Ἡ ἠθοποιός Σμαράγδα Καρύδη σχολίασε τά τραγικά γεγονότα των πυρκαγιῶν τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς μέ τρόπο πού κατά τή γνώμη μου παρουσιάζει ἔντονο ἐνδιαφέρον, γιατί εἶναι χαρακτηριστικός τῆς ἐθνομηδενιστικῆς ἰσοπεδωτικῆς νοοτροπίας πού κυριαρχεῖ στίς ἐλίτ τῆς χώρας.
Ἀρχικά διερωτᾶται: «Μήπως τό πιό φοβιστικό (sic) πράγμα πού κυκλοφορεῖ αὐτές τίς μέρες εἶναι αὐτό τό (hashtag) prayforGreece; Αὐτό τό μοιραῖο και μοιρολατρικό pray;…Τί σημαίνει pray; Ὅτι ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως δέ μπορεῖ ν’ ἀλλάξει τίποτα, ἀφοῦ θά ψηφίζουμε ὅπως πάντα τούς ἀνίκανους, τούς πονηρούς, ἀφοῦ διαχρονικά θά καῖμε τά δάση, θά χτίζουμε ὅπου καί ὅπως νά’ναι…» κλπ.
Κατ’ἀρχήν τό συγκεκριμένο χάσταγκ ξεκίνησε ἀπό τό ἐξωτερικό καί εἶναι μᾶλλον ἀγγλοσαξωνικῆς ἔμπνευσης, κυρίως ἀμερικανικῆς, ἀφοῦ ἐκεῖ συνηθίζουν οἱ πολιτικοί νά χρησιμοποιοῦν τήν παρότρυνση περί προσευχῆς γιά διάφορα δημόσια θέματα. Συνεπῶς ἡ ταύτιση ἀπό τήν Καρύδη τοῦ prayforGreece μέ ἑλληνική πρωτοβουλία καί στή συνέχεια ἡ σύνδεση τοῦ χάσταγκ μέ ὑποτιθέμενη ἑλληνική «παθητικότητα καί ἀδράνεια» εἶναι τουλάχιστον ἀτυχής, ἄν ὄχι κακοήθης.
Ἔπειτα ἡ ταύτιση προσευχῆς καί παθητικότητας δείχνει ὅλη τήν ἀμάθεια καί τήν ἐπακόλουθη ἀσέβεια τοῦ ἑλληνικοῦ τζέτ-σέτ ἀπέναντι στίς ὑπαρξιακές παραδόσεις αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καί τόπου, ἀσχέτως ἄν κάποιος εἶναι πιστός ἤ μή. Ὅταν βρίσκεται κανείς μπροστά σέ δεκάδες ἀπανθρακωμένα πτώματα, τότε δέν εἶναι ἡ στιγμή γιά…ἀκτιβισμό καί ἀλλαγές, ὅπως μέ ρηχότητα προτείνει ἡ Καρύδη, ἀλλά γιά περισυλλογή μπροστά στό ἔσχατο νόημα τῆς ζωῆς, μπροστά στό μυστήριο τοῦ κακοῦ καί τοῦ κοινωνικοῦ πόνου τό ὁποῖο διαπερνᾶ καί διαποτίζει τό ἱστορικό γίγνεσθαι. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί τό νόημα τῆς προσευχῆς στόν ὅποιο Θεό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ σχεδόν πανανθρώπινη ἀντίδραση στίς φυσικές καί ἄλλες συμφορές. Θά ὑπάρξει μετά χρόνος γιά ἐνεργό δράση καί σχεδιασμό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει πολιτική βούληση πρός τοῦτο. Καί παρακάτω ἡ Καρύδη ταυτίζει τήν νεοελληνική κοινωνία μέ τήν ἀδράνεια καί νωθρότητα (ἐπιμένοντας σέ ἕναν εὐρύτατα διαδεδομένο μύθο) καί ὄχι στήν μετριοκρατία καί ἀναξιοκρατία τῆς κομματοκρατίας πού ἀποτελεῖ τόν πραγματικό πυρήνα τοῦ διαχρονικοῦ μας προβλήματος καί πού ἐξουδετερώνει σημαντικό μέρος τῶν πλουσιότατων χαρισμάτων τῶν Ἑλλήνων. Ἀπόδειξη ὅτι ὅταν οἱ Ἕλληνες βρεθοῦν σέ στοιχειωδῶς ἀξιοκρατικά περιβάλλοντα εἶναι πάντοτε μεταξύ τῶν πρώτων σέ δημιουργικότητα καί διακρίσεις.
Συνεχίζοντας ἡ Καρύδη παρουσιάζει τόν μέσο Ἕλληνα σάν τέρας ἐγωκεντρισμοῦ, φέρνοντας παραδείγματα τοῦ ἑξῆς τύπου καί «ἐπιπέδου»: «…δέ θά ἀπαιτήσουμε ποτέ νά πάψουν τά πανεπιστήμιά μας νά εἶναι τό λημέρι τοῦ κάθε ἐγκληματία, ποτέ τά νοσοκομεῖα μας νά γίνουν ἀνάλογα τῶν εἰσφορῶν πού πληρώνουμε, ποτέ γιά καλύτερα σχολεῖα γιατί δέ μᾶς ἐνδιαφέρει νά μάθουμε ἀλλά νά διοριστοῦμε..» κλπ. κλπ. Ἀγνοεῖ ἤ παραβλέπει ὅτι τό διαχρονικό δράμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας εἶναι βαθύτατα πολιτικό καί ὅτι οἱ πολίτες εἶναι γενικῶς ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ ἀπέναντι στήν κομματοκρατία, γιαυτό καί ὅσο κι ἀν ἀντιδράσουν αἰσθάνονται ὅτι δέν ἀλλάζουν τά θεμέλια τοῦ συστήματος. Ἄν δεχτοῦμε τίς ἰσοπεδωτικές ἀπόψεις (ἀποφθέγματα) Καρύδη, τότε θά πρέπει νά ὑποθέσουμε ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός εἶναι ὁ πλέον…μαζοχιστικός παγκοσμίως, ἀφοῦ ἀδιαφορεῖ παγερά γιά τήν παιδεία, τήν ὑγεία του καί γιά ἄλλες καίριες πλευρές τοῦ βίου του, κάτι παντελῶς ἀνακριβές καί ἄδικο. Ὁ λαός μας κατά τόπους καί κατά περιόδους ἔχει δώσει ἀμέτρητες μάχες γιά τήν μή οἰκολογική ὑποβάθμιση ἤ γιά τήν βελτίωση ὑγείας καί παιδείας. Προδίδεται συστηματικά ἀπό τίς διάφορες ἡγεσίες του.
Ἡ Καρύδη κατηγορεῖ τόν ἑλληνικό λαό, λέγοντας ὅτι «εἴμαστε τρομερά συναισθηματικοί καί καθόλου εὐαίσθητοι, ἀφοῦ δέ θά προστατέψουμε τόν ἀνήμπορο, τόν ἀνάπηρο, τόν διπλανό, μόνο θά λυπηθοῦμε ἀφοῦ θά ἔχει καταστραφεῖ καί θά κάνουμε ἐράνους γιά νά νιώσουμε καλοί καί ἀλληλέγγυοι..». Ἀλήθεια, πόση ἀλαζονεία καί παγερή ἔπαρση χρειάζεται νά ἔχει κανείς γιά νά διατυπώνει τόσο ἰσοπεδωτικές, ἀπαράδεκτα γενικευμένες ἀξιολογικές κρίσεις; Πῶς γνωρίζει ἡ κυρία αὐτή τί κάνουν τά σχεδόν ἕντεκα ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων στό θέμα τῆς ἀλληλεγγύης, γνωρίζει γιά τίς θαυμαστές ἐκδηλώσεις ἀνθρωπιᾶς καί συμπαράστασης ἀνθρώπων καί ὀργανωμένων ἐθελοντικῶν φορέων, στό πλαίσιο μιᾶς ὄντως ἀτομιστικῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας τοῦ μεταμοντέρνου καπιταλισμοῦ; Αὐτόν ἄλλωστε τόν ἀτομισμό καί καταναλωτισμό δέν ὑπηρετεῖ ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἡ Σ. Καρύδη ὡς στέλεχος τῆς βιομηχανίας τοῦ θεάματος καί τοῦ στάρ σύστεμ, ἀφοῦ αὐτά τά τελευταῖα ἀποτελοῦν τήν πολιτιστική αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς ἀτομοκεντρικῆς κοινωνίας τῆς μαζικῆς κατανάλωσης; Καί ἔρχεται τώρα ἀλαζονικά[1] νά κουνήσει τό δάχτυλο στήν ἑλληνική κοινωνία ἀναφέροντας: «Δέ θά βγοῦμε (σσ. νά διαδηλώσουμε) γιά τή Χρύσα, τό Δημήτρη, τόν Ἀντρέα, τήν Ἀγγελική, τό Βίκτωρα, τήν Ἐβελίνα καί τή Μαρίλια», παίζοντας μέ τόν συναισθηματισμό τῶν ἀναγνωστῶν της, τόν ὁποῖο κατήγγελε ὑποκριτικά μόλις πρίν..! Τί ἔκανε ἡ ἴδια γιά τούς πυρόπληκτους; Ποιά δράση ἀνέλαβε αὐτή ἡ ἀκτιβίστρια πού περιφρονεῖ τήν προσευχή; Πλήρης σιωπή ἐπί τοῦ θέματος. Μόνο στούς Ἄλλους ἐπιτίθεται. Καμμιά ἐποικοδομητική πρόταση.
Καί τελειώνει τήν..ἐμβριθή ἀνάλυσή της μέ τό ἐθνομηδενιστικό κερασάκι στήν ἰσοπεδωτική τούρτα της: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι γιά τούς ὁποίους κηρύτουμε (sic) ἐθνικό πένθος δέν εἶναι θέμα μας ἐθνικό;..Ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική.. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἑλληνική. Δυστυχῶς». Σάν νά ἀκούει κανείς τούς Ἀντιφά καί τά διάφορα τάγματα ἐφόδου τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ. Ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ πυρκαγιές στήν Ἀττική εἶναι ἐθνικό θέμα κινητοποιήθηκαν ὅλες οἱ κοινωνικές καί ἐπαγγελματικές τάξεις τῆς χώρας, ἡ Κύπρος, ὁ Ἑλληνισμός ἀπό τόν Καναδά μέχρι τήν Αὐστραλία. Ἀλλά γιά τήν Καρύδη αὐτά εἶναι ψιλά γράμματα μπροστά στή βαθιά περιφρόνησή της γιά κάθε τι ἑλληνικό καί στήν ἀδημονία της νά καταθέσει δημοσίως τά πιστοποιητικά της ἐθνομηδενιστικῶν φρονημάτων. Ὄντως χάσμα μέγα μεταξύ τῶν ἐλίτ καί τῶν λαϊκῶν τάξεων. Τό πολιτικό πρόβλημα τῆς χώρας ἔχει ἀγγίξει πρό πολλοῦ διαστάσεις ὑπαρξιακῆς ἀπειλῆς.
[1] Ἀρκεῖ νά ρίξει μιά ματιά ὁ ἀναγνώστης στίς φωτογραφίες τῆς ἠθοποιοῦ πού συνοδεύουν τό κείμενό της στά διάφορα σάιτ καί θά διαπιστώσει ἀμέσως τόν αὐτάρεσκο χαρακτήρα τους ἔναντι ἡμῶν τῶν…ἰθαγενῶν.
http://ardin-rixi.gr/archives/208960
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου