Του Σπύρου Κουτρούλη
Στην Καθημερινή της Κυριακής (1.11.2020), περιέχεται το άρθρο του Ν. Μαραντζίδη
με τον τίτλο «Καινά δαιμόνια στη γη του Θουκυδίδη». Ωστόσο, η αναφορά
στον περίφημο διάλογο Αθηναίων-Μηλίων που μας μεταφέρει ο Θουκυδίδης και
η σχέση Δικαίου και Ισχύος μένει χωρίς συνέχεια και δίχως να βγάλει τα
ανάλογα συμπεράσματα. Προφανώς, δεν κάμφθηκε από τις απαντήσεις που του
δόθηκαν από πολλές πλευρές στην πρότασή του για «Φιλανδοποίηση» της
χώρας μας στην Τουρκία. Επανέρχεται με τον ίδιο μονότονο τρόπο και
προτείνει ως λύση να «διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο οικονομικής συνεργασίας
με την Τουρκία που να λειτουργεί ως εμπόδιο στην ένταση». Όπως θα δούμε,
οι σκέψεις του δεν έχουν καμία λογική τεκμηρίωση, λαμβάνουν τις
επιθυμίες του ως πραγματικότητα, ενώ οδηγούν τελικά στην παράδοσή μας
στον Ερντογάν, χωρίς μάλιστα να χρειαστούν διαπραγματεύσεις. Απαντούμε
λοιπόν:
α. Το εμπόριο ουδέποτε αντικατέστησε τον πόλεμο και οι
οικονομικές σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν είναι σε θέση να
υποκαταστήσουν τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες τους.
β. Στο παρελθόν, η
χώρα μας κρύφτηκε από την πραγματικότητα, έχοντας την άποψη ότι ο
υποτιθέμενος εκδημοκρατισμός και εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας θα την
εξημέρωνε. Βεβαίως ούτε το ένα ούτε το άλλο συνέβη, αλλά ακόμη και αν
αυτά είχαν επιτευχθεί, τίποτε δεν εγγυόταν ότι αυτή θα έπαυε να έχει
επεκτατικές διαθέσεις. Παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία απομακρύνεται διαρκώς
από την Ευρώπη (παρότι επιθυμεί τα χρήματά και τις επενδύσεις της) και
τρέφει ευρασιατικά σχέδια που τη φέρνουν εγγύτερα στη Ρωσία (αν και οι
σχέσεις τους, για πολλούς λόγους, δεν θα είναι πάντα ανέφελες). Με την
τελευταία έχουν ένα σημαντικό κοινό συμφέρον, να μη δημιουργηθεί ποτέ ο
East Med, επειδή μειώνει την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό
αέριο.
γ. Η Τουρκία, με την βοήθεια του Κατάρ, επιχειρεί να
ανασυστήσει το χαλιφάτο και να ηγηθεί του σουνιτικού ισλάμ. Συγχρόνως,
απλώνει τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες για κυριαρχία από Ασία ως την
Ανατ. Μεσόγειο και την Αφρική. Φυσικά, ενισχύει τους εξοπλισμούς της και
χρησιμοποιεί ως όπλο το ριζοσπαστικό ισλάμ.
δ. Όταν λοιπόν διαθέτει
εκατοντάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη που μπορούν να προκαλέσουν τεράστια
προβλήματα στην άμυνά μας, η χώρα μας, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία
του Μαραντζίδη, θα πρέπει να παραμείνει αμέριμνη και να παρακολουθεί το
μοιραίο που θα της συμβεί και το οποίο ο ίδιος μάλλον προσδοκά.
ε.
Συνεπώς, η σχέση ισχύος μεταξύ των δύο χωρών θα είναι αυτή που θα
καθορίσει το μέλλον τους. Μια αδύνατη Ελλάδα, με ανεπαρκείς ένοπλες
δυνάμεις και με ανύπαρκτο φρόνημα αντίστασης, ή θα οδηγηθεί σε ήττα μετά
από πόλεμο, ή θα οδηγηθεί σε ήττα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η
ενίσχυση της ένοπλης ισχύος μας και των διεθνών συμμαχιών μας είναι οι
απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να αντισταθούμε στα επεκτατικά σχέδια του
νέου οθωμανισμού.
στ. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να βρεθούμε από την
Ευρώπη σε μια επαρχία της ισλαμικής Τουρκίας, με ό,τι αυτό μπορεί να
συνεπάγεται για την ελευθερία μας, την αξιοπρέπεια και τον τρόπο ζωής
μας.
ζ. Το Ισραήλ, όπως και η Ελβετία, είναι δύο επιτυχημένα
παραδείγματα για το πώς δύο ολιγάριθμα πληθυσμιακά έθνη, χάρη στην ισχύ
των ενόπλων δυνάμεών τους και των οικονομιών τους, μπορούν και
αντιστέκονται σε υπέρτερες πληθυσμιακά χώρες. Άλλωστε, και στην
ελληνοτουρκική σχέση οι αριθμοί ποτέ δεν ευνόησαν την χώρα μας. Παρ’ όλα
αυτά, καταφέραμε, με την Επανάσταση του 1821, να ξεκινήσουμε τη διάλυση
της οθωμανικής αυτοκρατορίας και έκτοτε να αντιστεκόμαστε με επιτυχία.
Αν
ο Μαραντζίδης ενδιαφερόταν να προτείνει σοβαρές λύσεις για τη χώρα μας,
θα έπρεπε να λάβει υπ’ όψιν του το έργο του Π. Κονδύλη, αλλά και τη
διεθνή βιβλιογραφία, όπου αναδεικνύεται σαφώς ότι η Τουρκία είναι μια
αναθεωρητική δύναμη και οι φιλοδοξίες της είναι αφετηρία τεραστίων
προβλημάτων για όλη την Μεσόγειο. Συνεπώς, οι «διερευνητικές επαφές» και
οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία μπορούν να τελεσφορήσουν, μόνο αν
αυτή γνωρίζει ότι απέναντι της βρίσκεται ένα σοβαρό κράτος με ισχυρή
άμυνα, παραγωγική οικονομία και αξιόπιστες διεθνείς συμμαχίες.
https://ardin-rixi.gr/archives/228087
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου