Ο μόνιμος πόλεμος της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος και η βέβαιη κλιμάκωσή του

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός.

Τα γεγονότα που συγκροτούν την Ιστορία παράγουν πρόβλεψη. Αρκεί οι Έλληνες, έστω τώρα, να θελήσουν να αποδεχτούν αυτή την αμετάκλητη πραγματικότητα και να λάβουν τα μέτρα τους για το άμεσο μέλλον.

Στις 12 Ιανουαρίου 2015, ο κ. Ταΐπ Ερντογάν φωτογραφήθηκε στη μεγάλη σκάλα του νέου προεδρικού ανακτόρου του περιστοιχισμένος από 16 φρουρούς με παραδοσιακές στολές Ογούζων, Σελτζούκων, και Οθωμανών πολεμιστών, προβάλλοντας έτσι την κατ’ αυτόν ιστορία της Τουρκίας, και κυρίως τη νέα αυτοκρατορία που σκοπεύει να ανακτήσει. Ωστόσο έκρυψε ο κ. Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ τουρκική φυλή», πράγμα που ομολόγησε (23/1/2015) σε πάνελ στο πανεπιστήμιο της πόλης Bayburt, και σε

άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα, Yeni Şafak, ο καθηγητής κ. Yasin Aktay, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ισλαμικού κόμματος του κ. Ερντογάν. Και τι να πει ο κ. Aktay, ότι η τουρανική-τουρκική ‘‘οικογένεια’’ είναι παρακλάδι της μογγολικής, και συγγενής των Ούννων; Ή ότι η επέλαση των Μογγόλων, εκτός από την πανσπερμία επιμιξίας φυλών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολίας, άφησε και την τακτική των σφαγών και της γενοκτονίας;

Γεγονός και πηγή όλων των κακών είναι, ότι: η Τουρκία πάντοτε, και ιδιαίτερα σήμερα, διεκδικεί αυτό που δεν υπήρξε ποτέ. Και όσον αφορά τους Έλληνες το διεκδικεί με επεκτατικό πόλεμο, σφαγές, εθνοκάθαρση και γενοκτονία. Γιατί αυτή είναι η «πολιτισμική» παρακαταθήκη της. Ο συνεκτικός κρίκος της πανσπερμίας των βίαια εξισλαμισμένων και καταπιεσμένων φυλών που εξουσιάζει και σήμερα.

Η λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία» ήταν και είναι μια συνεχής εναλλαγή πολιτικής και στρατιωτικής δικτατορίας, συγκαλυμμένης ή φανερής. Είναι αυταπόδεικτο πλέον, ότι καμία αμελητέα, διακοσμητική, και απολύτως ασήμαντη μειοψηφία Τούρκων δημοκρατών δεν θα μπορέσει στο ορατό μέλλον να μεταλλάξει την παμμέγιστη λαϊκή και ηγετική πλειοψηφία του τουρκικού σωβινισμού και πολεμικού επεκτατισμού.

Αν περιοριστούμε στον 20^ο αι. βλέπουμε, ότι οι Τούρκοι συνέχισαν να εξοντώνουν συστηματικά τους Έλληνες. Έκρηξη γενικευμένων σφαγών και διωγμών σηματοδοτεί και η εμφάνιση των αιμοσταγών Νεότουρκων της γνωστής γενοκτονικής τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη, Τζεμάλ, Εμβέρ και Ταλαάτ πασά, το 1908. Τότε μαζί με την νέα εθνοτική και εθνωνυμική ταυτότητα: Τούρκος-Τουρκία –όροι υποτιμητικοί επί Οθωμανών–, ισχυροποιείται το ιδεολόγημα του ακραίου φυλετισμού, (μετέπειτα συνώνυμο του Ναζισμού), και, εμφανίζεται έντονο το ιδεολόγημα του Παντουρκισμού. Δηλαδή, μια Τουρκία που θεωρεί ότι ο εθνικός της χώρος αρχίζει από το Αιγαίο και τελειώνει στη θάλασσα της Κίνας! Αυτό επιβεβαιώνουν και οι σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του κ. Ερντογάν για «Τούρκους αδερφούς Ουιγούρους στην Κίνα.» Ενώ διαρκώς υπενθυμίζει, ότι υπάρχουν «Τούρκοι αδερφοί μας, σε Κομοτηνή, Θράκη, Έβρο, με τους οποίους είμαστε ένα…», καθώς και «εκατομμύρια αδελφών μας σε Γερμανία, Ευρώπη, κ.α.» Κατ’ αυτόν, Τουρκία είναι ο κόσμος όλος.

Ιστορικά, προνομιακοί σύμμαχοι και αρωγοί του τουρκικού ιμπεριαλισμού ήταν, και είναι και σήμερα…, οι Γερμανοί, αλλά και Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί. Ενώ, μετά τον Β΄ Π. Π., οι ΗΠΑ. Πρόσφατοι σημαντικότατοι σύμμαχοι είναι οι Ρώσοι, και οι Ιρανοί. Ο καθένας για τους λόγους του θέλουν μια προνομιακή συμμαχία με τους Τούρκους. Ωστόσο, πάγιος όρος των Τούρκων ήταν και είναι, το να αφανιστούν ή να υποταγούν απολύτως οι Έλληνες και όποιοι άλλοι λαοί, (π.χ. οι Κούρδοι) στέκονται εμπόδιο στο σχέδιο του Παντουρκισμού. Σχέδιο το οποίο ο κ. Ερντογάν το εμπλούτισε και με την έννοια του Χαλιφάτου. Δηλαδή, της παγκόσμιος θρησκευτικής ηγεσίας όλων των μουσουλμάνων.

Τουρκικοί διωγμοί, σφαγές, γενοκτονίες

Ειδικότερα, τον 20^ο αι.: σφαγές και με κάθε τρόπο εξόντωση των Ελλήνων, έγιναν από τους Τούρκους, πριν και μετά το 1913, το 1914, με την έναρξη του Α΄Π.Π., το 1915, και αργότερα, μέχρι το 1918, οπότε περί τους 250.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους μόνο στα τουρκικά τάγματα θανάτου καταναγκαστικής εργασίας, τα λεγόμενα «αμελέ ταμπουρού». Οι σφαγές κορυφώθηκαν το 1922, με την γενοκτονία που μεθόδευσε ο Κεμάλ. Έτσι, μαζί με το ολοκαύτωμα της Σμύρνης και όλης της Ιωνίας εξοντώθηκαν και διώχθηκαν, με κάθε τρόπο, περισσότεροι από 1.200.000 Έλληνες. Το 1923 ο Ισμέτ Ινονού, αρχιτέκτονας διωγμών και σφαγών από το 1915 και μετά, εξοντώνει και την ελληνορθόδοξη κοινότητα των νησιών της Ίμβρου και της Τενέδου τα οποία «προστατεύονταν» από τη Συνθήκη της Λοζάννης.

Παράλληλα, οι Έλληνες Πόντιοι, μόνο… μεταξύ 1916–1923, βίωναν τη δική τους γενοκτονία, με τουλάχιστον 353.000 νεκρούς. Αλλά, οι σφαγές και οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων συνεχίστηκαν από τους Τούρκους και τις επόμενες δεκαετίες.

Με πρόσχημα μια σειρά από νόμους που καταργούσαν στην πράξη τη Συνθήκη της Λοζάννης οι Τούρκοι συνέχισαν τη συστηματική εθνοκάθαρση. Μεταξύ αυτών: ο νόμος 2007/1932, η επιστράτευση το 1941 και πάλι σε «τάγματα εργασίας» όλων των ανδρών 18-45 ετών της ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής μειονότητας, ο Φόρος Ευμάρειας (Βαρλίκι, 1942-44) επέφεραν την οικονομική καταστροφή και εκμηδένιση των μειονοτήτων. Το 1943, στα νέα «τάγματα θανάτου» επαναλαμβάνονται ακριβώς τα ίδια γεγονότα! Δολοφονίες, εξορίες θανάτου, κάψιμο σπιτιών, βιασμοί, βίαιος εκτουρκισμός, κατάσχεση περιουσιών. Η ίδια κατάσταση συνεχίζεται με κορύφωση τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, 6-7/7/ 1955 με αποτέλεσμα την καταστροφή και εκμηδένιση των εκεί 120.000 Ελλήνων. Με το σχέδιο Αντνάν Μεντερές, του 1957, η Διοίκηση Ανορθόδοξου Πολέμου της Τουρκίας κλιμακώνει την καταστροφή με μαζικές απελάσεις οι οποίες κορυφώνονται το 1964.

Το 1967 η Τουρκία απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και εισβολή στον Έβρο. Τα επιθετικά εκ μέρους της επεισόδια συνεχίζονται μέχρι το μοιραίο 1974 στην Κύπρο. Τότε η χώρα μας πέφτει στην καλοστημένη παγίδα εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, και με το εγκληματικό πραξικόπημα (προδοτικό εκ του αποτελέσματος) εναντίον του Μακαρίου, ένοχου σε πολλά για την κυπριακή καταστροφή, δίνεται στην Τουρκία το δικαίωμα της εισβολής και της κατοχής μέχρι σήμερα.

Έκτοτε οι πολεμικές ενέργειες της Τουρκίας κλιμακώνονται, και αναβαθμίζονται με συνεχείς παραβιάσεις με οπλισμένα αεροπλάνα της στο Αιγαίο και διαρκή μεθοριακά επεισόδια, μέχρι και εναντίον Ελλήνων ψαράδων. Έτσι: το 1986 έχουμε μάχη φυλακίων στον Έβρο με νεκρούς 1 Έλληνα και τουλάχιστον 5 Τούρκους, με άγνωστο αριθμό Τούρκων τραυματιών. Στις 28/3/1987 βγαίνει το «Σισμίκ», απειλείται πόλεμος στο Αιγαίο, η Ελλάδα κλείνει την αμερικανική βάση της Νέας Μάκρης, μέχρι που οι Α. Γ. Παπανδρέου και Τ. Οζάλ καταλήγουν σε «όχι πόλεμο». Στις 18/6/1992 σκοτώνεται σε αερομαχία στο Αιγαίο ο Υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς, όταν οι Τούρκοι καταρρίπτουν το μαχητικό του, Mirage F1.

Καθοριστικό γεγονός στην κατακτητική πρακτική και επιθετικότητα της Τουρκίας αποτελεί η εξαγγελία της, το 1995, για «κάζους μπέλι» (casus belli -αιτία πολέμου), εάν η Ελλάδα ασκήσει το διεθνώς απαράγραπτο δικαίωμα της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12. Έκτοτε η γραμμή του 25ου Μεσημβρινού, έχει τεθεί από τους Τούρκους ως όριο για τη διχοτόμηση του Αιγαίου, με ό,τι αυτό σημαίνει για υφαλοκρηπίδα, FIR, έρευνα και διάσωση, ΑΟΖ. Έτσι, όμως τα ελληνικά νησιά κινδυνεύουν να μείνουν αποκομμένα από την υπόλοιπη Ελλάδα, ουσιαστικά υπό τουρκική κυριαρχία. Ήδη, απειλούνται καθημερινά με απόβαση-κατάκτηση και χαμηλές υπερπτήσεις οπλισμένων αεροπλάνων.

Σε συνέχεια αυτού του στην πράξη πολέμου, οι Τούρκοι στις 28/1/1996 κατά­λαμβάνουν μία από τις ελληνικές βραχονησίδες Ίμια, και σκοτώνουν τους Έλληνες αξιωματικούς Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο και Έκτορα Γιαλοψό καταρρίπτοντας το ελαφρό και μη πολεμικό ελικόπτερό τους.

Η μόνιμα κατακτητική σε βάρος της Ελλάδος Τουρκία απαιτεί στην πράξη κατάργηση της Συνθήκης της Λοζάννης και θέλει να πάρει 25 νησιά στο Αιγαίο και 127 νησίδες και βραχονησίδες. Η μακροσκελής λίστα EGAYDAAK (ακρωνύμιο εγχειριδίου που εκδόθηκε από τις Ακαδημίες Πολέμου της Τουρκίας) με αυτά τα 152 νησιά συντάχθηκε το 1996. Από τότε η Τουρκία θέτει επίσημα ζήτημα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, ενώ κατέθεσε αίτημα και στο ΝΑΤΟ για αλλαγή ονομασίας αυτών των νησιών με τουρκικές.

Στις 9/10/1996 σε αερομαχία στο Αιγαίο σκοτώνεται ο Τούρκος πιλότος Ναΐ Ερντογάν, ενώ διασώζεται ένας δεύτερος, ο οποίος περιθάλπεται και παραδίδεται σώος στους Τούρκους. Στις 23/5/2006 σκοτώνεται σε αερομαχία ο Σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης, ενώ διασώζεται ο Τούρκος αντίπαλός του παρά το ότι είχε καταπέσει και το δικό του αεροσκάφος. Στις 17/1/2018 τουρκικό περιπολικό πλοίο ακουμπάει πλευρικά με μεγάλη ταχύτητα την ελληνική κανονιοφόρο Νικηφόρος στα Ίμια. Τα μεσάνυχτα 12/2/2018 τουρκικό πλοίο προσπαθεί να εμβολίσει το ελληνικό περιπολικό του Λιμενικού, Γαύδος. Στις 10 το πρωί της Παρασκευής 2 Μαρτίου 1918, οι Τούρκοι συλλαμβάνουν στον Έβρο 2 Έλληνες στρατιωτικούς, τους: Άγγελο Μητρετώδη (Ανθυπολοχαγό) και τον Δημήτρη Κουκλατζή (λοχία ΕΠ.ΟΠ).

Η κλιμάκωση, ο Δούρειος Ίππος εντός της Ελλάδος, και το αύριο

Όλα τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που προαναφέρθηκαν αποδεικνύουν ότι διαχρονικά η μέχρι τώρα πολιτική της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας ήταν απολύτως λανθασμένη. Όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα περιθώριο της δωσιλογικά, επί δεκαετίες διατυμπανιζόμενης δήθεν «Ελληνοτουρκικής φιλίας», αλλά η Ελλάδα κινδυνεύει ξανά και ξανά μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.. Κι όμως υπάρχουν και χειρότερα. Καθώς, μόλις προχθές η μόνιμη Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας, εγκάλεσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ και πάρει μέτρα εναντίον της Τουρκίας, ώστε αυτή να μην επιτίθεται στους συμμάχους των ΗΠΑ, όπως έγινε με τους Κούρδους στο Αφρίν οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν από τους Αμερικανούς. Η Επιτροπή έθεσε θέμα αναξιοπιστίας των ΗΠΑ. Και το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι ΗΠΑ σε περίπτωση επίθεσης της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος ή της Κύπρου; Θα τηρήσουν τη γνωστή πολυετή τακτική των «ίσων αποστάσεων» μεταξύ του Τούρκου σφαγέα γενοκτόνου και του Έλληνα που είναι το θύμα του; Όπως έκαναν οι ΗΠΑ, το 1922, ενώ τα πολεμικά τους ήταν αγκυροβολημένα στον κόλπο της κατασφαζόμενης, φλεγόμενης Σμύρνης, ή το 1955, με την Καταστροφή των Κωνσταντινουπολιτών, ή το 1974 στην Κύπρο με τις εκεί μεθοδεύσεις Κίσσινγκερ;

Αλλά, ο εφιάλτης δεν έχει τέλος, γιατί υπάρχει και ο Δούρειος Ίππος εντός της Ελλάδος. Πάμπολλοι έλεγαν, και λένε, πως όσα εξαγγέλλει και πράττει ο εκάστοτε Τούρκος πρόεδρος, και ειδικά ο κ. Ερντογάν, τα λέει για «εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία.» Αυτή η προδοτική θεώρηση, αποσκοπούσε στο να συνεχίσουν οι Έλληνες να κοιμούνται τον ύπνο του εθνομηδενισμού και της καταστροφής μετά τα 3 Μνημόνια τα οποία τους επέβαλε η εγκληματική, εκ του αποτελέσματος, Μεταπολίτευση. Να, λοιπόν, που η δήθεν «εσωτερική κατανάλωση» της Τουρκίας είναι ένα τουρκικό πολυετές, μεθοδικό, και επίμονο σχέδιο για κατοχή και δορυφοροποίηση της Ελλάδος, το οποίο πλασάρουν οι Τούρκοι, σχεδόν με κάθε ΜΜΕ της Ελλάδος.

Ωστόσο, μέσα στον ίδιο Δούρειο Ίππο, υπάρχει και το γνωστό ΕΛΙΑΜΕΠ. Στις 21/3/2018, στο τηλεοπτικό κανάλι «Έψιλον», στο Δελτίο Ειδήσεων των 18.30, ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λουκάς Τσούκαλης ευθυγραμμισμένος με τον αντιπρόεδρό του, των γνωστών διεθνιστικών-εθνοαποδομητικών απόψεων, κ. Θάνο Βερέμη είπε, ότι: «εάν η Τουρκία τοποθετήσει το γεωτρύπανό της μέσα στο οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ δεν νομίζει πως η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να αντιδράσουν.» Έτσι, όμως, καλεί Ελλάδα και Κύπρο να τεντώσουν τον τράχηλο στο χαντζάρι του τουρκικού επεκτατισμού. Δεν χρειάζεται καμία αντίσταση. Παραδώστε τα πάντα. Και γρήγορα! Η υποδούλωση στα τουρκικά και διεθνή οικονομικά συμφέροντα ονομάζεται «οικονομικός ρεαλισμός», και διαγράφεται κάθε έννοια εθνοπροδοσίας.

Ο κ. Ερντογάν κι ο αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων μιλούν δημόσια για 2,5 πολέμους. Αυτό είναι ένα σχέδιο των Κεμαλικών, του 1990. Ο ένας πόλεμος αφορά το Αιγαίο και την Κύπρο, ο δεύτερος τα σύνορα Συρίας, Ιράκ, και ο μισός… τους Κούρδους, στο εσωτερικό της Τουρκίας. Έτσι, η περίοδος από τώρα μέχρι τον Οκτώβριο, ειδικά στην Κύπρο, θεωρείται περίοδος κόκκινου συναγερμού για πολεμικές ενέργειες των Τούρκων. Η Τουρκία, εάν δεν ελεγχθεί από τα μεγάλα κεφάλαια του πλανήτη που βρίσκονται πίσω από όλα και όλους, μπορεί ανα πάσα στιγμή να εξαπόλυση έναν πόλεμο κατά της Κύπρου, αρχικά, ως του πιο αδύναμου κρίκου του ελληνισμού. Μιας και πάντοτε χτυπά πάσει δυνάμη τον πιο αδύναμο, και με τις «πλάτες» των Μεγάλων. Όπως έκανε και στο Αφρίν της Συρίας.

Η Τουρκία θα συνεχίσει με μικρά ή μεγαλύτερα επεκτατικά βήματα σε βάρος Ελλάδος, Κύπρου να κατακτά οτιδήποτε κατακτάται σε αέρα, ξηρά, θάλασσα και υποθαλασσίως. Με ύπουλες, μουλωχτές κινήσεις και άλλοτε φανερές θα κόβει φέτα, φέτα όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, και θα περιμένει να πιάσει κυριολεκτικά στον ύπνο τους Έλληνες, όπως έγινε με την σύλληψη των 2 στον Έβρο. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει το υπαρκτό σχέδιό της για κατάληψη κάποιου ελληνικού νησιού, ή ειδικά του Καστελόριζου, ή των πέριξ αυτού βραχονησίδων, γιατί μόνο έτσι αυξάνει τεραστίως την ΑΟΖ της.

Τα πράγματα τίθενται ωμά: Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά είναι πρακτικά μόνη της με συμμαχίες τύπου «Πόντιου Πιλάτου». Και, αν δεν θέλει να υποδουλωθεί στην Τουρκία πρέπει να καταλάβει, ότι ήδη βρίσκεται σε μακροχρόνιο πόλεμο με αυτήν. Είναι καταφανές ότι δεν χρειάζεται εδαφική ή κυριαρχική απώλεια για να ενεργοποιηθούμε «κατόπιν εορτής». Έτσι, έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια τέτοια μεγάλη καταστροφή και αναγκαστικά εκτεταμένο πόλεμο, ή σε μικρής κλίμακας πολεμικές εμπλοκές. Γι’ αυτό απαιτούνται άμεσα: 

1. Απόλυτη αλλαγή πολιτικής, πνεύμα ομοψυχίας, λαϊκή ενότητα, και άνοδο του φρονήματος. 

2. Στρατιωτική αναδιοργάνωση, άμεσοι εξοπλισμοί, εκτεταμένες ασκήσεις εφέδρων και οργάνωση παλλαϊκής άμυνας. 

3. Αποφασιστικότητα σύγκρουσης, αλλαγή κανόνων με χρήση προειδοποιητικών βολών και εμπλοκή όπου χρειάζεται.

Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία μας, θα πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι, εκπαιδευμένοι, και αποφασισμένοι για πολεμικές συγκρούσεις από αύριο κιόλας. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς η επί δεκαετίες πολεμοχαρής, ειδικά σήμερα, Τουρκία.

 http://www.antibaro.gr/article/19015