Το τέλος του Βενιζέλου

“Η φαυλότητα και η δουλικότητα ενός πολιτικού, ο οποίος πορεύθηκε με μοναδική αρχή το προσωπικό του συμφέρον, φτάνει στο τέλος της. ” 
Του Δημήτρη Χρήστου 
 Την Κυριακή, για όσους είχαν ακόμη κάποιες αμφιβολίες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ομολόγησε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι θα υπηρετήσει το σύστημα μέχρι τέλους. Μέχρι τέλους, όχι του συστήματος, καθώς το σύστημα μπορεί να ζει μια από τις πλέον μεγάλες κρίσεις που απειλούν την ομαλή λειτουργία του, παίζει όμως ακόμα χωρίς συγκροτημένο πολιτικό αντίπαλο, αλλά μέχρι τέλους της προσωπικής πολιτικής του διαδρομής και της διαδρομής του ΠΑΣΟΚ.
 Η φαυλότητα και η δουλικότητα ενός πολιτικού, ο οποίος πορεύθηκε με μοναδική αρχή το προσωπικό του συμφέρον, φτάνει στο τέλος της. Η εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ, τον Απρίλιο, έπεσε στο 7% και της ΔΗΜ.ΑΡ. στο 4,5%, δηλαδή αθροιστικά (11,5%) κάτω από το 12,3% που είχε λάβει μόνο του το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ να θεμελιώσει τη μοιρολατρία και την υποταγή στους εξουσιαστές Γερμανούς ηγεμόνες ως εθνικό συμφέρον και εθνική ανάγκη, λέγοντας ουσιαστικά και με τον χαρακτηριστικό κυνισμό του ότι από έναν γρήγορο θάνατο προτιμά έναν αργό. 
Αν αυτό τον αφορούσε προσωπικά, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να το συζητάμε. Δεν τον αφορά όμως. Αφορά τουλάχιστον τα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας. Αγοράζει χρόνο για να στηρίξει τον Σαμαρά και τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του, τις οποίες ο σημερινός πρωθυπουργός ορκίστηκε ενώπιον της Μέρκελ ότι θα υπηρετήσει. Η τύχη του είναι απολύτως εξαρτημένη από τη διάθεση και τα συμφέροντα των δυνάμεων που ελέγχουν τις κυβερνητικές δυνάμεις, το κόμμα του και τον ίδιο προσωπικά. ΜΗΝ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ, λόγω των εξαρτήσεων, του οπορτουνισμού και του αμοραλισμού του χαρακτήρα του, εκλιπαρούσε από το βήμα της Βουλής ένα μεγαλύτερο κομμάτι εξουσίας από τον Σαμαρά της πιο άγριας δεξιάς εκδοχής που γνωρίζουμε μεταπολιτευτικά! Τι να το κάνει; Σώζεται αν του χαρίσουν ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο; Θεωρεί ότι ως πολιτικός ταχυδακτυλουργός μπορεί να κάνει το μαύρο άσπρο και τον πεινασμένο να χορταίνει με λόγια; Είναι τόσο εξουσιομανής που δεν διαβλέπει τον κίνδυνο να γίνει γραφικός. 
 ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να αρραβωνιαστεί με τον Κουβέλη, μπας και το νέο αίμα δώσει παράταση πολιτικής ζωής στο βαμπίρ που θα συνέθεταν, ώστε να διαπραγματευτούν από κοινού και από καλύτερες θέσεις τη συμμετοχή τους στην εξουσία. Υποτίμησε όμως τις διαθέσεις και τον κίνδυνο της εκμετάλλευσης που ένιωσε -κυρίως- η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ.. Δεν αποκλείεται τίποτα. Απλώς οι δύο εταίροι του Σαμαρά παίζουν στο δικό του γήπεδο, ό,τι και αν κάνουν, ό,τι και αν σκαρφιστούν, ακόμη και όταν ο πρωθυπουργός τους αφήνει να βάλουν ένα γκολ προ κενής εστίας για να σώσουν τα προσχήματα αυτού του σικέ παιχνιδιού.
 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 17ης Ιουνίου το ΠΑΣΟΚ έλαβε 12,3% και η ΔΗΜ.ΑΡ. 6,3%. Στην πρόσφατη έρευνα της VPRC (Τάσεις εκλογικής επιρροής) το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο 7% και η ΔΗΜ.ΑΡ. στο 4,5%, ενώ η Ν.Δ. στο 27% από 29,7% που έλαβε στις εκλογές. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει απώλειες 43%, ενώ οι απώλειες της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι 39,6%. Συνολικά τα δύο μικρά κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν άθροισμα 11,5%, δηλαδή κάτω από το ποσοστό που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Ιουνίου! 
Υπάρχει ελπίδα να αναστραφεί η κατάσταση; Καμία. Καμία με την παραμονή των θεωρητικά κεντροαριστερών κομμάτων στην εξουσία, για την οποία δεν ασκούν στην πραγματικότητα καμιά επιρροή. ΓΙΑ ΠΟΙΟ λόγο να ψηφίσει ένας πολίτης που, ας πούμε, έχει συμφέρον από την υπάρχουσα κατάσταση ή που φοβάται την αλλαγή και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, το ΠΑΣΟΚ; Υπάρχει κάποιος;
 Όταν μάλιστα, στην επικείμενη κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση, η πρώτη θέση θα διεκδικείται από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, ποιος και γιατί θα ρισκάρει να χαθεί το μπόνους των 50 εδρών, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει δόσεις από εξουσία ο εξαρτημένος Βενιζέλος; Τους ειδοποίησε (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.) ο πρόεδρος της ευρωσοσιαλιστικής ομάδας Χ. Σβόμποντα, ότι καταστρέφονται από την σχέση τους με την ελληνική Δεξιά, αλλά μάλλον αργά, ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, έφτασε η προειδοποίηση.


 ΠΗΓΗ: avgi.gr