Νέα τρομοκρατική επίθεση σημειώθηκε χθες Σάββατο το βράδυ στην καρδιά του Λονδίνου, όπου δράστες έριξαν το φορτηγάκι στο οποίο επέβαιναν πάνω σε πεζούς στη Γέφυρα του Λονδίνου προτού επιτεθούν με μαχαίρια εναντίον περαστικών στη γειτονική περιοχή Μπόροου Μάρκετ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον έξι άνθρωποι. Τουλάχιστον 30 άνθρωποι έχουν διακομιστεί σε πέντε νοσοκομεία της βρετανικής πρωτεύουσας, σύμφωνα με την υπηρεσία ασθενοφόρων, η οποία επεσήμανε ότι έχει παράσχει βοήθεια σε πιο ελαφρά τραυματίες επί τόπου.
Χρόνια τώρα μέσα από την αρθρογραφία του ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος περιγράφει τις πραγματικές διαθέσεις των Σουνιτών Εισβολέων στην καρδιά της Ευρώπης.
Η παρουσία του Ισλάμ σε μια χώρα επιδρά στις εξελίξεις ευθέως
ανάλογα με τους αριθμούς των μουσουλμάνων που βρίσκονται εκεί. Αν οι
αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οι
μουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να
ασχοληθούν αποκλειστικά με την καθημερινότητα τους. Αυτό ισχύει απόλυτα
σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό
μουσουλμάνων από 0,08 έως 1,8% .
Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Η επιθετική ισλαμοποιήση έχει σαν αφετηρία την στιγμή που οι
αριθμοί των μουσουλμάνων είναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές
κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ’ αρχήν δικαιωμάτων που στην
συνέχεια εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές η καταπιεστικές για τις
άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιας χώρας. Όπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ.
Peter Hammond στο εξαιρετικά διαφωτιστικό του βιβλίο Slavery,
TerrorismandIslam: The HistoricalRootsandContemporaryThreat (2010), όταν
οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και ‘πολιτικά ορθές’ κοινωνίες δέχονται
μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα
ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.
Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων
προσεγγίζει το 2 – 5 % αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών
μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται
περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λ.χ. φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα
παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η
Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταϊλάνδη (4,6%). Μόλις το ποσοστό
ξεπεράσει περίπου το 5 % (Γαλλία 8 %, Σουηδία 5 %, Ελβετία 4,3 %,
Ολλανδία 5,5 %, Φιλιππίνες 5 %) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό
μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. λ.χ., γίνονται μεγάλες
διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού ‘καθαρού’ (halal) με
ισλαμικούς όρους φαγητού, π.χ. στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την
εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε μουσουλμάνους για την προπαρασκευή
και διαχείρισή του.
Σε περιπτώσεις που το αίτημα τους δεν γίνεται δεκτό εμφανίζονται
απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή αιτήματα
αυτοδιοίκησης με βάση την Σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες
κοινότητες τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση
απορριφθεί.
Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των μουσουλμάνων ξεπερνά το 10 %,
βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση
παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση. Στο Παρίσι
βλέπουμε ήδη πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί
τους ισλαμιστές απαντάται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και
Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ και Άμστερνταμ για κάποιο φίλμ).
Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με τέτοια
ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15 %).
Με ποσοστά πάνω από 20 % σημειώνονται συχνές εγκληματικές
ενέργειες που περιλαμβάνουν σκοτωμούς αντιφρονούντων ετερόπιστων
(χριστιανών) η ετερόδοξων (σιίτες) καθώς και σχηματισμός
παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λ.χ. στην Αιθιοπία (32,8 %), στο Τσαντ
(53,1 %) και στο Λίβανο (59,7 %) και στη Βοσνία (40 %). Όταν το ποσοστό
των μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60 % σημειώνονται οργανωμένες
διώξεις ‘άπιστων’, εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, η χρησιμοποίηση της
Σαρία σαν επιθετικού όπλου όπως και η Γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς
και φαινόμενα βίαιης Τζιχάντ (Μαλαισία 60,4 %, Κατάρ 77,5 %, Σουδάν 70
%, Μπανγκλαντές 83 %, Αίγυπτος 90 %, Ινδονησία 86,1 % κλπ).
Πρόσφυγες η Εισβολείς;
Οι χριστιανικές χώρες γεμίζουν από μουσουλμάνους τυχαία η κατόπιν
κάποιας συνειδητής κινητοποίησης; Κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να
διατυπώσει κάποια καίρια άποψη. Παρατηρήσεις όμως είναι δυνατόν να
γίνουν. Η κραυγή ‘Χετζίρα’ (Hijrah) στέλνει κραδασμούς ανατριχίλας στις
ψυχές και στο θυμικό των μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ
κι’ αναφέρεται στη φυγή σαν πρόσφυγας του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα,
για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα
(τότε, Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την
επεκτατική στη συνέχεια κυριαρχία του Ισλάμ παντού.
Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των μουσουλμάνων
να μιμηθούν τoν Προφήτη και να αυξήσουν την Χετζίρα, με στόχο την
επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες. Μια τέτοια
‘φυγή’ των μουσουλμάνων, με την μορφή προσφυγιάς η μετανάστευσης,
οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η Σαρία (ιερός νόμος) μπορεί
τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες.
Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των
δημοκρατικών θεσμών και της ανοχής των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση
οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ – ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν
σαφείς θρησκευτικές αναφορές στα διάφορα ιερά κείμενα. Σε ποιo βαθμό
λοιπόν η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την
υπόλοιπη Ευρώπη είναι προϊόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής η αποτέλεσμα
προσχεδιασμένης – με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού συχνά – ισλαμικής
διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο
των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra,
the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing
Islam?. AdvancingNativeMissions, 2009).
Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες και στα
βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της
Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχου αλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας –
Σερβίας και Γερμανίας – Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των
ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχιστα γυναικόπαιδα) πως 8 στους
10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω.
Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες ‘πρόσφυγες’, που είναι οι πολλές γυναίκες,
τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν
από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου;
Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πως δεν γίνεται σχεδόν
καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.
Είναι επίσης ακατανόητο πως όσοι διαφεύγουν από τη Συρία κυρίως
στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες
που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές. Σε χώρες όπως το Κουβέιτ,
το Κατάρ , τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα
μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με
σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες , και που δεν μπορούν
να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8
εκ., Λίβανος 1,2 εκ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000). Κι αυτοί
όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα
και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να
παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα, δεν δέχονται κανέναν;
Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα ‘φυγή’ (hijrah) προς την Δύση;
Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στη Συρία και στο Ιράκ είχε
απειλήσει την Δύση με 500.000 χιλιάδες ισλαμιστές ‘πρόσφυγες’. Που
σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διέβρωναν τις κοινωνίες αυτές
από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή
της Σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη
να κατακλύζεται από μουσουλμάνους και τα ελληνικά νησιά, σαν
ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών
τους.
Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό. Μια και η εθνικότητα και
το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Έχει όμως μεγάλη σημασία η
σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του
διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι
αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο
πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα,
εξαίρεση του ‘άλλου’ κυριαρχούν στο δικό τους πολιτισμό. Στην
αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;
Οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά
κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να
εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους
θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν
μπορεί να καταλάβει τη σκέψη τους και την έλλειψη
οραματισμών.Επισημάνθηκε σε πολλά ΜΜΕ πως το κλείσιμο των συνόρων χωρών
της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλκανικής οδηγει την Ευρώπη σε
απομονωτισμό. Παρά το γεγονός πως ακριβώς αυτό το σφράγισμα συνόρων για
παράνομους διερχόμενους – ποτέ δεν ‘έκλεισαν’ ‘ τα σύνορα και συνεχίζουν
να υπάρχουν δεκάδες νόμιμα entry points – ανέκοψε την αυθαίρετη ροή
μουσουλμάνων μεταναστών προς την Ευρώπη. Η πολιτική ορθότητα ομως
επιμένει πως η επιλογή αυτή συνιστά κατρακύλα στον αυταρχισμό και την
κλειστή κοινωνία. Υπονοείται δηλ πως τα ανοιχτά σύνορα και η ελεύθερη
διακίνηση πολιτών μέσα στην Ευρώπη περιλαμβάνει την αυθαίρετη
μετακίνηση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Αφρική και την Μέση
Ανατολή πρός κάθε γωνιά της ΕΕ. Από πότε όμως κάποια τέτοια πρόθεση
περιλαμβάνεται στην Συνθήκη της Ρώμης; Ολα αυτά δεν είναι παρά
αποτελέσματα μιάς ανόητης ‘πολιτικά ορθής’ αριστερόφρονης συμπεριφοράς
που συγχέει τα πράγματα και προετοιμάζει τις κοινωνίες της Δύσης για τον
οριστικό τους θάνατο.
Γιατί αποτελεί ευθύνη της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα το
συμμάζεμα των συνεπειών των εμφύλιων σπαραγμών και των εξοντωτικών
θρησκευτικών πολέμων ανάμεσα σε φανατικούς που περιφρονούν τις αξίες της
Δύσης γενικότερα; Μήπως – όπως διατείνονται κάποιοι – λόγω
αποικιοκρατικού παρελθόντος ορισμένων δυτικών δυνάμεων; Είναι δυνατόν
παρόμοιοι ισχυρισμοί να προέρχονται από Αραβες και άλλους μουσουλμάνους
των οποίων η υπόσταση ακριβώς οφείλεται σε κατακτητικούς πολέμους και σε
βίαιους εξισλαμισμούς;
Τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα δεν οφείλονται, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, στην είσοδο βαρβαρικών φύλων από τον Βορρά αλλά στις κατακτητικές επιδρομές των μουσουλμάνων Αράβων από την Ανατολή και τον Νότο. Δεν είναι τυχαίο πως ολόκληρη η Βόρεια Αφρική αποτελούσε για αιώνες το μήλο της έριδος για τις αυτοκρατορίες της Μεσογείου (λ.χ. Καρχηδόνα) και βούλιαξαν στην παρακμή και το περιθώριο μόλις πέρασαν, μέσω βίαιων πολέμων, στα χέρια των Αράβων και του Ισλάμ (βλ. σχετ. διάλεξη του Bill Warren, Why we are Afraid of Islam, στο Youtube, https://www.youtube.com/watch?v=t_Qpy0mXg8Y ).
Οταν οι θεωρητικοί της Αλ Καίντα και οι προπαγανδιστές του Σαλαφισμού (μουσουλμανική προγονολατρεία) επιμένουν για την ανασύσταση της ισλαμικής κυριαρχίας από την Ισπανία (Ανδαλουσία) μέχρι την Ινδονησία είναι φανερό πως αναφέρονται σε Αραβικές κατακτήσεις και στην βίαιη επιβολή του Ισλάμ από τον μεσαίωνα μέχρι αρκετά πρόσφατα (βλ. σχετ. το βιβλίο του Αραβα ποιητή Αδωνις, Ισλάμ και Βία, Αθήνα 2016) .
Και ποιό αποικιοκρατικό παρελθόν έχουν στη Μέση Ανατολή κράτη όπως το Βέλγιο, η Ισπανία, χώρες της Σκανδιναυίας, η Αυστρία, η Γερμανία κα, προς τις οποίες όμως κατευθύνονται τα κύματα των μεταναναστών η στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται πράξεις τρομοκρατίας και σφαγές αμάχων;
Πλάνη επίσης συνιστά ο ισχυρισμός πως οι μουσουλμάνοι μετακινούνται λόγω βομβαρδισμών των χωρών τους και εξοντωσης τους από τα αφεντικά του κράτους που ζούνε και των συμμάχων τους. Ποιός βομβάρδισε ποτέ, μεταξύ άλλων, την Νιγηρία, την Σομαλία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Ερυθραία και την Αλγερία? Και γιατί δεν υπάρχουν πρόσφυγες από την Υεμένη που, από τον Μαίο που την βομβαρδίζει ανηλεώς η Σαουδική Αραβία, εχουν χάσει την ζωή τους πάνω από 7.000 άνθρωποι? Μήπως επειδή είναι Σιίτες, και η γενικότερη ισλαμική ‘εισβολή’ είναι Σουνιτική? Γιατί τόσος πόνος στη Δύση για το Χαλέππι και πλήρης αδιαφορία για τα θύματα της Υεμένης?
Ολα αυτά όμως αποτελούν ψιλά γράμματα για τις επιλεκτικές ευαισθησίες των μέσων ενημέρωσης της Δύσης και ιδιαίτερα της χώρας μας.
Οι ευρωπαίοι αρχίζουν να κοιτούν πίσω από τον ώμο τους με καχυποψία. Ουδείς πλέον αισθάνεται ασφαλής κι’ αισιόδοξος.
ΟΙ ευρωπαικές ηγεσίες εν τούτοις αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα
την πραγματικότητα. Και να αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη υφίσταται μιά
καινούργια εισβολή. Μεθοδευμένη, εκτεταμένη κι’ ανηλεή. Οι συνθήκες και
το περιβάλλον διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα των μουσουλμανικών
επιθέσεων (Αραβικών, Ταταρικών και Οθωμανικών) του Μεσαίωνα και
προηγουμένως των βαρβαρικών επελάσεων των σκοτεινών χρόνων.
Τα αποτελέσματα όμως θα είναι ίδια. Αν όχι χειρότερα. Διότι η
σημερινή εισβολή είναι περισσότερο αποτελεσματική. Εχει την δυνατότητα
να κατακλύσει και να κατακτήσει ουσιαστικά, λόγω της δικής της αδράνειας
και παθητικής στάσης, την Ευρώπη. Τότε, οι ειβολείς αποκρούσθηκαν είτε
αφομοιώθηκαν από την ισχυρότερη κουλτούρα των κρατών υποδοχής. Σήμερα
όμως οι ισλαμικές αξίες είναι επιθετικότερες και οι φορείς τους
αποφασισμένοι να κυριαρχήσουν πάνω στις παθητικές ευρωπαικές κοινωνίες.
Οταν οι ευρωπαικές ηγεσίες συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα θα είναι
πλέον πάρα πολύ αργά. Οι αξίες της ανοχής και του ανθρωπισμού, που
υπαγορεύουν την συμπεριφορά τους, αποτελούν και το αδύνατό τους σημείο.
Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεις με ανοχή και υποχωρήσεις μιά
αντίληψη επιθετικότητας, μισαλλοδοξίας και απόλυτου αυταρχισμού.
Το αποτέλεσμα θα είναι να πλημμυρίσει η Δύση από στρατιές
μουσουλμάνων και να μετακινηθεί σχεδόν ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η
Βόρεια Αφρική βορειότερα κατακλύζοντας σημαντικά τμήματα της Δυτικής
Ευρώπης. Υπάρχει όμως και το άλλο, εξ΄ίσου δυσάρεστο, ενδεχόμενο. Να
πάρουν στα χέρια τους απ’ ευθείας οι λαοί της Δύσης την κατάσταση.
Ηδη διαπιστώνουμε σημαντικές αντιπαραθέσεις σε γειτονιές της
Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας ανάμεσα σε ντόπιους εθνικιστές
και “ξένους¨ η πολιτογραφημένους μετανάστες. Κυρίως μουσουλμάνους –
Αραβες η Αφρικανούς. Η σταδιακή μεταμόρφωση του εκλογικού σώματος σε
ολόκληρη την Ευρωπη και η μετακίνησή του σε περισσότερο ακραίες θέσεις
δεν είναι άσχετο με την διόγκωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην
Ευρώπη αλλά και με την ριζοσπαστικοποίηση των ισλαμιστών. Η βία φέρνει
βία και η θρησκευτική αλαζονεία, μαζί με τον φανατισμό, σπέρνει
αντίδραση και γεννά όλο και περισσότερο μίσος.
1. Πως γινεται να υπαρχουν αναμεσα στους μεταναστες/προσφυγες
μια συντριπτικη πλειοψηφια νεαρων ανδρων και παμπολλα ασυνοδευτα παιδια;
Που ειναι οι γυναικες και οι πιο ηλικιωμενοι ανθρωποι; Ποιες χριστιανες
μαναδες θα εγκατελειπαν τα παιδια τους διακινδυνευοντας την ζωη τους;
Μηπως ειδατε το βιντεο απο το Χαλεππι με την μουσουλμανα που εζωσε τα
δυο 8χρονα κοριτσακια της με εκρηκτικα για να τιναξουν, στο ονομα της
τζιχαντ, στον αερα ενα αστυνομικο τμημα; Χτυπησε αυτο κανενα καμπανακι
στο μυαλο του κ. Προεδρου;
2. Αλλο σοβαρο ζητημα ειναι πως ουδεις
προβληματιζεται πως μοναχα μουσουλμανοι πλημμυριζουν τις θαλασσες και
τις ακτες μας προερχομενοι απο Ασια και Αφρικη. Μονο αυτοι υποφερουν απο
εμφυλιες συγκρουσεις η απο φτωχεια: Απο περιοχες που κυριαρχουν η Μποκο
Χαραμ (Νιγηρια), η Αλ Σαμπααμπ (Σομαλια/Ερυθραια) και διαφορες ακραιες
οργανωσεις της Λιβυης, του Σουδαν και της Αιγυπτου γιατι μοναχα
μουσουλμανοι βρισκουν τον δρομο προς την Ευρωπη και σχεδον καθολου
χριστιανοι – που υφιστανται και τους μεγαλυτερους διωγμους; Και σαν
οικονομικοι μεταναστες μοναχα οι μουσουλμανοι υποφερουν σε χωρες σαν
αυτες – η και αλλες; Τα απλα αυτα ερωτηματα γιατι δεν βασανιζουν τις
αρχες που ασχολουνται με την μεταναστευτικη πολιτικη;3. Ειναι το Ισλαμ θρησκεια αγριοτητας κι οχι αγαπης. Οι διδασκαλιες του Κορανιου και των Χαντιντ (ιερες παραδοσεις) ειναι ορισμενες. Δεν σηκωνουν αναθεωρηση και διασταλτικες ερμηνειες. Πολλοι το προσπαθησαν, κι εχασαν τη ζωη τους – σε Σουδαν, Πακισταν, Αιγυπτο κι αλλου. ‘Ισλαμ’ σημαινει υποταγη. Στους κανονες και τις εντολες του Θεου. Γι αυτο ειναι ασυμβατο με την Δημοκρατια. Ισλαμιστες δεν δισταζουν να το διακηρυξουν. “Μουσουλμανος δημοκρατης ειναι αντιφαση. Σαν να λες Χριστιανος Εβραιος” ( βλ σχετ. Sharia4belgium στο YouTube.com). Νομοθετης ειναι μονο ο Θεος. Ποιο ειναι λοιπον, ισχυριζονται, το νοημα της λαικης κυριαρχιας; Τιποτα δεν μπορει να αλλαξει ο λαος μεσα απο εκλογες…Δεν σημαινει αυτο πως ολοι οι μουσουλμανοι ειναι ακραιοι. Δεν ειναι ολοι ομως μυημενοι στις διδασκαλιες του Κορανιου και των Χαντιντ. Με τον σωστο Σουνιτη μουλα και το καταλληλο κλιμα, ευκολα μπορουν ολοι να ριζοσπαστικοποιηθουν. Δεν ειναι ολοι οι μουσουλμανοι τρομοκρατες. Σχεδον ομως ολοι οι τρομοκρατες ειναι μουσουλμανοι…
4. Το Ισλαμ φαντασιωνεται ενα κοσμο διαιρεμενο. Μεταξυ των εδαφων που κυριαρχει το Ισλαμ (Νταρ αλ Ισλαμ – Οικος του Θεου) και Νταρ αλ Χαρμπ (Οικος του Πολεμου) – εκει δηλ που δεν εχει ακομη εδραιωθει η μουσουλμανικη πιστη. Αρα το εδαφος ειναι προσφορο για την διεισδυση – με καθε μεσο – του μηνυματος πιστης. Εκει εντασσεται και το δογμα – υποχρεωση της μετακινησης (Αλ Χαιζιρια). Ακολουθωντας το παραδειγμα του Προφητη που απο την Μεκκα “μεταναστευσε” στη Μεντινα, κι απο εκει γυρισε πισω θρισμβευτης / κυριαρχος επικεφαλης χιλιαδων πιστων. Εκτοτε μετραει και το μουσουλμανικο ημερολογιο. Ποιος μπορει να αποκλεισει πως το μεταναστευτικο κυμα που αντιμετωπιζει η Ευρωπη δεν ειναι συνειδητη κινηση των ‘πιστων’ που ακολουθουν τις σχετικες εντολες του Προφητη (93 στιχοι στο Κορανι δινουν κατευθυνσεις για τον σκοπο αυτο). Ιδιαιτερα μαλιστα οταν ισλαμιστες ηγετες εχουν δωσει αντιστοιχες εθντολες (Αλ Μπαγκντατι, χαλιφης Ισλαμικου Κρατους και ο Μουφτης της Ιερουσαλημ, 3/2015).
5. Γιατι οι ευπορες μουσουλμανικες χωρες δεν ανοιγουν τις πορτες τους στους μεταναστες, πιστους του Ισλαμ; Δεν θα αξιζε να ερωτηθουν; Οταν ζητησε εξηγησεις σχετικα η Γερμανια, η Σαουδικη Αραβια δηλωσε ετοιμη να χτισει ενα τζαμι για καθε100 μεταναστες, αλλα στη Γερμανια! Ουδεις μετακινηθηκε στα Εμιρατα, στη Σαουδικη Αραβια η στο Κουβειτ. Μονο σε χωρες με σοβαρα οικονομικα προβληματα πηγαν, οπως ο Λιβανος, η Αιγυπτος και η Ιορδανια. Και η Τουρκια βεβαια. Με την προοτπικη να φυγουν ολοι αργοτερα απο εκει. Για Ευρωπη πιθανοτατα. Μια Ευρωπη της οποιας τις αξιες, τις αρχες και τους νομους περιφρονουν. Κι ομως για εκει κινουνται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου