Άγιος Γεώργιος και Ισλάμ

1. Ο άγιος Γεώργιος στην Πρίγκηπο 
(από τη μελέτη Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους)

Η ιερά μονή του αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο γίνεται τόπος συνάντησης χριστιανών και μουσουλμάνων κάθε χρόνο στην εορτή του αγίου (23 Απριλίου). Ας δούμε μια εκτενή περιγραφή από την κα Ράλλη Παπαγεωργίου. Αρχική πηγή εδώ.
H κυρία που βρισκόταν στο ίδιο φαιτόν (αλογάμαξα) με εμάς ήταν μουσουλμάνα. Γιατί όμως πήγαινε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και μάλιστα ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα; Το πρώτο σχόλιό μας ήταν για την κακή κατάσταση του..
δρόμου. Στην Πρίγκηπο, όλοι οι δρόμοι είναι σκαμμένοι! Τελικά τη ρώτησα, «δεν είστε μουσουλμάνα;». «Είμαι». «Τότε γιατί πηγαίνετε σε ελληνορθόδοξο μοναστήρι;» «Ορθόδοξος, μουσουλμάνος, δεν έχει σημασία». «Γιατί πηγαίνετε;» επιμένω εγώ... «Πίστη!». Έμεινα άφωνη με την απάντηση! Μια μουσουλμάνα πιστεύει στον Άγιο Γεώργιο! Μου εξήγησε πως πάει για να κάνει ευχή. Είναι η 4η ή η 5η φορά που πηγαίνει, ενώ ο γιος της δεύτερη. «Πραγματοποιήθηκαν οι ευχές σας;», τη ρωτάω. «Ναι», μου λέει, ενώ ο γιος της, αν και απογοητευμένος, επιμένει πιστεύοντας πως ίσως αυτήν -την 3η φορά- και η δική του ευχή πραγματοποιηθεί. Φτάνοντας στους πρόποδες του λόφου που βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, το θέαμα είναι εκπληκτικό!!! Χιλιάδες άνθρωποι ανεβαίνουν την ανηφόρα που οδηγεί στο μοναστήρι! Είναι κυρίως μουσουλμάνοι! Οι Έλληνες είναι ελάχιστοι. Μου το είχαν επισημάνει και το προηγούμενο βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία του Πατριαρχείου, «φέτος δεν ήρθαν τόσοι πολλοί από Ελλάδα». Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια... κουβαρίστρα! Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι’ αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..». Με τη φίλη μου τη Γιασεμίν διασχίζουμε δύσκολα τον πετρόχτιστο δρόμο. Είχε επισκεφθεί το μοναστήρι μικρή, όταν είχε έρθει με τους γονείς της από το Βέλγιο, αλλά δεν θυμάται και πολλά... Η ανηφόρα γίνεται πιο απότομη και κουραστική, και ο κόσμος περισσότερος. Αριστερά η θέα της θάλασσας του Μαρμαρά και η Πόλη από μακριά είναι μαγευτική. Μια κοπέλα μας προσφέρει κύβους ζάχαρης. «Τι είναι αυτό;», τη ρωτάμε. Έκανε ευχή, λέει, και πραγματοποιήθηκε. Η φίλη της μας εξηγεί πως όταν η ευχή σου πραγματοποιηθεί, την επόμενη χρονιά πρέπει να επιστρέψεις στην εκκλησία και να μοιραστείς τη... γλύκα της ευχής σου με όλους! «Τι ευχήθηκες;» ρώτησα τη νεαρή, γύρω στα 23-24 φαινόταν. «Να βρω δουλειά σε σχολείο». «Και βρήκες;». «Ναι», απαντά με ένα διάπλατο χαμόγελο ευτυχίας. «Ε, συγχαρητήρια τότε». Ανεβαίνοντας παρατηρώ πως υπάρχουν και άλλοι που κρατούν στα χέρια τους κουτιά με ζάχαρη. Μεγάλη επιτυχία ο Άγιος στους μουσουλμάνους, μονολογώ. Αρκετά μέτρα πριν από την εκκλησία ξεκινά η ουρά για να εισέλθεις. Την προσπερνάμε με τη Γιασεμίν (ένεκα της δημοσιογραφικής ταυτότητας) και πάμε στην είσοδο του ναού. Απίστευτο! Μοναχοί πουλούν κεριά και μικρά κουδουνάκια (Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς) στους μουσουλμάνους, που συνωστίζονται για να... ανάψουν το κερί και να φιλήσουν την εικόνα της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου. Μια γυναίκα με μαντίλα, υψώνοντας τα χέρια προς τα πάνω, όπως προσεύχονται δηλαδή οι μουσουλμάνοι, επαναλαμβάνει μάλλον ψιθυριστά την ευχή της μπροστά από την εικόνα της Παναγίας. Μια γυναίκα... μαντιλοφορούσα!
Γιορτή του παιδιού και γιορτή του αγίου Γεωργίου
 

Η ΗΜΕΡΑ της ονομαστικής εορτής του Αγίου Γεωργίου ταυτίστηκε φέτος με τη γιορτή του παιδιού στην Τουρκία. Για τους ορθόδοξους μπορεί η γιορτή να μεταφέρθηκε, όμως οι μουσουλμάνοι είναι... τυπικοί, όπως εδώ και πολλά χρόνια. «Στις 23 Απριλίου και στις 24 Σεπτεμβρίου ερχόμαστε», μου είχε είπε η συμπαθητική κυρία στο φαιτόνι. Το βλέμμα μου πέφτει στη Χάλκη. Η Θεολογική Σχολή δεν φαινόταν από το σημείο που βρισκόμουνα, όμως την είχαμε δει όταν περνούσαμε με το βαπόρι, βουβή ανάμεσα στα δέντρα. Αν και απόγευμα ο ήλιος καίει... Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται, ενώ κάποιοι φαίνεται να έχουν προετοιμαστεί να περάσουν τη νύχτα τους εκεί, δίπλα στο μοναστήρι. Τελικά, τα θαύματα δεν έχουν θρησκεία και η πίστη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει πως μπορεί να τα καταφέρει! [Σημ. ΟΟΔΕ: οι χριστιανοί βέβαια ξέρουμε ότι τα θαύματα δεν τα τελεί "η πίστη", αλλά ο Θεός, απλώς η πίστη είναι απαραίτητη για να ανοίξει η καρδιά του ανθρώπου, ώστε να δεχτεί τη θεϊκή παρέμβαση. Βαθύτερος σκοπός κάθε θαύματος είναι η αιώνια σωτηρία του ανθρώπου. Στην προκείμενη περίπτωση, κατά τη γνώμη μας, τα θαύματα αυτά είναι η διαρκής πρόσκληση του Τριαδικού Θεού προς τα παιδιά Του που δεν Τον γνωρίζουν ακόμη]. Κατηφορίζοντας μαζέψαμε πολλούς κύβους ζάχαρης με τη Γιασεμίν. «Έκανες ευχή;» τη ρωτάω. «Ναι» μου απαντά, «εσύ;». Κι εγώ, να δούμε λοιπόν...
Γράφουν στον τοίχο ευχές
ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ του ναού κάποιες νεαρές κοπέλες έγραφαν σε ένα αλουμινιένο τμήμα του τοίχου την ευχή τους. Οι Τούρκοι αστυνομικοί επιτηρούν τη γραμμή που υπάρχει ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, ούτε να ξαφνιάζονται. Μάλλον η πιο ξαφνιασμένη ήμουν εγώ. Μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όλοι... προσκυνούν! Η εικόνα είναι γεμάτη τάματα και πολλά ρολόγια! Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο υπάρχουν τα ρολόγια, αλλά δεν πειράζει... Ούτε χρόνος υπήρχε, ούτε κάποιος διαθέσιμος να ρωτήσω. Όλοι ήταν είτε απασχολημένοι, είτε απορροφημένοι. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, πάνω στο βράχο, ορισμένες γυναίκες λιώνουν τους κύβους της ζάχαρης, κολλάνε τα κεριά και επαναλαμβάνουν ψιθυριστά την ευχή τους. Είναι 4 το απόγευμα και στην ουρά περιμένουν τουλάχιστον 1.000 άτομα. Ακόμη ανεβαίνουν...

Αναλυτικό άρθρο δες και εδώ! ΑΞΙΖΕΙ. Για την Ορθοδοξία στην Τουρκία εδώ.

2. Ο άγ. Γεώργιος ο Επανωσήφης (από το ίδιο)

Στο νομό Ηρακλείου βρίσκεται η ιστορική μονή του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η λεγόμενη «μονή Επανωσήφη». Το σπουδαίο αυτό μοναστικό κέντρο της κεντρικής Κρήτης είχε την ιδιαιτερότητα ότι βρισκόταν ανάμεσα σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό! Όμως, παρά τα προβλήματα που προκαλούσαν ενίοτε φανατικοί και θερμόαιμοι μουσουλμάνοι, η θαυματουργική δύναμη του αγίου τον είχε καταστήσει σεβαστό στη συντριπτική πλειοψηφία τους.

Στην εφημερίδα Ελεύθερη Σκέψις Ηρακλείου στις 12.7.1930 διαβάζουμε:

«Ακόμη και αυτοί οι Τούρκοι των πέριξ χωρίον επίστευον εξ ολοκλήρου προς την θαυματουργόν δύναμιν του αγίου. Αυτοί μάλιστα το πρώτο αρσενικό αρνί το οποίον εγεννάτο εις το κοπάδι των, το εσάμωναν [=σημείωναν] του Αγίου Γεωργίου και του το επήγαιναν άμα εμεγάλωνε».

Κατά την Τουρκοκρατία, ο Τούρκος αγάς που κατείχε το κτήμα, όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του αρχαγγέλου Μιχαήλ (Μετόχι του Αηστράτηγου), περιγελούσε τον άη Γιώργη και, όταν ο ηγούμενος του Επανωσήφη προσπάθησε να τον πείσει για τη θαυματουργική δύναμη του αγίου, εκείνος απείλησε να σφάξει όλους τους μοναχούς, αν δεν κάνουν τον άγιο να προκαλέσει βροχή, μεσούντος του Ιουνίου. Οι μοναχοί επιδώθηκαν σε ολονύκτια προσευχή αλλά μέχρι το πρωί δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Ο αγάς ξεκίνησε με ομάδα ενόπλων για τη σφαγή, όταν όμως έφτανε κοντά στη μονή, άρχισε να βρέχει. Άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού και οι Τούρκοι, για να γλιτώσουν, μπήκαν στον ανεμόμυλο της μονής. Στη συνέχεια ο αγάς όχι μόνο σεβάστηκε τον άγιο, αλλά και δώρισε το μετόχι στο μοναστήρι.

Τα παραπάνω καταγράφονται στο Νίκου Ψιλάκη Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης, Ηράκλειο 1994, τόμ. Α΄, σελ. 50 και 60. 

Το "καθολικό" (=ο κεντρικός ναός) της μονής Επανωσήφη (από εδώ)

3. Οι πεταλιές του αγίου Γεωργίου (από το ίδιο)

Στην περιοχή Καλλιθέα του Ρεθύμνου υπήρχε ένα παλιό εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου, στα κτήματα του μουσουλμάνου Αλή Μελεμενάκη από τα γειτονικά Περιβόλια. Τη δεκαετία του 1920 οι χριστιανοί Ρεθεμνιώτες ήθελαν να το ανακαινίσουν, αλλά ο Αλής, φανατικός και ανένδοτος, δεν επέτρεπε καμιά εργασία μέσα στα όρια της περιουσίας του.

Άλλαξε όμως γνώμη, όταν τον επισκέφτηκε ο ίδιος ο άγιος Γεώργιος, ο οποίος τον πίεσε να επιτρέψει την ανακαίνιση του ναού του. Ο Αλής, συγκλονισμένος από την εμπειρία της επίσκεψης του αγίου, όχι μόνο υποχώρησε αλλά και χρηματοδότησε την αγιογράφηση της εικόνας του αγίου, που σήμερα κρέμεται στην πρόναο, πίσω από το παγκάρι με τα κεριά, και φέρει την επιγραφή: «Δαπάναις Αλή Μελεμενάκη, 1925».

Από τις πεταλιές του αλόγου του αγίου, που ακούγονταν τις νύχτες στον περιβάλλοντα χώρο, ο ναός ονομάστηκε «άγιος Γεώργιος ο Πεταλιώτης». Σήμερα είναι μεγάλος ενοριακός ναός του Ρεθύμνου. 

O "άγιος Γεώργιος ο Φιλέσπλαγχνος", που ταΐζει τα παιδιά του δράκοντα, του χειρότερου εχθρού του. Εκπληκτική εικόνα, που αγνοώ την αρχική της προέλευση. Τη βρήκαμε εδώ.

4. Η απορία μιας Αλβανίδας γιαγιάς: "Μα τον άη Γιώργη δεν ξέρω;" (από εδώ)
Στό ιεραποστολικό περιοδικό Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός, τεύχος Απρίλιος -Ιούνιος του 1997, σελ. 357 ό π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης ανάμεσα στα αλλά γράφει καί τα έξης: 

«... Δεν θα πρέπει να αποσιωπήσω την συγκινητική συνάντηση πού είχα ένα βράδυ, στο σπίτι του παπα-Γιάννη Τρεμπίτσκα, στην Κοριτσά. Μια εβδομήντα περίπου χρονών γριούλα ήρθε καί μας ανακοίνωσε το πρόβλημα της: - Πατέρες, βοηθήστε με να κτίσω την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό μου. - Γιαγιά, από πού είσαι, τί θρησκεία ακολουθείς καί ποιος σου ζήτησε να κτίσεις εκκλησία; -Το χωριό μου ήταν ορθόδοξο μέχρι το 1910. Από τότε όλοι οι κάτοικοι έγίναμε μουσουλμάνοι. Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου παραμένουν ακόμα στο κέντρο του χωριού μας. Τρεις φορές μέχρι τώρα ήλθε στον ύπνο μου ό άγιος Γεώργιος καί μου είπε: «Εσύ θα αναλάβεις να μου κάνεις την εκκλησία». - Καί πώς ξέρεις γιαγιά, ότι αυτός ήταν ό άγιος Γεώργιος; Σηκώθηκε όρθια. Έβγαλε από την τσέπη της μια πλαστική είκονίτσα του αγίου Γεωργίου καί κάπως αντιδρώντας για την ερώτηση μου, μου είπε: - Καλά δεν ξέρω ποιος είναι ό Άγιος Γεώργιος; Να, αυτός είναι. Ας σημειωθεί εμφατικά ότι αυτή ήταν μουσουλμάνα...».

Ευχή του blog μας: να φωτίζει και να ενθαρρύνει ο άγιος όσο το δυνατόν περισσότερους μουσουλμάνους, να κάνουν το μεγάλο Βήμα και να έρχονται στην πίστη του αγίου, στο Χριστό και στο Φως.

5. Απεικόνιση του αγίου σε τζαμί στο Ηράκλειο Κρήτης

Από αυτό το άρθρο για το ιστορικό εκκλησάκι του αγ. Γεωργίου Γρόττα στο Ρέθυμνο.

"...Χαρακτηριστική περίπτωση Αγίου, που προκαλούσε δέος στους μουσουλμάνους της Κρήτης είναι η περίπτωση του Αγίου Γεωργίου. Ο Πολωνός περιηγητής Τσερμίνσκι αναφέρει και παρουσιάζει στο περιηγητικό βιβλίο του εικόνα του Αγίου Γεωργίου, που είδε σε τζαμί του Ηράκλειο, που απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο ντυμένο με μουσουλμανική ενδυμασία, τούρκικο φέσι και γιαταγάνι να σκοτώνει τον δράκο.

Στην φωτογραφία, δίπλα στον Άγιο Γεώργιο απεικονίζεται  άγνωστος άνδρας με μουσουλμανική ενδυμασία και πάνω από αυτόν ο Χαζέτ Αλί με το χαρακτηριστικό σπαθί του, μύτη  σε σχήμα V και δίπλα του δύο μορφές. Ο Χαζέτ Αλί είναι αυτός στον οποίο πιστεύουν οι Αλεβίδες μουσουλμάνοι.

Ο Άη Γιώργης έχει ενσωματωθεί στην μουσουλμανική εορτή του Χιντρελέζ, που εορτάζεται τον Μάιο. Ακόμα και σήμερα κατά την 23^η Απριλίου ημερομηνία της γιορτής του, στην ορθόδοξη εκκλησία του Άη Γιώργη στην Μεγάλη Πριγκηπόνησο (Μπουγιούκαντα) του Βοσπόρου προσέρχονται κατά χιλιάδες οι μουσουλμάνες της περιοχής της Κωνσταντινούπολης για προσκύνημα."

 http://o-nekros.blogspot.gr/2011/04/blog-post_8643.html