Αναπαλαιωμένος «Μεγάλος Συνασπισμός»!

Προς συγκρότηση νέου κυβερνητικού συνασπισμού η Γερμανία

του Βασίλη Στοϊλόπουλου Ρήξη φ. 140
Η μόνιμη επωδός τους τελευταίους μήνες σε όλα τα γερμανικά ΜΜΕ είναι στερεότυπη: Η επόμενη κυβέρνηση της Γερμανίας έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά πολύπλοκων εσωτερικών και εξωτερικών προκλήσεων, που απαιτούν ρηξικέλευθες ιδέες, γεμάτα κρατικά ταμεία και πολιτικό θάρρος που μόνο μεγάλοι ηγέτες διαθέτουν.
Κοινή συνισταμένη όλων είναι η διαπίστωση ότι η εντατικοποίηση της ψηφιοποίησης και η επιτάχυνση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που μόνο πλεονεκτήματα έχουν για τη γερμανική οικονομία, απαιτούν τον άμεσο τερματισμό της τετράμηνης πολιτικής αβεβαιότητας και τη συγκρότηση σταθερής κυβέρνησης ευρείας κοινοβουλευτικής στήριξης. Η δε ελπίδα όλων είναι ότι οι
Γερμανοί πολίτες, που κατά τη διάρκεια της τελευταίας διακυβέρνησης Μέρκελ συνειδητοποιούσαν ότι οι ποικίλες ανησυχίες τους δεν λαμβάνονταν υπόψη από το πολιτικό κατεστημένο, προκαλώντας έτσι μια πρωτόγνωρη κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό κατεστημένο και την ανάδειξη του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» σε τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, θα επανέλθουν στα «παλιά λημέρια» των παραδοσιακών κομμάτων.
Τα δεδομένα για την επίτευξη του νέου Μεγάλου Συνασπισμού CDU-CSU-SPD είναι όντως ευνοϊκά και, σε συνδυασμό με τα όσο ποτέ άλλοτε γεμάτα κρατικά ταμεία, που θα διευκολύνουν πολιτικές κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, δίνουν μεγάλες πιθανότητες πολιτικής επιβίωσης των ηγετών των τριών κυβερνητικών κομμάτων που βρίσκονταν τους τελευταίους μήνες σε δεινή πολιτική θέση. Ύστερα από τέσσερις μήνες υπηρεσιακής κυβέρνησης, σύμπασα η γερμανική ελίτ προπαγανδίζει απροκάλυπτα πλέον κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού («Gro-Ko»), παρότι τα κόμματα που τον απαρτίζουν ήταν οι μεγάλοι ηττημένοι των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου. Η κοινή γνώμη της Γερμανίας δείχνει μάλιστα να χάνει την υπομονή της με το κομματικό σύστημα και να απαιτεί το συντομότερο σταθερή κυβέρνηση Μέρκελ. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του γερμανικού βιομηχανικού και εμπορικού επιμελητηρίου, που διαπιστώνει μεν ότι η γερμανική οικονομία και επιχειρηματικότητα είναι υγιέστατες, δεν παραλείπει να ξεκαθαρίσει όμως ότι ο φόβος που απορρέει από μια ασταθή και απρόβλεπτη πολιτική στην οικονομία μεγεθύνει την ανασφάλεια των αγορών. Ικανοποιημένοι με την πορεία των διαβουλεύσεων εμφανίζονται Παρίσι και Βρυξέλλες, καθότι στο κείμενο της μέχρι τώρα διαβούλευσης για την συγκυβέρνηση υπάρχει ρητή αναφορά στην αύξηση της οικονομικής συνδρομής της Γερμανίας στα ευρωπαϊκά ταμεία. Το ίδιο και η κυρίαρχη φιλοευρωπαϊκή τάση στη γερμανική κοινωνία, που «αποστρέφεται το εθνικό» και επενδύει «σε κοινές αξίες και στην πολύπλευρη συνεργασία», ιδιαίτερα στην ευρωζώνη. Άλλωστε, κοινή πεποίθηση όλων είναι ότι η γερμανική εθνική πολιτική πρέπει να εντάσσεται μέσα στο «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» και στο «ευρωπαϊκό μέλλον».
Το πολιτικό πλαίσιο για μια «καλή διαπραγμάτευση» στις ερχόμενες εβδομάδες, με αίσιο τέλος για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, έχει ήδη τεθεί και θεωρείται «ρεαλιστικό» από την κομματική πλειοψηφία, παρά τις όποιες αντιδράσεις από μερίδα των κομμάτων. Γι’ αυτό και στο επικείμενο συνέδριο του SPD, όπως αναμένεται, δεν θα υπάρξουν επικίνδυνοι κραδασμοί για τη συνέχιση «ως έχει» της κυβερνητικής συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες – και ας έχει ξεσηκωθεί η νεολαία του κόμματος (Jusos), ο πρόεδρος της οποίας, Κέβιν Κούνερτ, θεωρείται σήμερα «ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος» του Μάρτιν Σουλτς. Παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες βρίσκονται στην πιο δυσχερή θέση της μακρόχρονης ιστορίας τους και μπροστά σ’ ένα πρωτοφανές δίλημμα. Οι έρευνες κοινής γνώμης είναι σαφέστατες: Αν αποτύχει η προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης συνασπισμού το εκλογικό ποσοστό των επιγόνων του Βίλυ Μπραντ σε επόμενες εκλογές θα είναι το χειρότερο της μεταπολεμικής του ιστορίας. Σε περίπτωση πάλι που συγκροτηθεί ο Μεγάλος «μαυροκόκκινος» Συνασπισμός, είναι επίσης βέβαιο ότι, με την αδυναμία του SPD να επιβάλει σε αυτόν το σοσιαλδημοκρατικό του στίγμα, η εκλογική υποχώρησή του θα είναι σίγουρη. Για την έγκυρη Suddeutsche Zeitung είναι σαφές ότι επί του παρόντος «το SPD παρουσιάζεται πάλι όπως ήταν ανέκαθεν: διασπασμένο, τσακωμένο, διστακτικό, φιλόνικο». Γι’ αυτό και οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για την προγραμματική σύγκλιση και οι μέχρι τώρα συμφωνίες για τον σχηματισμό του νέου Μεγάλου Συνασπισμού, στο πλαίσιο του οποίου το «Νέο» για τη Γερμανία θα προκύψει μέσα από τη συνέχεια του παλιού και μάλιστα με ευθύνη του φθαρμένου και αποδυναμωμένου παλαιού πολιτικού κατεστημένου, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα, κρίση εμπιστοσύνης και αμφισβητήσεις για το αν είναι πράγματι σε θέση να τα καταφέρει στις μελλοντικές προκλήσεις. Ενδεικτικό πάντως της κατάστασης, ενόψει Μεγάλου Συνασπισμού, είναι ότι στο ερώτημα πώς βρέθηκαν ξαφνικά τόσα δισεκατομμύρια για κοινωνική πολιτική, η απάντηση από τον πρόεδρο των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) Χορστ Σέεχοφερ ήταν αποστομωτική: «Επειδή CDU, CSU και SPD πέτυχαν τα χειρότερα αποτελέσματα μετά τον πόλεμο!».

 http://ardin-rixi.gr/archives/206882