Η «αντιεμβολιαστική» πτέρυγα δεν είναι ομοιογενής και συμπαγής, απαρτίζεται τρόπον τινά από «συνιστώσες». Υπάρχουν οι δογματικοί αντιεμβολιαστές – πάντα υπήρχαν- οι οποίοι λόγω του σκεπτικισμού που εκδηλώνεται για τα εμβόλια κατά του Covid-19 ένεκα της fast track παρασκευής τους, ενίσχυσαν την επιχειρηματολογία τους και προσπαθούν, όχι με μικρή επιτυχία, να προσδώσουν χαρακτήρα κινήματος στην άρνησή τους.
Υπάρχουν και εκείνοι που λόγω των παρενεργειών οι οποίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας και που σε αρκετές περιπτώσεις οδήγησαν στον θάνατο ή σε σοβαρά προβλήματα υγείας, έχουν επιφυλάξεις, διατυπώνουν σκεπτικισμό και αμφιταλαντεύονται. Φοβούνται και είναι απολύτως κατανοητό. Ειδικά κάποια εμβόλια και τα όσα ακούστηκαν (και συνέβησαν), έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη αύξηση του αριθμού όσων έχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, όχι επειδή είναι «ιδεολογικά» αντιεμβολιαστές, αλλά διότι ανησυχούν για τις παρενέργειες.
Τέλος υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι ανήκουν κυρίως στη δεύτερη κατηγορία, αλλά έχουν μία πιο προχωρημένη «στρατηγική» και δεν προβληματίζονται για το αν και ποιο εμβόλιο θα κάνουν, δεν αναζητούν πλέον ιατρικές, στατιστικές και άλλες πληροφορίες για να αποφασίσουν. Έχουν αποφασίσει ότι δεν θα το κάνουν και ελπίζουν ότι ο εμβολιασμός των υπολοίπων θα οδηγήσει στη δημιουργία του τείχους ανοσίας το οποίο θα προστατεύσει και αυτούς.
Η στρατηγική είναι «με το εμβόλιο των άλλων». Πρόκειται για παραλλαγή του γνωστού τζαμπατζή. Είναι οι τζαμπατζήδες της πανδημίας. Είναι πιθανό σε συζητήσεις να παροτρύνουν άλλους να εμβολιαστούν, λέγοντας ότι οι ίδιοι «δεν πρόλαβαν ακόμα», «θα το κάνουν» κλπ, βλέποντας τους υπολοίπους ως «τουβλάκια» στο τείχος ανοσίας που θέλουν να φτιαχτεί για αυτούς χωρίς αυτούς.
Υπάρχει και η πολιτική εκδοχή του «τζαμπατζή της πανδημίας», ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τα ήξεις αφήξεις ορισμένων στελεχών του για τον εμβολιασμό, πήρε σαφή θέση υπέρ και με τοποθέτηση/παρότρυνση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, όμως σε ό,τι αφορά στην πολιτική διάσταση της υγειονομικής διαχείρισης επέλεξε στρατηγική τζαμπατζή.
Ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν κάνει καλά το ένα ή το άλλο, αλλά καθαρές προτάσεις επί των θεμάτων που πολιτικά κάνουν «τζιζ» δεν διατυπώνει, ακόμα και για αυτά που ασκεί κριτική. Αν πχ ρωτήσετε σε δημόσια συζήτηση έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για το αν πρέπει να δοθούν προνόμια στους εμβολιασμένους και αντίστοιχα να επιβληθούν περιορισμοί στους ανεμβολίαστους, καθαρή απάντηση δεν θα πάρετε. Θα ξεκινήοουν την κουβέντα με την ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου χαρακτήρα του Συστήματος Υγείας, θα σας πουν ότι η κυβέρνηση θέλει να κλείσει δημόσια νοσοκομεία, θα εντοπίσουν επικοινωνιακές αστοχίες των κυβερνητικών στελεχών και στο τέλος δεν θα μάθετε ποτέ τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για αυτό που ρωτήσατε.
Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλει να πάρει θέση, διότι θέλει να ψαρεύει στα θολά νερά του αντιεμβολιαστικού κινήματος και σε όσους έχουν επιφυλάξεις. Όπως απάντηση δεν θα πάρετε αν ρωτήσετε ποια είναι η θέση τους σχετικά με το αν πρέπει να λειτουργούν μαγαζιά αποκλειστικά για εμβολιασμένους, για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό συγκεκριμένων επαγγελματικών κατηγοριών κλπ.
Είναι η λογική του πολιτικού τζαμπατζή της πανδημίας. «Η κυβέρνηση θα παίρνει μέτρα, εμείς θα της ασκούμε κριτική, αλλά δεν θα καταθέτουμε σαφείς προτάσεις για να τα έχουμε καλά με όλους.» Ποιος είπε ότι το τζάμπα πέθανε; Εδώ ήδη επιτίθενται για «αντιλαϊκή πολιτική» στην κυβέρνηση η οποία έδωσε στη διάρκεια της πανδημίας περισσότερα χρήματα σε επιχειρήσεις και εργαζομένους ως στήριξη, απ’ όσα είχε τάξει ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και δεν έδωσε ποτέ.
Οσονούπω θα αναβιώσει και το sequel του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» με περισσότερες υποσχέσεις για περισσότερα χρήματα. Τζάμπα είναι. Και τη Μακεδονία τζάμπα την ξεπούλησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου