Αμερικανικά think tanks, σπρώχνουν την Ελλάδα εκτός ευρώ

Το παρακάτω άρθρο- ανάλυση του αμερικάνικου γεωπολιτικού think tank “Sratfor”, γνωστό για την παρρησία του,  επιχειρεί μέσω μίας ιστορικής αναδρομής να αναδείξει την ισχύ  που έχει η Ελλάδα στη διεθνή κοινότητα λόγω της γεωγραφικής της θέσης.

Όμως, αν διαβάσει κάποιος το κείμενο προσεκτικά , είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ο στόχος του είναι να μειωθούν οι φόβοι μίας ενδεχόμενης έξοδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Το βασικό του επιχείρημα είναι, πως η πολύτιμη γεωπολιτική θέση της, σε συνδυασμό με τις ρωσικές και κινεζικές επενδύσεις, θα την κρατήσει στο παιχνίδι για πολλά ακόμη χρόνια.

Ωστόσο, δεν μας εξηγεί αν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι επενδυτές , θα είναι διατεθειμένοι να ποντάρουν σε μια πτωχευμένη και κοινωνικοπολιτικά ισοπεδωμένη χώρα.

Η συγκεκριμένη ανάλυση, μαζί με τον πρόσφατο «πόλεμο» που έχει κηρυχθεί μεταξύ ΗΠΑ- Γερμανίας, ξεδιαλύνουν σε ένα βαθμό τις   αμερικάνικες βλέψεις για το ευρωπαϊκό μέλλον. Και να μην ξεχνάμε την υπερπροβολή του ΣΥΡΙΖΑ από τα αμερικανικά κατεστημένα ΜΜΕ.

Ούτε μια προβοκάτσια δεν μπορούν να κάνουν πλέον οι Αμερικάνοι.

Ακολουθεί η ανάλυση:

Η Ελλάδα είναι τοποθετημένη εκεί που η Δύση ξεκινά, και τελειώνει.

Η Δύση, ως ανθρωπιστικό ιδεώδες, ξεκίνησε στην αρχαία Αθήνα, όπου η συμπόνια για τον άνθρωπο αντικατέστησε την σκληρότητα των γειτονικών πολιτισμών της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας.

Οι πόλεμοι μεταξύ Ελλήνων και Περσών, που περιέγραψε ο Ηρόδοτος, δημιούργησαν μια αντίθεση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Η Ελλάδα είναι χώρα χριστιανική, και παράλληλα ορθόδοξη, δηλαδή σε πνευματική εγγύτητα με την Ρωσία, όσο και με την Δύση, ενώ γεωγραφικά βρίσκεται σε ίση απόσταση από τις Βρυξέλλες, αλλά και από την Μόσχα.

Η Ελλάδα μπορεί να εφηύρε την Δύση μέσω των δημοκρατικών καινοτομιών της εποχής του Περικλή, αλλά για περισσότερα από χίλια χρόνια αποτέλεσε τέκνο του βυζαντινού και του τουρκικού δεσποτισμού. Και ενώ η Ελλάδα ήταν το βορειοδυτικό φυλάκιο της πολιτισμένης αρχαίας Ανατολής, από τότε που η ιστορία μετακινήθηκε προς τον κρύο Βορρά μετά την πτώση της Ρώμης, οι κάτοικοι της ελληνικής χερσονήσου βρέθηκαν να κατοικούν στο πιο φτωχό νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης.

Η σύγχρονη Ελλάδα παλεύει με αυτή την κληρονομιά. Σε μια αναπαράσταση των Ελληνοπερσικών πολέμων στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν η Ελλάδα πολέμησε την Τουρκία μετά τον Α‘ΠΠ, οδηγήθηκε στην ήττα, με αποτέλεσμα ένα εκατομμύριο Έλληνες να δραπετεύσουν από την Μικρά Ασία, συντελώντας έτσι στην περαιτέρω φτωχοποίηση της χώρας. Η ελληνική παρουσία στην Μ. Ασία αποτελούσε μεγάλη πηγή εσόδων, μέχρι που εξαφανίστηκε.

Το ίδιο αιματηρό ήταν και το αποτέλεσμα του Β‘ΠΠ για την Ελλάδα, αφού ακολουθήθηκε από έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ δεξιών και κομουνιστών. Η Ελλάδα γλίτωσε (παρά τρίχα) την ένταξή της στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Ένα ακόμη αποτέλεσμα της ασταθούς γεωγραφικής της τοποθέτησης, μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Παρόλα αυτά, η Ελλάδα συνέχισε να παλεύει. Μέχρι την δεκαετία του 1970 είχε μια ανάλγητη στρατιωτική δικτατορία, με αρχηγούς της κάποιους συνταγματάρχες από τις ερημιές της Πελοποννήσου. Μια δικτατορία που κράτησε 7 χρόνια, ενώ ο φόβος για ένα νέο πραξικόπημα χαρακτήρισε και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Αν και η Ολυμπιακή παράδοση άρχισε στην αρχαία Ελλάδα, και οι πρώτοι σύγχρονοι αγώνες διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1896, το ελληνικό αίτημα για να φιλοξενήσει τους αγώνες στην 100^η επέτειό τους (1996) δεν έγινε δεκτό, εξαιτίας της έλλειψης υποδομών και οργάνωσης. Το 2004, η Ελλάδα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά το τεράστιο οικονομικό τους κόστος επιβάρυνε ιδιαίτερα την χώρα, συντελώντας στην σημερινή της κρίση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, το ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα περισσότερα οικονομικά προβλήματα στην ΕΕ. Το γεγονός της γεωγραφικής της θέσης παίζει ρόλο σ αυτό. Η πολιτική και οικονομική εξέλιξη της Ελλάδας, χαρακτηρίζεται από μια κληρονομιά, που δεν ανήκει πλήρως στην σύγχρονη Δύση.

Σχεδόν τα ¾ των ελληνικών επιχειρήσεων ανήκουν σε οικογένειες, και βασίζονται στην εργασία των μελών της, και αυτό αποκλείει την αξιοκρατική εξέλιξη των μη συγγενών. Η οικονομία της πάσχει από έλλειψη ανταγωνιστικότητας, παρά το ότι αποτελείται κυρίως από υπηρεσίες που βασίζονται στον τουρισμό, με μικρό μόνο μερίδιο του παραγωγικού τομέα.

Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν να κάνουν με ακατάλληλες πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες, αλλά που αποτελούν παράλληλα και προϊόντα της ιστορίας και της κουλτούρας, τα οποία με τη σειρά τους οφείλονται στην γεωγραφία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει αρκετή καλλιεργήσιμη γη για να είναι μια αγροτική δύναμη.

Επίσης, υπάρχει μια πολιτική υπανάπτυξη. Ακόμη και στα τέλη του 20^ου αιώνα, τα πολιτικά κόμματα της χώρας έχουν έναν πατερναλιστικό, καφενειακού τύπου, χαρακτήρα, βασιζόμενα σε μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, με μικρή οργανωτική στήριξη.

Ο παππούς του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ηγείτο ενός κόμματος που ονομάζονταν  «κόμμα του Γ. Παπανδρέου»!

Τα κόμματα στην Ελλάδα αποτελούσαν ανέκαθεν οικογενειακές υποθέσεις, πολύ περισσότερο από τα αντίστοιχα της Δύσης. Το εκάστοτε κυβερνών κόμμα κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης, και όχι μόνο στα κορυφαία, όπως συμβαίνει σε κάθε δημοκρατία.

Οι κρατικοί θεσμοί, όλων των επιπέδων είναι πάντα πολιτικοποιημένοι.

Εν τω μεταξύ, αντί να υπάρχει ένα μετριοπαθές αριστερό κόμμα, και ένα σύγχρονο συντηρητικό, όπως συμβαίνει παντού στην Δυτική Ευρώπη, στην Ελλάδα μέχρι και στη δεκαετία του 1990 υπήρχε ένα σκληροπυρηνικό αριστερό κόμμα (ΠΑΣΟΚ) που στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου υποστήριζε τα ριζοσπαστικά καθεστώτα της Συρίας, και της Λιβύης. Από την άλλη, υπάρχει και το ελαφρώς αντιδραστικό δεξιό κόμμα της Ν. Δημοκρατίας. Η μετακίνηση των δυο αυτών κομμάτων προς το κέντρο είναι μια σχετικά πρόσφατη υπόθεση.

Σήμερα, το ακροαριστερό ΣΥΡΙΖΑ και το ακροδεξιό νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, αντανακλούν το πρόσφατο παρελθόν της Ελλάδας. Η κρίση της Ελλάδας μπορεί να δημιούργησε αυτά τα ακραία σχήματα, αλλά μια ήττα τους στις επερχόμενες εκλογές θα αποτελέσει σαφή ένδειξη ότι οι Έλληνες απορρίπτουν τον εξτρεμισμό, και στρέφονται επιτέλους προς το κέντρο, δηλαδή εκσυγχρονίζονται πολιτικά.

Υπάρχει μια τάση στην Ευρώπη, κάποιοι να σηκώνουν τα χέρια ψηλά, και να θεωρούν τους Έλληνες περισσότερο φασαρία παρά οτιδήποτε άλλο. Αυτό όμως είναι υποκρισία, και πάει κόντρα στα συμφέροντα της Δύσης. Όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ το 1981, η οικονομία της δεν ήταν έτοιμη. Οι Βρυξέλλες πήραν μια πολιτική και όχι οικονομική απόφαση. Κάτι ανάλογο έγινε και το 2002, με την ένταξή της στο ευρώ. Και στις δυο περιπτώσεις, η  πραγματική κατάσταση της ελληνική οικονομίας μπήκε στην άκρη, για χάρη μιας αφηρημένης ιστορικής θέασης μιας Ευρώπης που εκτείνεται από την Ιβηρική μέχρι την Αν. Μεσόγειο.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ στη δεκαετία του ‘80, για να πειθαρχήσει και να εκσυγχρονίσει την οικονομία της. Αντί για αυτό, ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου διόγκωσε τον δημόσιο τομέα. Έτσι, η χώρα παρέμεινε υπανάπτυκτη, και η ΕΕ έχασε το στοίχημα.

Είναι ειρωνικό το ότι οι αμαρτίες του σκληροπυρηνικού αριστερού Α. Παπανδρέου, έπεσαν στο κεφάλι του καλοπροαίρετου κεντροαριστερού γιου του Γιώργου, που είδε την μικρής διάρκειας πρωθυπουργική του θητεία να δηλητηριάζεται από την οικονομική διαθήκη του πατέρα του.

Το συμφέρον της Δύσης απαιτεί σήμερα την παραμονή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ακόμη και αν (ένα μεγάλο αν) υπάρξει αποχώρηση της  από την ευρωζώνη.

Πάντως, είτε φύγει από το ευρώ, είτε όχι, η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει πολλά χρόνια οικονομικής δυσπραγίας. Η γεωγραφική θέση της χώρας σημαίνει ότι η εκάστοτε πολιτική της κατεύθυνση δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Για παράδειγμα, οι Κινέζοι  έχουν επενδύσει πολλά στην ανάπτυξη του λιμένα του Πειραιά, και οι Ρώσοι συνεργάζονται οικονομικά με το ελληνικό κομμάτι της Κύπρου. Λέγεται στα ΜΜΕ, ότι με την Ελλάδα χωρίς ρευστό, και την Ρωσία να διαθέτει πλεόνασμα ρευστότητας, αν η Μόσχα εκδιωχθεί από τα λιμάνια της Συρίας, θα εκμεταλλευτεί τις ελληνικές ναυτικές βάσεις. Να μη ξεχνάμε πως η Ελλάδα και η Κύπρος διαθέτουν μια σύγχρονη ιστορία, κυρίως επειδή οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις τις χρειάζονταν για στρατηγικούς λόγους.

Με άλλα λόγια, από γεωγραφικής και γεωπολιτικής πλευράς, η Ελλάδα θα παραμείνει στο παιχνίδι για πολλά ακόμη χρόνια.

http://www.stratfor.com/analysis/greece-european-robert-d-kaplan