Ο Αμερικανός και ο Ρώσος ελέφαντας αντιπαρατίθενται ξανά. Μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό, στρατηγικό και ενεργειακό περιβάλλον, η Λευκωσία καλείται με δεξιοτεχνία να είναι αξιόπιστος εταίρος και ομοτράπεζος και των δύο και όχι το χορτάρι που, Αμερικανοί και Ρώσοι κάποια στιγμή, ξανά, δεν αποκλείεται να ποδοπατήσουν
Ένα γνωμικό Σουαχίλι, που ισχύει στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις, αναφέρει πως, «όταν πολεμούν οι ελέφαντες, υποφέρει το χορτάρι». Ανέκαθεν, η Κύπρος είναι το χορτάρι το οποίο ποδοπατείται από διάφορους εισβολείς, κατακτητές ή άλλους τρίτους, που κρίνουν ότι, στο πλαίσιο των εθνικών συμφερόντων τους, οφείλουν να την ποδηγετούν. Την περ. Τετάρτη σημειώθηκε μία πρωτοφανής και, διπλωματικά, πολιτικά, ανεπίτρεπτη επέμβαση της Μόσχας και εκβιασμός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, δήλωσε ότι «η Μόσχα θα πρέπει να λάβει μέτρα σε περίπτωση αμερικανικής στρατιωτικής συγκέντρωσης στην Κύπρο».
«Οι πληροφορίες», πρόσθεσε, «προέρχονται από διάφορες πηγές σχετικά με ενέργειες της Ουάσιγκτον να διασφαλίσει τη δυνατότητα συγκέντρωσης της στρατιωτικής παρουσίας της στην Κύπρο για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ρωσικής επιρροής στην περιοχή υπό το φως της επιτυχούς επιχείρησης της ρωσικής αεροπορίας στη Συρία». Πρόσθεσε ότι «η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του νησιού και η εμπλοκή του στην εφαρμογή σχεδίων των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ θα έχει αναπόφευκτα επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές συνέπειες για την ίδια την Κύπρο. Η Μόσχα δεν μπορεί παρά να λάβει υπόψη το αντιρωσικό υπόβαθρο αυτών των σχεδιασμών», κατέληξε η Ζαχάροβα, σημειώνοντας ότι «η Ρωσία θα πρέπει να λάβει μέτρα αντίδρασης σε περίπτωση εφαρμογής τους».
Τα πιο πάνω συνιστούν ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της Κύπρου και στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της. Η ρωσική αντίδραση είναι βάναυσα υποκριτική και φαρισαϊκή επειδή καμώνεται πως δεν βλέπει τους 45.000 πάνοπλους ΝΑΤΟϊκούς Αττίλες στην κατεχόμενη Κύπρο, αλλ’ ενοχλείται για πιθανή αμερικανική παρουσία. Είναι γνωστό ότι μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών, Ν. Χριστοδουλίδη, και τις επαφές ανωτάτου επιπέδου που είχε στην Ουάσιγκτον, σημειώθηκε μια ξεκάθαρη στροφή της Λευκωσίας προς τις ΗΠΑ. Αυτή ήταν συνέχεια της μεταστροφής της αριστερής κυβέρνησης Τσίπρα προς την Ουάσιγκτον.
Η μεν Λευκωσία προσκολλήθηκε στο αμερικανικό άρμα με την απέλπιδα προσδοκία ότι οι ΗΠΑ θα υποδείξουν προς την κατοχική Τουρκία να συναινέσει σε «λειτουργική, βιώσιμη και ευρωπαϊκών προδιαγραφών λύση» στο Κυπριακό. Η δε Αθήνα, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, προσδοκά να «λύσει» το Σκοπιανό, να επιλύσει διαφορές με την Αλβανία και, ναι, να τελειώνει με το Κυπριακό. Η αμερικανική στροφή Ελλάδος και Κύπρου συναρτάται και προς την έξαλλη, επικίνδυνη και επιθετική πολιτική Ερντογάν κατά της Αθήνας και της Λευκωσίας, αλλά, κυρίως, εξαιτίας του ασφυκτικού εναγκαλισμού της Μόσχας με την Άγκυρα.
Στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ισραήλ, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και, φυσικά, από την Τουρκία παίζονται πρωτοφανή γεωπολιτικά, στρατηγικά και ενεργειακά παιγνίδια. Από τη δεκαετία του ’50 η Κύπρος ανήκει στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ - και των Βρετανών. Αυτή είναι μία πραγματικότητα, την οποία η Ρωσία αποδεχόταν μέχρι προχθές. Να υπενθυμίσουμε δύο γεγονότα. Πρώτον, στις 16/11/2018, ο Ρώσος Πρέσβης στην Κύπρο, Stanislav Osachi, επισήμανε ότι οι κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας και οι ενέργειες της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου οδήγησαν στο κλείσιμο χιλιάδων τραπεζικών λογαριασμών Ρώσων και στην αποχώρηση πολλών ρωσικών εταιρειών από το νησί.
Δεύτερον, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβ. Νεοφύτου, σε συνέντευξή του («Φιλελεύθερος», 9/9/2018) δήλωσε: «Η μέχρι σήμερα υποστηριχτική προς την Κύπρο, Ρωσία, έχει πολύ περισσότερα συμφέροντα και καλοβλέπει την Τουρκία, όχι μόνο για πολιτικούς, αλλά και για ενεργειακούς λόγους. Η κάθε χώρα βλέπει τα δικά της εθνικά συμφέροντα». Και ξεκαθάρισε πως «για εμάς, ο προσανατολισμός της χώρας μας είναι δυτικός, γιατί η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη, με γνωστούς τους δεσμούς με τη Δύση».
Οι θέσεις Αβέρωφ προκάλεσαν την οργή της ρωσικής πρεσβείας, η οποία, σε ανακοίνωσή της (10/9/2018), αφού επανέλαβε τις γνωστές θέσεις της Μόσχας στο Κυπριακό, κατέληγε: «Είναι προφανές ότι κάποιοι φίλοι στην Κυπριακή Δημοκρατία θέλουν να διασαλεύσουν την καλή σχέση Ρωσίας - Κύπρου, για να απομακρύνουν τη Ρωσία από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου». Το κερασάκι στην τούρτα φαίνεται να ήταν δήλωση του Προέδρου Αναστασιάδη (19/11/2018). Ερωτηθείς αν υπάρχουν σκέψεις, σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού, οι εγγυήσεις να καλυφθούν και από το ΝΑΤΟ, είπε: «Δεν έθεσα τίποτα εκτός συζήτησης».
Μετά την Ουκρανία, η Αν. Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή είναι το νέο ψυχροπολεμικό πεδίο σύγκρουσης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Η Μόσχα εννοεί πλέον να παραμείνει στην περιοχή και η Ουάσιγκτον εννοεί ξεκάθαρα να περιορίσει την όποια επιρροή της. Ο Αμερικανός και ο Ρώσος ελέφαντας αντιπαρατίθενται ξανά. Μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό, στρατηγικό και ενεργειακό περιβάλλον, η Λευκωσία καλείται με δεξιοτεχνία να είναι αξιόπιστος εταίρος και ομοτράπεζος και των δύο και όχι το χορτάρι που, Αμερικανοί και Ρώσοι κάποια στιγμή, ξανά, δεν αποκλείεται να ποδοπατήσουν.
Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου