Η αποδοχή, η εξάπλωση, η ενθάρρυνση και, πολύ συχνά, η νομιμοποίηση του εγκλήματος κάθε είδους είναι συνυφασμένα με την ύπαρξη των εκμεταλλευτικών συστημάτων.
Από την κατοχή των δούλων που απετέλεσε την υπόσταση του δουλοκτητικού συστήματος, την εγκληματική αυθαιρεσία του βασιλιά και του άρχοντα στην φεουδαρχία, μέχρι τον καπιταλισμό με το αρχικά επίσημο, νόμιμο δουλεμπόριο Αφρικανών, Ιρλανδών και κάθε αδύναμου λαού και ανυπεράσπιστων κοινωνικών ομάδων˙ με την «οικονομία του δυναμίτη» για την καταστροφή ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, την εξαγορά πολιτικών προσώπων, την φοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία, την πορνεία, το trafficking, την παραγωγή και το εμπόριο ναρκωτικών˙ το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, το σύγχρονο δουλεμπόριο, το λαθρεμπόριο κάθε είδους και ό,τι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου, είναι
φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τα εκμεταλλευτικά κοινωνικοοικονομικά συστήματα. Αυτά υπήρξαν και υπάρχουν παρά τον εξωραϊσμό που επιχειρούσαν και επιχειρούν οι διανοούμενοι κάθε εποχής.
Το μαύρο χρήμα, η παραοικονομία, η γιγαντιαία φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο και κάθε είδους έγκλημα δημιουργούν συσσώρευση κεφαλαίου, που, με τη σειρά του, δημιουργεί συγκέντρωση και συγκεντροποίηση. Αυτός ο πλούτος δεν μπορεί να μετρηθεί ακριβώς και δεν προσμετρείται στο επίσημο ΑΕΠ. Όμως προσμετρούνται η κατανάλωση του χρήματός του και η παραγόμενη αξία που δημιουργείται από την επένδυσή του σε νόμιμες επιχειρήσεις.
Η εγκληματική δραστηριότητα δημιουργεί ένα δικό της, ανεπίσημο ΑΕΠ το οποίο, στην Ελλάδα, έχει υπολογιστεί ότι είναι ίσο με το 25% του επίσημου ΑΕΠ. Είτε είναι επίσημο είτε ανεπίσημο, είναι αποτέλεσμα παραγωγής αξιών και πλούτου και συνυπάρχει, όχι παράλληλα, αλλά συναντώμενο διαρκώς με το επίσημο ΑΕΠ. Σε αυτή την κατάσταση οποιαδήποτε στέρηση δημόσιων εσόδων αποτελεί ένα μικρό μέρος του εγκληματικού ΑΕΠ. Το κράτος δέχεται να αποστερηθεί 2-3 δεκάδες δισ. ευρώ για το συνολικό καλό του συστήματος. Άλλωστε τα 2-3 δισ. δεν είναι σοβαρό ποσόν συγκριτικά με τα πολλά δισ. που παράγονται από τις εγκληματικές δραστηριότητες. Στο κάτω – κάτω της γραφής οι αιώνιοι φορολογούμενοι τα πληρώνουν κι αυτά.
Έτσι το έγκλημα και η γενικευμένη διαφθορά μετατρέπονται σε συναλλαγή και σε ανεπίσημο αλλά αναγκαίο θεσμό για την αναπαραγωγή και διαιώνισή του καθεστώτος.
Μέχρι σήμερα και κατά κανόνα το οργανωμένο έγκλημα και η βαθειά διαφθορά ήσαν πράγματα που αφορούσαν κυρίως στην κυρίαρχη τάξη. Σήμερα, στην εποχή της σήψης και της πορείας προς την παγκοσμιοποίηση, η επιλογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι να εξαπλωθούν και να κυριαρχήσουν οι εγκληματικές πρακτικές σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.
Οι εγκληματίες είτε είναι μεγάλοι είτε είναι μικροί, είτε είναι ένας μεγαλέμπορος ναρκωτικών είτε είναι το «καημένο το βαποράκι» που πουλάει «κάνα γραμμάριο» για να εξασφαλίσει την δόση του, είτε είναι αυτός που εξαγοράζει κυβερνήσεις είτε είναι αυτός που λαδώνει τον έφορα της περιοχής του, είτε είναι αυτός που καταπατάει χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης με την βοήθεια πολιτικών παραγόντων είτε είναι αυτός που καταπατάει ένα στρέμμα του ανήμπορου γείτονά του κ.λ.π., έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: στηρίζουν και θα στηρίζουν το καθεστώς που τους στηρίζει. Θα χτυπήσουν κάθε προσπάθεια αλλαγής του, επειδή θα θεωρήσουν ότι αυτή η αλλαγή μπορεί να απειλήσει τα μεγάλα ή μικρά προνόμιά τους.
Σήμερα, που οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν αγωνιζόμενοι με πολύ κόπο να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την συντήρησή τους, εάν ζουν και με τον φόβο ότι μπορεί να μην γυρίσουν στο σπίτι τους το βράδυ, είναι αδύνατο να σκεφτούν, να συζητήσουν και να ασχοληθούν με κοινά ζητήματα και με συλλογικές δράσεις. Ο σκοπός της διάδοσης της εγκληματικότητας σε όλες τις τάξεις και τα στρώματα της κοινωνίας είναι να την διασπάσει και να την μετατρέψει σε άθροισμα διεφθαρμένων και τρομοκρατημένων ατόμων.
Η δημιουργία περιοχών-κέντρων εγκληματικότητας στα μεγάλα αστικά κέντρα, η προώθηση της πολυπολιτισμικότητας που οδηγεί στην γκετοποίηση, η διαμόρφωση ενός συστήματος ηθικών αξιών που δημιουργεί όλο και περισσότερους εγκληματίες, ανήκουν στον κεντρικό σχεδιασμό των παγκοσμιοποιητών για την δημιουργία της παγκόσμιας κυβέρνησης και της παγκόσμιας εξουσίας.
______________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________
Σε κάθε περίπτωση, οι κραυγές για «πάταξη της φοροδιαφυγής», «πάταξη της ανασφάλιστης εργασίας», «καταστολή του εγκλήματος», «κάθαρση», «τιμωρία των υπευθύνων» κ.λ.π. - κ.λ.π., δεν είναι παρά τραυλίσματα που νανουρίζουν τους αιώνια αθώους – απαθείς συνεργούς και αιώνια σφαχτάρια. Το σύστημα δεν θα χτυπήσει ποτέ τα ζωτικά όργανά του.
Όσο η σημερινή πολιτική κατάσταση και όσο η ανοχή των εθελόδουλων πολιτικών γίνονται ανεκτά, τόσο ολόκληρη η κοινωνία και το κάθε ξεχωριστό άτομο θα απειλείται με όλους τους τρόπους. Η Ιστορία έχει δείξει ότι το έγκλημα υποχωρεί με ραγδαίους ρυθμούς μόνο όταν οι λαοί στρέφονται προς τους δημοκρατικούς αγώνες. Εκλείπει δε, εντελώς, σε επαναστατικές περιόδους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου