Περί νεποτισμού και υποκρισίας

της Τζίνας Μοσχολιού
Η συζήτηση περί νεποτισμού στην πολιτική στην Ελλάδα είναι περίπου μόνιμη. Όπως μόνιμη είναι κι η υποκρισία μας.
Ας πάρουμε τις δυο πρόσφατες αφορμές που την έφεραν πάλι στην συζήτηση της καθημερινής πολιτικής επικαιρότητας.
Πριν από μερικές μέρες, η περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, απαντώντας στην πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, η οποία την κάλεσε να παραιτηθεί μετά την άσκηση δίωξης εναντίον της για τη διαχείριση της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική, είπε το εξής: «αν μου επιτρέψετε, ως γυναίκα προς γυναίκα, ως μια γυναίκα που βρίσκεται στον πολιτικό στίβο κόρη αστυνομικού και νοικοκυράς, ας σιωπήσει μια γυναίκα που βρίσκεται στον πολιτικό στίβο λόγω του βαριού ονόματος του πατέρα της».

Λίγες μέρες μετά, χθες, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε μερικά από τα ονόματα του ευρωψηφοδελτίου του. Ανάμεσα σε αυτά είναι η Άννα Παπαδημητρίου Τσάτσου, η Μυρσίνη Λοίζου και ο Δημήτρης Πλουμπίδης. Τα σχόλια περί συμβολισμών των ονομάτων και νεποτισμού στα κοινωνικά δίκτυα κατάφεραν να επισκιάσουν ακόμη και το πόσο προβληματικές είναι μερικές άλλες υποψηφιότητες.
Πρέπει να ορίζει τους ανθρώπους το επίθετο της οικογένειας τους; Σαφώς και όχι! Μπορεί μια γυναίκα να κρίνεται ως κόρη ή ως σύζυγος; Αυτά θα έπρεπε να τα έχουμε λυμένα.
Το ερώτημα αν ένας υποψήφιος είναι άξιος παρότι φέρει βαρύ επίθετο, το να στρεφόμαστε δηλαδή εναντίον των ίδιων των προσώπων, είναι απλώς λάθος. Το να είσαι γόνος μπορεί να είναι προνόμιο σε κάποιους χώρους, όπως μπορεί αντιστοίχως να είναι και βαρίδι, πάντως δεν αποτελεί επιλογή του προσώπου.
Το σωστό ερώτημα είναι αν το κόμμα, το εκάστοτε κόμμα, θα επέλεγε το πρόσωπο αυτό αν δεν ήταν γόνος. Και σε αυτό ο καθένας από εμάς δικαιούται να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις. Δικαιούμαι να εκτιμώ ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν θα το έκαναν, δεδομένου και του πόσο βασίζονται κάποια κόμματα στους συμβολισμούς, ελλείψει στιβαρότερων πολιτικοιδεολογικών θεμελίων.
Δηλαδή, δεν είναι ωραίο πράγμα να πρέπει π.χ. ο Δημήτρης Πλουμπίδης να κάνει φέιγ βολάν το βιογραφικό του για να αποδείξει στον καθέναν από εμάς ότι δεν είναι ένας γιος του πατέρα του. Δεν θα ήταν δίκαιο αυτό, όπως δίκαιο δεν θα ήταν και το αντίστροφο, να στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο λόγω ονόματος. Το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον επέλεγε αν δεν έφερε το επίθετο του. Δεν θα έπρεπε να βαραίνει αυτόν αυτό.
Η κατάληξη άλλωστε, είναι πάντοτε στα χέρια των ψηφοφόρων. Κι ενώ μπορούμε πάντοτε να κρίνουμε τις επιλογές μας, ειδικά εμείς, που δεν πολιτευόμαστε, οι αιρετοί και κομματικοί καλό θα ήταν να προσέχουν λίγο.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν φθηνότερες κι ακριβότερες ψήφοι. Δεν είναι οι ψήφοι που εκλέγουν τη Φώφη Γεννηματά σε τόσα αξιώματα φθηνότερες από αυτές που εξέλεξαν τη Ρένα Δούρου ή από αυτές που ενδεχομένως να εκλέξουν έναν φορέα ιστορικού ονόματος από αυτούς που εγκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αυτός που θα ψηφίσει την κόρη του Γεννηματά είναι φθηνότερος από αυτόν που θα ψηφίσει την κόρη του Λοίζου – η οποία ασφαλώς υποθέτουμε πως πολιτεύεται όχι λόγω του «βαριού» ονόματος αλλά λόγω των πολιτικών θέσεων που εξέφραζε στα social media όπως, π.χ. για τα θύματα της 17 Νοέμβρη, σωστά;

από το «https://www.in.gr/»