ΓΡΑΦΕΙ ο Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Μετά τις υπέροχες κυβερνητικές φιέστες για την ανάληψη της εκ περιτροπής προεδρίας της ΕΕ (τέτοιες γιορτές δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες υπέρλαμπρες τελετές που διενεργούνταν στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας) ας επιστρέψουμε στην πραγματική ζωή.
Σε αυτήν, στην πραγματική ζωή, οι χτεσινές φιέστες θα μπορούσαν να εκληφθούν ακόμα και ως ετεροχρονισμένο δοξαστικό υπέρ της τρόικας και των Μνημονίων. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε: Τα 2/3 της λαομίσητης τρόικας, είναι «made in ΕU»: Είναι Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…
Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, η ΕΕ δεν έχει καμία σχέση με τα φληναφήματα περί της λέσχης των «ισότιμων εταίρων». Αντίθετα, μέσα στην ΕΕ εκείνο που ευδοκιμεί νομοτελειακά είναι η ανισομετρία και οι αντιθέσεις. Προϊόν αυτής της ανισομετρίας είναι και το γεγονός, για παράδειγμα, ότι:
Η ΕΕ έχει τόση σχέση με την «δημοκρατία»
- όση και οι πολλαπλές ταχύτητες στο εσωτερικό της, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται στη βάση του δικαίου του ισχυρότερου,
- όση και ο διορισμός του κογκλάβιου της Κομισιόν καθώς και η απαξίωση της εκλογής του εν πολλοίς διακοσμητικού ευρωκοινοβουλίου, εκλογές όπου συμμετέχουν λιγότεροι από το 50% των Ευρωπαίων πολιτών,
- όση και κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών – μελών που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ την παραχωρούν στην αρένα της μεταξύ τους λυκοφιλίας και «εποπτείας»,
- όση και η δράση της ΕΕ σε όλα σχεδόν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα του πλανήτη σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι Ιρακ και Αφγανιστάν,
- όση και η συμμετοχή των φασιστών σε μια σειρά κυβερνήσεις των κρατών – μελών της, όση και η αναβίωση του φασισμού στο σύνολο της ευρωενωσιακής επικράτειας, όση και η βιομηχανία παραχάραξης της Ιστορίας από τα ευρωκοιναγορίτικα επιτελεία εδώ και δεκαετίες,
- όση και η «δικαιοσύνη», η «νομιμότητα» και η «ηθική» των οικονομικών σχέσεων εντός της ΕΕ που περιλαμβάνει από τις μίζες της «Ζήμενς» μέχρι την αναγόρευση της Γερμανίας σε έναν από τους δέκα μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους και κέντρα παραοικονομίας του κόσμου, σύμφωνα με έρευνα του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης,
- όση και η απόφαση της κυβέρνησης του λίκνου της Δημοκρατίας, της Ελλάδας, να εκδώσει έκτακτα κυκλοφοριακά μέτρα, να διακόψει τη λειτουργία του μετρό, να μετατρέψει την Αθήνα σε σιδερόφραχτη πόλη, στην προσπάθεια να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις ενάντια στους «λαοπρόβλητους» ηγέτες της ΕΕ!
Αυτή είναι η ΕΕ. Η πραγματική ΕΕ. Κι ας ξαναθυμηθούμε, τώρα, ποια είναι και πως είναι η Ελλάδα μέσα σε αυτή την λυκοσυμαχία. Ποια είναι, δηλαδή, η – πραγματική – Ελλάδα, την οποία χτες η «Δημόσια Τηλεόραση» του κυρίου Καψή την παρουσίαζε περίπου σαν σουφραζέτα ξεμαλιασμένη από την ξέφρενη χαρά της γιατί της δώσανε να «κρατάει το τιμόνι της ΕΕ»… Ας δούμε ποια είναι η Ελλάδα του ελληνικού λαού, μετά την πάροδο 30 και πλέον χρόνων από την προπαγάνδα του «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια» (επί ένταξης στην ΕΟΚ), που μετά έγινε προπαγάνδα περί «ισχυρής Ελλάδας» (επί Μάαστριχτ) , και που τώρα εισπράττει τα επίχειρα της κάλπικης θεωρίας περί του «απάνεμου λιμανιού» (που θα της εξασφάλιζε, τάχα, η είσοδος στο ευρώ)…
Αυτή είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Που κατά τους θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» δεν μπορεί να υπάρξει έξω από την ΕΕ, ούτε έξω από το ευρώ. Αλλά τόσο πατριώτες που είναι θα πρέπει να μας εξηγήσουν: Πως γίνεται αυτή η χώρα να υπήρξε εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, χωρίς ΕΕ και χωρίς ευρώ; Εκτός αν γι’ αυτούς η Ιστορία της Ελλάδας ξεκίνησε μόνο την στιγμή που μπροστά από το ΑΤΜ ο κ.Σημίτης ανέμιζε το ευρώ (σσ: τι απίθανη στιγμή)…
Αυτή είναι και η Ευρωπαική «τους» Ενωση. Όπως ακριβώς την περιέγραφε πριν από 100 χρόνια ο Λένιν:
«... το σύνθημα των "Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" – σημείωνε - δεν είναι σωστό από οικονομική άποψη. Είτε αυτό το σύνθημα είναι απραγματοποίητο στον καπιταλισμό (...). Είτε είναι ένα σύνθημα αντιδραστικό, που σημαίνει προσωρινή συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης (...) για την καταλήστευση...».
Και πρόσθετε:
«Φυσικά, οι προσωρινές συμφωνίες είναι πιθανές μεταξύ των καπιταλιστών και μεταξύ των κρατών. Από αυτή την άποψη οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι πιθανές ως συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων καπιταλιστών …αλλά με ποιο σκοπό;».
Αν κάποιος, ρίχνοντας μόνο μια ματιά στα θησαυροφυλάκια των πολυεθνικών της ΕΕ, από τη μια μεριά, και στο άδειο πιάτο εκατομμυρίων πολιτών της ΕΕ, από την άλλη, δεν μπορεί να αντιληφθεί για «ποιο σκοπό» υπάρχει η ΕΕ, τότε…
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/205188,Eyrw-Ntaxaoy!.html
Μετά τις υπέροχες κυβερνητικές φιέστες για την ανάληψη της εκ περιτροπής προεδρίας της ΕΕ (τέτοιες γιορτές δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες υπέρλαμπρες τελετές που διενεργούνταν στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας) ας επιστρέψουμε στην πραγματική ζωή.
Σε αυτήν, στην πραγματική ζωή, οι χτεσινές φιέστες θα μπορούσαν να εκληφθούν ακόμα και ως ετεροχρονισμένο δοξαστικό υπέρ της τρόικας και των Μνημονίων. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε: Τα 2/3 της λαομίσητης τρόικας, είναι «made in ΕU»: Είναι Κομισιόν και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…
Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, η ΕΕ δεν έχει καμία σχέση με τα φληναφήματα περί της λέσχης των «ισότιμων εταίρων». Αντίθετα, μέσα στην ΕΕ εκείνο που ευδοκιμεί νομοτελειακά είναι η ανισομετρία και οι αντιθέσεις. Προϊόν αυτής της ανισομετρίας είναι και το γεγονός, για παράδειγμα, ότι:
- Την εποχή (περίοδος 2000 – 2012) των ελλειμμάτων για την Ελλάδα, το συνολικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας ήταν 1,28 τρισ. ευρώ, της Ολλανδίας 473 δισ. ευρώ, της Αυστρίας 80 δισ. ευρώ, της Σουηδίας 271 δισ. ευρώ, της Φινλανδίας 96 δισ. ευρώ. «Τα ελλείμματα της Ελλάδας είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας» που έλεγε και η κυρία Λαγκάρντ…
- Πάνω από 5,5 εκατομμύρια Γερμανοί κατρακύλησαν τα τελευταία χρόνια από την λεγόμενη μεσαία τάξη στους χαμηλόμισθους. Εκείνοι που ακολούθησαν την αντίστροφη πορεία δεν ξεπερνούν τις 500 χιλιάδες… Οσο για τη Γαλλία των 3 εκατομμυρίων ανέργων η οργάνωση «Les Restos du Coeur» ανακοίνωσε ότι πέρσι 960.000 άνθρωποι στήθηκαν στην ουρά για να πάρουν δωρεάν γεύματα ενώ φέτος τα σισίτια που προγραμματίζονται αφορούν σε πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους…
- Πάνω από 43 εκατ. Ευρωπαίοι ζουν στα όρια της πείνας και 120 εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν τον διαρκή κίνδυνο να περιπέσουν σε κατάσταση ένδειας (στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου). Σε χώρες όπως η Λετονία, που πριν λίγες μέρες εντάχθηκε στο κλαμπ της Ευρωζώνης, η χορηγούμενη επισιτιστική βοήθεια υπερτριπλασιάστηκε μέσα σε τρία χρόνια. Στην Ιταλία 8 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Στις χώρες της πραγματικής ΕΕ, όπως, για παράδειγμα, στη Βρετανία (που σημειωτέον ούτε ευρώ έχει, ούτε Μνημόνιο…), επανακάμπτουν ασθένειες εξαφανισμένες από τη δεκαετία του ’50, όπως η ραχίτιδα, που μαστίζει τον παιδικό πληθυσμό ως αποτέλεσμα της πείνας και της κακής διατροφής για εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά. Στην Βρετανία των 5 εκατομμυρίων πενήτων, όπου ο γάμος του πρίγκιπα Γουίλιαμ στοίχισε 60 εκατομμύρια ευρώ, η Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αναγκάστηκε να σχεδιάσει τη διανομή αυτό το χειμώνα επισιτιστική βοήθεια σε πανεθνικό επίπεδο, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου…
- Πάνω από 27 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι και μάλιστα τα 20 εκατομμύρια από αυτούς βρίσκονται στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης (στοιχεία της Eurostat). Ανάμεσα στα στοιχεία που καταγράφονται στην έκθεση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού διαβάζουμε: Στη Γαλλία, 350.000 άτομα έπεσαν κάτω από το όριο της φτώχειας το 2008-2011. Στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουγγαρία, το 13% του πληθυσμού μετανάστευσε για να βρει δουλειά. Στη Γερμανία – των πλεονασμάτων - το ένα τέταρτο των εργαζομένων είναι χαμηλόμισθοι . Πάνω από 7 εκατομμύρια Γερμανοί ζουν με μισθό 400 ευρώ το μήνα. Πάνω από το 15% του γερμανικού πληθυσμού διαβιεί σε συνθήκες κάτω του ορίου της φτώχειας…
Η ΕΕ έχει τόση σχέση με την «δημοκρατία»
- όση και οι πολλαπλές ταχύτητες στο εσωτερικό της, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται στη βάση του δικαίου του ισχυρότερου,
- όση και ο διορισμός του κογκλάβιου της Κομισιόν καθώς και η απαξίωση της εκλογής του εν πολλοίς διακοσμητικού ευρωκοινοβουλίου, εκλογές όπου συμμετέχουν λιγότεροι από το 50% των Ευρωπαίων πολιτών,
- όση και κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών – μελών που οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ την παραχωρούν στην αρένα της μεταξύ τους λυκοφιλίας και «εποπτείας»,
- όση και η δράση της ΕΕ σε όλα σχεδόν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα του πλανήτη σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι Ιρακ και Αφγανιστάν,
- όση και η συμμετοχή των φασιστών σε μια σειρά κυβερνήσεις των κρατών – μελών της, όση και η αναβίωση του φασισμού στο σύνολο της ευρωενωσιακής επικράτειας, όση και η βιομηχανία παραχάραξης της Ιστορίας από τα ευρωκοιναγορίτικα επιτελεία εδώ και δεκαετίες,
- όση και η «δικαιοσύνη», η «νομιμότητα» και η «ηθική» των οικονομικών σχέσεων εντός της ΕΕ που περιλαμβάνει από τις μίζες της «Ζήμενς» μέχρι την αναγόρευση της Γερμανίας σε έναν από τους δέκα μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους και κέντρα παραοικονομίας του κόσμου, σύμφωνα με έρευνα του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης,
- όση και η απόφαση της κυβέρνησης του λίκνου της Δημοκρατίας, της Ελλάδας, να εκδώσει έκτακτα κυκλοφοριακά μέτρα, να διακόψει τη λειτουργία του μετρό, να μετατρέψει την Αθήνα σε σιδερόφραχτη πόλη, στην προσπάθεια να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις ενάντια στους «λαοπρόβλητους» ηγέτες της ΕΕ!
Αυτή είναι η ΕΕ. Η πραγματική ΕΕ. Κι ας ξαναθυμηθούμε, τώρα, ποια είναι και πως είναι η Ελλάδα μέσα σε αυτή την λυκοσυμαχία. Ποια είναι, δηλαδή, η – πραγματική – Ελλάδα, την οποία χτες η «Δημόσια Τηλεόραση» του κυρίου Καψή την παρουσίαζε περίπου σαν σουφραζέτα ξεμαλιασμένη από την ξέφρενη χαρά της γιατί της δώσανε να «κρατάει το τιμόνι της ΕΕ»… Ας δούμε ποια είναι η Ελλάδα του ελληνικού λαού, μετά την πάροδο 30 και πλέον χρόνων από την προπαγάνδα του «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια» (επί ένταξης στην ΕΟΚ), που μετά έγινε προπαγάνδα περί «ισχυρής Ελλάδας» (επί Μάαστριχτ) , και που τώρα εισπράττει τα επίχειρα της κάλπικης θεωρίας περί του «απάνεμου λιμανιού» (που θα της εξασφάλιζε, τάχα, η είσοδος στο ευρώ)…
- Η Ελλάδα της κατεστραμμένης παραγωγικής της βάσης που προκύπτει από τις ευρωενωσιακές ντιρεκτίβες για τη διάλυση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, όπως για παράδειγμα τα ναυπηγεία, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα που από την πλεονασματική αγροτική παραγωγή το 1980 έχει μετατραπεί στη χώρα που εισάγει πατάτες από την Αίγυπτο, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα της κρίσης, του «Τιτανικού», του ΔΝΤ και του «καλό κουράγιο Ελληνες» (Ολι Ρεν), είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των μαγκαλιών, της αιθαλομίχλης, των 8 στους 10 χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και των παιδιών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των αλλεπάλληλων χαρατσιών και της ανελέητης φοροαρπαγής, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των αμέτρητων αστέγων, της αμέτρητης ουράς των απόκληρων πίσω από τα καζάνια των συσσιτίων, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των διαλυμένων συστημάτων Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των μισθών πείνας και των συντάξεων δυστυχίας, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
- Η Ελλάδα των 1,5 εκατομμυρίων ανέργων, των 600.000 «λουκέτων» στα μαγαζιά, των παιδιών που μεταναστεύουν κατά χιλιάδες, είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Και του ευρώ.
Αυτή είναι η Ελλάδα της ΕΕ. Που κατά τους θιασώτες του «ευρωμονόδρομου» δεν μπορεί να υπάρξει έξω από την ΕΕ, ούτε έξω από το ευρώ. Αλλά τόσο πατριώτες που είναι θα πρέπει να μας εξηγήσουν: Πως γίνεται αυτή η χώρα να υπήρξε εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, χωρίς ΕΕ και χωρίς ευρώ; Εκτός αν γι’ αυτούς η Ιστορία της Ελλάδας ξεκίνησε μόνο την στιγμή που μπροστά από το ΑΤΜ ο κ.Σημίτης ανέμιζε το ευρώ (σσ: τι απίθανη στιγμή)…
Αυτή είναι και η Ευρωπαική «τους» Ενωση. Όπως ακριβώς την περιέγραφε πριν από 100 χρόνια ο Λένιν:
«... το σύνθημα των "Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" – σημείωνε - δεν είναι σωστό από οικονομική άποψη. Είτε αυτό το σύνθημα είναι απραγματοποίητο στον καπιταλισμό (...). Είτε είναι ένα σύνθημα αντιδραστικό, που σημαίνει προσωρινή συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης (...) για την καταλήστευση...».
Και πρόσθετε:
«Φυσικά, οι προσωρινές συμφωνίες είναι πιθανές μεταξύ των καπιταλιστών και μεταξύ των κρατών. Από αυτή την άποψη οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι πιθανές ως συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων καπιταλιστών …αλλά με ποιο σκοπό;».
Αν κάποιος, ρίχνοντας μόνο μια ματιά στα θησαυροφυλάκια των πολυεθνικών της ΕΕ, από τη μια μεριά, και στο άδειο πιάτο εκατομμυρίων πολιτών της ΕΕ, από την άλλη, δεν μπορεί να αντιληφθεί για «ποιο σκοπό» υπάρχει η ΕΕ, τότε…
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/205188,Eyrw-Ntaxaoy!.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου