Ο Φαλμεράγιερ ως θεμελιωτής του σύγχρονου εθνοαποδομητικού αφηγήματος

Του Θανάση Κωτσάκη - ardin-rixi.gr

Στις ημέρες μας κυρίαρχο είναι στους κόλπους των παγκοσμιοποιητικών ελλαδικών ελίτ ότι το έθνος μας αποτελεί τεχνητό δημιούργημα των Δυτικοευρωπαίων. Γι’ αυτούς, το ελληνικό έθνος είναι τέκνο της δυτικής διανόησης (ευρωπαϊκός διαφωτισμός), εάν όχι εκ του μηδενός κατασκεύασμα των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία – Γαλλία – Ρωσία), και ως εκ τούτου δεν έχει βίο μεγαλύτερο των δύο αιώνων. Το αφήγημα αυτό έρχεται ουσιαστικά να συναντήσει τις θέσεις του Γερμανού Ιακώβου Φιλίππου Φαλμεράγιερ, θεμελιωτή του εν Ελλάδι εθνομηδενισμού. Σύμφωνα με τον Φαλμεράγιερ:

«Η Θεία Πρόνοια επέλεξε τον Όθωνα τον Α΄ ως κομιστή των ευεργετημάτων αυτής της ευρωπαϊκής πνευματικής ανωτερότητας στο νέο, ναι μεν τραχύ και απαίδευτο, αλλά ενεργητικό γένος των Ελλήνων, που έχει πάρει τη θέση των αρχαίων, φυσικά και ηθικά παρηκμασμένων και εξαντλημένων παιδιών του Δευκαλίωνα. Σαν άλλος Κέκροψ ήλθε από μία ξένη χώρα στην Αθήνα για να συγχωνεύσει, με νέα νομοθέτηση, τις διάσπαρτες και χωρίς καμία εσωτερική ενότητα φυλές και να σφραγίσει όλα τα πνεύματα με την κοινή μορφή της νέας, από την Ευρώπη προερχόμενης, ελληνικότητας: την ισχύ των νόμων και τον σεβασμό για το βασιλικό όνομα. Η δεύτερη μεγάλη περίοδος του ιστορικού βίου αυτής της χώρας, που δεν έχει κανένα δεσμό με την αρχαία ηρωική εποχή, έχει ήδη αρχίσει».
Η θέση αυτή ουσιαστικά επαναλαμβάνεται και σήμερα: Αφενός δεν υπάρχει συνέχεια του Ελληνισμού, αλλά το ελληνικό έθνος αποτελεί ένα «νεαρό έθνος» τύπου ΗΠΑ, διάρκειας ζωής δύο περίπου αιώνων· αφετέρου η χώρα μας αντιμετωπίζεται απλώς ως χώρος διαβίωσης ετερόκλητων πληθυσμών, όπου το μόνο συνεκτικό μεταξύ τους στοιχείο είναι το γεγονός ότι ζουν εντός της ίδιας κρατικής επικράτειας, κάτω από την ίδια κρατική εξουσία, σύμφωνα άλλωστε με το αγγλοσαξωνικό μοντέλο ορισμού της έννοιας του έθνους, αυτό που σήμερα κάποιοι διανοούμενοι -ιδίως σημιτικής προέλευσης- ονομάζουν «συνταγματικό πατριωτισμό».
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός της χώρας μας στο περσινό του εορταστικό μήνυμα (2020) υποστήριζε ότι το 1821 οι Έλληνες «συγκρότησαν έθνος» (κατά το δυτικό «πολιτικό έθνος» ή «έθνος-κράτος»), κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με τους υπουργούς Παιδείας της προηγούμενης κυβέρνησης, από τους οποίους ακούστηκε το ότι το ελληνικό έθνος είναι ένα «νεαρό έθνος». Το παραπάνω σκηνικό συμπληρώνουν τα εθνοαποδομητικά ντοκυμανταίρ του ΣΚΑΙ για το 1821 (π.χ. «Η Γέννηση ενός Έθνους»), καθώς και οι γνωστές τηλεοπτικές τουρκοσειρές. Πρωτίστως όμως η επιτροπή για τους εορτασμούς για την Επανάσταση του 1821 υπό τη Γιάννα Αγγελοπούλου–Δασκαλάκη αναπαράγει επί της ουσίας το αφήγημα της ασυνέχειας του Ελληνισμού και της δημιουργίας του «νεοελληνικού» έθνους από παρθενογένεση, χάρη στον ξένο παράγοντα, στον οποίον και οφείλουμε την ύπαρξή μας ως έθνος, λόγω της ναυμαχίας του Ναβαρίνου (1827). Χαρακτηριστική του ιδεολογικού προσανατολισμού της επιτροπής αυτής είναι η αφίσα, όπου απεικονίζονται με γραμμική διάταξη προσωπικότητες της ελληνικής ιστορίας, βάσει της οποίας διακτινιζόμαστε ξαφνικά από τον Περικλή στον Κολοκοτρώνη, κατ’ ευθείαν, παρακάμπτοντας το μισητό γι’ αυτούς Βυζάντιο, για να καταλήξουμε στον Αντετοκούμπο, ακολουθώντας πάντοτε την οπτική του δυτικού παραμορφωτικού πρίσματος του οριενταλισμού. Την παραπάνω εθνοαποδομητική ρητορική έρχεται να ολοκληρώσει το μέλος της επιτροπής για το 1821, Στάθης Καλύβας, ο οποίος υποστηρίζει, ακολουθώντας τα χνάρια του Φαλμεράγιερ, ότι δεν έχει σημασία εάν εξαφανιστούν οι Έλληνες λόγω των δημογραφικών μεταβολών που επιφέρει η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα. Σημασία έχει ότι ο ελλαδικός χώρος θα συνεχίζει να κατοικείται, από άλλους βεβαίως πληθυσμούς, επήλυδες, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να μας απασχολεί το ποια θα είναι η τύχη των αυτοχθόνων ελληνικών πληθυσμών.

Εδώ λοιπόν διαπιστώνουμε για ακόμα μία φορά τη βούληση των ελίτ για μετατροπή της Ελλάδας από χώρα σε «χώρο», βάσει του εξής αφηγήματος: «Εμείς είμαστε Έλληνες μόνο και μόνο επειδή ζούμε εντός της ελλαδικής επικράτειας. Το ίδιο ισχύει και για τους αλλογενείς κατοίκους του ελλαδικού χώρου». Ως εκ τούτου δεν υφίσταται – κατ’ αυτούς– κανένα πρόβλημα ως προς τη συλλογική μας επιβίωση από τη μαζική έλευση και μόνιμη εγκατάσταση πληθώρας αλλοδαπών εντός της ελλαδικής επικράτειας, δεδομένου ότι ζώντας εντός του ιδίου κράτους, ως συμπολίτες μας, θα μετατρέπονται αυτομάτως σε «Έλληνες». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στα πρωθυπουργικά διαγγέλματα των τελευταίων χρόνων έχει πλέον καταργηθεί η προσφώνηση προς τον λαό «Ελληνίδες, Έλληνες» κι έχει αντικατασταθεί από το «αγαπητοί μου συμπολίτες». Τα συμπεράσματα δικά σας.