του Κων/νου Σταθόπουλου
Εγώ δεν έχασα συγγενείς ή φίλους στις πυρκαγιές. Δεν έχασα περιουσία. Έχασα όμως και χάνω κάθε μέρα την ψυχή μου, για την χώρα που χάνεται μέτρο το μέτρο χρόνια τώρα και την μεγαλύτερη ευθύνη δυστυχώς την έχει αυτός ο ανόητος λαός που επιτρέπει εδώ και δεκαετίες να τον κυβερνούν τα μεγαλύτερα αποβράσματα της κοινωνίας και οι παρέες τους.
Μην κλαίτε για το καμμένο σπίτι του γείτονα, ή για τον ίδιο τον γείτονα. Μην κλαίτε για το δικό σας σπίτι ή για τον φίλο ή τον συγγενή.
Εμείς τους κάψαμε. Εσείς τους κάψατε και τους καίτε ακόμη, εφ’ όσον πρώτα επιτρέψαμε όλοι μαζί
να κάψουν ότι μας έφερε ως εδώ: Πολιτισμό – ιστορία – παιδεία – ήθη – έθιμα. Θαυμάστε τους αρχηγούς σας πρώην και νυν. Γίναμε ο περίγελος και ο πνευματικός τάφος της υφηλίου και μαλώνουμε ακόμη πάνω στα αποκαΐδια υπερασπιζόμενοι όχι ιστορία και πολιτισμό, όχι πανανθρώπινες ιδέες και ιδανικά, αλλά απατεώνες, ψευτοπροφήτες και έναν κακώς εννοούμενο εγωισμό.
Εκείνο που έπρεπε να καεί χρόνια τώρα και να ξεριζωθεί είναι το εγώ μας.
Αυτό όμως το ποτίσαμε, ανδρώθηκε, θέριεψε και τώρα δρέπουμε τους καρπούς του.
Υπάρχει ο σπόρος. Όλοι έχουν έναν σπόρο καλά κρυμμένο.
Ας φυτέψουμε σήμερα αυτόν τον σπόρο και ας τον ποτίσουμε με τα δάκρυα που χύνονται πλέον άσκοπα πάνω σε κάτι που δυστυχώς τελείωσε οριστικά.
http://www.hereticalideas.gr/2018/07/i-fotia-mesa-mas.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου