Online καταγραφή δημοσίου στην Ιρλανδία και αύξηση μισθών στην Ιαπωνία - Είχαν κι εκεί "μαφίες"

γράφει ο Δημήτρης Παφίλας 

Συναντάμε απογοητευμένους ανθρώπους που είναι σε τέτοιο

βαθμό αηδιασμένοι από τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα ώστε αν και έχουν την οικονομική δυνατότητα κατέθεσαν λ. χ τις πινακίδες του αυτοκινήτου τους.

Δεν θέλουν επ΄ ουδενί να χρηματοδοτούν ένα τέτοιο κράτος και να πληρώνουν την αξία του αυτοκίνητου τους δυο και τρεις φορές με τα τέλη, τις ασφάλειες. Την ίδια συμπεριφορά επιδεικνύουν και έναντι της εφορίας ενώ έχουν περιορίσει και τις εξόδους τους, καθώς δεν θέλουν προφανώς να συναντούν τους καταστηματάρχες “κλαίουσες χήρες”- οι
οποίοι δυσανασχετούν αλλά το βράδυ όταν ήλθε η ώρα κόβουν το λεγόμενο Ζ με 22 ευρώ.

Φυσικά περιττεύει να αναφέρουμε τι λένε για τους πολιτικούς και τους δήθεν
“επιχειρηματίες” της ελληνικής αγοράς.  Όλος αυτός ο κόσμος αρνείται να συνταχθεί και με τους πολιτικούς της αρπαχτής, των σκανδάλων, του λαϊκισμού, της πατριδοκαπηλίας κλπ. Όλοι τους γνωρίζουμε. Δεν χρειαζόμαστε να πούμε ονόματα. Όλες οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν οδηγούν πουθενά. Στην χειρότερη περίπτωση αναγκάζουν τους ικανότερους να φύγουν εκτός Ελλάδος. Διότι στα οργανωμένα κράτη βλέπουμε ότι προχωρούν τα πράγματα.

Πρώτα ένα παράδειγμα από την Ιρλανδία που βγήκε εκτός μνημονίου : Πηγαίνεις στο site http://www.cso.ie και πατώντας αριστερά τις επιλογές μαθαίνεις πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι σε κάθε τομέα ( δημόσιο, αστυνομία , εκπαίδευση ). Όλα αυτά με ακρίβεια και για κάθε τρίμηνο !!!
 
Οι άνθρωποι ξέρουν τι έχουν και, κυρίως, ξέρουν και που θέλουν να  πάνε. Αντίθετα μ ότι συνέβαινε στην Ελλάδα του 2010-11-12, όπου πρώτα ο πρώην πρωθυπουργός και ύστερα οι υπόλοιποι πολιτικοί  που ανέδειξε το μνημόνιο – έλεγαν κυριολεκτικά ότι ήθελαν.

Οι πολιτικοί της Ιρλανδίας δίχως φωνές, κάθησαν στην γωνία, δεν προκάλεσαν και αποφάσισαν μικρότερη ύφεση. Είχαν και εκεί Τροϊκα. Πάμε στην πιο ανεπτυγμένη Ιαπωνία. Ο αναμορφωτής πρωθυπουργός Shinzo Obe σε άρθρο του σε διεθνή ιστοσελίδα θυμίζει ότι μεταξύ 2000-2012, ο μέσος όρος της ονομαστικής αύξησης μισθού στην Ιαπωνία ήταν 0,80%, όταν σε
ΗΠΑ και Αγγλία ήταν 3,3%  και 2,80% αντίστοιχα. Υπολόγισε δε ότι, οι Ιάπωνες έχασαν 34 τρισεκατομμύρια γιεν, ενώ εν τω μεταξύ οι εταιρίες στο χρηματιστήριο δεν έχουν πλέον τις φτωχές κεφαλαιοποιήσεις.                 

Όπως προτείνει δε η κυβέρνηση, οι επιχειρηματίες και οι ηγέτες των εργαζομένων θα αποφασίσουν τις αυξήσεις μισθών, για να μην ξανακυλήσει η Ιαπωνία στον στασιμοπληθωρισμό. Μάλλον θα παρατηρήσατε μια μικρή λεπτομέρεια : Ο Ιάπωνας αναφέρθηκε στις κεφαλαιοποιήσεις των Ιαπωνικών εταιρειών που τελευταία εκτοξεύθηκαν. Ποιός Έλληνας πρωθυπουργός θα τολμούσε να πει κάτι ανάλογο ;  Με τις αυξήσεις μισθών, η ανάπτυξη μοιράζεται  σ όλη την κοινωνία. Δεν είναι κτήμα ούτε των συνδικαλιστών της δεκαετίας 1980-1990, ούτε των πολιτικών “μούτρων”, ούτε των επιχειρηματιών. Οι κοινωνίες λοιπόν, προχωρούν κι ας έχουν και εκεί διαφθορά - για να θυμηθούμε τον αλησμόνητο ΓΑΠ που έκανε ότι ήταν δυνατό για να αυξήσει το spread τοποθετώντας τους Έλληνες σε κάτι μεταξύ της Γιαπωνέζικης γιακούζα και Ιρλανδών Γκαγκστερς.    

Υ. Γ Τελικώς δεν ήταν ούτε γιακούζα, ούτε Ιρλανδοί. Ήταν οι διπλανοί του ΓΑΠ... στα υπουργικά συμβούλια του Πασοκ.