Ο
Λάμπρος Καλαρρύτης σχολιάζει στο blog του στο Pagenews.gr το σήμα των
εορτασμών για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και τις
αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει με αφορμή αυτό.
Οι
αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει για το σήμα των εορτασμών για τα 200
χρόνια από την Εθνεγερσία του 1821 είναι και αναμενόμενες και απολύτως
δικαιολογημένες. Είναι προφανές ότι όποιος σκέφθηκε πως αυτό το λογότυπο
εκφράζει το νόημα της Ελληνικής Επανάστασης και τον αγώνα του
εξεγερμένου έθνους
δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Επανάσταση, ούτε με το έθνος. Δεν έχει
καμία σχέση με την εθνική επέτειο και γενικά με οτιδήποτε εθνικό και δη
ελληνικό.
Η Επανάσταση δεν ήταν ουδέτερη. Ήταν εθνική, ελληνική, χριστιανική. Είχε εθνικό και θρησκευτικό πρόσημο. Είχε εθνική συνείδηση και εθνικοθρησκευτικό περιεχόμενο. Ο Αρχιστράτηγος του αγώνα, ο Στρατηγός των Ελλήνων, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, δεν φορούσε κορδέλες στην περικεφαλαία του. Σταυρό είχε και αρχαιοελληνικό λοφίο για να τονίζει την συνέχεια του Έθνους και τον εθνικοθρησκευτικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Όλοι οι οπλαρχηγοί και οι πολεμιστές Πίστη και Πατρίδα είχαν στο μυαλό τους όταν ξεκίνησαν τον αγώνα. Δεν είχαν κορδέλες, χλιαρότητες και παράτες που φαίνεται ότι σκοπός τους είναι όχι να αναδείξουν αλλά να ενταφιάσουν το πραγματικό περιεχόμενο της Επανάστασης. Η κυρία Αγγελοπούλου και οι συνεργάτες της δεν χρειαζόταν να σκεφθούν πολύ για να φτιάξουν σήμα. Μπορούσαν να βρουν έτοιμο: Μία από τις σημαίες του Αγώνα. Ποιος ο λόγος να μην αναζητήσει κάποιος έμπνευση στο αυθεντικό ιστορικό της Εθνεγερσίας; Αλλά πάλι, αν κοιτάξει κανείς τη σύνθεση της επιτροπής θα πάρει την απάντηση.
Η απάντησή του στις απειλές του στον Ιμπραήμ όταν ο τελευταίος δήωνε την Πελοπόννησο, ήταν ακόμα πιο σαφής: «Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου». Και πιο σαφές απ’ όλα ήταν το μήνυμά του Κολοκοτρώνη στους «προσκυνημένους», σε αυτούς πιο κιότεψαν και δήλωσαν υποταγή στον Ιμπραήμ νομίζοντας ότι θα γλιτώσουν. «Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραΐμη να σας δώσω του Έθνους. Όποιο χωριό δεν γυρίσει στο έθνος θα το αφανίσω από το πρόσωπο της γής. Απ’ τη μία θα βγαίνουν οι αραπάδες και απ’ την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!».
Έφτιαξαν ένα λογότυπο το οποίο θα μπορούσε να είναι για εγκαίνια μαγαζιού, για τα γενέθλια της κυρίας Αγγελοπούλου, για ένα reunion της μαθητών της τάξης του ’21 που γιορτάζουν τα 100α γενέθλιά τους, για ένα πάρτι σε πισίνα με τρέλα και κορδέλα όπως αυτή που υπάρχει στο σήμα.
Η Ελληνική Επανάσταση έγινε «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και για της Πατρίδος την Ελευθερία». Ούτε Σταυρός υπάρχει στο σήμα, ούτε ελληνική σημαία. Δεν υπάρχουν δηλαδή ως σύμβολα οι λόγοι για τους οποίους έγινε η Επανάσταση. Αυτοί που έκαναν την Επανάσταση μάλλον ήξεραν καλύτερα γιατί την κάνουν από την κυρία Γιάννα και τους συνεργάτες της, οι οποίοι παρουσίασαν με καμάρι ένα ουδέτερο, αδιάφορο σήμα και μάλιστα σε «σκοτωμένα» χρώματα φόντου.Η Επανάσταση δεν ήταν ουδέτερη. Ήταν εθνική, ελληνική, χριστιανική. Είχε εθνικό και θρησκευτικό πρόσημο. Είχε εθνική συνείδηση και εθνικοθρησκευτικό περιεχόμενο. Ο Αρχιστράτηγος του αγώνα, ο Στρατηγός των Ελλήνων, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, δεν φορούσε κορδέλες στην περικεφαλαία του. Σταυρό είχε και αρχαιοελληνικό λοφίο για να τονίζει την συνέχεια του Έθνους και τον εθνικοθρησκευτικό χαρακτήρα της Επανάστασης.
Όλοι οι οπλαρχηγοί και οι πολεμιστές Πίστη και Πατρίδα είχαν στο μυαλό τους όταν ξεκίνησαν τον αγώνα. Δεν είχαν κορδέλες, χλιαρότητες και παράτες που φαίνεται ότι σκοπός τους είναι όχι να αναδείξουν αλλά να ενταφιάσουν το πραγματικό περιεχόμενο της Επανάστασης. Η κυρία Αγγελοπούλου και οι συνεργάτες της δεν χρειαζόταν να σκεφθούν πολύ για να φτιάξουν σήμα. Μπορούσαν να βρουν έτοιμο: Μία από τις σημαίες του Αγώνα. Ποιος ο λόγος να μην αναζητήσει κάποιος έμπνευση στο αυθεντικό ιστορικό της Εθνεγερσίας; Αλλά πάλι, αν κοιτάξει κανείς τη σύνθεση της επιτροπής θα πάρει την απάντηση.
Ο Στρατηγός ήταν σαφής και -μετά την απελευθέρωση του πρώτου τμήματος της Ελλάδας- συμπύκνωσε το ξέσπασμα της Επανάστασης σε μία φράση.
«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».Η απάντησή του στις απειλές του στον Ιμπραήμ όταν ο τελευταίος δήωνε την Πελοπόννησο, ήταν ακόμα πιο σαφής: «Όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μήτε πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε. Και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ το από το νου σου». Και πιο σαφές απ’ όλα ήταν το μήνυμά του Κολοκοτρώνη στους «προσκυνημένους», σε αυτούς πιο κιότεψαν και δήλωσαν υποταγή στον Ιμπραήμ νομίζοντας ότι θα γλιτώσουν. «Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραΐμη να σας δώσω του Έθνους. Όποιο χωριό δεν γυρίσει στο έθνος θα το αφανίσω από το πρόσωπο της γής. Απ’ τη μία θα βγαίνουν οι αραπάδες και απ’ την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου