Α. Νεφελούδης: Ο αντάρτης που δείχνει «κόκκινη κάρτα» στον Κουβέλη

Θέμα δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης θέτει το στέλεχος που έφυγε από τη ΔΗΜΑΡ και κάνει σκληρή κριτική για τη διολίσθηση από τις ιδεολογικές θέσεις του κόμματος και την προγραμματική συμφωνία των τριών αρχηγών

Του Λουκιανού Κάλλιμπαν
Οι εξελίξεις στον τρίτο κυβερνητικό εταίρο, τη ΔΗΜΑΡ, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σκιαγραφούν αδιέξοδα, προβλήματα, πολιτικές ολισθήσεις και ιδεολογικές μεταλλάξεις που έχουν σημειωθεί από τον Ιούνιο του 2012 έως σήμερα.
Μετά τις προληπτικές διαγραφές των βουλευτών κ.κ. Οδυσσέα Βουδούρη και Πάρι Μουτσινά, η αποχώρηση κ. Ανδρέα Νεφελούδη αποτέλεσε το τρίτο πλήγμα για το αριστερό – προοδευτικό προφίλ της ΔΗΜΑΡ. Οι σύντροφοί του τον αποκαλούν «αντάρτη», εκείνος όμως μοιάζει με έμπειρο ποδοσφαιριστή που ξέρει πολύ καλά πώς θα κινηθεί στο γήπεδο της πολιτικής για να τηρήσει τα προσχήματα και να είναι συνεπής.
Ωστόσο, με τη συνέντευξη που παρεχώρησε στο “Newsbomb.gr” ο κ. Νεφελούδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και «διαιτητής» του πολιτικού παιγνιδιού που διαδραματίζεται στην τρικομματική κυβέρνηση. Ένας διαιτητής, ο οποίος με τα λεγόμενά του βγάζει δύο «κίτρινες» και μία «κόκκινη» κάρτα στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτη Κουβέλη.
Ο κ. Νεφελούδης αποκαλύπτει ότι οι διαγραφές των κυρίων Βουδούρη και Μουτσινά έγιναν για «προληπτικούς λόγους» με απόφαση του κ. Κουβέλη, χωρίς την επικύρωση κομματικού οργάνου. Καταλογίζει στον πρόεδρο του κόμματος την ευθύνη για την «ιδεολογική μετάλλαξη» της ΔΗΜΑΡ, την οποία μετακύλισε στις δυνάμεις του αποκαλούμενου συντηρητικού τόξου.
Ο παλαίμαχος Νεοσμυρνιώτης αποδίδει σε «προσωπικές εκτιμήσεις» του κ. Κουβέλη τη συντηρητική πλεύση της «Δημοκρατικής Αριστεράς» και επισημαίνει ότι για να αντιμετωπιστεί η εσωστρέφεια, το κόμμα πρέπει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση Σαμαρά.
Όσον αφορά στη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών κ.κ. Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελου Βενιζέλου και Φώτη Κουβέλη, ο κ. Νεφελούδης εκτιμά ότι για άλλα ψηφίστηκε αυτή η κυβέρνηση, άλλα πρεσβεύει και προωθεί, δεν τηρεί την προγραμματική συμφωνία ενώ διαπιστώνει ζητήματα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Η συνέντευξη – χείμαρρος του κ. Ανδρέα Νεφελούδη έχει ως ακολούθως:
Ήταν προαναγγελμένη η αποχώρησή σας από τη ΔΗΜΑΡ κ. Νεφελούδη;
Η απόφαση για την αποχώρηση μου από το κόμμα του οποίου συμμετείχα στην ίδρυση και από την αρχή ήμουν μέλος της εκτελεστικής επιτροπής και υπεύθυνος μάλιστα για την αυτοδιοίκηση, με βασάνισε για πολύ καιρό. Ξέρετε ότι διαφωνούσα από την αρχή της συγκρότησης της κυβέρνησης Σαμαρά και της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε αυτήν.
Διαφώνησα σε όλα τα επίμαχα ζητήματα της ακολουθούμενης πρακτικής της ΔΗΜΑΡ (Μνημόνιο, προϋπολογισμός, κλπ).
Πίστευα όμως και έλπιζα ότι θα μπορούσε να βρεθεί μια γέφυρα επικοινωνίας με την υπόλοιπη ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, έτσι ώστε να λειτουργήσει με άλλο τρόπο το κόμμα και να στρίψει λίγο το τιμόνι από την πλήρη ταύτιση του με τις επιλογές Σαμαρά.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε δυνατόν, η ηγεσία μας θεώρησε «ξένο σώμα» και το κόμμα της δημοκρατίας έγινε ο εχθρός της διαφορετικότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαγραφή των δύο βουλευτών για «προληπτικούς» λόγους με μόνη την απόφαση του προέδρου και χωρίς την επικύρωση κανενός θεσμικού κομματικού οργάνου.
Αισθανόμουν ότι όσο έμενα στο κόμμα με αυτές τις πολιτικές και πρακτικές ταυτιζόμουν και σε λίγο θα φορτωνόμουν ευθύνες που δεν μου ανήκαν.
Η διαφωνία μου με το σύνολο της ακολουθούμενης πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, η ανακολουθία λόγων και έργων προ και μετεκλογικά και όσα από τα παραπάνω συσσωρευτήκαν έπαιξαν συνολικά το ρόλο τους για την αποχώρηση μου.
Ο Τύπος σας εντάσσει στην αποκαλούμενη «αριστερή αντιπολίτευση» της ΔΗΜΑΡ μαζί με τους κ.κ. Οδυσσέα Βουδούρη και Πάρι Μουτσινά. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι «αμαρτία» για ένα νέο κεντροαριστερό κόμμα που θέλει να εκφράσει σύγχρονες τάσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Μαζί με τον Οδυσσέα και τον Πάρι και άλλους συντρόφους ανήκαμε στην μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ, στη μειοψηφία που όμως υποστήριζε και υποστηρίζει ο λαός. Η ΔΗΜΑΡ είχε και
παραδόξως, στα χαρτιά, έχει ακόμα ως ιδρυτικές και προγραμματικές αρχές. Με την διαφορά ότι η ηγεσία έχει αποστασιοποιηθεί από τις θέσεις αυτές.
Με λίγα λόγια, αυτό που σήμερα λέγεται ΔΗΜΑΡ δεν έχει καμία σχέση με την ΔΗΜΑΡ που συνιδρύσαμε. Φαίνεται πως η διαφορετικότητα, δημιουργεί πρόβλημα στο κόμμα που δημιουργήθηκε ως …διαφορετικό, προέκυψε μέσα από τάση του ΣΥΝ.
Νομίζω ότι κάθε κόμμα ακόμα και αν δεν έχει διαφορετικές απόψεις πρέπει να τις «ανακαλύπτει» διότι η διαφορετικότητα, πλουτίζει τον διάλογο και την σκέψη, δημιουργεί ιδέες και διαμορφώνει συνθέσεις, αυτή ακριβώς είναι η πεμπτουσία της αριστεράς από την οποία φαίνεται πως έχει πάρει διαζύγιο η ΔΗΜΑΡ, στο επίπεδο ακόμα και της εσωκομματικής δημοκρατίας και λειτουργίας.
Θεωρείτε ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτης Κουβέλης έχει ολισθήσει από τις αρχές που τέθηκαν με την προγραμματική συμφωνία για την συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης;
Ο κ. Κουβέλης και η πλειοψηφία της ηγεσίας του κόμματος δεν έχουν διολισθήσει μόνο από τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ, αλλά πράγματι και από τις θέσεις της προγραμματικής συμφωνίας.
Για παράδειγμα η θέση για τον δημόσιο τραπεζικό πυλώνα ξαφνικά έγινε ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και του ΤΤ, ή η θέση του έρχονται στη Βουλή οι προτάσεις για ιδιωτικοποιήσεις έγινε πράξη νομοθετικού περιεχομένου και πολλά άλλα. Το ενδιαφέρον είναι πως αν ανατρέξει κανείς στις προεκλογικές θέσεις και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης θα δει ότι αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την σήμερα ασκούμενη πολιτική από τους ίδιους (βλέπε 18 σημεία του κ. Σαμαρά στο Ζάππειο, και βεβαίως τις αντιμνημονιακές θέσεις της ΔΗΜΑΡ). Αυτό θέτει ένα πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης, για άλλο εκλέχτηκε και άλλο πράττει.
Η εισήγηση του κ.Κουβέλη στην Κεντρική Επιτροπή εγκρίθηκε από την πλειοψηφία των 110 μελών. Τι σημαίνουν ωστόσο τα 16 λευκά;
Καταρχήν να επισημάνω ότι οι διαφορές δεν είναι αυτές, η πρόταση που πλειοψήφησε δεν έλαβε πάνω από 50 ψήφους.
Τώρα εκτιμώ ότι οι σύντροφοι μου που ψήφισαν λευκό εκτίμησαν ότι με αυτό τον τρόπο έπρεπε να σηματοδοτήσουν την διαφωνία τους. Αν διαβάσετε το κείμενο που κατέθεσαν θα παρατηρήσετε ότι διαφέρει σε όλα από την εισήγηση του προέδρου και την τελική απόφαση.
Τα 16 λοιπόν λευκά εκφράζουν την αριστερή αντιπολίτευση στο κόμμα της ΔΗΜΑΡ και αποτελούν τμήμα του «αριστερού δικτύου» το οποίο μαζί συστήσαμε στις 2 Δεκέμβρη με εργαλεία πολιτικής θεωρίας και πρακτικής τις ιδρυτικές και προγραμματικές θέσεις της ΔΗΜΑΡ.
Κοινός τόπος και όσων είναι μέσα στη ΔΗΜΑΡ και όσων έχουμε αποχωρήσει (να σημειώσω ότι από τότε που εκλέχτηκε η παρούσα ΚΕ της ΔΗΜΑΡ έχουν παραιτηθεί 22 μέλη της τα περισσότερα από τα οποία έχουν αποχωρήσει από το κόμμα για λόγους πολιτικής διαφωνίας) είναι η στρατηγική της αλλαγής σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, δηλαδή τίθεται εκ των πραγμάτων ζήτημα αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά ως βασικό προαπαιτούμενο.
Πιστεύετε πως η ΔΗΜΑΡ πατά αυτή τη στιγμή σε δύο βάρκες; Αν ναι, πόσο θα αντέξει αυτό το… «πολιτικό εκκρεμές»;
Εκτίμηση μου είναι πως η ΔΗΜΑΡ δεν πατά σε δύο βάρκες, έχει τοποθετηθεί στην μία από αυτές, αυτήν του συντηρητικού τόξου αφού έχει επιλέξει σύμφωνα και με την απόφαση της Κ.Ε. να στηρίξει με κάθε τρόπο την κυβέρνηση και να εξαντλήσει με αυτή την σύνθεση της την τετραετία.
Όσοι πιστεύουν ότι η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αλλάξει κάνουν λάθος, η ΔΗΜΑΡ έχει επιλέξει μονοπάτι και το ακολουθεί με συνέπεια. Ελπίζω να κάνω λάθος αλλά φοβούμαι πως δεν κάνω. Με λίγα λόγια η ΔΗΜΑΡ που ξέραμε έχει δυστυχώς τελειώσει μεταλλασσόμενη σε ένα κεντρώο κόμμα και λέω δυστυχώς γιατί θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων.
Η ολίσθηση της ΔΗΜΑΡ από την προγραμματική συμφωνία σχετίζεται με τις πληροφορίες που βλέπουμε σε δημοσιεύματα ότι πρόσωπα του κυβερνητικού επιτελείου φέρονται να έχουν διαρρεύσει ότι κ. Κουβέλης θα μπορούσε να διαδεχθεί τον κ. Κάρολο Παπούλια στο θώκο του Προέδρου της Δημοκρατίας (αν τελικώς δεν επικρατήσουν οι εισηγήσεις υπέρ του κ. Σημίτη);
Δεν θα ήθελα να μπω σε αυτήν την σεναριολογία, παρότι και εγώ γνωρίζω από πρώτο χέρι και έζησα όλες τις αλλαγές στη στάση του προέδρου μεταξύ 17 και 19 Ιούνη που πάρθηκαν οι οριστικές αποφάσεις με εισήγηση του για στήριξη της κυβέρνησης.
Πιστεύω ότι ο πρόεδρος κινήθηκε με γνώμονα την προσωπική του εκτίμηση, την οποία θεωρώ λανθασμένη και ολέθρια για την χώρα, ότι με αυτές τις πολιτικές θα σώσει την Ελλάδα. Δεν μπορώ να πιστέψω τίποτα άλλο.

newsbomb.gr