Το Ισραήλ
επιβεβαίωσε αυτό που γνώριζε ο κόσμος ολόκληρος με κάθε λεπτομέρεια: μία από
τις αμέτρητες αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιήθηκαν κατά ενός στόχου στη
Συρία τον Σεπτέμβριο του 2007, πολύ πριν από την εκδήλωση του υβριδικού πολέμου
που επιβλήθηκε στη χώρα αυτή.
Τη νύχτα της 5ης
προς 6ης Σεπτεμβρίου 2007 ισραηλινά μαχητικά αεροπλάνα που υποστηρίζονταν από AWACS
των ΗΠΑ και από τις δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου των χωρών του συνασπισμού
στο Ιράκ και την Τουρκία, πραγματοποίησε μια επιδρομή κατά ενός συριακού επιστημονικού
κέντρου που βρίσκεται στο Αλ Κιμπάρ στην ανατολική
επαρχία της Ντέιρ Εζ Ζορ.
Η επιδρομή σχολιάστηκε εκτενώς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της περιοχής την εποχή εκείνη.
Για τη Δαμασκό, επρόκειτο
για μια απαράδεκτη επίθεση εναντίον ενός γεωργικού ερευνητικού κέντρου του
Υπουργείου Άμυνας. Για τα προ-Ατλαντιστικά αραβικά μέσα ενημέρωσης ήταν
ένα εργοτάξιο για την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα με βορειοκορεάτικο σχεδιασμό.
Το Ισραήλ είχε
επίσημα αποφύγει να σχολιάσει σύμφωνα με το δόγμα του της στρατηγικής ασάφειας
και εξαπάτησης. Ωστόσο, προ-ισραηλινά μίντια ανέφεραν το περιστατικό,
εστιάζοντας στην «υπαρξιακή» απειλή που θέτει η πυρηνική συνεργασία μεταξύ της
Συρίας και της Βόρειας Κορέας για το Ισραήλ.
Την επομένη της
επιδρομής, η κρατική συριακή τηλεόραση είχε διαδώσει εικόνες από ένα κατεστραμμένο
βιομηχανικό χώρο, επισημαίνοντας ότι είχαν τραυματιστεί ξένοι συνεργάτες.
Μια επίσημη συριακή
ανακοίνωση καταδίκαζε με σκληρή γλώσσα αυτή τη πολλοστή ισραηλινή επίθεση και ορισμένοι
ακτιβιστές αμφισβητούσαν τη κατάσταση της συριακής αεράμυνας και αναρωτιούνταν πως
μπορούσαν και διείσδυσαν τα βομβαρδιστικά του εχθρού τόσο βαθιά στο εσωτερικό
της Συρίας και να χτυπήσουν μια τόσο «ευαίσθητη» τοποθεσία χωρίς να ενεργοποιηθεί
οποιοσδήποτε πύραυλος έδαφος-αέρας ή συστοιχία
της αεράμυνας.
Πιο διασκεδαστική
ήταν η αντίδραση ορισμένων δυτικοευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης: χαρακτήριζαν «συνωμοσίολογο» κάθε ιστότοπο που ανέφερε αυτό το γεγονός.
Ωστόσο, χρόνια
αργότερα και παρατηρώντας την προφανή αποτυχία του πολέμου του εναντίον της
Συρίας, το Ισραήλ μόλις επιβεβαίωσε αυτό το περιστατικό απειλώντας πάλι τη
Δαμασκό και ... το Ιράν!
Γιατί επέλεξε το
Τελ Αβίβ αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή;
Απλά επειδή η Συρία
αναπτύσσει στρατιωτική βιομηχανία με τη βοήθεια του Ιράν, και επειδή η Δαμασκός
έχει επιλέξει όχι μόνο τη στρατηγική της Χεζμπολάχ και της Βόρειας Κορέας, η
οποία βασίζεται ουσιαστικά σε μια βαλλιστική δύναμη κορεσμού αλλά και φέρεται να έχει επιλέξει επίσης μια επείγουσα ανάσταση ενός πυρηνικού προγράμματος τόσο για πολιτικούς όσο και
για στρατιωτικούς σκοπούς.
Αυτή η επιλογή
ταιριάζει στην πραγματικότητα στην Τεχεράνη, η οποία δεσμεύεται από μια διεθνή
πυρηνική συμφωνία στο έδαφός της, αλλά όχι εκτός της επικράτειάς της.
Για τη Δαμασκό, το
μάθημα από τη Βόρεια Κορέα είναι αποκαλυπτικό για πολλούς λόγους. Εξάλλου,
οι σχέσεις με την Πιονγκγιάνγκ έχουν ενισχυθεί ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία
χρόνια.
Οι Σύροι
στρατιωτικοί ανακαλύψαν τα τελευταία δύο χρόνια ότι οι αντάρτες διέθεταν μέσα κατασκευής
μικρών όπλων και οβίδων, βλημάτων και πυραύλων, καθώς και μέσα για την ανάπτυξη
χημικών τοξικών αερίων. Γινόταν πλέον σαφές ότι για να επιβιώσουν, έπρεπε
να ξαναχτιστεί το συντομότερο δυνατόν η μικρή στρατιωτική βιομηχανία όπλων που
υπήρχε πριν από τον πόλεμο και να διατεθούν όλοι οι υπάρχοντες πόροι για τη
δημιουργία αποτρεπτικής βαλλιστικής δύναμης. Μια επιλογή υπαγορευόμενη από
τις σχετικές επιτυχίες της λιβανικής αντίστασης και του βορειοκορεατικού κατορθώματος.
Είναι σε αυτή την
οπτική που εγγράφονται οι απειλές του Ισραήλ.
Το Ισραήλ παραμένει
πυρηνική, χημική και βιολογική δύναμη, αλλά ανησυχεί βαθύτατα για τα πυρηνικά
και βαλλιστικά προγράμματα του Ιράν καθώς και με την επιβίωση της σημερινής εξουσίας
στη Συρία.
Δύο άλλες χώρες
στην περιοχή επιδιώκουν να αποκτήσουν ή έχουν ήδη αποκτήσει τα μέσα για να
έχουν το πυρηνικό όπλο: η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία, δύο συμμάχοι της
Ουάσινγκτον, αλλά οι φιλοδοξίες τους δεν προκαλούν καμία ανησυχία στο
Ισραήλ.
Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου