Εμβόλια και παρενέργειες

 από seisaxthiablog

Του Ωμέγα,ειδικού συνεργάτη

Θα επιμείνω στις διατυπώσεις που χρησιμοποιήθηκαν για να «διευκρινισθούν», τα ανεπιθύμητα και απρόβλεπτα περιστατικά, που παρατηρήθηκαν μετά από εμβολιασμούς με το εμβόλιο της Astra Zeneca, για λόγους ουσίας και όχι απλώς για τυπικούς λόγους.
Είναι άλλο πράγμα να λέμε ότι τα θρομβωτικά επεισόδια που παρατηρήθηκαν μετά τη χορήγηση του εμβολίου, είναι πιθανόν να μην διαφέρουν από αυτά που παρατηρούνται στο γενικό πληθυσμό και με δεδομένο ότι είναι αρκετά σπάνια και δεν ξεπερνούν το ποσοστό, που παρατηρείται στο γενικό πληθυσμό, συνιστούμε τη συνέχιση του εμβολιαστικού προγράμματος αυξάνοντας την φαρμακοεπαγρύπνιση και άλλο να κάνουμε την ακόλουθη διατύπωση :

Τα επεισόδια που παρατηρήθηκαν μετά τη χορήγηση του εμβολίου, με παθολογικές εκδηλώσεις που αφορούν διαταραχές πήξεως, δεν είναι μόνον θρομβώσεις αλλά αποτελούν χαρακτηριστικά ιδιαίτερες παθολογικές οντότητες, που επισυμβαίνουν εξαιρετικά σπάνια στο γενικό πληθυσμό.
Επιπλέον παρατηρήθηκαν σε άτομα ηλικίας μικρότερης των 65 ετών.
Ο μηχανισμός πρόκλησης των παθολογικών αυτών καταστάσεων δεν είναι ακόμη γνωστός και επομένως δεν υπάρχει δυνατότητα πρόληψης και αποφυγής τους.
Τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρις στιγμής οδηγούν κατ’ αρχήν στο συμπέρασμα, ότι τα συμβάματα αυτά έχουν πιθανώς σχέση με το εμβόλιο της Astra Zeneca.
Επομένως δεν ισχύει ο συγκεκριμένος ισχυρισμός ότι είναι παρόμοια με αυτά που παρατηρούνται στο γενικό πληθυσμό και να κατατάσσονται στην επιμέρους κατηγορία των θρομβώσεων, ώστε να συγκρίνονται στη συνέχεια με το ποσοστό των θρομβώσεων που παρατηρείται στο γενικό πληθυσμό.
Πρόκειται για δυο άστοχες συγκρίσεις. Είναι λάθος να συγκρίνονται γενικά με τις θρομβώσεις, όπως επίσης και με το ποσοστό τους με το γενικό πληθυσμό στον οποίον δεν υπεισέρχεται ο παράγων του εμβολιασμού.
Επειδή δεν πρόκειται για θρομβώσεις και επειδή ο γενικός πληθυσμός δεν έχει υποστεί εμβολιασμό. Με άλλα λόγια η δεύτερη σύγκριση θα μπορούσε να ισχύσει μόνον στην περίπτωση που θα υπήρχαν στοιχεία, που θα επέτρεπαν να συγκριθεί ο πληθυσμός με και χωρίς το εμβόλιο.

Όσον αφορά στην διάσταση που δίνεται στη χρησιμότητά του, που καταλήγει σχεδόν σε αναγκαιότητα, με βάση τον υπολογισμό του κόστους ωφέλους, είναι κι αυτή επισφαλής όταν χρησιμοποιείται σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, δεδομένου ότι οι νεώτερες ηλικίες δεν διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο με τις μεγαλύτερες, τουλάχιστον ως προς τις βαρειές μορφές της νόσου, αυτές δηλαδή από τις οποίες φαίνεται να προστατεύει το εμβόλιο.
Από την άλλη δεν έχουν δοθεί προς το παρόν αναλυτικά δεδομένα, που να αποδεικνύουν τη συγκεκριμένη αποτελεσματικότητα (στις βαρειές μορφές της νόσου) στις ηλικίες άνω των 65 ετών.
Με αυτά τα δυο δεδομένα η σύσταση ότι το όφελος από το εμβόλιο υπερτερεί των κινδύνων που ενδεχομένως προκύπτουν από αυτό, όταν αναφερόμαστε σε αυτούς από τις διαταραχές της πήξεως, και για τις δυο κατηγορίες ηλικιών, δηλαδή άνω και κάτω των 65, δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά σχετικά με την συνέχιση των εμβολιασμών με το συγκεκριμένο εμβόλιο, όσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες που προτείνεται, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει τρόπος να διαγνωσθούν και να αποφευχθούν εκ των προτέρων οι προδιαθεσικοί παράγοντες ή οι προϋποθέσεις που ενδεχομένως συμβάλλουν στην εκδήλωση παρόμοιων επεισοδίων.

Το πρόβλημα με το εμβόλιο ,είναι ότι ανεξάρτητα από τον μηχανισμό που το καθένα από αυτά

χρησιμοποιεί, για να προκαλέσει το ερέθισμα για την ανοσία, δηλαδή mRNA ή αδενοϊός που έχει ενσωματώσει την πρωτεϊνη του ιού σε μη επικίνδυνες ποσότητες, ή απενεργοποιημένος ιός κλπ, καταλήγει τελικά στο να παραχθεί μια πρωτεϊνη, η οποία μοιάζει με εκείνη του ιού που προκαλεί τη νόσο.

Η διαφορά είναι ότι αυτή που δημιουργείται από τα εμβόλια ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι δεν είναι νοσογόνος, αλλά ανοσοπαραγωγός υπό την έννοια ότι αρκεί για να προκαλέσει το ερέθισμα εκείνο που χρειάζεται ο οργανισμός για να αντιδράσει οργανωμένα, όταν δεχθεί την επίθεση του ιού.

Σε αυτή την περίπτωση φτιάχνει αντισώματα τόσα, ώστε να αντιμετωπίσει το ερέθισμα από το εμβόλιο, να κινητοποιήσει επίσης τους μηχανισμούς εκπαίδευσης για την αναπαραγωγή παρόμοιων αντισωμάτων σε μεγαλύτερες ποσότητες, μηχανισμούς φαγοκυττάρωσης και τους μηχανισμούς που διατηρούν στη μνήμη του, το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ενεργοποίησης των αμυντικών του μηχανισμών συνολικά για οποιαδήποτε παρόμοια περίπτωση, όποτε χρειαστεί. Υπάρχουν λοιπόν διάφορα ενδεχόμενα.

Το πρώτο, η πρωτεϊνη που παράγεται να προκαλεί σε κάποιους ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ προδιάθεση μια τέτοια αντίδραση παρόμοια ή ενδεχομένως και την χειρότερη από εκείνη που θα μπορούσε να προκαλέσει ο ίδιος ο ιός !!!

Το δεύτερο, η μεταγραφή της πρωτεϊνης στο συγκεκριμένο εμβόλιο να είναι ελαττωματική σε κάποιο βαθμό και να αφήνει τα περιθώρια σε κάποιους οργανισμούς να κάνουν ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Είναι λοιπόν απαραίτητο να αποκλεισθεί το γεγονός ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και στα υπόλοιπα εμβόλια. Αν όμως συμβαίνει και στα άλλα τότε είναι πολύ δύσκολο το πρόβλημα να είναι αποτέλεσμα κακοτεχνίας. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι τα περιστατικά αυτά μοιάζουν να προκαλούνται από έναν μηχανισμό, που είναι παρόμοιος με εκείνον που παρατηρείται στις βαρειές εκδηλώσεις της νόσου, όταν δηλαδή έχουμε ΥΠΕΡΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του ανοσοποιητικού συστήματος, που καταλήγει σε μια παθολογική αντίδραση του οργανισμού μας εναντίον των ίδιων των κυττάρων του, τα οποία επιχειρεί να εξουδετερώσει, μέσα από μια αυτοκαταστροφική διαδικασία.

Είναι λοιπόν ενδεχόμενο η σύνθεση της πρωτεϊνης που χρησιμοποιούμε σαν ερέθισμα να κουβαλάει μαζί της συστατικά που ενεργοποιούν αυτούς τους παθολογικούς παράγοντες μέσα στον οργανισμό μας τους οποίους επιπλέον τυχαίνει να αγνοούμε.

Γενικά η φλεγμονώδης διαδικασία που οδηγεί σε αυτοάνοση αντίδραση είναι από τις πλέον σύνθετες και πολύπλοκες διαδικασίες και αφορά όλα τα όργανα και συστήματα (πχ ρευματοπάθειες), ιδιαίτερα όμως στα αγγεία και στο μηχανισμό της πήξης. Μπορεί όμως και να αφορά στοιχεία που λείπουν από την πρωτεϊνη ή από άλλα σημεία του γονιδιώματος, το οποίο φυσικά απουσιάζει από το εμβόλιο, με αποτέλεσμα να διαφοροποιείται η δράση της πρωτεϊνης όταν λειτουργεί μεμονωμένα και όχι σαν τμήμα του ιού, από εκείνη που παρατηρείται όταν λειτουργεί στο σύνολό του, οπότε εμπλέκονται και άλλου είδους συνέργειες.

Γενικά χρειάζεται περισσότερη μελέτη, τόσο των μηχανισμών δράσης του ιού (πρώτα απ’ όλα), όσο και των εμβολίων που κατασκευάστηκαν (ή ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ) πρόωρα και βεβιασμένα. Αφήνω απ έξω την περίπτωση να πρόκειται για ιό με ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, γιατί τότε μιλάμε ότι χρειάζεται πλέον να ψάχνει κανείς για το ΞΕΚΛΕΙΔΩΜΑ του. Αν δε πρόκειται για ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ, τότε θα πρέπει να ψάχνουμε εσαεί !!!!

Απαιτείται διαφάνεια και ειλικρίνεια, μαζί με τη συνεχή επαγρύπνιση, διότι ουσιαστικά τώρα γίνονται οι πληθυσμιακές μέλέτες των εμβολίων, που δεν είχαν γίνει, όταν αυτά πήραν την άδεια για «επείγουσα χρήση». Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, για να συνεχιστεί όπως πρέπει το πρόγραμμα του εμβολιασμού, το οποίο μόνο στην πράξη θα αποδείξει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων και τη δυνατότητα του να «χτίσει ένα τείχος ανοσίας». Αλλιώς η συσκότιση και η αποσιώπηση των επιστημονικών δεδομένων, συμβάλλει στη σύγχυση και αποτελεί στην ουσία παραπληροφόρηση. εκτός κι αν οι αρμόδιοι θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό πετυχαίνουν καλύτερα το σκοπό τους. Στην περίπτωση αυτή δικαιολογημένα θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι διαφορετικός από αυτόν που διακηρύσσουν. Μήπως δεν έχουν απορρίψει την «παρεξηγημένη στρατηγική» της ανοσίας της αγέλης, που θα μπορούσε να αποκτηθεί από τη φυσική νόσηση με τα χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα ;