Παναγία, τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου

τῆς Γερόντισσας Χριστονύμφης
Καθηγουμένης Ι.Μ. Παναγίας Τρικουκκιώτισσας

.

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ καί ἡ ὁλοκλήρωση τῶν ὑποσχέσεών Του γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀναμφισβήτητα εἶναι τό σπουδαιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους.

Σ’ αὐτό τό κεφάλαιο τῆς σωτηρίας μας ἀπαρχή ἀποτελεῖ ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου.

Γιά τόν λόγο αὐτό ἕνας μεγάλος Ἅγιος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, μᾶς διδάσκει πώς τό θαῦμα τῆς Σαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν Παναγία μας, ὑπερβαίνει καί αὐτό ἀκόμη τό θαῦμα τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου.

Κι ὁ λόγος, γιατί ἀπό τήν Παναγία μας πού εἶναι ἕνας πνευματικός οὐρανός πάνω στή γῆ, ἐσαρκώθη ὁ Χριστός καί Σωτήρας μας, ὁ ἀβασίλευτος πνευματικός ἥλιος, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης.

Ἀπό αὐτή λοιπόν τή μεγάλη σημασία πού ἔχει γιά μᾶς τούς Χριστιανούς ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ, φωτίζεται καί ἐξηγεῖται, γιατί τιμοῦμε καί γιορτάζουμε τόσο πολύ τήν Παναγία Μητέρα Του.

Τήν ἐλπίδα μας, τό αἰώνιο θαῦμα, τή μόνη καταφυγή μας.

Μέγιστος εἶναι ὁ ρόλος τῆς Παναγίας μας, τῆς Θεοτόκου, στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου μας ἀλλά καί μοναδικός.

Μέ κάθε ἐπιφύλαξη θά ἐκθέσουμε τό πανάγιο καί πανάχραντο πρόσωπο τῆς ἁγνῆς αὐτῆς Κόρης, πού στήν καρδιά της φέρει τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ὡς μυστήριο σιωπῆς καί ἀδιάλειπτης δέησης.

Ὡς ἄνθρωπος ἡ Παναγία μας στή γῆ, ἦταν μιά ἄσημη κόρη, μιά ἁπλή γυναίκα τοῦ λαοῦ, πού δέν διέθεται τίποτα τό ἐντυπωσιακό ὡς θέμα προβολῆς.

Ἦταν ἕνα σιωπηλό πρόσωπο πού ζοῦσε ταπεινά, φτωχικά καί ἀθόρυβα, μέ μοναδική ὅμως ὑπεροχή. Αὐτό τήν καθιστᾶ μοναδική καί ἀνεπανάληπτη στή θέση τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνα- θρώπησής Του.

Ἀκριβῶς λόγω τῆς ἀρετῆς καί τῆς θεοσέβειάς της, ἡ Παναγία μας καταξιώνεται νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας δηλαδή στό νά γίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος.

Κι ἔτσι ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Παρθένος γίνεται τό ἐκλεκτό ὄργανο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀφοῦ «ἔτεκε σαρκί τόν ἕνα τῆς Τριάδος» καί χαρίζεται πάλι στόν ἄνθρωπο μέ τή θυσία τοῦ Υἱοῦ της ἡ δυνατότητα τῆς θέωσης καί τῆς σωτηρίας.

Ἐάν ἀρνηθοῦμε αὐτή τήν ἰδιότητα τῆς Παναγίας μας ὡς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, τραυματίζουμε τό δόγμα τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Υἱοῦ της.

Γιατί τό «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου», πού ἀπαγγέλλουμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί ὁμολογεῖ τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εἶναι δόγμα πίστεως καί κορυφαία ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

.

Σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της, ἡ Θεοτόκος συμμετεῖχε προσωπικά καί ἐνεργά στό ἔργο τοῦ Κυρίου.

Ἡ ζωή της εἶναι μία διαρκής πορεία πίστεως, ὑπακοῆς καί ἀφοσίωσης στόν Θεό καί στό θέλημά Του. Μία πορεία ταπείνωσης καί ὁ δρόμος της ἀνάλογος πρός τόν δρόμο τόν ὁποῖο ἐβάδισε ὁ Υἱός της.

Γιά τήν Παναγία μας πολύ λίγα ἔχουν γραφεῖ στήν Κ. Διαθήκη, γιατί στόν κόσμο αὐτό δέν ἔκανε οὔτε σημεῖα οὔτε θαύματα. Δέ δίδαξε τίποτα στούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἡ ἁγία ζωή της διδάσκει νά υπακούσουμε σέ ὅ,τι μᾶς δίδαξε ὁ Υἱός της.

Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ γυναίκα πού τόν κυοφόρησε στά σπλάχνα της, πού τοῦ ἔδωσε ζωή ἀπό τή ζωή της. Τόν θήλασε μέ τό γάλα της,τόν κράτησε καί τόν προστάτευσε στήν ἀγκαλιά της.

Ξενύχτησε στό προσκέφαλό του, τόν ἀνέθρεψε, τόν μεγάλωσε, γέλασε στή χαρά του καί πόνεσε καί ἔκλαψε ἀπό τή λύπη της γι’ αὐτόν.

Εἶναι ἡ μητέρα του, ἡ γυναίκα πού μέ τήν παρουσία της ἔδωσε ἰδιαίτερο νόημα στήν ἐπίγεια ζωή Του. Βίωσε πρώτη καί σέ ὁρισμένες στιγμές μόνη της τίς συγκλονιστικές ὧρες τοῦ Υἱοῦ της.

Ὑπομένει μέ σιωπή τό μυστήριο τοῦ πάθους, τοῦ σταυροῦ, τοῦ θανάτου, τῆς Ἀνάστασης καί τῆς Ἀνάληψής Του.

Γι’ αὐτό ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ γλυκειά μας Παναγία στέκεται δύο χιλιάδες καί πλέον χρόνια μεσούρανα, ὡς ἡ πιό τιμωμένη μορφή ἀπό ἑκατομμύρια ἀνθρώπους.

Δέν ὑπάρχει ἄλλο πρόσωπο σ’ αὐτήν ἐδῶ τή γῆ, ἀλλά οὔτε καί στόν οὐρανό πού νά ἔχει αὐτή τήν ὑπέρτατη τιμή. Δηλαδή νά ἔχει γεννήσει «διά Πνεύματος Ἁγίου» τόν Χριστό καί Θεό μας.

Νά ἔχει γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ πάνω στή γῆ καί νά τήν τιμοῦν καί νά τή μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων.

.

Ξεχωριστή θέση κατέχει ἡ Παναγία μας στή συνείδηση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἰδιαίτερα τήν τιμᾶ γιά τά ἄπειρα θαύματά της καί τή μεγάλη της Χάρη.

Ὁ τόπος μας εἶναι εὐλογημένος ἀπό τά θαύματά Της, γι’ αὐτό καί κατέχει μιά τόσο δεσπόζουσα θέση στήν ὅλη ζωή τῶν πιστῶν μας.

Στολισμένο τό νησί μας ἀπό ἀναρίθμητα ἐκκλησάκια, ναούς καί μοναστήρια ἀφιερωμένα στή μνήμη της. Στό καθένα δέ ἀπ’ αὐτά ἀναπαύεται καί ἕνα εἰκόνισμά της, ἕτοιμο ν’ ἀκούσει τόν πόνο μας,ἕτοιμο νά ἀγκαλιάσει καί νά δεχθεῖ τά δάκρυά μας.

Πολλές γιορτές ἔχουν καθιερωθεῖ πρός τιμή τῆς Παναγίας μας, οἱ λεγόμενες Θεομητορικές.

Ἀνάμεσα σ’ αὐτές ἡ «Κοίμησις τῆς Θεοτόκου» στίς 15 Αὐγούστου. Εἶναι ἡ γιορτή, στήν ὁποία δοξάζεται ὅλη ἡ θεομητορική προσφορά της στό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Ἡ δέ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί ἰδιαίτερα γιορτάζει τήν ἑορτή αὐτή μέ τίς ἱερές παρακλήσεις, τήν ἀσκητική ὀμορφιά τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, τή νηστεία, τήν προσευχή.

Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες αἰσθανόμαστε τήν Παναγία νά συμπορεύεται στήν πολύπαθη ὁδό τοῦ ἱστορικοῦ μας βίου. Εἶναι ἡ ὑπέρμαχος στρατηγός, ἡ προστάτις καί βοηθός μας στίς ἐπιβουλές τῶν ἀντικειμένων.

Ἡ προσφορά της στό πονεμένο μας γένος εἶναι ἀνυπολόγιστης σημασίας. Ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους πού ὑποφέρουν ἀπό πόνο,μοναξιά, θλίψη, ἀσθένειες καί ἀδιέξοδα.

Σ’ αὐτούς ἡ Παναγία μας γίνεται ἡ στοργική καρδιά, ἐφόσον ἐναποθέσουν τίς ἐλπίδες τους σ’ Αὐτή καί ξυπνάει μέσα τους ἅγιους πόθους καί ἐπιθυμίες ἁγιασμοῦ καί ἀρετῆς.

Τέλος, ἄν ἡ Παναγία μας, ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου εἶναι τόσο κοντά στούς ἀνθρώπους, εἶναι γιατί εἶναι Θεοτόκος.

Εἶναι γιατί ὑπηρέτησε τό μυστήριο τῆς Σάρκωσης τοῦ Θεοῦ καί τῆς θέωσης τοῦ ἀνθρώπου.

Γι’ αὐτό καί τό ὄνομά της βρίσκεται στά στόματα ὅλων μας, εὐσεβῶν καί ἀσεβῶν ἀνθρώπων.

Παναγία μου!

.

Περιοδικό ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΤΟΣ 12ο –  ΤΕΥΧΟΣ 67ο – ΙΟΥΛΙΟΣ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

.

Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας» εδώ