Ο αλβανικός νιχατεριμισμός;

Από τη λίγκα της Πριζρένης στην Αλβανική Πλατφόρμα

του Γιώργου Κυριακού από την Ρήξη φ. 132

«Oι δύο κυβερνήσεις σκοπεύουν να αναπτύξουν μια κοινή στρατηγική, ώστε να γίνουν αόρατα τα σύνορά τους».
Έντι Ράμα, εν όψει της κοινής συνεδρίασης
Αλβανίας-Κοσόβου στην Πριζρένη, Ιαν. 2014
«Το Κοσσυφοπέδιο είναι ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος και ως εκ τούτου έχει κάθε δικαίωμα να καθορίσει τους θεσμούς που ανήκουν στο κράτος, στους τομείς της οικονομίας, της ασφάλειας, του πολιτισμού και ούτω καθεξής».
Μπουγιάρ Νισάνι,
πρόεδρος της Αλβανίας, Μάρτιος 2017
«Σε περίπτωση σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο οι Αλβανοί θα απαντήσουν ως Αλβανοί» .
Κεμάλ Μιντζόζι,
Αλβανός πρέσβης στην Πρίστινα
Λένε ότι η ιστορία επιστρέφει ως φάρσα. Η Αλβανική Πλατφόρμα που
εκδόθηκε το 1998 από την Ακαδημία Επιστημών των Τιράνων, για τη λύση του αλβανικού ζητήματος, με την ενσωμάτωση του Κοσσυφοπεδίου στην Αλβανία και την «ομοσπονδιακή» διχοτόμηση της πΓΔΜ απέκτησε ειδικό βάρος μετά τις περιβόητες δηλώσεις του Αμερικανού γερουσιαστή Ροχραμπάχερ για τη διχοτόμηση και ενσωμάτωση της πΓΔΜ στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βουλγαρία. Την περίοδο αυτή, αφού ήδη από την επανεκλογή του Έντι Ράμα στην πρωθυπουργία της μητέρας Αλβανίας είχαν κλιμακωθεί επικίνδυνα προς όλες τις κατευθύνσεις οι διεκδικήσεις (Ελλάδα, Σερβία, πΓΔΜ, Κοσσυφοπέδιο), η Αλβανική Πλατφόρμα άρχισε να αποκτά αναθεωρητική σημασία στις δυο γεωγραφικές περιοχές με έντονο το αλβανικό στοιχείο.
Η «ουκρανοποίηση» της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στην πΓΔΜ εδώ και δύο χρόνια έφερε τον πρωθυπουργό Γκρουέφσκι, και τον επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου ΣΚ, Ζάεφ, σε μια σύγκρουση που σήμερα κλιμακώνεται προς έναν εμφύλιο πόλεμο χαμηλής έντασης, με τους Ευρωαμερικανούς επιτετραμμένους να υποστηρίζουν ανοιχτά τον δεύτερο. Από το ξεκίνημα της κρίσης και τις απόπειρες μιας πορτοκαλί επανάστασης, σε ένα πρόχειρα κατασκευασμένο σκηνικό διαδηλώσεων από το ίδρυμα για την «Ανοιχτή Κοινωνία», την αμερικανική πρεσβεία κ.λπ, φάνηκαν καλοδεχούμενες οι κόκκινες σημαίες με τον αλβανικό δικέφαλο αετό. Πλέον φαίνεται ότι έχει συντελεστεί κάποια συμφωνία του Ζάεφ με τα αλβανικά κόμματα για μιας μορφής διχοτόμηση του κράτους της πΓΔΜ με βάση την Αλβανική Πλατφόρμα, την οποία επικύρωσαν άτυπα οι δηλώσεις Ροχραμπάχερ. Απέναντι σε αυτήν τη μεθόδευση, η διεφθαρμένη κλίκα Γκρουέφσκι και του προέδρου Ιβάνοφ με τη διπλωματική βοήθεια της Ρωσίας, με όχημα τους διαδηλωτές και την ιδέα του πανμακεδονισμού, ίσως παίζει τα τελευταία χαρτιά της. Η αυξανόμενη ένοπλη επιτήρηση από τη μεριά της κυβέρνησης στις περιοχές που πλειοψηφεί το αλβανικό στοιχείο και η παράλληλη εμφάνιση παραστρατιωτικών βετεράνων του UCK κάνει το πρόβλημα πιο σύνθετο. Ο ηγέτης του αλβανικού κόμματος «Νέα Δημοκρατία» δήλωσε: «Ο στρατός και το υπουργείο Εσωτερικών έχουν στις τάξεις τους περίπου 10 χιλιάδες Αλβανούς και είναι ένοπλοι για την προστασία της χώρας. Τι σκέφτονται τώρα ο Ιβάνοφ και ο Γκρούεφσκι, ότι αυτοί όλοι θα ανεχθούν τη δυσφήμιση και θα παραμείνουν ήρεμοι μέχρι να γίνει κυβέρνηση χωρίς τους Αλβανούς»; Όλα δείχνουν ότι ένας εμφύλιος στο εσωτερικό του σλαβικού στοιχείου και μια ένοπλη αντιπαράθεση με τους Αλβανούς είναι προ των θυρών. Άλλωστε και η επίθεση στρατού και αστυνομίας στο Κουμάνοβο, τον Μάιο του 2015, σκόπευε να δημιουργήσει μια συναίνεση ενάντια στον αλβανικό παράγοντα. Η άρνηση του προέδρου Ιβάνοφ να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ζάεφ, εξαιτίας της συνεννόησής του με την αλβανική πλατφόρμα, φέρνει στην επιφάνεια, το αδιέξοδο συνθηκών «ειρήνευσης» όπως αυτή της Οχρίδας, που προβλέπει υποχρεωτικά τη συνεργασία του κυβερνητικού κόμματος με κάποιο αλβανικό κόμμα. Ο άλλος στόχος της Αλβανικής Πλατφόρμας, είναι η αυτοδιάθεση του Κοσσυφοπεδίου. Τα τελευταία δυο χρόνια και μετά την απελπισμένη έξοδο δεκάδων χιλιάδων Αλβανών Κοσοβάρων (χιλιάδες από αυτούς με τα πόδια) με διαβατήρια του σερβικού κράτους, που ακολουθήθηκε από τον μαζικό διωγμό τους καθότι δεν τους δέχτηκαν στην πολιτισμένη Δύση, το ίδιο το καθεστώς του προέδρου Χακίμ Θάτσι, πολιτικού αρχηγού του UCK, με πυροκροτητή το κόμμα «Αυτοδιάθεση», έχει κλιμακώσει επικίνδυνα την κατάσταση. Οι τελευταίες επίσημες δηλώσεις για τη δημιουργία εθνικού στρατού, μάλλον με τη στήριξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (ο Αμερικανός πρέσβης στην Πρίστινα μίλησε για κοινό σχέδιο ΗΠΑ-Κοσόβου) έχουν οδηγήσει σε ένα σχέδιο νόμου που προβλέπει: α) τον μετασχηματισμό των Δυνάμεων Ασφαλείας του Κοσόβου σε Ένοπλες Δυνάμεις β) την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του Κοσόβου γ) 5.000 ενεργά μέλη και 3.000 εφέδρους δ) προϋπολογισμό στα 51.000.000 ευρώ+5.000.000 αύξηση κάθε χρόνο. Ο κίνδυνος πολέμου που έμμεσα ανέφερε ο πρόεδρος της Σερβίας –μετά την απαγόρευση του σερβικού τρένου στο Κοσσυφοπέδιο και την άρνηση των γαλλικών αρχών να παραδώσουν τον Κοσοβάρο εγκληματία πολέμου Ραμούς Χαραντινάι, που δηλώνει αποφασισμένος να πολεμήσει ενάντια στους Σέρβους– γίνεται όλο και πιο ορατός. Από την περίοδο που το κόμμα «Αυτοδιάθεση» έριχνε δακρυγόνα στο κοινοβούλιο του αμφιλεγόμενου κρατιδίου, σαμποτάροντας τις συμφωνίες για την τοπική αυτοδιοίκηση των δυο εθνικών κοινοτήτων που προωθούσε η ΕΕ, έχουμε φτάσει σε εμπρηστικές δηλώσεις που προετοιμάζουν ένοπλη αναμέτρηση, με τη Ρωσία στον ρόλο του αποκλειστικού προστάτη των Σλάβων. Για ποιο Κόσοβο μιλάμε όμως; Σύμφωνα με στοιχεία των αρχών του 2015, περιόδου της μεγάλης φυγής προς τη Δύση, το 1/3 ζούσε με λιγότερο από 1,5 ευρώ την ημέρα, η ανεργία ξεπερνούσε το 45% του πληθυσμού. Ο κοινωνιολόγος Αρτάν Μουχαχρίρι δήλωνε εκείνη την περίοδο στην DW: «Οι Κοσοβάροι δεν πιστεύουν πια στα πολιτικά κόμματα, στο κοινοβούλιο και την κυβέρνηση… Γι’ αυτό και αξιοποιούν την πρώτη ευκαιρία για να φύγουν». Ο Σπ. Σφέτας, αναπληρωτής καθηγητής βαλκανικής Ιστορίας στο ΑΠΘ, συμπληρώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Αν λάβουν οι Κοσοβάροι βίζα για την Ευρώπη, θα σημειωθεί μαζική έξοδος. Δεν λειτουργεί κανένας κρατικός θεσμός και η οικονομική κατάσταση είναι άθλια».
Η παραπαίουσα στις αρχές του 20ου αιώνα Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε μια νέα σύνθεση κεμαλικού αυταρχισμού και οθωμανικού επεκτατισμού, επιστρέφει, θεωρώντας την «πίσω αυλή της» ως χώρο άμεσης επιρροής, ενώ η Δύση παραμένει ο βασικός ατζέντης του κατακερματισμού. Διότι στόχος των ΗΠΑ δεν είναι μια «μεγάλη Αλβανία», αλλά μικρά κρατίδια που θα ευνοούν με άνεση τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική διείσδυση, προτεκτοράτα που θα προκύψουν από καταστροφικούς πολέμους για την προστασία των δικαιωμάτων που απορρέουν από εκτρώματα τύπου Ραμπουγιέ. Ο ίδιος ο Τζον Μακέιν, πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, εν όψει της επικύρωσης του πρωτοκόλλου προσχώρησης του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ μίλησε για «πιθανές συγκρούσεις στα Βαλκάνια». Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες κι εμείς στο κοινωνικό κίνημα βάσης είμαστε ανερμάτιστοι, ανίδεοι και πολιτικά ενδεείς, ενώ οι όποιες γέφυρες των λαών στα Βαλκάνια είναι ρημαγμένες από νέους φράχτες, φτώχεια και πολιτισμική εξαθλίωση. Δεν είναι σίγουρο ότι η ιστορία επιστρέφει μόνο ως φάρσα.
Πηγές: καθημερινός Τύπος,
βαλκανικό περισκόπιο «echedoros-a.gr/»