουν στους Τούρκους! Το έκαναν αφού είχαν εισπράξει τα δικά μας δις και είχαν εγκαταλείψει το πρόγραμμα στην τύχη του, εκμεταλλευόμενοι και ελληνικά λάθη βεβαίως.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Γερμανοί “σύμμαχοι” μας “πουλάνε”. Είχαμε αγοράσει τα πανάκριβα άρματα μάχης Leopard για να έχουμε πλεονέκτημα στον Έβρο…Οι Γερμανοί πούλησαν στους Τούρκους 170 άρματα Leopard, όχι ίδια με τα δικά μας, αλλά πάντως το πλεονέκτημα που χρυσοπληρώσαμε χάθηκε.
Με τα υποβρύχια συνέβη ακριβώς το ίδιο.
Το ερώτημα εύλογο: δεν υπήρχε καμία δέσμευση να μην πουληθούν τα όπλα που μας μοσχοπούλησαν οι Γερμανοί στους απέναντι; Όχι δεν θα μπορούσε να υπάρχει γραπτή δέσμευση στις συμβάσεις ,λένε όσοι ξέρουν απ΄ αυτά. Οι ίδιοι όμως επισημαίνουν ότι “πολιτική δέσμευση” μπορούσε να υπάρξει και αυτό αποδεικνύεται από το απλό γεγονός ότι οι Γάλλοι δεν έχουν πουλήσει τίποτα απ΄ όσα έχουν δώσει στην Ελλάδα! Προφανώς κατόπιν κάποιας συμφωνίας.
Το επόμενο ερώτημα είναι αν είχαμε ζητήσει από τους Γερμανούς να αναλάβουν τέτοιες δεσμεύσεις και δεν δέχτηκαν ή αν δεν το είχαμε ζητήσει καν! Πολύ φοβόμαστε μήπως μας δώσουν τη δεύτερη απάντηση. Όχι ότι και η πρώτη είναι ικανοποιητική.