 |
| Προσθήκη λεζάντας |
~ Οι γονείς μου –διηγείται η κ. Ολυμπία Παγώνη από το Χαλάνδρι Αθηνών– ήταν δύο πολύ ευλαβείς και θεοφοβούμενοι άνθρωποι και καθημερινά αγωνίζονταν να αρέσουν και να είναι κοντά στον Θεό.
Πέρα από τις τυπικές υποχρεώσεις ως χριστιανοί, ιδιαίτερα η μητέρα μου Κλεονίκη, προσευχόταν πρωί και βράδυ, αν και εργαζόταν σκληρά όλη μέρα. Η δοξολογία προς τον Θεό δεν έλειπε ποτέ από το στόμα της. Διάφοροι Γέροντες, πνευματικά αναστήματα φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μας.
Η σχέση μας με τον άγιο Πορφύριο κράτησε πολλά χρόνια. Μικρά παιδιά μας παίρναν οι γονείς μας και πηγαίναμε στο Μήλεσι, σε ένα μικρό σπιτάκι με ένα κρεββατάκι, με μία καρέκλα, μία σομπούλα και μία μεγάλη επιβλητική εικόνα της Θεοτόκου.
Θυμάμαι το δέος που ένοιωσα και τα τόσα πρωτόγνωρα συναισθήματα μέσα σε εκείνο το πτωχότατο και ταπεινό δωμάτιο. Έτρεμαν τα γόνατά μου αισθανόμενη την ιερότητα του Γέροντα αυτού. Γονάτισα και ακούμπησα το μέτωπό μου στην άκρη του κρεββατιού. Η μητέρα μου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον Παππούλη εκείνον, καθώς του έτρεφε άπειρο σεβασμό.
Ως δυναμικός χαρακτήρας που ήταν προσπάθησε και έφερε κοντά στον Άγιο και άλλους ανθρώπους, κυρίως φιλενάδες της, και έβαλαν πνευματική αρχή και εξομολογούνταν και κοινωνούσαν.
Μία φίλη της, η Δέσποινα (55 χρονών), το 1982 είχε καρκίνο στο στήθος. Επανέλαβε την εξέταση και αποφασίστηκε επέμβαση, για να γίνη μαστεκτομή. Άμεσα οι γονείς μου πήραν την Δέσποινα και πήγαν στον Άγιο. «Τι έχεις; τι είναι; πότε θα κάνης επέμβαση;», ρώτησε διάφορες τέτοιες πληροφορίες ο Άγιος και στο τέλος της είπε: «Έλα να εξομολογηθής και να κοινωνήσης και να επαναλάβης την εξέταση. Εγώ θα προσεύχωμαι».
Η μητέρα μου που ήξερε καλά τον Άγιο, δήλωνε με σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά και πως ο Άγιος δεν θα την αφήση. Και επιβεβαιώθηκε, διότι στην επαναληπτική εξέταση ο γιατρός δεν πίστευε αυτό που έβλεπε. Ο μαστός ήταν ολοκάθαρος και η τομή δεν έγινε ποτέ.
*****
Η μητέρα μου για όλα τα σημαντικά έπαιρνε την έγκριση, την ευλογία από τον Άγιο. Του τηλεφωνούσε και πάντα, όταν ήταν κάτι σοβαρό, ο Άγιος σήκωνε αμέσως το τηλέφωνο. Εάν το ενέκρινε, έλεγε αμέσως «Να ‘ναι ευλογημένο», και η μητέρα μου προχωρούσε άφοβα. Εάν όμως άρχιζε να λέη διάφορα σαν να “μασούσε” τα λόγια του, τότε καταλάβαινε πως ο Γέροντας δεν ήθελε να το πράξη αυτό και έλεγε «άστο, Γέροντα, κατάλαβα…».
Ο Άγιος δεν ήθελε να δεσμεύη με αυστηρότητα την ελευθερία της επιλογής. Σεβόταν το αυτεξούσιο. Έτσι το καταλάβαινε η μητέρα μου. Εξ άλλου με όποιον του έφερνε αντίρρηση, ο Άγιος δεν αντιμαχόταν, αλλά έλεγε ένα σκέτο «καλά», σαν να συμφωνούσε, ενώ ουσιαστικά είχε λίγο πριν δηλώσει την διαφωνία του.
Έτσι το 1982 πήραν οι γονείς μου ευλογία και αγόρασαν 4 στρέμματα αρχικά και αργότερα άλλα 4 δίπλα ακριβώς και έτσι είχαμε ένα κτήμα στην περιοχή Καρελά στο Κορωπί. Τον ρώτησε η μητέρα μου:
– Γέροντα, δεν έχει νερό το κτήμα μας· να κάνουμε γεώτρηση;
– Να ‘ναι ευλογημένο. Εκεί που είναι ο φοίνικας σε τόση απόσταση δεξιά… σε εκείνο το σημείο ακριβώς να την κάνετε. Έχει φλέβα και το νερό είναι πολύ καλό. Τα έλεγε σαν να είχε πάει ή σαν να τα έβλεπε από ψηλά.
Έτσι μια μέρα πήγαμε όλοι μαζί οικογενειακώς, ήρθε και το γεωτρύπανο και όλη μέρα τρυπούσε, αλλά δεν έβγαινε το νερό. Όταν φτάσαμε στα 80 μέτρα βάθος, αρχίσαμε να ανησυχούμε, γιατί νερό δεν βλέπαμε, οπότε η μητέρα μου τηλεφώνησε στον Άγιο και εκείνος είπε: «Κλεονίκη, να κατεβήτε πολύ κάτω ακόμη, και θα βρήτε φλέβα».
Όταν φτάσαμε στα 150 μέτρα, είχε πλέον σουρουπώσει και ο χειριστής του μηχανήματος ήθελε να σταματήση. Η μητέρα μου τηλεφώνησε ξανά στον Άγιο και θλιμμένη του είπε:
– Παππούλη, φτάσαμε στα 150 μέτρα βάθος και δεν βρήκαμε νερό. Τι να κάνουμε; μήπως να σταματήσουμε; Και ο Άγιος:
– Όχι, όχι, συνεχείστε. Στα 200 είναι και εμφιαλώνεται.
Γύρισε τότε η μητέρα μου προς τον διαμαρτυρόμενο χειριστή και του είπε:
– Εγώ σε πληρώνω, συνέχισε έως τα 200 μέτρα.
Τελικά ακριβώς στα 205 μέτρα βάθος, αφού πρώτα το γεωτρύπανο φάνηκε να ζορίζεται πολύ και τραντάχθηκε ολόκληρο, ξεπήδησε με ορμή το νερό αρκετά μέτρα ψηλά μαζί με μικρές λευκές πετρούλες, μάλλον από το μάρμαρο που έσπασε το τρυπάνι. Πήραμε δείγμα και το στείλαμε στο Χημείο για ανάλυση. Μας είπαν πως με μία μικρή επεξεργασία, γιατί ήταν λίγο σκληρό, εμφιαλώνεται. Ήταν πλούσιο σε κάποια στοιχεία και ιαματικό. Μας είπε μάλιστα κάποιος ειδικός πως με μια ειδική εγκατάσταση (αντλίες…) θα έχουμε 1.000 κυβικά νερό την ημέρα.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 137.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου