Τα Χριστούγεννα του 1962, έξι ετών και κάτι ημερών, έλαβα χιλιάκριβο γονεϊκό δώρο,
τον τόμο των Χριστουγεννιάτικων Διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (σε εύληπτη
"δημοτική" απόδοση). Υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις της ζωής
μου μέχρι και σήμερα.
Ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκθαμβα μάτια μου όλο το μεγαλείο
του γίγαντα των ελληνικών γραμμάτων που ακόμη και τώρα είναι εκθαμβωτικό. Κατά την
γνώμη μου, στη συλλογή περιέχονται μερικά από τα καλύτερα διηγήματά του, που αναψύχουν
και διαμορφώνουν συγχρόνως την παιδική ψυχή. Κορυφαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη
το διήγημα "Η Σταχομαζώχτρα" ανθεί μέσα στην υπέροχη αυτή συλλογή με δεύτερο
πάλι κατά την άποψή μου το "Γουτού Γουπατού", ίσως λόγω της
λυτρωτικής τελικής δικαίωσης του Μανώλη του Ταπόη, ενώ τα "Στο Χριστό στο Κάστρο", "Το Χριστόψωμο" και τα ελαφρότερα "Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη" και "Της Κοκκώνας το σπίτι" αστράφτουν σαν σπάνια διαμάντια μέσα στο
λυτρωτικής τελικής δικαίωσης του Μανώλη του Ταπόη, ενώ τα "Στο Χριστό στο Κάστρο", "Το Χριστόψωμο" και τα ελαφρότερα "Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη" και "Της Κοκκώνας το σπίτι" αστράφτουν σαν σπάνια διαμάντια μέσα στο
Σύνδεσμος για τη "Σταχομαζώχτρα":
http://www.papadiamantis.org/…/202-02-07-h-staxomazwxtra-18…
και για το "Γουτού Γουπατού":
http://www.papadiamantis.org/…/308-03-17-goytoy-goypatoy-18…
Κώστας Καρδαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου