Η Αριστερά είναι μια ψευδοθρησκεία χωρίς Θεό αλλά με ιερατείο και δόγματα βαρβαρότητας, βίας και ανελευθερίας.
Στις τηλεοπτικές συζητήσεις πάντα διασκεδάζω απευθύνοντας στους εκπροσώπους της μια απλή ερώτηση: «Μπορείτε να μου πείτε πότε και πού εφαρμόστηκαν και πέτυχαν αυτά που λέτε;» Μύες σφίγγονται, μάτια γεμίζουν αίμα κι αρχίζει το ρεσιτάλ της αφρίζουσας αυτογελοιοποίησης. Είπαμε, εκεί που απέτυχαν ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μάο, ο Φιντέλ, θα πετύχει ο Κουτσούμπας με την κουστουμιά του Αντρόποφ κι ο Αλέξης με τον Καρανίκα, ενώ η μούμια του Λένιν θα σηκωθεί και θα χορέψει καζατσόκ.
Το πρώτο θύμα της Αριστεράς, όπως και κάθε ολοκληρωτισμού, είναι η αλήθεια. Ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο επιτίθενται σε κάθε αντίπαλο και κήρυκα της
αλήθειας, τον οποίο κακοποιούν επί δεκαετίες, γίνεται κύμα μίσους, όταν ξεβρακώνονται ιστορικά και ιδεολογικά. Δείτε το κύμα χυδαιότητας, αγραμματοσύνης και μίσους που σκάει λυσσαλέα πάνω στους κ. Καλύβα και Μαραντζίδη. Επιστρατεύτηκε εσχάτως κι ο συνοικιακός Λένιν, αυτός που του είχαν φτιάξει και ομάδα στο facebook «Θέλω κι εγώ τον Νίκο Μπογιόπουλο Γενικό Γραμματέα στο ΚΚΕ». Νόμιζαν ότι το ΚΚΕ είναι το «So you thiknk you can dance». Το ιερατείο όμως δεν σηκώνει τέτοια, ψώνισε από σβέρκο ο ταβάριτς, ψόφησε η ομάδα από το φατσοβιβλίο και πήγε για να κάνει καρφάκια το μαλλί του και να δώσει στο μούσι του λίγο στιλ Ουλιάνοφ, για να παρηγοριέται με πόζες στον καθρέφτη, όπως οι αδικημένοι τραγουδιστές στο ντους.
Οσοι θεωρούν ακόμη και τις πορδές του δήμιου Στάλιν Chanel No 5 ξιφουλκούν. Η μέθοδος, απλή. Αμφισβητείς την αριστερή ιστοριογραφία; Είσαι Ταγματασφαλίτης κ.λπ. Ή μαζί τους ή φασίστας. Σε αυτό μοιάζουν με το LGBΤ Gti, πώς το λένε, κίνημα: άμα διαφωνείς, είσαι ή φασίστας ή κρυφή αδερφή. Αμα θυμίσεις στους συντρόφους τα εκατομμύρια Σοβιετικών πολιτών που καθάρισε ο πατερούλης, πως οι ναζί μπούκαραν από τη Δύση στην Πολωνία κι οι Σοβιετικοί μια εβδομάδα μετά από την Ανατολή, τις χιλιάδες φωτό και βίντεο, όταν συναντήθηκαν εθνικοσοσιαλιστές και κομμουνιστές εισβολείς κι αντάλλαξαν χαιρετούρες και χόρεψαν πάνω στο πτώμα της δύστυχης Πολωνίας, τότε οι συνομιλητές σου παθαίνουν καταληψία, σπασμούς και λένε απίστευτες παπάτζες, που επιβεβαιώνουν πως ο μαρξισμός είναι μαζική κοινωνική αρρώστια.
Η αλήθεια είναι εκεί, στο υπόγειο της Λουμπιάνκα, στο δάσος του Κατίν, στον Φενεό, στους τάφους παιδιών και εφήβων στον Μελιγαλά, στην ΟΥΛΕΝ, όπου σφάχτηκε σαν αρνί η Ελένη Παπαδάκη, στη βίαιη έφοδο για την εξουσία με πρόσχημα την αντίσταση, όπου μαζί με προδότες δωσίλογους σφάζονταν ερωτικοί αντίζηλοι, δάσκαλοι, παπάδες, ανάπηροι αξιωματικοί, αστυφύλακες, χωροφύλακες, τα ξαδέρφια κι οι μπατζανάκηδές τους, ο γείτονας που είχε 10 στρέμματα παραπάνω ή πιο ωραία γυναίκα, μπακάληδες και φουρναραίοι, ελλείψει μπουρζουάδων, ώστε ο κατσαπλιάς Σιάντος κι ο Ζεύγος με το ένα δόντι να μας κάνουν «Λαϊκή Δημοκρατία» ως τον Ολυμπο. Δεν θα σας πουν πως ο στρατιώτης Μαργαρίτης Τζήμας, που στη μνημειώδη φωτό που πανηγυρίζει την πτώση του Γράμμου σηκώνοντας ψηλά το κράνος του με το τυφέκιό του, ήταν ανανήψας της Μακρονήσου. Δεν θα σας πουν πως αυτοί οι Μακρονησιώτες πολέμησαν πιο γενναία και σκληρά από κάθε άλλον τους πρώην συντρόφους τους, γιατί ξέρανε καλύτερα από τον καθένα τι καπνό φουμάρανε ο Ζαχαριάδης κι η φονική παρέα του.
Μιλούν για λήθη και κάνουν τελετές, όπου χαρίζουν όπλα (!) κειμήλια στασιαστών κατά της πατρίδας στην Κεντρική Επιτροπή. Γυρίζουν και προβάλλουν ταινία με τίτλο «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε», κι αν τους πεις τα αυτονόητα για τη φαιδρότητα του διχαστικού λόγου τους σου λένε πως είσαι... εμφυλιοπολεμικός! Το κράτος, η δημοκρατία, αφήνει να χορταριάζουν οι τάφοι των στρατευμένων παιδιών του που συνέτριψαν την ανταρσία, απέτρεψαν την απόσπαση της Μακεδονίας και την επιβολή κομμουνιστικής δικτατορίας, αλλά αυτοί που με θρασύτητα ασχημόνησαν στο Γ’ Σώμα Στρατού κάνουν αμετανόητοι καμπάνιες μίσους, ενώ χυδαιολογούν σε βάρος επιστημόνων, δημοσιογράφων, κάθε αντιφρονούντα.
Είχαν καλομάθει τόσα χρόνια να γράφουν μόνοι τους την Ιστορία και να την επιβάλλουν μέσα από την κατάληψη της Παιδείας και του δημόσιου λόγου από μηδενιστικές παραφυάδες τους. Αυτός ο ροζέ φασισμός στον δημόσιο βίο, με κυβέρνηση την πιο λούμπεν εξαρχειώτικη παραφυάδα του, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα της χώρας, το οποίο δεν θα λύσουν αυτοί που «σέβονται και τιμούν την Αριστερά για τους αγώνες της». Αυτή δε η αλλαγή στάσης του ΚΚΕ, να καθοδηγεί ενέργειες σαν αυτή του ΠΑΜΕ στο Γ’ Σ.Σ., προκαλεί εντύπωση. Ζήλεψε τον Ρουβίκωνα ο Κουτσούμπας ή μήπως το Rolex του δείχνει... επανάσταση;
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
http://www.dimokratianews.gr/content/76147/rolex-koytsoympa-deihnei-epanastasi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου